Jov 39
1 Znaš li vrijeme kad se divokoze koze? i jesi li vidio kad se košute legu?
Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dôres das cervas?
2 Jesi li izbrojio mjesece, dokle nose? znaš li vrijeme kad se legu?
Contarás os mezes que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?
3 Kako se savijaju, mlad svoju ispuštaju, i opraštaju se bolova?
Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dôres.
4 Kako jaèa mlad njihova, raste po polju i otišavši ne vraæa se k njima?
Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a ellas.
5 Ko je pustio divljega magarca da je slobodan, i remene divljemu magarcu ko je razdriješio?
Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?
6 Kojemu odredih pustinju za kuæu i za stan slatinu.
Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.
7 On se smije vrevi gradskoj, i ne sluša vike nastojnikove.
Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exactor.
8 Što nalazi u gorama, ono mu je piæa, i traži svaku zelen.
O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.
9 Bi li ti jednorog htio služiti? bi li noæivao za jaslima tvojim?
Ou, querer-te-ha servir o unicornio? ou ficará na tua cavallariça?
10 Možeš li vezati užem jednoroga da ore? hoæe li vlaèiti brazde za tobom?
Ou amarrarás o unicornio com a sua corda no rego? ou estorroará apoz ti os valles?
11 Hoæeš li se osloniti na nj što mu je snaga velika? i ostaviti na njemu svoj posao?
Ou confiarás n'elle, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?
12 Hoæeš li se pouzdati u nj da æe ti svesti ljetinu i na gumno tvoje složiti?
Ou fiarás d'elle que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?
13 Jesi li ti dao paunu lijepa krila i perje èaplji ili noju?
Vem de ti as alegres azas dos pavões, que teem pennas de cegonha e d'aguia?
14 Koji snese na zemlji jajca svoja, i ostavi da ih prah grije;
A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.
15 I ne misli da æe ih noga razbiti i zvijer poljska zgaziti;
E se esquece de que algum pé os pise, ou os animaes do campo os calquem.
16 Nemilostiv je ptiæima svojim kao da nijesu njegovi, i da mu trud ne bude uzalud ne boji se.
Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.
17 Jer mu Bog nije dao mudrost niti mu je udijelio razuma.
Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
18 Kad se podigne u vis, smije se konju i konjiku.
A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavallo, e do que vae montado n'elle.
19 Jesi li ti dao konju jaèinu? jesi li ti okitio vrat njegov rzanjem?
Ou darás tu força ao cavallo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?
20 Hoæeš li ga poplašiti kao skakavca? frkanje nozdrva njegovijeh strašno je;
Ou espantal-o-has, como ao gafanhoto? terrivel é o fogoso respirar das suas ventas.
21 Kopa zemlju, veseo je od sile, ide na susret oružju;
Escarva a terra, e folga na sua força, e sae ao encontro dos armados.
22 Smije se strahu i ne plaši se niti uzmièe ispred maèa;
Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atraz por causa da espada.
23 Kad zvekæe nad njim tul i sijeva koplje i sulica;
Contra elle rangem a aljava, o ferro flammante da lança e do dardo.
24 Od nemirnoæe i ljutine kopa zemlju, i ne može da stoji kad truba zatrubi.
Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.
25 Kad truba zatrubi, on vrišti, izdaleka èuje boj, viku vojvoda i pokliè.
Na furia do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos principes, e o alarido.
26 Eda li po tvome razumu leti jastrijeb? širi krila svoja na jug?
Ou vôa o gavião pela tua intelligencia, e estende as suas azas para o sul?
27 Eda li se na tvoju zapovijest diže u vis orao, i na visini vije gnijezdo?
Ou se remonta a aguia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?
28 Na stijeni stanuje i bavi se, navrh stijene, na tvrdu mjestu.
Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos logares seguros.
29 Odatle gleda hrane, daleko mu vide oèi.
Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.
30 I ptiæi njegovi piju krv, i gdje su mrtva tjelesa ondje je on.
E seus filhos chupam o sangue, e onde ha mortos ahi está.
