رومِنَح 8

1 یے جَناح کھْرِیشْٹَں یِیشُمْ آشْرِتْیَ شارِیرِکَں ناچَرَنْتَ آتْمِکَماچَرَنْتِ تےدھُنا دَنْڈارْہا نَ بھَوَنْتِ۔

So gibt es also in jenen, die in Christus Jesus sind und nicht nach dem Fleische wandeln, jetzt nichts mehr, was zur Verdammung führte.

2 جِیوَنَدایَکَسْیاتْمَنو وْیَوَسْتھا کھْرِیشْٹَیِیشُنا پاپَمَرَنَیو رْوْیَوَسْتھاتو مامَموچَیَتْ۔

Das Gesetz des Geistes, das Leben spendet, hat mich befreit in Christus Jesus von der Macht der Sünde und des Todes.

3 یَسْماچّھارِیرَسْیَ دُرْبَّلَتْوادْ وْیَوَسْتھَیا یَتْ کَرْمّاسادھْیَمْ اِیشْوَرو نِجَپُتْرَں پاپِشَرِیرَرُوپَں پاپَناشَکَبَلِرُوپَنْچَ پْریشْیَ تَسْیَ شَرِیرے پاپَسْیَ دَنْڈَں کُرْوَّنْ تَتْکَرْمَّ سادھِتَوانْ۔

Was das Gesetz nicht fertigbrachte, wozu es wegen der Sinnlichkeit der Menschen viel zu schwach gewesen war, hat Gott vermocht. Er sandte seinen eigenen Sohn, dem sündigen Fleische ähnlich und um der Sünde willen, und er verurteilte an seiner menschlichen Natur die Sünde.

4 تَتَح شارِیرِکَں ناچَرِتْواسْمابھِراتْمِکَمْ آچَرَدْبھِرْوْیَوَسْتھاگْرَنْتھے نِرْدِّشْٹانِ پُنْیَکَرْمّانِ سَرْوّانِ سادھْیَنْتے۔

Es sollte demnach die Rechtsforderung des Gesetzes an uns vollendet werden, die nicht mehr sinnlich, vielmehr geistig wandeln.

5 یے شارِیرِکاچارِنَسْتے شارِیرِکانْ وِشَیانْ بھاوَیَنْتِ یے چاتْمِکاچارِنَسْتے آتْمَنو وِشَیانْ بھاوَیَنْتِ۔

Denn wer sinnlich lebt, denkt an die Forderungen des Fleisches, wer aber geistig lebt, an die des Geistes.

6 شارِیرِکَبھاوَسْیَ پھَلَں مرِتْیُح کِنْچاتْمِکَبھاوَسْیَ پھَلے جِیوَنَں شانْتِشْچَ۔

Des Sinnenmenschen Sinnen führt zum Tode, doch das des geistigen zum Leben und zum Frieden.

7 یَتَح شارِیرِکَبھاوَ اِیشْوَرَسْیَ وِرُدّھَح شَتْرُتابھاوَ ایوَ سَ اِیشْوَرَسْیَ وْیَوَسْتھایا اَدھِینو نَ بھَوَتِ بھَوِتُنْچَ نَ شَکْنوتِ۔

Darum bedeutet auch des Sinnenmenschen Sinnen Feindschaft gegen Gott; es ordnet sich ja keinesfalls dem Gesetze Gottes unter, und es vermag es auch nicht.

8 ایتَسْماتْ شارِیرِکاچارِشُ توشْٹُمْ اِیشْوَرینَ نَ شَکْیَں۔

Die aber sinnlich leben, können Gott nicht gefallen.

9 کِنْتْوِیشْوَرَسْیاتْما یَدِ یُشْماکَں مَدھْیے وَسَتِ تَرْہِ یُویَں شارِیرِکاچارِنو نَ سَنْتَ آتْمِکاچارِنو بھَوَتھَح۔ یَسْمِنْ تُ کھْرِیشْٹَسْیاتْما نَ وِدْیَتے سَ تَتْسَمْبھَوو نَہِ۔

Ihr aber lebt nicht mehr im Machtbereich der Sinnlichkeit, vielmehr in dem des Geistes, wenn wirklich Gottes Geist in euch wohnt. Wer aber den Geist Christi nicht hat, gehört ihm auch nicht an.

10 یَدِ کھْرِیشْٹو یُشْمانْ اَدھِتِشْٹھَتِ تَرْہِ پاپَمْ اُدِّشْیَ شَرِیرَں مرِتَں کِنْتُ پُنْیَمُدِّشْیاتْما جِیوَتِ۔

Ist aber Christus in euch, so ist der Leib zwar dem Tode verfallen durch die Sünde, der Geist jedoch bestimmt für das Leben infolge der Rechtfertigung.

