Tužbalice 3
1 Ja sam èovjek koji vidjeh muku od pruta gnjeva njegova.
ἐγὼ ἀνὴρ ὁ βλέπων πτωχείαν ἐν ῥάβδῳ θυμοῦ αὐτοῦ ἐπ’ ἐμέ
2 Odvede me i opravi me u tamu a ne na vidjelo.
παρέλαβέν με καὶ ἀπήγαγεν εἰς σκότος καὶ οὐ φῶς
3 Samo se na me obraæa, obraæa ruku svoju po vas dan.
πλὴν ἐν ἐμοὶ ἐπέστρεψεν χεῖρα αὐτοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν
4 Uèini, te mi ostarje tijelo i koža, potr kosti moje.
ἐπαλαίωσεν σάρκας μου καὶ δέρμα μου ὀστέα μου συνέτριψεν
5 Zazida me, i optoèi me žuèju i mukom.
ἀνῳκοδόμησεν κατ’ ἐμοῦ καὶ ἐκύκλωσεν κεφαλήν μου καὶ ἐμόχθησεν
6 Posadi me u tamu kao umrle odavna.
ἐν σκοτεινοῖς ἐκάθισέν με ὡς νεκροὺς αἰῶνος
7 Ogradi me da ne izaðem, i metnu na me teške okove.
ἀνῳκοδόμησεν κατ’ ἐμοῦ καὶ οὐκ ἐξελεύσομαι ἐβάρυνεν χαλκόν μου
8 Kad vièem i vapijem, odbija molitvu moju.
καί γε κεκράξομαι καὶ βοήσω ἀπέφραξεν προσευχήν μου
9 Zagradi putove moje tesanijem kamenom, i prevrati staze moje.
ἀνῳκοδόμησεν ὁδούς μου ἐνέφραξεν τρίβους μου ἐτάραξεν
10 Posta mi kao medvjed u zasjedi, kao lav u potaji.
ἄρκος ἐνεδρεύουσα αὐτός μοι λέων ἐν κρυφαίοις
11 Pomete putove moje, i razdrije me, i uništi me.
κατεδίωξεν ἀφεστηκότα καὶ κατέπαυσέν με ἔθετό με ἠφανισμένην
12 Nateže luk svoj, i metnu me strijeli za biljegu.
ἐνέτεινεν τόξον αὐτοῦ καὶ ἐστήλωσέν με ὡς σκοπὸν εἰς βέλος
13 Ustrijeli me u bubrege strijelama iz tula svojega.
εἰσήγαγεν τοῖς νεφροῖς μου ἰοὺς φαρέτρας αὐτοῦ
14 Postah potsmijeh svemu narodu svojemu i pjesma njihova po vas dan.
ἐγενήθην γέλως παντὶ λαῷ μου ψαλμὸς αὐτῶν ὅλην τὴν ἡμέραν
15 Nasiti me gorèinom, opoji me pelenom.
ἐχόρτασέν με πικρίας ἐμέθυσέν με χολῆς
16 Polomi mi zube kamenjem, uvali me u pepeo.
καὶ ἐξέβαλεν ψήφῳ ὀδόντας μου ἐψώμισέν με σποδόν
17 Udaljio si dušu moju od mira, zaboravih dobro.
καὶ ἀπώσατο ἐξ εἰρήνης ψυχήν μου ἐπελαθόμην ἀγαθὰ
18 I rekoh: propade sila moja i nadanje moje od Gospoda.
καὶ εἶπα ἀπώλετο νεῖκός μου καὶ ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ κυρίου
