Jov 23

1 A Jov odgovori i reèe:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Još je tužnjava moja odmet? a nevolja je moja teža od uzdaha mojih.

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 O kad bih znao kako bih našao Boga! da otidem do prijestola njegova,

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 Da razložim pred njim parbu svoju, i usta svoja napunim razloga,

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Da znam šta bi mi odgovorio, i razumijem šta bi mi rekao.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Bi li se prema velikoj sili svojoj preo sa mnom? Ne; nego bi mi pomogao.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Ondje bi se pravedan èovjek mogao pravdati s njim, i oslobodio bih se zasvagda od svoga sudije.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Gle, ako poðem naprijed, nema ga; ako li natrag, ne nahodim ga;

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 Ako nalijevo radi, ne vidim ga; ako nadesno, zaklonio se, ne mogu ga vidjeti.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Ali on zna put moj; kad me okuša, izaæi æu kao zlato.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Po stopama je njegovijem stupala noga moja; puta njegova držao sam se, i ne zaðoh.

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 Od zapovijesti usta njegovijeh nijesam otstupao; èuvao sam rijeèi usta njegovijeh više nego svoj užitak.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Ali kad on što naumi, ko æe ga odvratiti? što duša njegova zaželi, ono èini.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 I izvršiæe što je naumio za me; i toga ima u njega mnogo.

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Zato sam se uplašio od njega; i kad to mislim, strah me je od njega.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Bog je rastopio srce moje, svemoguæi me je uplašio.

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 Što ne pogiboh prije mraka? i što ne sakri mrak ispred mene?

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.