Jov 6
1 A Jov odgovori i reèe:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 O da bi se dobro izmjerili jadi moji, i zajedno se nevolja moja metnula na mjerila!
Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
3 Pretegla bi pijesak morski; zato mi i rijeèi nedostaje.
Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
4 Jer su strijele svemoguæega u meni, otrov njihov ispija mi duh, strahote Božije udaraju na me.
Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
5 Rièe li divlji magarac kod trave? muèe li vo kod piæe svoje?
Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
6 Jede li se bljutavo bez soli? ima li slasti u biocu od jajca?
Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
7 Èega se duša moja nije htjela dotaknuti, to mi je jelo u nevolji.
Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
8 O da bi mi se ispunila molba, i da bi mi Bog dao što èekam!
Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
9 I da bi Bog htio satrti me, da bi mahnuo rukom svojom, i istrijebio me!
En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
10 Jer mi je još utjeha, ako i gorim od bola niti me žali, što nijesam tajio rijeèi svetoga.
Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
11 Kaka je sila moja da bih pretrpio? kakav li je kraj moj da bih produljio život svoj?
Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
12 Je li sila moja kamena sila? je li tijelo moje od mjedi?
Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
13 Ima li još pomoæi u mene? i nije li daleko od mene što bi me pridržalo?
Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
14 Nesretnomu treba milost prijatelja njegova, ali je on ostavio strah svemoguæega.
Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
15 Braæa moja iznevjeriše kao potok, kao bujni potoci proðoše,
Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
16 Koji su mutni od leda, u kojima se sakriva snijeg;
Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
17 Kad se otkrave, oteku; kad se zagriju, nestane ih s mjesta njihovijeh.
Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
18 Tamo amo svræu od putova svojih, idu u ništa i gube se.
De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
19 Putnici iz Teme pogledahu, koji iðahu u Sevu uzdahu se u njih;
De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
20 Ali se postidješe što se pouzdaše u njih, došavši do njih osramotiše se.
Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
21 Tako i vi postaste ništa; vidjeste pogibao moju, i strah vas je.
Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
22 Eda li sam vam rekao: dajte mi, ili od blaga svojega poklonite mi;
Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
23 Ili izbavite me iz ruke neprijateljeve, i iz ruke nasilnièke iskupite me?
Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
24 Pouèite me, i ja æu muèati; i u èemu sam pogriješio, obavijestite me.
Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
25 Kako su jake rijeèi istinite! Ali šta æe ukor vaš?
O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
26 Mislite li da æe rijeèi ukoriti, i da je govor èovjeka bez nadanja vjetar?
Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
27 I na sirotu napadate, i kopate jamu prijatelju svojemu.
Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
28 Zato sada pogledajte me, i vidite lažem li pred vama.
Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
29 Pregledajte; da ne bude nepravde; pregledajte, ja sam prav u tom.
Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
30 Ima li nepravde na jeziku mojem? ne razbira li grlo moje zla?
Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