19 Opomeni se muke moje i jada mojega, pelena i žuèi.
ἐμνήσθην ἀπὸ πτωχείας μου καὶ ἐκ διωγμοῦ μου πικρίας καὶ χολῆς μου
20 Duša se moja opominje bez prestanka, i poništila se u meni.
μνησθήσεται καὶ καταδολεσχήσει ἐπ’ ἐμὲ ἡ ψυχή μου
21 Ali ovo napominjem srcu svojemu, te se nadam:
ταύτην τάξω εἰς τὴν καρδίαν μου διὰ τοῦτο ὑπομενῶ
22 Milost je Gospodnja što ne izgibosmo sasvijem, jer milosrða njegova nije nestalo.
23 Ponavlja se svako jutro; velika je vjera tvoja.
24 Gospod je dio moj, govori duša moja; zato æu se u njega uzdati.
25 Dobar je Gospod onima koji ga èekaju, duši, koja ga traži.
ἀγαθὸς κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτόν ψυχῇ ἣ ζητήσει αὐτὸν ἀγαθὸν
26 Dobro je mirno èekati spasenje Gospodnje.
καὶ ὑπομενεῖ καὶ ἡσυχάσει εἰς τὸ σωτήριον κυρίου
27 Dobro je èovjeku nositi jaram za mladosti svoje.
ἀγαθὸν ἀνδρὶ ὅταν ἄρῃ ζυγὸν ἐν νεότητι αὐτοῦ
28 Sam æe sjedjeti i muèati, jer Bog metnu breme na nj.
καθήσεται κατὰ μόνας καὶ σιωπήσεται ὅτι ἦρεν ἐφ’ ἑαυτῷ
29 Metnuæe usta svoja u prah, eda bi bilo nadanja.
30 Podmetnuæe obraz svoj onome koji ga bije, biæe sit sramote.
δώσει τῷ παίοντι αὐτὸν σιαγόνα χορτασθήσεται ὀνειδισμῶν
31 Jer Gospod ne odbacuje za svagda.
ὅτι οὐκ εἰς τὸν αἰῶνα ἀπώσεται κύριος
32 Jer ako i ucvijeli, opet æe se i smilovati radi mnoštva milosti svoje.
ὅτι ὁ ταπεινώσας οἰκτιρήσει κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους αὐτοῦ
33 Jer ne muèi iz srca svojega ni cvijeli sinova èovjeèjih.
ὅτι οὐκ ἀπεκρίθη ἀπὸ καρδίας αὐτοῦ καὶ ἐταπείνωσεν υἱοὺς ἀνδρός
34 Kad gaze nogama sve sužnje na zemlji,
τοῦ ταπεινῶσαι ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ πάντας δεσμίους γῆς
35 Kad izvræu pravicu èovjeku pred višnjim,
τοῦ ἐκκλῖναι κρίσιν ἀνδρὸς κατέναντι προσώπου ὑψίστου
36 Kad èine krivo èovjeku u parnici njegovoj, ne vidi li Gospod?
καταδικάσαι ἄνθρωπον ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν κύριος οὐκ εἶπεν
37 Ko je rekao što i zbilo se, a Gospod da nije zapovjedio?
τίς οὕτως εἶπεν καὶ ἐγενήθη κύριος οὐκ ἐνετείλατο
38 Ne dolaze li i zla i dobra iz usta višnjega?
ἐκ στόματος ὑψίστου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν
39 Zašto se tuži èovjek živ, èovjek na kar za grijehe svoje?
τί γογγύσει ἄνθρωπος ζῶν ἀνὴρ περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτοῦ
