مَتھِح 21
| اَنَنْتَرَں تیشُ یِرُوشالَمْنَگَرَسْیَ سَمِیپَویرْتِّنو جَیتُنَنامَکَدھَرادھَرَسْیَ سَمِیپَسْتھْتِں بَیتْپھَگِگْرامَمْ آگَتیشُ، یِیشُح شِشْیَدْوَیَں پْریشَیَنْ جَگادَ، | 1 |
अनन्तरं तेषु यिरूशालम्नगरस्य समीपवेर्त्तिनो जैतुननामकधराधरस्य समीपस्थ्तिं बैत्फगिग्रामम् आगतेषु, यीशुः शिष्यद्वयं प्रेषयन् जगाद,
| یُواں سَمُّکھَسْتھَگْرامَں گَتْوا بَدّھاں یاں سَوَتْساں گَرْدَّبھِیں ہَٹھاتْ پْراپْسْیَتھَح، تاں موچَیِتْوا مَدَنْتِکَمْ آنَیَتَں۔ | 2 |
युवां सम्मुखस्थग्रामं गत्वा बद्धां यां सवत्सां गर्द्दभीं हठात् प्राप्स्यथः, तां मोचयित्वा मदन्तिकम् आनयतं।
| تَتْرَ یَدِ کَشْچِتْ کِنْچِدْ وَکْشْیَتِ، تَرْہِ وَدِشْیَتھَح، ایتَسْیاں پْرَبھوح پْرَیوجَنَماسْتے، تینَ سَ تَتْکْشَناتْ پْرَہیشْیَتِ۔ | 3 |
तत्र यदि कश्चित् किञ्चिद् वक्ष्यति, तर्हि वदिष्यथः, एतस्यां प्रभोः प्रयोजनमास्ते, तेन स तत्क्षणात् प्रहेष्यति।
| سِییونَح کَنْیَکاں یُویَں بھاشَدھْوَمِتِ بھارَتِیں۔ پَشْیَ تے نَمْرَشِیلَح سَنْ نرِپَ آرُہْیَ گَرْدَبھِیں۔ اَرْتھادارُہْیَ تَدْوَتْسَمایاسْیَتِ تْوَدَنْتِکَں۔ | 4 |
सीयोनः कन्यकां यूयं भाषध्वमिति भारतीं। पश्य ते नम्रशीलः सन् नृप आरुह्य गर्दभीं। अर्थादारुह्य तद्वत्समायास्यति त्वदन्तिकं।
| بھَوِشْیَدْوادِنوکْتَں وَچَنَمِدَں تَدا سَپھَلَمَبھُوتْ۔ | 5 |
भविष्यद्वादिनोक्तं वचनमिदं तदा सफलमभूत्।
| اَنَنْتَرَں تَو شْشْیِ یِیشو رْیَتھانِدیشَں تَں گْرامَں گَتْوا | 6 |
अनन्तरं तौ श्ष्यिौ यीशो र्यथानिदेशं तं ग्रामं गत्वा
| گَرْدَبھِیں تَدْوَتْسَنْچَ سَمانِیتَوَنْتَو، پَشْچاتْ تَدُپَرِ سْوِییَوَسَنانِی پاتَیِتْوا تَماروہَیاماسَتُح۔ | 7 |
गर्दभीं तद्वत्सञ्च समानीतवन्तौ, पश्चात् तदुपरि स्वीयवसनानी पातयित्वा तमारोहयामासतुः।
| تَتو بَہَوو لوکا نِجَوَسَنانِ پَتھِ پْرَسارَیِتُماریبھِرے، کَتِپَیا جَناشْچَ پادَپَپَرْنادِکَں چھِتْوا پَتھِ وِسْتارَیاماسُح۔ | 8 |
ततो बहवो लोका निजवसनानि पथि प्रसारयितुमारेभिरे, कतिपया जनाश्च पादपपर्णादिकं छित्वा पथि विस्तारयामासुः।
| اَگْرَگامِنَح پَشْچادْگامِنَشْچَ مَنُجا اُچَّیرْجَیَ جَیَ دایُودَح سَنْتانیتِ جَگَدُح پَرَمیشْوَرَسْیَ نامْنا یَ آیاتِ سَ دھَنْیَح، سَرْوّوپَرِسْتھَسْوَرْگیپِ جَیَتِ۔ | 9 |
