Jov 9
1 A Jov odgovori i reèe:
Ningĩ Ayubu agĩcookia, akiuga atĩrĩ:
2 Zaista, znam da je tako; jer kako bi mogao èovjek biti prav pred Bogom?
“Ti-itherũ nĩnjũũĩ ũhoro ũcio nĩ wa ma. No rĩrĩ, mũndũ angĩhota atĩa gũkorwo arĩ mũthingu mbere ya Mũrungu?
3 Ako bi se htio preti s njim, ne bi mu mogao odgovoriti od tisuæe na jednu.
O na korwo mũndũ enda gũkararania na Ngai-rĩ, ndangĩhota kũmũcookeria kĩũria o na kĩmwe harĩ ciũria ngiri.
4 Mudar je srcem i jak snagom; ko se je opro njemu i bio sreæan?
Ũũgĩ wake nĩ mũingĩ mũno, na ũhoti wake nĩ mũnene. Nũũ wanaregana nake akĩgaacĩra?
5 On premješta gore, da niko i ne opazi; prevraæa ih u gnjevu svom;
Eeheragia irĩma itekũmenya, na agacingʼaũrania nĩ kũrakara.
6 On kreæe zemlju s mjesta njezina da joj se stupovi drmaju;
Athingithagia thĩ ĩkoima handũ hayo, na akainainia itugĩ ciayo.
7 On kad zaprijeti suncu, ne izlazi; on zapeèaæava zvijezde;
Aathaga riũa rĩkaaga kũratha; nake agiragĩrĩria ũtheri wa njata.
8 On razapinje nebo sam, i gazi po valima morskim;
Nĩwe watambũrũkirie igũrũ arĩ o wiki, na athiiaga agĩkinyangaga makũmbĩ ma iria.
9 On je naèinio zvijezde kola i štape i vlašiæe i druge jugu u dnu;
Nĩwe Mũũmbi wa njata iria ciĩtagwo Nduba, na Karaũ, na Kĩrĩmĩra, o na ikundi cia njata cia mwena wa gũthini.
10 On èini stvari velike i neispitljive i divne, kojima nema broja.
Nĩekaga magegania matangĩmenyeka, na akaringa ciama itangĩtarĩka.
11 Gle, ide mimo mene, a ja ne vidim; proðe, a ja ga ne opazim.
Rĩrĩa aahĩtũkĩra harĩa ndĩ, ndingĩmuona; o na rĩrĩa aathiĩra harĩa ndĩ ndimenyaga.
12 Gle, kad uhvati, ko æe ga nagnati da vrati? ko æe mu kazati: šta radiš?
Angĩgutha kĩndũ-rĩ, nũũ ũngĩhota kũmũgiria? Nũũ ũngĩmũũria atĩrĩ, ‘Nĩ atĩa ũreka?’
13 Bog ne usteže gnjeva svojega, padaju poda nj oholi pomoænici.
Ngai ndahingagĩrĩria marakara make; o na arĩa maateithagĩrĩria Rahabu nĩmamũinamagĩrĩra.
14 A kako bih mu ja odgovarao i birao rijeèi protiv njega?
“Niĩ-rĩ, ndaakĩhota atĩa kũmũkararia? Ingĩruta kũ ciugo cia kũmũcookeria?
15 Da sam i prav, neæu mu se odgovoriti, valja da se molim sudiji svojemu.
O na korwo ndihĩtĩtie-rĩ, ndingĩhota kũmũcookeria ũndũ; ũrĩa ingĩĩka no gũthaitha ingĩthaitha Mũnjiirithia anjiguĩre tha.
16 Da ga zovem i da mi se odzove, još ne mogu vjerovati da je èuo glas moj.
O na ingĩamwĩtire nake anjĩtĩke-rĩ, ndingĩĩtĩkia nĩangĩathikĩrĩirie.
17 Jer me je vihorom satro i zadao mi mnogo rana ni za što.
We angĩamemendire na kĩhuhũkanio, na aingĩhie ironda ciakwa hatarĩ gĩtũmi.
18 Ne da mi da odahnem, nego me siti grèinama.
Ndarekaga njookererwo nĩ mĩhũmũ, no nĩahatagĩrĩria na mathĩĩna.