40 Pretražimo i razgledajmo pute svoje, i povratimo se ka Gospodu.
ἐξηρευνήθη ἡ ὁδὸς ἡμῶν καὶ ἠτάσθη καὶ ἐπιστρέψωμεν ἕως κυρίου
41 Podignimo srce svoje i ruke k Bogu na nebesima.
ἀναλάβωμεν καρδίας ἡμῶν ἐπὶ χειρῶν πρὸς ὑψηλὸν ἐν οὐρανῷ
42 Zgriješismo i nepokorni bismo; ti ne praštaš.
ἡμαρτήσαμεν ἠσεβήσαμεν καὶ οὐχ ἱλάσθης
43 Obastro si se gnjevom, i goniš nas, ubijaš i ne žališ.
ἐπεσκέπασας ἐν θυμῷ καὶ ἀπεδίωξας ἡμᾶς ἀπέκτεινας οὐκ ἐφείσω
44 Obastro si se oblakom da ne prodre molitva.
ἐπεσκέπασας νεφέλην σεαυτῷ εἵνεκεν προσευχῆς
45 Naèinio si od nas smetlište i odmet usred tijeh naroda.
καμμύσαι με καὶ ἀπωσθῆναι ἔθηκας ἡμᾶς ἐν μέσῳ τῶν λαῶν
46 Razvaljuju usta svoja na nas svi neprijatelji naši.
διήνοιξαν ἐφ’ ἡμᾶς τὸ στόμα αὐτῶν πάντες οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν
47 Strah i jama zadesi nas, pustošenje i zatiranje.
φόβος καὶ θυμὸς ἐγενήθη ἡμῖν ἔπαρσις καὶ συντριβή
48 Potoci teku iz oèiju mojih radi pogibli kæeri naroda mojega.
ἀφέσεις ὑδάτων κατάξει ὁ ὀφθαλμός μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου
49 Oèi moje liju suze bez prestanka, jer nema odmora,
ὁ ὀφθαλμός μου κατεπόθη καὶ οὐ σιγήσομαι τοῦ μὴ εἶναι ἔκνηψιν
50 Dokle Gospod ne pogleda i ne vidi s neba.
ἕως οὗ διακύψῃ καὶ ἴδῃ κύριος ἐξ οὐρανοῦ
51 Oko moje muèi mi dušu radi svijeh kæeri grada mojega.
ὁ ὀφθαλμός μου ἐπιφυλλιεῖ ἐπὶ τὴν ψυχήν μου παρὰ πάσας θυγατέρας πόλεως
52 Tjeraju me jednako kao pticu neprijatelji moji ni za što.
θηρεύοντες ἐθήρευσάν με ὡς στρουθίον οἱ ἐχθροί μου δωρεάν
53 Svališe u jamu život moj i nabacaše kamenje na me.
ἐθανάτωσαν ἐν λάκκῳ ζωήν μου καὶ ἐπέθηκαν λίθον ἐπ’ ἐμοί
54 Doðe mi voda svrh glave; rekoh: pogiboh!
ὑπερεχύθη ὕδωρ ἐπὶ κεφαλήν μου εἶπα ἀπῶσμαι
55 Prizivah ime tvoje, Gospode, iz jame najdublje.
ἐπεκαλεσάμην τὸ ὄνομά σου κύριε ἐκ λάκκου κατωτάτου
56 Ti èu glas moj; ne zatiskuj uha svojega od uzdisanja mojega, od vike moje.
φωνήν μου ἤκουσας μὴ κρύψῃς τὰ ὦτά σου εἰς τὴν δέησίν μου
57 Pristupao si kad te prizivah, i govorio si: ne boj se.
εἰς τὴν βοήθειάν μου ἤγγισας ἐν ᾗ σε ἡμέρᾳ ἐπεκαλεσάμην εἶπάς μοι μὴ φοβοῦ
58 Raspravljao si, Gospode, parbu duše moje, i izbavljao si život moj.
ἐδίκασας κύριε τὰς δίκας τῆς ψυχῆς μου ἐλυτρώσω τὴν ζωήν μου
59 Vidiš, Gospode, nepravdu koja mi se èini; raspravi parbu moju.
εἶδες κύριε τὰς ταραχάς μου ἔκρινας τὴν κρίσιν μου
60 Vidiš svu osvetu njihovu, sve što mi misle.
εἶδες πᾶσαν τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν εἰς πάντας διαλογισμοὺς αὐτῶν ἐν ἐμοί
61 Èuješ rug njihov, Gospode, sve što mi misle,
ἤκουσας τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν πάντας τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν κατ’ ἐμοῦ
62 Što govore oni koji ustaju na me i što namišljaju protiv mene po vas dan.
χείλη ἐπανιστανομένων μοι καὶ μελέτας αὐτῶν κατ’ ἐμοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν
63 Vidi, kad sjedaju i kad ustaju, ja sam im pjesma.
καθέδραν αὐτῶν καὶ ἀνάστασιν αὐτῶν ἐπίβλεψον ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν
64 Plati im, Gospode, po djelima ruku njihovijeh.
ἀποδώσεις αὐτοῖς ἀνταπόδομα κύριε κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν
65 Podaj im uporno srce, prokletstvo svoje.
ἀποδώσεις αὐτοῖς ὑπερασπισμὸν καρδίας μόχθον σου αὐτοῖς
66 Goni ih gnjevom, i istrijebi ih ispod nebesa Gospodnjih.
καταδιώξεις ἐν ὀργῇ καὶ ἐξαναλώσεις αὐτοὺς ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ κύριε
