مَتھِح 3
| تَدانوں یوہْنّاما مَجَّیِتا یِہُودِییَدیشَسْیَ پْرانْتَرَمْ اُپَسْتھایَ پْرَچارَیَنْ کَتھَیاماسَ، | 1 |
| و در آن ایام، یحیی تعمیددهنده در بیابان یهودیه ظاهر شد و موعظه کرده، میگفت: | ۱ |
| مَناںسِ پَراوَرْتَّیَتَ، سْوَرْگِییَراجَتْوَں سَمِیپَماگَتَمْ۔ | 2 |
| «توبه کنید، زیرا ملکوت آسمان نزدیک است.» | ۲ |
| پَرَمیشَسْیَ پَنْتھانَں پَرِشْکُرُتَ سَرْوَّتَح۔ تَسْیَ راجَپَتھاںشْچَیوَ سَمِیکُرُتَ سَرْوَّتھا۔ اِتْییتَتْ پْرانْتَرے واکْیَں وَدَتَح کَسْیَچِدْ رَوَح۔۔ | 3 |
| زیرا همین است آنکه اشعیای نبی از او خبرداده، میگوید: «صدای ندا کنندهای در بیابان که راه خداوند را مهیا سازید و طرق او را راست نمایید.» | ۳ |
| ایتَدْوَچَنَں یِشَیِیَبھَوِشْیَدْوادِنا یوہَنَمُدِّشْیَ بھاشِتَمْ۔ یوہَنو وَسَنَں مَہانْگَرومَجَں تَسْیَ کَٹَو چَرْمَّکَٹِبَنْدھَنَں؛ سَ چَ شُوکَکِیٹانْ مَدھُ چَ بھُکْتَوانْ۔ | 4 |
| و این یحیی لباس از پشم شترمی داشت، و کمربند چرمی بر کمر و خوراک او ازملخ و عسل بری میبود. | ۴ |
| تَدانِیں یِرُوشالَمْنَگَرَنِواسِنَح سَرْوّے یِہُودِدیشِییا یَرْدَّنْتَٹِنْیا اُبھَیَتَٹَسْتھاشْچَ مانَوا بَہِراگَتْیَ تَسْیَ سَمِیپی | 5 |
| در این وقت، اورشلیم و تمام یهودیه وجمیع حوالی اردن نزد او بیرون میآمدند، | ۵ |
| سْوِییَں سْوِییَں دُرِتَمْ اَنْگِیکرِتْیَ تَسْیاں یَرْدَّنِ تینَ مَجِّتا بَبھُووُح۔ | 6 |
| و به گناهان خود اعتراف کرده، در اردن از وی تعمیدمی یافتند. | ۶ |
| اَپَرَں بَہُونْ پھِرُوشِنَح سِدُوکِنَشْچَ مَنُجانْ مَںکْتُں سْوَسَمِیپَمْ آگَچّھتو وِلوکْیَ سَ تانْ اَبھِدَدھَو، رے رے بھُجَگَوَںشا آگامِینَح کوپاتْ پَلایِتُں یُشْمانْ کَشْچیتِتَوانْ؟ | 7 |
| پس چون بسیاری از فریسیان و صدوقیان رادید که بجهت تعمید وی میآیند، بدیشان گفت: «ای افعیزادگان، که شما را اعلام کرد که از غضب آینده بگریزید؟ | ۷ |
| مَنَحپَراوَرْتَّنَسْیَ سَمُچِتَں پھَلَں پھَلَتَ۔ | 8 |
| اکنون ثمره شایسته توبه بیاورید، | ۸ |
| کِنْتْوَسْماکَں تاتَ اِبْراہِیمْ اَسْتِیتِ سْویشُ مَنَحسُ چِینْتَیَنْتو ما وْیاہَرَتَ۔ یَتو یُشْمانْ اَہَں وَدامِ، اِیشْوَرَ ایتیبھْیَح پاشانیبھْیَ اِبْراہِیمَح سَنْتانانْ اُتْپادَیِتُں شَکْنوتِ۔ | 9 |
| و این سخن را بهخاطر خود راه مدهیدکه پدر ما ابراهیم است، زیرا به شما میگویم خداقادر است که از این سنگها فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند. | ۹ |