अग्रगामिनः पश्चाद्गामिनश्च मनुजा उच्चैर्जय जय दायूदः सन्तानेति जगदुः परमेश्वरस्य नाम्ना य आयाति स धन्यः, सर्व्वोपरिस्थस्वर्गेपि जयति।
| اِتّھَں تَسْمِنْ یِرُوشالَمَں پْرَوِشْٹے کویَمِتِ کَتھَناتْ کرِتْسْنَں نَگَرَں چَنْچَلَمَبھَوَتْ۔ | 10 |
इत्थं तस्मिन् यिरूशालमं प्रविष्टे कोऽयमिति कथनात् कृत्स्नं नगरं चञ्चलमभवत्।
| تَتْرَ لوکوح کَتھَیاماسُح، ایشَ گالِیلْپْرَدیشِییَ-ناسَرَتِییَ-بھَوِشْیَدْوادِی یِیشُح۔ | 11 |
तत्र लोकोः कथयामासुः, एष गालील्प्रदेशीय-नासरतीय-भविष्यद्वादी यीशुः।
| اَنَنْتَرَں یِیشُرِیشْوَرَسْیَ مَنْدِرَں پْرَوِشْیَ تَنْمَدھْیاتْ کْرَیَوِکْرَیِنو وَہِشْچَکارَ؛ وَنِجاں مُدْراسَنانِی کَپوتَوِکْرَیِنانْچَسَنانِی چَ نْیُوْجَیاماسَ۔ | 12 |
अनन्तरं यीशुरीश्वरस्य मन्दिरं प्रविश्य तन्मध्यात् क्रयविक्रयिणो वहिश्चकार; वणिजां मुद्रासनानी कपोतविक्रयिणाञ्चसनानी च न्युव्जयामास।
| اَپَرَں تانُواچَ، ایشا لِپِراسْتے، "مَمَ گرِہَں پْرارْتھَناگرِہَمِتِ وِکھْیاسْیَتِ"، کِنْتُ یُویَں تَدْ دَسْیُوناں گَہْوَرَں کرِتَوَنْتَح۔ | 13 |
अपरं तानुवाच, एषा लिपिरास्ते, "मम गृहं प्रार्थनागृहमिति विख्यास्यति", किन्तु यूयं तद् दस्यूनां गह्वरं कृतवन्तः।
| تَدَنَنْتَرَمْ اَنْدھَکھَنْچَلوکاسْتَسْیَ سَمِیپَماگَتاح، سَ تانْ نِرامَیانْ کرِتَوانْ۔ | 14 |
तदनन्तरम् अन्धखञ्चलोकास्तस्य समीपमागताः, स तान् निरामयान् कृतवान्।
| یَدا پْرَدھانَیاجَکا اَدھْیاپَکاشْچَ تینَ کرِتانْییتانِ چِتْرَکَرْمّانِ دَدرِشُح، جَیَ جَیَ دایُودَح سَنْتانَ، مَنْدِرے بالَکانامْ ایتادرِشَمْ اُچَّدھْوَنِں شُشْرُوُشْچَ، تَدا مَہاکْرُدّھا بَبھُووَح، | 15 |
यदा प्रधानयाजका अध्यापकाश्च तेन कृतान्येतानि चित्रकर्म्माणि ददृशुः, जय जय दायूदः सन्तान, मन्दिरे बालकानाम् एतादृशम् उच्चध्वनिं शुश्रुवुश्च, तदा महाक्रुद्धा बभूवः,
| تَں پَپْرَچّھُشْچَ، اِمے یَدْ وَدَنْتِ، تَتْ کِں تْوَں شرِنوشِ؟ تَتو یِیشُسْتانْ اَووچَتْ، سَتْیَمْ؛ سْتَنْیَپایِشِشُونانْچَ بالَکانانْچَ وَکْتْرَتَح۔ سْوَکِییَں مَہِمانَں تْوَں سَںپْرَکاشَیَسِ سْوَیَں۔ ایتَدْواکْیَں یُویَں کِں ناپَٹھَتَ؟ | 16 |
तं पप्रच्छुश्च, इमे यद् वदन्ति, तत् किं त्वं शृणोषि? ततो यीशुस्तान् अवोचत्, सत्यम्; स्तन्यपायिशिशूनाञ्च बालकानाञ्च वक्त्रतः। स्वकीयं महिमानं त्वं संप्रकाशयसि स्वयं। एतद्वाक्यं यूयं किं नापठत?
