Jov 14

1 Èovjek roðen od žene kratka je vijeka i pun nemira.

Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

2 Kao cvijet nièe, i otsijeca se, i bježi kao sjen, i ne ostaje.

Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

3 I na takoga otvoraš oko svoje, i mene vodiš na sud sa sobom!

A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

4 Ko æe èisto izvaditi iz neèista? Niko.

Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

5 Izmjereni su dani njegovi, broj mjeseca njegovijeh u tebe je; postavio si mu meðu, preko koje ne može prijeæi.

Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

6 Odvrati se od njega da poèine dokle ne navrši kao nadnièar dan svoj.

Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

7 Jer za drvo ima nadanja, ako se posijeèe, da æe se još omladiti i da neæe biti bez izdanaka;

[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

8 Ako i ostari u zemlji korijen njegov i u prahu izumre panj njegov,

Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

9 Èim osjeti vodu, opet napupi i pusti grane kao prisad.

[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

10 A èovjek umire iznemogao; i kad izdahne èovjek, gdje je?

Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

11 Kao kad voda oteèe iz jezera i rijeka opadne i usahne,

Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

12 Tako èovjek kad legne, ne ustaje više; dokle je nebesa neæe se probuditi niti æe se prenuti oda sna svojega.

Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

13 O da me hoæeš u grobu sakriti i skloniti me dokle ne utoli gnjev tvoj, i da mi daš rok kad æeš me se opomenuti! (Sheol h7585)

Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

14 Kad umre èovjek, hoæe li oživjeti? Sve dane vremena koje mi je odreðeno èekaæu dokle mi doðe promjena.

Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

15 Zazvaæeš, i ja æu ti se odazvati; djelo ruku svojih poželjeæeš.

Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

16 A sada brojiš korake moje, i ništa ne ostavljaš za grijeh moj.

Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

17 Zapeèaæeni su u tobocu moji prijestupi, i zavezuješ bezakonja moja.

Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

18 Zaista, kao što gora padne i raspadne se, i kao što se stijena odvali s mjesta svojega,

Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

19 I kao što voda spira kamenje i povodanj odnosi prah zemaljski, tako nadanje èovjeèije obraæaš u ništa.

Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

20 Nadvlaðuješ ga jednako, te odlazi, mijenjaš mu lice i otpuštaš ga.

Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

21 Ako sinovi njegovi budu u èasti, on ne zna; ako li u sramoti, on se ne brine.

Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

22 Samo tijelo njegovo dok je živ boluje, i duša njegova u njemu tuži.

Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.