| اَپَرَں پادَپاناں مُولے کُٹھارَ اِدانِیمَپِ لَگَنْ آسْتے، تَسْمادْ یَسْمِنْ پادَپے اُتَّمَں پھَلَں نَ بھَوَتِ، سَ کرِتّو مَدھْیےگْنِں نِکْشیپْسْیَتے۔ | 10 |
| و الحال تیشه بر ریشه درختان نهاده شده است، پس هر درختی که ثمره نیکونیاورد، بریده و در آتش افکنده شود. | ۱۰ |
| اَپَرَمْ اَہَں مَنَحپَراوَرْتَّنَسُوچَکینَ مَجَّنینَ یُشْمانْ مَجَّیامِیتِ سَتْیَں، کِنْتُ مَمَ پَشْچادْ یَ آگَچّھَتِ، سَ مَتّوپِ مَہانْ، اَہَں تَدِییوپانَہَو ووڈھُمَپِ نَہِ یوگْیوسْمِ، سَ یُشْمانْ وَہْنِرُوپے پَوِتْرَ آتْمَنِ سَںمَجَّیِشْیَتِ۔ | 11 |
| من شمارا به آب به جهت توبه تعمید میدهم. لکن او که بعد از من میآید از من تواناتر است که لایق برداشتن نعلین او نیستم؛ او شما را به روحالقدس و آتش تعمید خواهد داد. | ۱۱ |
| تَسْیَ کارے سُورْپَ آسْتے، سَ سْوِییَشَسْیانِ سَمْیَکْ پْرَسْپھوٹْیَ نِجانْ سَکَلَگودھُومانْ سَںگرِہْیَ بھانْڈاگارے سْتھاپَیِشْیَتِ، کِںنْتُ سَرْوّانِ وُشانْیَنِرْوّانَوَہْنِنا داہَیِشْیَتِ۔ | 12 |
| او غربال خود را دردست دارد و خرمن خود را نیکو پاک کرده، گندم خویش را در انبار ذخیره خواهد نمود، ولی کاه رادر آتشی که خاموشی نمی پذیرد خواهدسوزانید.» | ۱۲ |
| اَنَنْتَرَں یِیشُ رْیوہَنا مَجِّتو بھَوِتُں گالِیلْپْرَدیشادْ یَرْدَّنِ تَسْیَ سَمِیپَمْ آجَگامَ۔ | 13 |
| آنگاه عیسی از جلیل به اردن نزد یحیی آمدتا از او تعمید یابد. | ۱۳ |
| کِنْتُ یوہَنْ تَں نِشِدھْیَ بَبھاشے، تْوَں کِں مَمَ سَمِیپَمْ آگَچّھَسِ؟ وَرَں تْوَیا مَجَّنَں مَمَ پْرَیوجَنَمْ آسْتے۔ | 14 |
| اما یحیی او را منع نموده، گفت: «من احتیاج دارم که از تو تعمید یابم و تونزد من میآیی؟» | ۱۴ |
| تَدانِیں یِیشُح پْرَتْیَووچَتْ؛ اِیدانِیمْ اَنُمَنْیَسْوَ، یَتَ اِتّھَں سَرْوَّدھَرْمَّسادھَنَمْ اَسْماکَں کَرْتَّوْیَں، تَتَح سونْوَمَنْیَتَ۔ | 15 |
| عیسی در جواب وی گفت: «الان بگذارزیرا که ما را همچنین مناسب است تا تمام عدالت را بهکمال رسانیم.» | ۱۵ |
| اَنَنْتَرَں یِیشُرَمَّسِ مَجِّتُح سَنْ تَتْکْشَناتْ تویَمَدھْیادْ اُتّھایَ جَگامَ، تَدا جِیمُوتَدْوارے مُکْتے جاتے، سَ اِیشْوَرَسْیاتْمانَں کَپوتَوَدْ اَوَرُہْیَ سْووپَرْیّاگَچّھَنْتَں وِیکْشانْچَکْرے۔ | 16 |
| اما عیسی چون تعمیدیافت، فور از آب برآمد که در ساعت آسمان بروی گشاده شد و روح خدا را دید که مثل کبوتری نزول کرده، بر وی میآید. | ۱۶ |
| اَپَرَمْ ایشَ مَمَ پْرِیَح پُتْرَ ایتَسْمِنّیوَ مَمَ مَہاسَنْتوشَ ایتادرِشِی وْیومَجا واگْ بَبھُووَ۔ | 17 |
| آنگاه خطابی ازآسمان دررسید که «این است پسر حبیب من که ازاو خشنودم.» | ۱۷ |