| تَتَسْتانْ وِہایَ سَ نَگَرادْ بَیتھَنِیاگْرامَں گَتْوا تَتْرَ رَجَنِیں یاپَیاماسَ۔ | 17 |
ततस्तान् विहाय स नगराद् बैथनियाग्रामं गत्वा तत्र रजनीं यापयामास।
| اَنَنْتَرَں پْرَبھاتے سَتِ یِیشُح پُنَرَپِ نَگَرَماگَچّھَنْ کْشُدھارْتّو بَبھُووَ۔ | 18 |
अनन्तरं प्रभाते सति यीशुः पुनरपि नगरमागच्छन् क्षुधार्त्तो बभूव।
| تَتو مارْگَپارْشْوَ اُڈُمْبَرَورِکْشَمیکَں وِلوکْیَ تَتْسَمِیپَں گَتْوا پَتْرانِ وِنا کِمَپِ نَ پْراپْیَ تَں پادَپَں پْروواچَ، اَدْیارَبھْیَ کَداپِ تْوَیِ پھَلَں نَ بھَوَتُ؛ تینَ تَتْکْشَناتْ سَ اُڈُمْبَرَماہِیرُہَح شُشْکَتاں گَتَح۔ (aiōn g165) | 19 |
ततो मार्गपार्श्व उडुम्बरवृक्षमेकं विलोक्य तत्समीपं गत्वा पत्राणि विना किमपि न प्राप्य तं पादपं प्रोवाच, अद्यारभ्य कदापि त्वयि फलं न भवतु; तेन तत्क्षणात् स उडुम्बरमाहीरुहः शुष्कतां गतः। (aiōn g165)
| تَدْ درِشْٹْوا شِشْیا آشْچَرْیَّں وِجْنایَ کَتھَیاماسُح، آح، اُڈُمْوَرَپادَپوتِتُورْنَں شُشْکوبھَوَتْ۔ | 20 |
तद् दृष्ट्वा शिष्या आश्चर्य्यं विज्ञाय कथयामासुः, आः, उडुम्वरपादपोऽतितूर्णं शुष्कोऽभवत्।
| تَتو یِیشُسْتانُواچَ، یُشْمانَہَں سَتْیَں وَدامِ، یَدِ یُویَمَسَنْدِگْدھاح پْرَتِیتھَ، تَرْہِ یُویَمَپِ کیوَلوڈُمْوَرَپادَپَں پْرَتِیتّھَں کَرْتُّں شَکْشْیَتھَ، تَنَّ، تْوَں چَلِتْوا ساگَرے پَتیتِ واکْیَں یُشْمابھِرَسْمِنَ شَیلے پْروکْتیپِ تَدَیوَ تَدْ گھَٹِشْیَتے۔ | 21 |
ततो यीशुस्तानुवाच, युष्मानहं सत्यं वदामि, यदि यूयमसन्दिग्धाः प्रतीथ, तर्हि यूयमपि केवलोडुम्वरपादपं प्रतीत्थं कर्त्तुं शक्ष्यथ, तन्न, त्वं चलित्वा सागरे पतेति वाक्यं युष्माभिरस्मिन शैले प्रोक्तेपि तदैव तद् घटिष्यते।
| تَتھا وِشْوَسْیَ پْرارْتھْیَ یُشْمابھِ رْیَدْ یاچِشْیَتے، تَدیوَ پْراپْسْیَتے۔ | 22 |
तथा विश्वस्य प्रार्थ्य युष्माभि र्यद् याचिष्यते, तदेव प्राप्स्यते।
| اَنَنْتَرَں مَنْدِرَں پْرَوِشْیوپَدیشَنَسَمَیے تَتْسَمِیپَں پْرَدھانَیاجَکاح پْراچِینَلوکاشْچاگَتْیَ پَپْرَچّھُح، تْوَیا کینَ سامَرْتھْیَنَیتانِ کَرْمّانِ کْرِیَنْتے؟ کینَ وا تُبھْیَمیتانِ سامَرْتھْیانِ دَتّانِ؟ | 23 |
अनन्तरं मन्दिरं प्रविश्योपदेशनसमये तत्समीपं प्रधानयाजकाः प्राचीनलोकाश्चागत्य पप्रच्छुः, त्वया केन सामर्थ्यनैतानि कर्म्माणि क्रियन्ते? केन वा तुभ्यमेतानि सामर्थ्यानि दत्तानि?
