مَتھِح 8
| یَدا سَ پَرْوَّتادْ اَواروہَتْ تَدا بَہَوو مانَواسْتَتْپَشْچادْ وَوْرَجُح۔ | 1 |
यदा स पर्व्वताद् अवारोहत् तदा बहवो मानवास्तत्पश्चाद् वव्रजुः।
| ایکَح کُشْٹھَوانْ آگَتْیَ تَں پْرَنَمْیَ بَبھاشے، ہے پْرَبھو، یَدِ بھَوانْ سَںمَنْیَتے، تَرْہِ ماں نِرامَیَں کَرْتُّں شَکْنوتِ۔ | 2 |
एकः कुष्ठवान् आगत्य तं प्रणम्य बभाषे, हे प्रभो, यदि भवान् संमन्यते, तर्हि मां निरामयं कर्त्तुं शक्नोति।
| تَتو یِیشُح کَرَں پْرَسارْیَّ تَسْیانْگَں سْپرِشَنْ وْیاجَہارَ، سَمَّنْیےہَں تْوَں نِرامَیو بھَوَ؛ تینَ سَ تَتْکْشَناتْ کُشْٹھیناموچِ۔ | 3 |
ततो यीशुः करं प्रसार्य्य तस्याङ्गं स्पृशन् व्याजहार, सम्मन्येऽहं त्वं निरामयो भव; तेन स तत्क्षणात् कुष्ठेनामोचि।
| تَتو یِیشُسْتَں جَگادَ، اَوَدھیہِ کَتھامیتاں کَشْچِدَپِ ما بْرُوہِ، کِنْتُ یاجَکَسْیَ سَنِّدھِں گَتْوا سْواتْمانَں دَرْشَیَ مَنُجیبھْیو نِجَنِرامَیَتْوَں پْرَمانَیِتُں مُوسانِرُوپِتَں دْرَوْیَمْ اُتْسرِجَ چَ۔ | 4 |
ततो यीशुस्तं जगाद, अवधेहि कथामेतां कश्चिदपि मा ब्रूहि, किन्तु याजकस्य सन्निधिं गत्वा स्वात्मानं दर्शय मनुजेभ्यो निजनिरामयत्वं प्रमाणयितुं मूसानिरूपितं द्रव्यम् उत्सृज च।
| تَدَنَنْتَرَں یِیشُنا کَپھَرْناہُومْنامَنِ نَگَرے پْرَوِشْٹے کَشْچِتْ شَتَسیناپَتِسْتَتْسَمِیپَمْ آگَتْیَ وِنِییَ بَبھاشے، | 5 |
तदनन्तरं यीशुना कफर्नाहूम्नामनि नगरे प्रविष्टे कश्चित् शतसेनापतिस्तत्समीपम् आगत्य विनीय बभाषे,
| ہے پْرَبھو، مَدِییَ ایکو داسَح پَکْشاگھاتَوْیادھِنا بھرِشَں وْیَتھِتَح، سَتُ شَیَنِییَ آسْتے۔ | 6 |
हे प्रभो, मदीय एको दासः पक्षाघातव्याधिना भृशं व्यथितः, सतु शयनीय आस्ते।
| تَدانِیں یِیشُسْتَسْمَے کَتھِتَوانْ، اَہَں گَتْوا تَں نِرامَیَں کَرِشْیامِ۔ | 7 |
तदानीं यीशुस्तस्मै कथितवान्, अहं गत्वा तं निरामयं करिष्यामि।
| تَتَح سَ شَتَسیناپَتِح پْرَتْیَوَدَتْ، ہے پْرَبھو، بھَوانْ یَتْ مَمَ گیہَمَدھْیَں یاتِ تَدْیوگْیَبھاجَنَں ناہَمَسْمِ؛ وانْماتْرَمْ آدِشَتُ، تینَیوَ مَمَ داسو نِرامَیو بھَوِشْیَتِ۔ | 8 |
ततः स शतसेनापतिः प्रत्यवदत्, हे प्रभो, भवान् यत् मम गेहमध्यं याति तद्योग्यभाजनं नाहमस्मि; वाङ्मात्रम् आदिशतु, तेनैव मम दासो निरामयो भविष्यति।
| یَتو مَیِ پَرَنِدھْنےپِ مَمَ نِدیشَوَشْیاح کَتِ کَتِ سیناح سَنْتِ، تَتَ ایکَسْمِنْ یاہِیتْیُکْتے سَ یاتِ، تَدَنْیَسْمِنْ ایہِیتْیُکْتے سَ آیاتِ، تَتھا مَمَ نِجَداسے کَرْمَّیتَتْ کُرْوِّتْیُکْتے سَ تَتْ کَروتِ۔ | 9 |