11 مرِتَگَنادْ یِیشُ رْیینوتّھاپِتَسْتَسْیاتْما یَدِ یُشْمَنْمَدھْیے وَسَتِ تَرْہِ مرِتَگَناتْ کھْرِیشْٹَسْیَ سَ اُتّھاپَیِتا یُشْمَنْمَدھْیَواسِنا سْوَکِییاتْمَنا یُشْماکَں مرِتَدیہانَپِ پُنَ رْجِیوَیِشْیَتِ۔

Wenn weiter der Geist dessen in euch wohnt, der Jesus von den Toten auferweckt hat, so wird er, der Christus von den Toten auferweckt hat, auch eure sterblichen Leiber erwecken durch seinen Geist, der in euch wohnt.

12 ہے بھْراترِگَنَ شَرِیرَسْیَ وَیَمَدھَمَرْنا نَ بھَواموتَح شارِیرِکاچاروسْمابھِ رْنَ کَرْتَّوْیَح۔

So sind wir es also, Brüder, keineswegs der Sinnlichkeit schuldig, in Sinnlichkeit zu leben.

13 یَدِ یُویَں شَرِیرِکاچارِنو بھَویتَ تَرْہِ یُشْمابھِ رْمَرْتَّوْیَمیوَ کِنْتْواتْمَنا یَدِ شَرِیرَکَرْمّانِ گھاتَییتَ تَرْہِ جِیوِشْیَتھَ۔

Denn wenn ihr sinnlich lebt, dann müßt ihr sterben. Doch wenn ihr durch den Geist die Werke des Leibes tötet, werdet ihr leben.

14 یَتو یاوَنْتو لوکا اِیشْوَرَسْیاتْمَناکرِشْیَنْتے تے سَرْوَّ اِیشْوَرَسْیَ سَنْتانا بھَوَنْتِ۔

Alle, die sich vom Geiste Gottes leiten lassen, sind Kinder Gottes.

15 یُویَں پُنَرَپِ بھَیَجَنَکَں داسْیَبھاوَں نَ پْراپْتاح کِنْتُ یینَ بھاوینیشْوَرَں پِتَح پِتَرِتِ پْروچْیَ سَمْبودھَیَتھَ تادرِشَں دَتَّکَپُتْرَتْوَبھاوَمْ پْراپْنُتَ۔

Ihr habt doch nicht den Geist der Knechtschaft empfangen, so daß ihr euch von neuem fürchten müßtet. Nein! Ihr habt den Geist der Annahme als Kind empfangen, in dem wir rufen: Abba, Vater.

16 اَپَرَنْچَ وَیَمْ اِیشْوَرَسْیَ سَنْتانا ایتَسْمِنْ پَوِتْرَ آتْما سْوَیَمْ اَسْماکَمْ آتْمابھِح سارْدّھَں پْرَمانَں دَداتِ۔

Der Geist bezeugt es selbst mit unserem Geist zusammen, daß wir Kinder Gottes sind.

17 اَتَایوَ وَیَں یَدِ سَنْتاناسْتَرْہْیَدھِکارِنَح، اَرْتھادْ اِیشْوَرَسْیَ سْوَتّوادھِکارِنَح کھْرِیشْٹینَ سَہادھِکارِنَشْچَ بھَوامَح؛ اَپَرَں تینَ سارْدّھَں یَدِ دُحکھَبھاگِنو بھَوامَسْتَرْہِ تَسْیَ وِبھَوَسْیاپِ بھاگِنو بھَوِشْیامَح۔

Und sind wir Kinder, alsdann sind wir auch Erben: Erben Gottes und zugleich mit Christus Erben; nur müssen wir mit ihm auch leiden, um mit ihm verherrlicht zu werden.

18 کِنْتْوَسْماسُ یو بھاوِیوِبھَوَح پْرَکاشِشْیَتے تَسْیَ سَمِیپے وَرْتَّمانَکالِینَں دُحکھَمَہَں ترِنایَ مَنْیے۔

Ich bin jedoch der festen Überzeugung, daß die Leiden dieser Zeit nicht zu vergleichen sind mit der Herrlichkeit, die an uns offenbar wird.

19 یَتَح پْرانِگَنَ اِیشْوَرَسْیَ سَنْتاناناں وِبھَوَپْراپْتِمْ آکانْکْشَنْ نِتانْتَمْ اَپیکْشَتے۔

Und so erwartet auch die ganze Schöpfung in heißer Sehnsucht die Offenbarung der Kinder Gottes.