| تَتو یِیشُح پْرَتْیَوَدَتْ، اَہَمَپِ یُشْمانْ واچَمیکاں پرِچّھامِ، یَدِ یُویَں تَدُتَّرَں داتُں شَکْشْیَتھَ، تَدا کینَ سامَرْتھْیینَ کَرْمّانْییتانِ کَرومِ، تَدَہَں یُشْمانْ وَکْشْیامِ۔ | 24 |
ततो यीशुः प्रत्यवदत्, अहमपि युष्मान् वाचमेकां पृच्छामि, यदि यूयं तदुत्तरं दातुं शक्ष्यथ, तदा केन सामर्थ्येन कर्म्माण्येतानि करोमि, तदहं युष्मान् वक्ष्यामि।
| یوہَنو مَجَّنَں کَسْیاجْنَیابھَوَتْ؟ کِمِیشْوَرَسْیَ مَنُشْیَسْیَ وا؟ تَتَسْتے پَرَسْپَرَں وِوِچْیَ کَتھَیاماسُح، یَدِیشْوَرَسْییتِ وَدامَسْتَرْہِ یُویَں تَں کُتو نَ پْرَتْیَیتَ؟ واچَمیتاں وَکْشْیَتِ۔ | 25 |
योहनो मज्जनं कस्याज्ञयाभवत्? किमीश्वरस्य मनुष्यस्य वा? ततस्ते परस्परं विविच्य कथयामासुः, यदीश्वरस्येति वदामस्तर्हि यूयं तं कुतो न प्रत्यैत? वाचमेतां वक्ष्यति।
| مَنُشْیَسْییتِ وَکْتُمَپِ لوکیبھْیو بِبھِیمَح، یَتَح سَرْوَّیرَپِ یوہَنْ بھَوِشْیَدْوادِیتِ جْنایَتے۔ | 26 |
मनुष्यस्येति वक्तुमपि लोकेभ्यो बिभीमः, यतः सर्व्वैरपि योहन् भविष्यद्वादीति ज्ञायते।
| تَسْماتْ تے یِیشُں پْرَتْیَوَدَنْ، تَدْ وَیَں نَ وِدْمَح۔ تَدا سَ تانُکْتَوانْ، تَرْہِ کینَ سامَرَتھْیینَ کَرْمّانْییتانْیَہَں کَرومِ، تَدَپْیَہَں یُشْمانْ نَ وَکْشْیامِ۔ | 27 |
तस्मात् ते यीशुं प्रत्यवदन्, तद् वयं न विद्मः। तदा स तानुक्तवान्, तर्हि केन सामरथ्येन कर्म्माण्येतान्यहं करोमि, तदप्यहं युष्मान् न वक्ष्यामि।
| کَسْیَچِجَّنَسْیَ دْوَو سُتاواسْتاں سَ ایکَسْیَ سُتَسْیَ سَمِیپَں گَتْوا جَگادَ، ہے سُتَ، تْوَمَدْیَ مَمَ دْراکْشاکْشیتْرے کَرْمَّ کَرْتُں وْرَجَ۔ | 28 |
कस्यचिज्जनस्य द्वौ सुतावास्तां स एकस्य सुतस्य समीपं गत्वा जगाद, हे सुत, त्वमद्य मम द्राक्षाक्षेत्रे कर्म्म कर्तुं व्रज।
| تَتَح سَ اُکْتَوانْ، نَ یاسْیامِ، کِنْتُ شیشےنُتَپْیَ جَگامَ۔ | 29 |
ततः स उक्तवान्, न यास्यामि, किन्तु शेषेऽनुतप्य जगाम।
| اَنَنْتَرَں سونْیَسُتَسْیَ سَمِیپَں گَتْوا تَتھَیوَ کَتھْتِوانْ؛ تَتَح سَ پْرَتْیُواچَ، مَہیچّھَ یامِ، کِنْتُ نَ گَتَح۔ | 30 |
अनन्तरं सोन्यसुतस्य समीपं गत्वा तथैव कथ्तिवान्; ततः स प्रत्युवाच, महेच्छ यामि, किन्तु न गतः।
| ایتَیوح پُتْرَیو رْمَدھْیے پِتُرَبھِمَتَں کینَ پالِتَں؟ یُشْمابھِح کِں بُدھْیَتے؟ تَتَسْتے پْرَتْیُوچُح، پْرَتھَمینَ پُتْرینَ۔ تَدانِیں یِیشُسْتانُواچَ، اَہَں یُشْمانْ تَتھْیَں وَدامِ، چَنْڈالا گَنِکاشْچَ یُشْماکَمَگْرَتَ اِیشْوَرَسْیَ راجْیَں پْرَوِشَنْتِ۔ | 31 |
एतयोः पुत्रयो र्मध्ये पितुरभिमतं केन पालितं? युष्माभिः किं बुध्यते? ततस्ते प्रत्यूचुः, प्रथमेन पुुत्रेण। तदानीं यीशुस्तानुवाच, अहं युष्मान् तथ्यं वदामि, चण्डाला गणिकाश्च युष्माकमग्रत ईश्वरस्य राज्यं प्रविशन्ति।