यतो मयि परनिध्नेऽपि मम निदेशवश्याः कति कति सेनाः सन्ति, तत एकस्मिन् याहीत्युक्ते स याति, तदन्यस्मिन् एहीत्युक्ते स आयाति, तथा मम निजदासे कर्म्मैतत् कुर्व्वित्युक्ते स तत् करोति।
| تَدانِیں یِیشُسْتَسْیَیتَتْ وَچو نِشَمْیَ وِسْمَیاپَنّوبھُوتْ؛ نِجَپَشْچادْگامِنو مانَوانْ اَووچَّ، یُشْمانْ تَتھْیَں وَچْمِ، اِسْراییلِییَلوکاناں مَدھْیےپِ نَیتادرِشو وِشْواسو مَیا پْراپْتَح۔ | 10 |
तदानीं यीशुस्तस्यैतत् वचो निशम्य विस्मयापन्नोऽभूत्; निजपश्चाद्गामिनो मानवान् अवोच्च, युष्मान् तथ्यं वच्मि, इस्रायेलीयलोकानां मध्येऽपि नैतादृशो विश्वासो मया प्राप्तः।
| اَنْیَچّاہَں یُشْمانْ وَدامِ، بَہَوَح پُورْوَّسْیاح پَشْچِمایاشْچَ دِشَ آگَتْیَ اِبْراہِیما اِسْہاکا یاکُوبا چَ ساکَمْ مِلِتْوا سَمُپَویکْشْیَنْتِ؛ | 11 |
अन्यच्चाहं युष्मान् वदामि, बहवः पूर्व्वस्याः पश्चिमायाश्च दिश आगत्य इब्राहीमा इस्हाका याकूबा च साकम् मिलित्वा समुपवेक्ष्यन्ति;
| کِنْتُ یَتْرَ سْتھانے رودَنَدَنْتَگھَرْشَنے بھَوَتَسْتَسْمِنْ بَہِرْبھُوتَتَمِسْرے راجْیَسْیَ سَنْتانا نِکْشیسْیَنْتے۔ | 12 |
किन्तु यत्र स्थाने रोदनदन्तघर्षणे भवतस्तस्मिन् बहिर्भूततमिस्रे राज्यस्य सन्ताना निक्षेस्यन्ते।
| تَتَح پَرَں یِیشُسْتَں شَتَسیناپَتِں جَگادَ، یاہِ، تَوَ پْرَتِیتْیَنُسارَتو مَنْگَلَں بھُویاتْ؛ تَدا تَسْمِنّیوَ دَنْڈے تَدِییَداسو نِرامَیو بَبھُووَ۔ | 13 |
ततः परं यीशुस्तं शतसेनापतिं जगाद, याहि, तव प्रतीत्यनुसारतो मङ्गलं भूयात्; तदा तस्मिन्नेव दण्डे तदीयदासो निरामयो बभूव।
| اَنَنْتَرَں یِیشُح پِتَرَسْیَ گیہَمُپَسْتھایَ جْوَرینَ پِیڈِتاں شَیَنِییَسْتھِتاں تَسْیَ شْوَشْرُوں وِیکْشانْچَکْرے۔ | 14 |
अनन्तरं यीशुः पितरस्य गेहमुपस्थाय ज्वरेण पीडितां शयनीयस्थितां तस्य श्वश्रूं वीक्षाञ्चक्रे।
| تَتَسْتینَ تَسْیاح کَرَسْیَ سْپرِشْٹَتَواتْ جْوَرَسْتاں تَتْیاجَ، تَدا سا سَمُتّھایَ تانْ سِشیوے۔ | 15 |
ततस्तेन तस्याः करस्य स्पृष्टतवात् ज्वरस्तां तत्याज, तदा सा समुत्थाय तान् सिषेवे।
| اَنَنْتَرَں سَنْدھْیایاں سَتْیاں بَہُشو بھُوتَگْرَسْتَمَنُجانْ تَسْیَ سَمِیپَمْ آنِنْیُح سَ چَ واکْیینَ بھُوتانْ تْیاجَیاماسَ، سَرْوَّپْرَکارَپِیڈِتَجَناںشْچَ نِرامَیانْ چَکارَ؛ | 16 |
अनन्तरं सन्ध्यायां सत्यां बहुशो भूतग्रस्तमनुजान् तस्य समीपम् आनिन्युः स च वाक्येन भूतान् त्याजयामास, सर्व्वप्रकारपीडितजनांश्च निरामयान् चकार;
| تَسْماتْ، سَرْوّا دُرْبَّلَتاسْماکَں تینَیوَ پَرِدھارِتا۔ اَسْماکَں سَکَلَں وْیادھِں سَایوَ سَںگرِہِیتَوانْ۔ یَدیتَدْوَچَنَں یِشَیِیَبھَوِشْیَدْوادِنوکْتَماسِیتْ، تَتَّدا سَپھَلَمَبھَوَتْ۔ | 17 |