20 اَپَرَنْچَ پْرانِگَنَح سْوَیرَمْ اَلِیکَتایا وَشِیکرِتو نابھَوَتْ

Ist doch die Schöpfung der Vergänglichkeit unterworfen, nicht freiwillig, sondern um des willen, der sie unterwarf, mit der Hoffnung,

21 کِنْتُ پْرانِگَنوپِ نَشْوَرَتادھِینَتْواتْ مُکْتَح سَنْ اِیشْوَرَسْیَ سَنْتاناناں پَرَمَمُکْتِں پْراپْسْیَتِیتْیَبھِپْرایینَ وَشِیکَرْتْرا وَشِیچَکْرے۔

daß einst auch sie, die Schöpfung, von der Knechtschaft der Vergänglichkeit erlöst wird zur Freiheit der Herrlichkeit der Kinder Gottes.

22 اَپَرَنْچَ پْرَسُویَماناوَدْ وْیَتھِتَح سَنْ اِدانِیں یاوَتْ کرِتْسْنَح پْرانِگَنَ آرْتَّسْوَرَں کَروتِیتِ وَیَں جانِیمَح۔

Wir wissen ja, daß die ganze Schöpfung voll Seufzen und Wehen ist bis auf diesen Tag.

23 کیوَلَح سَ اِتِ نَہِ کِنْتُ پْرَتھَمَجاتَپھَلَسْوَرُوپَمْ آتْمانَں پْراپْتا وَیَمَپِ دَتَّکَپُتْرَتْوَپَدَپْراپْتِمْ اَرْتھاتْ شَرِیرَسْیَ مُکْتِں پْرَتِیکْشَماناسْتَدْوَدْ اَنْتَرارْتَّراوَں کُرْمَّح۔

Und nicht nur sie allein; auch wir, die wir als Erstlingsgabe den Geist besitzen, seufzen in unserem Innern in der Erwartung dieser Annahme an Kindes Statt, nämlich der Erlösung unseres Leibes.

24 وَیَں پْرَتْیاشَیا تْرانَمْ اَلَبھامَہِ کِنْتُ پْرَتْیَکْشَوَسْتُنو یا پْرَتْیاشا سا پْرَتْیاشا نَہِ، یَتو مَنُشْیو یَتْ سَمِیکْشَتے تَسْیَ پْرَتْیاشاں کُتَح کَرِشْیَتِ؟

Denn auf Hoffnung hin wurden wir gerettet. Nun ist eine Hoffnung, die man sieht, keine Hoffnung mehr. Wie könnte man noch hoffen, was man schon sieht.

25 یَدْ اَپْرَتْیَکْشَں تَسْیَ پْرَتْیاشاں یَدِ وَیَں کُرْوِّیمَہِ تَرْہِ دھَیرْیَّمْ اَوَلَمْبْیَ پْرَتِیکْشامَہے۔

Doch hoffen wir auf das, was wir nicht sehen, dann müssen wir eben in Geduld warten.

26 تَتَ آتْماپِ سْوَیَمْ اَسْماکَں دُرْبَّلَتایاح سَہایَتْوَں کَروتِ؛ یَتَح کِں پْرارْتھِتَوْیَں تَدْ بودّھُں وَیَں نَ شَکْنُمَح، کِنْتْوَسْپَشْٹَیرارْتَّراوَیراتْما سْوَیَمْ اَسْمَنِّمِتَّں نِویدَیَتِ۔

Ebenso nimmt sich der Geist auch unserer Schwachheit an; wir wissen ja nicht, um was wir richtig beten sollen. Da tritt der Geist selbst für uns ein mit wortlosen Seufzern.

27 اَپَرَمْ اِیشْوَرابھِمَتَرُوپینَ پَوِتْرَلوکاناں کرِتے نِویدَیَتِ یَ آتْما تَسْیابھِپْرایونْتَرْیّامِنا جْنایَتے۔

Und er, der die Herzen erforscht, weiß, was der Geist begehrt, daß er so, wie es Gottes Wille ist, für die Heiligen betet.

28 اَپَرَمْ اِیشْوَرِییَنِرُوپَنانُساریناہُوتاح سَنْتو یے تَسْمِنْ پْرِییَنْتے سَرْوّانِ مِلِتْوا تیشاں مَنْگَلَں سادھَیَنْتِ، ایتَدْ وَیَں جانِیمَح۔

Wir wissen, daß jenen, die Gott lieben, alles zum Heile zusammenwirkt, weil sie nach seinem Ratschluß zu Heiligen berufen sind.

29 یَتَ اِیشْوَرو بَہُبھْراترِناں مَدھْیے سْوَپُتْرَں جْییشْٹھَں کَرْتُّمْ اِچّھَنْ یانْ پُورْوَّں لَکْشْیِیکرِتَوانْ تانْ تَسْیَ پْرَتِمُورْتْیاح سادرِشْیَپْراپْتْیَرْتھَں نْیَیُںکْتَ۔

Denn die, die er vorhererkannte, hat er auch vorherbestimmt, dem Bilde seines Sohnes gleich zu werden, der dadurch der Erstgeborene unter vielen Brüdern wird.