19 Ako je na silu, gle, on je najsilniji; ako na sud, ko æe mi svjedoèiti?
Korwo no ũhoro wa hinya-rĩ, we arĩ hinya mũno! Na korwo no ũhoro wa ciira wa kĩhooto-rĩ, nũũ ũngĩmwĩta?
20 Da se pravdam, moja æe me usta osuditi; da sam dobar, pokazaæe da sam nevaljao.
O na korwo ndiahĩtĩtie-rĩ, kanua gakwa no kandue mũhĩtia; korwo ndiarĩ na ũcuuke-rĩ, nĩkangĩanduire mũhĩtia.
21 Ako sam dobar, neæu znati za to; omrzao mi je život moj.
“O na gũtuĩka ndirĩ na ũcuuke-rĩ, ndikwĩrĩrĩra; muoyo wakwa nĩndĩwagĩire kĩene.
22 Svejedno je; zato rekoh: i dobroga i bezbožnoga on potire.
Ũhoro no ũrĩa ũmwe; nĩkĩo ndĩroiga atĩrĩ, ‘Aniinaga arĩa matarĩ ũcuuke o na akaniina arĩa aaganu.’
23 Kad bi još ubio biè najedanput! ali se smije iskušavanju pravijeh.
Hĩndĩ ĩrĩa ihũũra rĩarehe gĩkuũ kĩa narua, nĩathekagĩrĩra kũũrwo nĩ hinya kwa arĩa matarĩ na mahĩtia.
24 Zemlja se daje u ruke bezbožniku; lice sudija njezinijeh zaklanja; ako ne on, da ko?
Hĩndĩ ĩrĩa bũrũri wagĩa moko-inĩ ma andũ aaganu, nĩahingaga aciirithania maitho. Akorwo ti we-rĩ, nũũ wĩkaga ũguo?
25 Ali dani moji biše brži od glasnika; pobjegoše, ne vidješe dobra.
“Matukũ makwa marahanyũka gũkĩra mũkinyia-ũhoro; mombũkaga matarĩ na gĩkeno o na kĩnini.
26 Proðoše kao brze laðe, kao orao kad leti na hranu.
Mahĩtũkaga na ihenya mũno ta tũtarũ twa irura, kana ta nderi igũcuuhũkĩra kĩndũ gĩa kũrĩa.
27 Ako reèem: zaboraviæu tužnjavu svoju, ostaviæu gnjev svoj i okrijepiæu se;
Ingiuga atĩrĩ, ‘Nĩngũriganĩrwo nĩ mateta makwa, nĩngũtiga gũtukia gĩthiithi, ngene,’
28 Strah me je od svijeh muka mojih, znam da me neæeš opravdati.
no ngeetigĩra mĩnyamaro yakwa yothe, nĩgũkorwo nĩnjũũĩ ndũkandua atĩ ndiĩhĩtie.
29 Biæu kriv; zašto bih se muèio uzalud?
Kuona atĩ nĩndĩkĩtie gũtuuo mũhĩtia-rĩ, nĩ kĩĩ gĩgũtũma ndĩĩnogie tũhũ?
30 Da se izmijem vodom šnježanicom, i da oèistim sapunom ruke svoje,
O na ingĩĩthamba na thabuni, na ndĩĩthambe moko na igata-rĩ,
31 Tada æeš me zamoèiti u jamu da se gade na me moje haljine.
no ũndikirie irima rĩa gĩcoro nĩgeetha o na nguo ciakwa iithũũre.
32 Jer nije èovjek kao ja da mu odgovaram, da idem s njim na sud;
“We ti mũndũ ta niĩ atĩ nĩguo ndĩmũcookerie, nĩguo tũngʼethanĩre igooti-inĩ.
33 Niti ima meðu nama kmeta da bi stavio ruku svoju meðu nas dvojicu.
Naarĩ korwo nĩ harĩ mũndũ ũngĩtũiguithania, atũigĩrĩre guoko gwake ithuĩ eerĩ,
34 Neka odmakne od mene prut svoj, i strah njegov neka me ne straši;
mũndũ wa kũnjehereria rũthanju rwa Ngai, nĩgeetha ndigacooke kũmakio nĩ itebeebania rĩake.
35 Tada æu govoriti, i neæu ga se bojati; jer ovako ne znam za sebe.
Hĩndĩ ĩyo nĩingĩacooka kwaragia itekũmwĩtigĩra, no ũrĩa ndariĩ rĩu-rĩ, ndingĩhota.
