Jov 17
1 Duh se moj kvari, dana mojih nestaje; grobovi su moji.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Kod mene su rugaèi, i oko moje provodi noæi u jadu koji mi zadaju.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Daj mi ko æe jamèiti kod tebe; ko je taj koji æe se rukovati sa mnom?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Jer si od njihova srca sakrio razum; zato ih neæeš uzvisiti.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Ko laska prijateljima, njegovijem æe sinovima oèi posahnuti.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Uèinio je od mene prièu narodima, i postao sam bubnjanje meðu njima.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Potamnjelo je oko moje od jada, i svi udi moji postaše kao sjen.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Zaèudiæe se tome pravi, i bezazleni æe ustati na licemjere.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Ali æe se pravednik držati svojega puta, i ko je èistijeh ruku veæma æe ojaèati.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 A vi vratite se svikoliki i hodite; neæu naæi mudra meðu vama.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Dani moji proðoše, misli moje pokidaše se, što imah u srcu.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Od noæi naèiniše dan, i svjetlost je blizu mraka.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 Grobu vièem: ti si otac moj; crvima: ti si mati moja, ti si sestra moja.
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 I gdje je sada nadanje moje? moje nadanje ko æe vidjeti?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