30 اَپَرَنْچَ تینَ یے نِیُکْتاسْتَ آہُوتا اَپِ یے چَ تیناہُوتاسْتے سَپُنْیِیکرِتاح، یے چَ تینَ سَپُنْیِیکرِتاسْتے وِبھَوَیُکْتاح۔

Die er vorherbestimmt hat, hat er auch berufen; die er berufen hat, hat er gerecht gemacht, und die er gerecht gemacht hat, hat er verklärt.

31 اِتْیَتْرَ وَیَں کِں بْرُومَح؟ اِیشْوَرو یَدْیَسْماکَں سَپَکْشو بھَوَتِ تَرْہِ کو وِپَکْشوسْماکَں؟

Was sollen wir zu alldem sagen? Wenn Gott für uns ist, wer ist dann gegen uns?

32 آتْمَپُتْرَں نَ رَکْشِتْوا یوسْماکَں سَرْوّیشاں کرِتے تَں پْرَدَتَّوانْ سَ کِں تینَ سَہاسْمَبھْیَمْ اَنْیانِ سَرْوّانِ نَ داسْیَتِ؟

Er, der seines eigenen Sohnes nicht geschont, vielmehr ihn für uns alle hingegeben hat, wie sollte dieser uns nicht alles auch mit ihm in Gnaden schenken?

33 اِیشْوَرَسْیابھِرُچِتیشُ کینَ دوشَ آروپَیِشْیَتے؟ یَ اِیشْوَرَسْتانْ پُنْیَوَتَ اِوَ گَنَیَتِ کِں تینَ؟

Wer sollte gegen Gottes Auserwählte klagen? Etwa Gott, der sie gerecht gemacht hat?

34 اَپَرَں تیبھْیو دَنْڈَداناجْنا وا کینَ کَرِشْیَتے؟ یوسْمَنِّمِتَّں پْرانانْ تْیَکْتَوانْ کیوَلَں تَنَّ کِنْتُ مرِتَگَنَمَدھْیادْ اُتّھِتَوانْ، اَپِ چیشْوَرَسْیَ دَکْشِنے پارْشْوے تِشْٹھَنْ اَدْیاپْیَسْماکَں نِمِتَّں پْرارْتھَتَ ایوَمْبھُوتو یَح کھْرِیشْٹَح کِں تینَ؟

Wer verurteilt? Etwa Christus Jesus, der starb, oder besser, der auferweckt wurde, der nun zur Rechten Gottes ist und auch für uns bittet?

35 اَسْمابھِح سَہَ کھْرِیشْٹَسْیَ پْریمَوِچّھیدَں جَنَیِتُں کَح شَکْنوتِ؟ کْلیشو وْیَسَنَں وا تاڈَنا وا دُرْبھِکْشَں وا وَسْتْرَہِینَتْوَں وا پْرانَسَںشَیو وا کھَنْگو وا کِمیتانِ شَکْنُوَنْتِ؟

Wer wird uns scheiden von der Liebe Christi? Trübsal, Bedrängnis und Verfolgung, Hunger oder Blöße oder Todesgefahr oder das Schwert?

36 کِنْتُ لِکھِتَمْ آسْتے، یَتھا، وَیَں تَوَ نِمِتَّں سْمو مرِتْیُوَکْتْرےکھِلَں دِنَں۔ بَلِرْدییو یَتھا میشو وَیَں گَنْیامَہے تَتھا۔

So steht es ja in der Schrift: "Stets sind wir deinetwegen in der Todesgefahr; Opferschafen sind wir gleichgeachtet."

37 اَپَرَں یوسْماسُ پْرِییَتے تینَیتاسُ وِپَتْسُ وَیَں سَمْیَگْ وِجَیامَہے۔

Doch über all dies kommen wir siegreich hinweg durch ihn, der uns geliebt hat.

38 یَتوسْماکَں پْرَبھُنا یِیشُکھْرِیشْٹینیشْوَرَسْیَ یَتْ پْریمَ تَسْمادْ اَسْماکَں وِچّھیدَں جَنَیِتُں مرِتْیُ رْجِیوَنَں وا دِوْیَدُوتا وا بَلَوَنْتو مُکھْیَدُوتا وا وَرْتَّمانو وا بھَوِشْیَنْ کالو وا اُچَّپَدَں وا نِیچَپَدَں واپَرَں کِمَپِ سرِشْٹَوَسْتُ

Ich lebe der Überzeugung: Weder Tod noch Leben, nicht Engel und nicht Herrschaften, nicht Gegenwärtiges noch Kommendes, nicht Mächte,

39 وَیتیشاں کیناپِ نَ شَکْیَمِتْیَسْمِنْ درِڈھَوِشْواسو مَماسْتے۔

nicht Höhe oder Tiefe noch sonst ein anderes Geschöpf wird uns scheiden können von der Liebe Gottes, die da ist in Christus Jesus, unserem Herrn.