| یَتو یُشْماکَں سَمِیپَں یوہَنِ دھَرْمَّپَتھیناگَتے یُویَں تَں نَ پْرَتِیتھَ، کِنْتُ چَنْڈالا گَنِکاشْچَ تَں پْرَتْیایَنْ، تَدْ وِلوکْیاپِ یُویَں پْرَتْییتُں ناکھِدْیَدھْوَں۔ | 32 |
यतो युष्माकं समीपं योहनि धर्म्मपथेनागते यूयं तं न प्रतीथ, किन्तु चण्डाला गणिकाश्च तं प्रत्यायन्, तद् विलोक्यापि यूयं प्रत्येतुं नाखिद्यध्वं।
| اَپَرَمیکَں درِشْٹانْتَں شرِنُتَ، کَشْچِدْ گرِہَسْتھَح کْشیتْرے دْراکْشالَتا روپَیِتْوا تَچَّتُرْدِکْشُ وارَنِیں وِدھایَ تَنْمَدھْیے دْراکْشایَنْتْرَں سْتھاپِتَوانْ، مانْچَنْچَ نِرْمِّتَوانْ، تَتَح کرِشَکیشُ تَتْ کْشیتْرَں سَمَرْپْیَ سْوَیَں دُورَدیشَں جَگامَ۔ | 33 |
अपरमेकं दृष्टान्तं शृणुत, कश्चिद् गृहस्थः क्षेत्रे द्राक्षालता रोपयित्वा तच्चतुर्दिक्षु वारणीं विधाय तन्मध्ये द्राक्षायन्त्रं स्थापितवान्, माञ्चञ्च निर्म्मितवान्, ततः कृषकेषु तत् क्षेत्रं समर्प्य स्वयं दूरदेशं जगाम।
| تَدَنَنْتَرَں پھَلَسَمَیَ اُپَسْتھِتے سَ پھَلانِ پْراپْتُں کرِشِیوَلاناں سَمِیپَں نِجَداسانْ پْریشَیاماسَ۔ | 34 |
तदनन्तरं फलसमय उपस्थिते स फलानि प्राप्तुं कृषीवलानां समीपं निजदासान् प्रेषयामास।
| کِنْتُ کرِشِیوَلاسْتَسْیَ تانْ داسییانْ دھرِتْوا کَنْچَنَ پْرَہرِتَوَنْتَح، کَنْچَنَ پاشانَیراہَتَوَنْتَح، کَنْچَنَ چَ ہَتَوَنْتَح۔ | 35 |
किन्तु कृषीवलास्तस्य तान् दासेयान् धृत्वा कञ्चन प्रहृतवन्तः, कञ्चन पाषाणैराहतवन्तः, कञ्चन च हतवन्तः।
| پُنَرَپِ سَ پْرَبھُح پْرَتھَمَتودھِکَداسییانْ پْریشَیاماسَ، کِنْتُ تے تانْ پْرَتْیَپِ تَتھَیوَ چَکْرُح۔ | 36 |
पुनरपि स प्रभुः प्रथमतोऽधिकदासेयान् प्रेषयामास, किन्तु ते तान् प्रत्यपि तथैव चक्रुः।
| اَنَنْتَرَں مَمَ سُتے گَتے تَں سَمادَرِشْیَنْتے، اِتْیُکْتْوا شیشے سَ نِجَسُتَں تیشاں سَنِّدھِں پْریشَیاماسَ۔ | 37 |
अनन्तरं मम सुते गते तं समादरिष्यन्ते, इत्युक्त्वा शेषे स निजसुतं तेषां सन्निधिं प्रेषयामास।
| کِنْتُ تے کرِشِیوَلاح سُتَں وِیکْشْیَ پَرَسْپَرَمْ اِتِ مَنْتْرَیِتُمْ آریبھِرے، اَیَمُتَّرادھِکارِی وَیَمینَں نِہَتْیاسْیادھِکارَں سْوَوَشِیکَرِشْیامَح۔ | 38 |
किन्तु ते कृषीवलाः सुतं वीक्ष्य परस्परम् इति मन्त्रयितुम् आरेभिरे, अयमुत्तराधिकारी वयमेनं निहत्यास्याधिकारं स्ववशीकरिष्यामः।
| پَشْچاتْ تے تَں دھرِتْوا دْراکْشاکْشیتْرادْ بَہِح پاتَیِتْوابَدھِشُح۔ | 39 |
पश्चात् ते तं धृत्वा द्राक्षाक्षेत्राद् बहिः पातयित्वाबधिषुः।
| یَدا سَ دْراکْشاکْشیتْرَپَتِراگَمِشْیَتِ، تَدا تانْ کرِشِیوَلانْ کِں کَرِشْیَتِ؟ | 40 |
यदा स द्राक्षाक्षेत्रपतिरागमिष्यति, तदा तान् कृषीवलान् किं करिष्यति?
