Jov 23

1 A Jov odgovori i reèe:

Y respondió Job, y dijo:

2 Još je tužnjava moja odmet? a nevolja je moja teža od uzdaha mojih.

Hoy también hablaré con amargura; que es más grave mi llaga que mi gemido.

3 O kad bih znao kako bih našao Boga! da otidem do prijestola njegova,

¡Quién me diera el saber dónde hallar a Dios! Yo iría hasta su silla.

4 Da razložim pred njim parbu svoju, i usta svoja napunim razloga,

Ordenaría juicio delante de él, y llenaría mi boca de argumentos.

5 Da znam šta bi mi odgovorio, i razumijem šta bi mi rekao.

Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.

6 Bi li se prema velikoj sili svojoj preo sa mnom? Ne; nego bi mi pomogao.

¿Por ventura pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No; antes él la pondría en mí.

7 Ondje bi se pravedan èovjek mogao pravdati s njim, i oslobodio bih se zasvagda od svoga sudije.

Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre del que me condena.

8 Gle, ako poðem naprijed, nema ga; ako li natrag, ne nahodim ga;

He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; y al occidente, y no lo percibiré.

9 Ako nalijevo radi, ne vidim ga; ako nadesno, zaklonio se, ne mogu ga vidjeti.

Si al norte él obrare, yo no lo veré; al mediodía se esconderá, y no lo veré.

10 Ali on zna put moj; kad me okuša, izaæi æu kao zlato.

Mas él conoció mi camino; me probó, y salí como oro.

11 Po stopama je njegovijem stupala noga moja; puta njegova držao sam se, i ne zaðoh.

Mis pies tomaron su rastro; guardé su camino, y no me aparté.

12 Od zapovijesti usta njegovijeh nijesam otstupao; èuvao sam rijeèi usta njegovijeh više nego svoj užitak.

Del mandamiento de sus labios nunca me separé; guardé las palabras de su boca más que mi comida.

13 Ali kad on što naumi, ko æe ga odvratiti? što duša njegova zaželi, ono èini.

Pero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, e hizo.

14 I izvršiæe što je naumio za me; i toga ima u njega mnogo.

Por tanto él acabará lo que me es necesario; y muchas cosas como éstas hay en él.

15 Zato sam se uplašio od njega; i kad to mislim, strah me je od njega.

Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro; consideraré, y lo temeré.

16 Bog je rastopio srce moje, svemoguæi me je uplašio.

Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.

17 Što ne pogiboh prije mraka? i što ne sakri mrak ispred mene?

¿Por qué no fui yo cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?