Jov 10
1 Dodijao je duši mojoj život moj; pustiæu od sebe tužnjavu svoju, govoriæu u jadu duše svoje.
Yt anoieth my soule of my lijf; Y schal lete my speche ayens me, Y schal speke in the bitternesse of my soule.
2 Reæi æu Bogu: nemoj me osuditi; kaži mi zašto se preš sa mnom.
Y schal seie to God, Nyle thou condempne me; schewe thou to me, whi thou demest me so.
3 Je li ti milo da èiniš silu, da odbacuješ djelo ruku svojih i savjet bezbožnièki obasjavaš?
Whether it semeth good to thee, if thou `falsli chalengist and oppressist me, the werk of thin hondis; and if thou helpist the counsel of wickid men?
4 Jesu li u tebe oèi tjelesne? vidiš li kao što vidi èovjek?
Whethir fleischli iyen ben to thee, ethir, as a man seeth, also thou schalt se?
5 Jesu li dani tvoji kao dani èovjeèji, i godine tvoje kao vijek ljudski,
Whether thi daies ben as the daies of man, and `thi yeeris ben as mannus tymes;
6 Te istražuješ moje bezakonje i za grijeh moj razbiraš?
that thou enquere my wickidnesse, and enserche my synne?
7 Ti znaš da nijesam kriv, i nema nikoga ko bi izbavio iz tvoje ruke.
And wite, that Y haue do no `wickid thing; sithen no man is, that may delyuere fro thin hond?
8 Tvoje su me ruke stvorile i naèinile, i ti me otsvuda potireš.
Thin hondis han maad me, and han formed me al in cumpas; and thou castist me doun so sodeynli.
9 Opomeni se da si me kao od kala naèinio, i opet æeš me u prah obratiti.
Y preye, haue thou mynde, that thou madist me as cley, and schalt brynge me ayen in to dust.
10 Nijesi li me kao mlijeko slio i kao sir usirio me?
Whether thou hast not mylkid me as mylk, and hast cruddid me togidere as cheese?
11 Navukao si na me kožu i meso, i kostima i žilama spleo si me.
Thou clothidist me with skyn and fleisch; thou hast ioyned me togidere with boonys and senewis.
12 Životom i milošæu darivao si me; i staranje tvoje èuvalo je duh moj.
Thou hast youe lijf and mercy to me, and thi visiting hath kept my spirit.
13 I sakrio si to u srcu svojem; ali znam da je u tebe.
Thouy thou helist these thingis in thin herte, netheles Y woot, that thou hast mynde of alle thingis.
14 Ako sam zgriješio, opazio si me, i nijesi me oprostio bezakonja mojega.
If Y dide synne, and thou sparidist me at an our; whi suffrist thou not me to be cleene of my wickidnesse?
15 Ako sam skrivio, teško meni! ako li sam prav, ne mogu podignuti glave, pun sramote i videæi muku svoju.
And if Y was wickid, wo is to me; and if Y was iust, Y fillid with turment and wretchidnesse `schal not reise the heed.
16 I ako se podigne, goniš me kao lav, i opet èiniš èudesa na meni.
And if Y reise `the heed for pride, thou schalt take me as a lionesse; and thou turnest ayen, and turmentist me wondirli.
17 Ponavljaš svjedoèanstva svoja protiv mene, i umnožavaš gnjev svoj na me; vojske jedna za drugom izlaze na me.
Thou gaderist in store thi witnessis ayens me, and thou multipliest thin yre, `that is, veniaunce, ayens me; and peynes holden knyythod in me.
18 Zašto si me izvadio iz utrobe? o da umrijeh! da me ni oko ne vidje!
Whi hast thou led me out of the wombe? `And Y wolde, that Y were wastid, lest an iye `schulde se me.
19 Bio bih kao da nigda nijesam bio; iz utrobe u grob bio bih odnesen.
That Y hadde be, as if Y were not, and `were translatid, ethir borun ouer, fro the wombe to the sepulcre.
20 Nije li malo dana mojih? prestani dakle i okani me se da se malo oporavim,
Whether the fewnesse of my daies schal not be endid in schort? Therfor suffre thou me, that Y biweile `a litil my sorewe,
21 Prije nego otidem odakle se neæu vratiti, u zemlju tamnu i u sjen smrtni,
bifor that Y go, and turne not ayen, to the derk lond, and hilid with the derknesse of deth, to the lond of wrecchidnesse and of derknessis;
22 U zemlju tamnu kao mrak i u sjen smrtni, gdje nema promjene i gdje je vidjelo kao tama.
where is schadewe of deeth, and noon ordre, but euerlastynge hidousnesse dwellith.
