Jov 29
1 Još nastavi Jov besjedu svoju i reèe:
Maka Ayub melanjutkan uraiannya:
2 O da bih bio kao preðašnjih mjeseca, kao onijeh dana kad me Bog èuvaše,
"Ah, kiranya aku seperti dalam bulan-bulan yang silam, seperti pada hari-hari, ketika Allah melindungi aku,
3 Kad svijetljaše svijeæom svojom nad glavom mojom, i pri vidjelu njegovu hoðah po mraku,
ketika pelita-Nya bersinar di atas kepalaku, dan di bawah terang-Nya aku berjalan dalam gelap;
4 Kako bijah za mladosti svoje, kad tajna Božija bijaše u šatoru mom,
seperti ketika aku mengalami masa remajaku, ketika Allah bergaul karib dengan aku di dalam kemahku;
5 Kad još bijaše svemoguæi sa mnom, i djeca moja oko mene,
ketika Yang Mahakuasa masih beserta aku, dan anak-anakku ada di sekelilingku;
6 Kad se trag moj oblivaše maslom, i stijena mi toèaše ulje potocima,
ketika langkah-langkahku bermandikan dadih, dan gunung batu mengalirkan sungai minyak di dekatku.
7 Kad izlažah na vrata kroz grad, i na ulici namještah sebi stolicu:
Apabila aku keluar ke pintu gerbang kota, dan menyediakan tempat dudukku di tengah-tengah lapangan,
8 Mladiæi videæi me uklanjahu se, a starci ustajahu i stajahu,
maka ketika aku kelihatan, mundurlah orang-orang muda dan bangkitlah orang-orang yang sudah lanjut umurnya, lalu tinggal berdiri;
9 Knezovi prestajahu govoriti i metahu ruku na usta svoja,
para pembesar berhenti bicara, dan menutup mulut mereka dengan tangan;
10 Upravitelji ustezahu glas svoj i jezik im prianjaše za grlo.
suara para pemuka membisu, dan lidah mereka melekat pada langit-langitnya;
11 Jer koje me uho èujaše, nazivaše me blaženijem; i koje me oko viðaše, svjedoèaše mi
apabila telinga mendengar tentang aku, maka aku disebut berbahagia; dan apabila mata melihat, maka aku dipuji.
12 Da izbavljam siromaha koji vièe, i sirotu i koji nema nikoga da mu pomože;
Karena aku menyelamatkan orang sengsara yang berteriak minta tolong, juga anak piatu yang tidak ada penolongnya;
13 Blagoslov onoga koji propadaše dolažaše na me, i udovici srce raspijevah;
aku mendapat ucapan berkat dari orang yang nyaris binasa, dan hati seorang janda kubuat bersukaria;
14 U pravdu se oblaèih i ona mi bijaše odijelo, kao plašt i kao vijenac bijaše mi sud moj.
aku berpakaian kebenaran dan keadilan menutupi aku seperti jubah dan serban;
15 Oko bijah slijepcu i noga hromu.
aku menjadi mata bagi orang buta, dan kaki bagi orang lumpuh;
16 Otac bijah ubogima, i razbirah za raspru za koju ne znah.
aku menjadi bapa bagi orang miskin, dan perkara orang yang tidak kukenal, kuselidiki.
17 I razbijah kutnjake nepravedniku, i iz zuba mu istrzah grabež.
Geraham orang curang kuremuk, dan merebut mangsanya dari giginya.
18 Zato govorah: u svojem æu gnijezdu umrijeti, i biæe mi dana kao pijeska.
Pikirku: Bersama-sama dengan sarangku aku akan binasa, dan memperbanyak hari-hariku seperti burung feniks.
19 Korijen moj pružaše se kraj vode, rosa bivaše po svu noæ na mojim granama.
Akarku mencapai air, dan embun bermalam di atas ranting-rantingku.
20 Slava moja pomlaðivaše se u mene, i luk moj u ruci mojoj ponavljaše se.
Kemuliaanku selalu baru padaku, dan busurku kuat kembali di tanganku.
21 Slušahu me i èekahu, i muèahu na moj svjet.
Kepadakulah orang mendengar sambil menanti, dengan diam mereka mendengarkan nasihatku.
22 Poslije mojih rijeèi niko ne pogovaraše, tako ih natapaše besjeda moja.
Sehabis bicaraku tiada seorangpun angkat bicara lagi, dan perkataanku menetes ke atas mereka.
23 Jer me èekahu kao dažd, i usta svoja otvorahu kao na pozni dažd.
Orang menantikan aku seperti menantikan hujan, dan menadahkan mulutnya seperti menadah hujan pada akhir musim.
24 Kad bih se nasmijao na njih, ne vjerovahu, i sjajnosti lica mojega ne razgonjahu.
Aku tersenyum kepada mereka, ketika mereka putus asa, dan seri mukaku tidak dapat disuramkan mereka.
25 Kad bih otišao k njima, sjedah u zaèelje, i bijah kao car u vojsci, kad tješi žalosne.
Aku menentukan jalan mereka dan duduk sebagai pemimpin; aku bersemayam seperti raja di tengah-tengah rakyat, seperti seorang yang menghibur mereka yang berkabung."