| تَتَسْتے پْرَتْیَوَدَنْ، تانْ کَلُشِنو دارُنَیاتَنابھِراہَنِشْیَتِ، یے چَ سَمَیانُکْرَماتْ پھَلانِ داسْیَنْتِ، تادرِشیشُ کرِشِیوَلیشُ کْشیتْرَں سَمَرْپَیِشْیَتِ۔ | 41 |
ततस्ते प्रत्यवदन्, तान् कलुषिणो दारुणयातनाभिराहनिष्यति, ये च समयानुक्रमात् फलानि दास्यन्ति, तादृशेषु कृषीवलेषु क्षेत्रं समर्पयिष्यति।
| تَدا یِیشُنا تے گَدِتاح، گْرَہَنَں نَ کرِتَں یَسْیَ پاشانَسْیَ نِچایَکَیح۔ پْرَدھانَپْرَسْتَرَح کونے سَایوَ سَںبھَوِشْیَتِ۔ ایتَتْ پَریشِتُح کَرْمّاسْمَدرِشْٹاوَدْبھُتَں بھَویتْ۔ دھَرْمَّگْرَنْتھے لِکھِتَمیتَدْوَچَنَں یُشْمابھِح کِں ناپاٹھِ؟ | 42 |
तदा यीशुना ते गदिताः, ग्रहणं न कृतं यस्य पाषाणस्य निचायकैः। प्रधानप्रस्तरः कोणे सएव संभविष्यति। एतत् परेशितुः कर्म्मास्मदृष्टावद्भुतं भवेत्। धर्म्मग्रन्थे लिखितमेतद्वचनं युष्माभिः किं नापाठि?
| تَسْمادَہَں یُشْمانْ وَدامِ، یُشْمَتَّ اِیشْوَرِییَراجْیَمَپَنِییَ پھَلوتْپادَیِتْرَنْیَجاتَیے دایِشْیَتے۔ | 43 |
तस्मादहं युष्मान् वदामि, युष्मत्त ईश्वरीयराज्यमपनीय फलोत्पादयित्रन्यजातये दायिष्यते।
| یو جَنَ ایتَتْپاشانوپَرِ پَتِشْیَتِ، تَں سَ بھَںکْشْیَتے، کِنْتْوَیَں پاشانو یَسْیوپَرِ پَتِشْیَتِ، تَں سَ دھُولِوَتْ چُورْنِیکَرِشْیَتِ۔ | 44 |
यो जन एतत्पाषाणोपरि पतिष्यति, तं स भंक्ष्यते, किन्त्वयं पाषाणो यस्योपरि पतिष्यति, तं स धूलिवत् चूर्णीकरिष्यति।
| تَدانِیں پْرادھَنَیاجَکاح پھِرُوشِنَشْچَ تَسْییماں درِشْٹانْتَکَتھاں شْرُتْوا سوسْمانُدِّشْیَ کَتھِتَوانْ، اِتِ وِجْنایَ تَں دھَرْتُّں چیشْٹِتَوَنْتَح؛ | 45 |
तदानीं प्राधनयाजकाः फिरूशिनश्च तस्येमां दृष्टान्तकथां श्रुत्वा सोऽस्मानुद्दिश्य कथितवान्, इति विज्ञाय तं धर्त्तुं चेष्टितवन्तः;
| کِنْتُ لوکیبھْیو بِبھْیُح، یَتو لوکَیح سَ بھَوِشْیَدْوادِیتْیَجْنایِ۔ | 46 |
किन्तु लोकेभ्यो बिभ्युः, यतो लोकैः स भविष्यद्वादीत्यज्ञायि।
