Jov 5
1 Zovi; hoæe li ti se ko odazvati? i komu æeš se izmeðu svetijeh obratiti?
“Wobɛfrɛ a frɛ, na hena na obegye wo so? Akronkronfo no mu hena nkyɛn na wobɛkɔ?
2 Doista bezumnoga ubija gnjev, i ludoga usmræuje srdnja.
Ahisɛm kum ɔkwasea, na anibere kum atetekwaa.
3 Ja vidjeh bezumnika gdje se ukorijenio; ali odmah prokleh stan njegov.
Mʼankasa mahu ɔkwasea a ɔrefefɛw, nanso mpofirim, wɔdomee ne fi.
4 Sinovi su njegovi daleko od spasenja i satiru se na vratima a nema ko da izbavi.
Ne mma ne bammɔ ntam kwan ware, wɔdwerɛw wɔn wɔ asennii a wonni ɔkamafo.
5 Ljetinu njegovu jede gladni i ispred trnja kupi je, i lupež ždere blago njihovo.
Nea ɔkɔm de no no di ne nnɔbae, na ɔfa fi nsɔe mu mpo, na nea osukɔm de no no pere di nʼahode akyi.
6 Jer muka ne izlazi iz praha niti nevolja iz zemlje nièe.
Ahokyere mpue mmfi dɔte mu na ɔhaw nso mfifi mmfi fam.
7 Nego se èovjek raða na nevolju, kao što iskre iz ugljevlja uzlijeæu u vis.
Nanso wɔwo nnipa to ɔhaw mu mpɛn dodow a gyaframa turuw kɔ soro no.
8 Ali ja bih Boga tražio, i pred Boga bih iznio stvar svoju,
“Nanso sɛ ɛyɛ me a, anka meguan atoa Onyankopɔn; na mede mʼasɛm ato nʼanim.
9 Koji èini stvari velike i neispitljive, divne, kojima nema broja;
Ɔyɛ anwonwade a wontumi nhwehwɛ mu, ne nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan ne dodow.
10 Koji spušta dažd na zemlju i šalje vodu na polja;
Ɔtɔ osu gu asase so; na ɔde kɔ wuram.
11 Koji podiže ponižene, i žalosne uzvišuje k spasenju;
Ɔde ahobrɛasefo si nea ɛkorɔn, na ɔma wɔn a wodi awerɛhow nya asomdwoe.
12 Koji rasipa misli lukavijeh da ruke njihove ne svrše ništa;
Ɔsɛe aniferefo nhyehyɛe, ma wɔn nsa si fam.
13 Koji hvata mudre u njihovu lukavstvu, i namjeru opakih obara;
Ɔkyere anyansafo wɔ wɔn anifere mu, na ɔbɔ anitewfo nhyehyɛe gu.
14 Danju nailaze na mrak, i u podne pipaju kao po noæi.
Sum duru wɔn awia ketee; na wɔkeka wɔ owigyinae mu te sɛ anadwo.
15 On izbavlja ubogoga od maèa, od usta njihovijeh i od ruke silnoga.
Ogye ahiafo fi afoa a ɛhyɛ wɔn anom; ogye wɔn fi ahoɔdenfo nkyehama mu.
16 Tako ima nadanja siromahu, a zloæa zatiskuje usta svoja.
Enti ahiafo wɔ anidaso, na ntɛnkyew ka nʼano to mu.
17 Gle, blago èovjeku koga Bog kara; i zato ne odbacuj karanja svemoguæega.
“Nhyira ne onipa a Onyankopɔn teɛ no, enti mmu Otumfo nteɛteɛ no animtiaa.
18 Jer on zadaje rane, i zavija; on udara, i ruke njegove iscjeljuju.
Efisɛ ɔno na opira na ɔno ara akyekyere; opira nanso ne nsa sa yare.
19 Iz šest nevolja izbaviæe te; ni u sedmoj neæe te se zlo dotaæi.
Obegye wo afi ɔhaw ahorow asia mu; ason so no, bɔne biara renka wo.
20 U gladi izbaviæe te od smrti i u ratu od maèa.
Ɔkɔm ba a, obegye wo afi owu mu, na ɔko mu nso, obegye wo afi afoa ano.
21 Kad jezik šiba, biæeš sakriven, niti æeš se bojati pustoši kad doðe.
Wɔbɛbɔ wo ho ban afi ntwirii ho na sɛ ɔsɛe ba a ɛnsɛ sɛ wusuro.
22 Smijaæeš se pustoši i gladi, niti æeš se bojati zvijerja zemaljskoga.
Wobɛserew ɔsɛe ne ɔkɔm; na ɛnsɛ sɛ wusuro asase so mmoa.
23 Jer æeš s kamenjem poljskim biti u vjeri, i zvijerje æe poljsko biti u miru s tobom.
Wo ne afuw so abo bɛyɛ apam, na emu nkekaboa nso ne wo bɛtena asomdwoe mu.
24 I vidjeæeš da je mir u šatoru tvom, kuæiæeš kuæu svoju i neæeš se prevariti.
Wubehu sɛ wo ntamadan wɔ bammɔ; na sɛ wosese wʼahode a wubehu sɛ hwee nyeraa ɛ.
25 Vidjeæeš kako æe ti se umnožiti sjeme tvoje, i porod æe tvoj biti kao trava na zemlji.
Wubehu sɛ wo mma bɛyɛ bebree; na wʼase bɛfɛe sɛ asase so sare.
26 Star æeš otiæi u grob kao što se žito snosi u stog u svoje vrijeme.
Wode ahoɔden bɛkɔ ɔda mu, te sɛ afiafi a wɔaboa ano wɔ otwabere mu.
27 Eto, razgledasmo to, tako je; poslušaj i razumij.
“Yɛahwehwɛ eyi mu, na ɛyɛ nokware ɛno nti tie na fa toto wʼabrabɔ ho.”