तस्मात्, सर्व्वा दुर्ब्बलतास्माकं तेनैव परिधारिता। अस्माकं सकलं व्याधिं सएव संगृहीतवान्। यदेतद्वचनं यिशयियभविष्यद्वादिनोक्तमासीत्, तत्तदा सफलमभवत्।
| اَنَنْتَرَں یِیشُشْچَتُرْدِکْشُ جَنَنِوَہَں وِلوکْیَ تَٹِنْیاح پارَں یاتُں شِشْیانْ آدِدیشَ۔ | 18 |
अनन्तरं यीशुश्चतुर्दिक्षु जननिवहं विलोक्य तटिन्याः पारं यातुं शिष्यान् आदिदेश।
| تَدانِیمْ ایکَ اُپادھْیایَ آگَتْیَ کَتھِتَوانْ، ہے گُرو، بھَوانْ یَتْرَ یاسْیَتِ تَتْراہَمَپِ بھَوَتَح پَشْچادْ یاسْیامِ۔ | 19 |
तदानीम् एक उपाध्याय आगत्य कथितवान्, हे गुरो, भवान् यत्र यास्यति तत्राहमपि भवतः पश्चाद् यास्यामि।
| تَتو یِیشُ رْجَگادَ، کْروشْٹُح سْتھاتُں سْتھانَں وِدْیَتے، وِہایَسو وِہَنْگَماناں نِیڈانِ چَ سَنْتِ؛ کِنْتُ مَنُشْیَپُتْرَسْیَ شِرَح سْتھاپَیِتُں سْتھانَں نَ وِدْیَتے۔ | 20 |
ततो यीशु र्जगाद, क्रोष्टुः स्थातुं स्थानं विद्यते, विहायसो विहङ्गमानां नीडानि च सन्ति; किन्तु मनुष्यपुत्रस्य शिरः स्थापयितुं स्थानं न विद्यते।
| اَنَنْتَرَمْ اَپَرَ ایکَح شِشْیَسْتَں بَبھاشے، ہے پْرَبھو، پْرَتھَمَتو مَمَ پِتَرَں شْمَشانے نِدھاتُں گَمَنارْتھَں مامْ اَنُمَنْیَسْوَ۔ | 21 |
अनन्तरम् अपर एकः शिष्यस्तं बभाषे, हे प्रभो, प्रथमतो मम पितरं श्मशाने निधातुं गमनार्थं माम् अनुमन्यस्व।
| تَتو یِیشُرُکْتَوانْ مرِتا مرِتانْ شْمَشانے نِدَدھَتُ، تْوَں مَمَ پَشْچادْ آگَچّھَ۔ | 22 |
ततो यीशुरुक्तवान् मृता मृतान् श्मशाने निदधतु, त्वं मम पश्चाद् आगच्छ।
| اَنَنْتَرَں تَسْمِنْ ناوَمارُوڈھے تَسْیَ شِشْیاسْتَتْپَشْچاتْ جَگْمُح۔ | 23 |
अनन्तरं तस्मिन् नावमारूढे तस्य शिष्यास्तत्पश्चात् जग्मुः।
| پَشْچاتْ ساگَرَسْیَ مَدھْیَں تیشُ گَتیشُ تادرِشَح پْرَبَلو جھَنْبھْشَنِلَ اُدَتِشْٹھَتْ، یینَ مَہاتَرَنْگَ اُتّھایَ تَرَنِں چھادِتَوانْ، کِنْتُ سَ نِدْرِتَ آسِیتْ۔ | 24 |
पश्चात् सागरस्य मध्यं तेषु गतेषु तादृशः प्रबलो झञ्भ्शनिल उदतिष्ठत्, येन महातरङ्ग उत्थाय तरणिं छादितवान्, किन्तु स निद्रित आसीत्।
| تَدا شِشْیا آگَتْیَ تَسْیَ نِدْرابھَنْگَں کرِتْوا کَتھَیاماسُح، ہے پْرَبھو، وَیَں مْرِیامَہے، بھَوانْ اَسْماکَں پْرانانْ رَکْشَتُ۔ | 25 |
तदा शिष्या आगत्य तस्य निद्राभङ्गं कृत्वा कथयामासुः, हे प्रभो, वयं म्रियामहे, भवान् अस्माकं प्राणान् रक्षतु।
| تَدا سَ تانْ اُکْتَوانْ، ہے اَلْپَوِشْواسِنو یُویَں کُتو وِبھِیتھَ؟ تَتَح سَ اُتّھایَ واتَں ساگَرَنْچَ تَرْجَیاماسَ، تَتو نِرْوّاتَمَبھَوَتْ۔ | 26 |
तदा स तान् उक्तवान्, हे अल्पविश्वासिनो यूयं कुतो विभीथ? ततः स उत्थाय वातं सागरञ्च तर्जयामास, ततो निर्व्वातमभवत्।
| اَپَرَں مَنُجا وِسْمَیَں وِلوکْیَ کَتھَیاماسُح، اَہو واتَسَرِتْپَتِی اَسْیَ کِماجْناگْراہِنَو؟ کِیدرِشویَں مانَوَح۔ | 27 |
अपरं मनुजा विस्मयं विलोक्य कथयामासुः, अहो वातसरित्पती अस्य किमाज्ञाग्राहिणौ? कीदृशोऽयं मानवः।
| اَنَنْتَرَں سَ پارَں گَتْوا گِدیرِییَدیشَمْ اُپَسْتھِتَوانْ؛ تَدا دْوَو بھُوتَگْرَسْتَمَنُجَو شْمَشانَسْتھانادْ بَہِ رْبھُوتْوا تَں ساکْشاتْ کرِتَوَنْتَو، تاویتادرِشَو پْرَچَنْڈاواسْتاں یَتْ تینَ سْتھانینَ کوپِ یاتُں ناشَکْنوتْ۔ | 28 |
अनन्तरं स पारं गत्वा गिदेरीयदेशम् उपस्थितवान्; तदा द्वौ भूतग्रस्तमनुजौ श्मशानस्थानाद् बहि र्भूत्वा तं साक्षात् कृतवन्तौ, तावेतादृशौ प्रचण्डावास्तां यत् तेन स्थानेन कोपि यातुं नाशक्नोत्।
| تاوُچَیح کَتھَیاماسَتُح، ہے اِیشْوَرَسْیَ سُونو یِیشو، تْوَیا ساکَمْ آوَیوح کَح سَمْبَنْدھَح؟ نِرُوپِتَکالاتْ پْراگیوَ کِماوابھْیاں یاتَناں داتُمْ اَتْراگَتوسِ؟ | 29 |
तावुचैः कथयामासतुः, हे ईश्वरस्य सूनो यीशो, त्वया साकम् आवयोः कः सम्बन्धः? निरूपितकालात् प्रागेव किमावाभ्यां यातनां दातुम् अत्रागतोसि?
| تَدانِیں تابھْیاں کِنْچِدْ دُورے وَراہانامْ ایکو مَہاوْرَجوچَرَتْ۔ | 30 |
तदानीं ताभ्यां किञ्चिद् दूरे वराहाणाम् एको महाव्रजोऽचरत्।
| تَتو بھُوتَو تَو تَسْیانْتِکے وِنِییَ کَتھَیاماسَتُح، یَدْیاواں تْیاجَیَسِ، تَرْہِ وَراہاناں مَدھْییوْرَجَمْ آواں پْریرَیَ۔ | 31 |
ततो भूतौ तौ तस्यान्तिके विनीय कथयामासतुः, यद्यावां त्याजयसि, तर्हि वराहाणां मध्येव्रजम् आवां प्रेरय।
| تَدا یِیشُرَوَدَتْ یاتَں، اَنَنْتَرَں تَو یَدا مَنُجَو وِہایَ وَراہانْ آشْرِتَوَنْتَو، تَدا تے سَرْوّے وَراہا اُچَّسْتھاناتْ مَہاجَوینَ دھاوَنْتَح ساگَرِییَتویے مَجَّنْتو مَمْرُح۔ | 32 |
तदा यीशुरवदत् यातं, अनन्तरं तौ यदा मनुजौ विहाय वराहान् आश्रितवन्तौ, तदा ते सर्व्वे वराहा उच्चस्थानात् महाजवेन धावन्तः सागरीयतोये मज्जन्तो मम्रुः।
| تَتو وَراہَرَکْشَکاح پَلایَمانا مَدھْیینَگَرَں تَو بھُوتَگْرَسْتَو پْرَتِ یَدْیَدْ اَگھَٹَتَ، تاح سَرْوَّوارْتّا اَوَدَنْ۔ | 33 |
ततो वराहरक्षकाः पलायमाना मध्येनगरं तौ भूतग्रस्तौ प्रति यद्यद् अघटत, ताः सर्व्ववार्त्ता अवदन्।
| تَتو ناگَرِکاح سَرْوّے مَنُجا یِیشُں ساکْشاتْ کَرْتُّں بَہِرایاتاح تَنْچَ وِلوکْیَ پْرارْتھَیانْچَکْرِرے بھَوانْ اَسْماکَں سِیماتو یاتُ۔ | 34 |
ततो नागरिकाः सर्व्वे मनुजा यीशुं साक्षात् कर्त्तुं बहिरायाताः तञ्च विलोक्य प्रार्थयाञ्चक्रिरे भवान् अस्माकं सीमातो यातु।
