مارْکَح 4
| اَنَنْتَرَں سَ سَمُدْرَتَٹے پُنَرُپَدیشْٹُں پْراریبھے، تَتَسْتَتْرَ بَہُجَناناں سَماگَماتْ سَ ساگَروپَرِ نَوکامارُہْیَ سَمُپَوِشْٹَح؛ سَرْوّے لوکاح سَمُدْرَکُولے تَسْتھُح۔ | 1 |
Ismét tanítani kezdett a tenger mellett. És nagy sokaság gyűlt őhozzá, úgyhogy ő a hajóba lépve, a tengeren tartózkodott; az egész sokaság pedig a tenger mellett a földön ült.
| تَدا سَ درِشْٹانْتَکَتھابھِ رْبَہُوپَدِشْٹَوانْ اُپَدِشَںشْچَ کَتھِتَوانْ، | 2 |
Sokat tanította őket példázatokban, és ezt mondta nékik tanításában:
| اَوَدھانَں کُرُتَ، ایکو بِیجَوَپْتا بِیجانِ وَپْتُں گَتَح؛ | 3 |
„Halljátok: Íme, a magvető kiment vetni.
| وَپَنَکالے کِیَنْتِ بِیجانِ مارْگَپاشْوے پَتِتانِ، تَتَ آکاشِییَپَکْشِنَ ایتْیَ تانِ چَکھادُح۔ | 4 |
És történt vetés közben, hogy némely mag az út mellé esett, és eljöttek az égi madarak, és megették azt.
| کِیَنْتِ بِیجانِ سْوَلْپَمرِتِّکاوَتْپاشانَبھُومَو پَتِتانِ تانِ مرِدولْپَتْواتْ شِیگھْرَمَنْکُرِتانِ؛ | 5 |
Némely pedig a köves helyre esett, ahol nem sok földje volt, és hamar kikelt, mivel nem volt mélyen a földben.
| کِنْتُودِتے سُورْیّے دَگْدھانِ تَتھا مُولانو نادھوگَتَتْواتْ شُشْکانِ چَ۔ | 6 |
Mikor pedig fölkelt a nap, megégett, és mivel nem volt gyökere, elszáradt.
| کِیَنْتِ بِیجانِ کَنْٹَکِوَنَمَدھْیے پَتِتانِ تَتَح کَنْٹَکانِ سَںورِدْوْیَ تانِ جَگْرَسُسْتانِ نَ چَ پھَلِتانِ۔ | 7 |
Némely pedig a tövisek közé esett, és a tövisek megnőttek, megfojtották azt, és így nem adott gyümölcsöt.
| تَتھا کِیَنْتِ بِیجانْیُتَّمَبھُومَو پَتِتانِ تانِ سَںورِدْوْیَ پھَلانْیُتْپادِتانِ کِیَنْتِ بِیجانِ تْرِںشَدْگُنانِ کِیَنْتِ شَشْٹِگُنانِ کِیَنْتِ شَتَگُنانِ پھَلانِ پھَلِتَوَنْتِ۔ | 8 |
Némely pedig a jó földbe esett; és növekedő és bővölködő gyümölcsöt adott, és némely harmincannyit, némely hatvanannyit, némely pedig százannyit hozott.“
| اَتھَ سَ تانَوَدَتْ یَسْیَ شْروتُں کَرْنَو سْتَح سَ شرِنوتُ۔ | 9 |
Majd ezt mondta nekik: „Akinek van füle a hallásra, hallja.“
| تَدَنَنْتَرَں نِرْجَنَسَمَیے تَتْسَنْگِنو دْوادَشَشِشْیاشْچَ تَں تَدّرِشْٹانْتَواکْیَسْیارْتھَں پَپْرَچّھُح۔ | 10 |
Mikor pedig egyedül volt, megkérdezték őt a körülötte lévők a tizenkettővel együtt a példázat felől.
| تَدا سَ تانُدِتَوانْ اِیشْوَرَراجْیَسْیَ نِگُوڈھَواکْیَں بودّھُں یُشْماکَمَدھِکاروسْتِ؛ | 11 |
Ő pedig ezt mondta nekik: „Nektek megadatott, hogy az Isten országának titkát tudjátok, de a kívül levőknek minden példázatokban adatik;
| کِنْتُ یے وَہِرْبھُوتاح "تے پَشْیَنْتَح پَشْیَنْتِ کِنْتُ نَ جانَنْتِ، شرِنْوَنْتَح شرِنْوَنْتِ کِنْتُ نَ بُدھْیَنْتے، چیتَّے رْمَنَحسُ کَداپِ پَرِوَرْتِّتیشُ تیشاں پاپانْیَموچَیِشْیَنْتَ،" اَتوہیتوسْتانْ پْرَتِ درِشْٹانْتَیریوَ تانِ مَیا کَتھِتانِ۔ | 12 |
hogy »nézvén nézzenek, és ne lássanak; és hallván halljanak, és ne értsenek, hogy soha meg ne térjenek, és bűneik meg ne bocsáttassanak.«“
| اَتھَ سَ کَتھِتَوانْ یُویَں کِمیتَدْ درِشْٹانْتَواکْیَں نَ بُدھْیَدھْوے؟ تَرْہِ کَتھَں سَرْوّانْ درِشْٹانْتانَ بھوتْسْیَدھْوے؟ | 13 |
És mondta nekik: „Nem értitek ezt a példázatot? Akkor hogyan értitek meg majd a többi példázatot?
| بِیجَوَپْتا واکْیَرُوپانِ بِیجانِ وَپَتِ؛ | 14 |
A magvető az igét hinti.
| تَتْرَ یے یے لوکا واکْیَں شرِنْوَنْتِ، کِنْتُ شْرُتَماتْراتْ شَیتانْ شِیگھْرَماگَتْیَ تیشاں مَنَحسُوپْتانِ تانِ واکْیَرُوپانِ بِیجانْیَپَنَیَتِ تَایوَ اُپْتَبِیجَمارْگَپارْشْویسْوَرُوپاح۔ | 15 |
Az útfélen valók pedig azok, akiknek hintik az igét, de mihelyt hallják, azonnal eljön a Sátán, és elragadja a szívükbe vetett igét.
| یے جَنا واکْیَں شْرُتْوا سَہَسا پَرَمانَنْدینَ گرِہْلَنْتِ، کِنْتُ ہرِدِ سْتھَیرْیّابھاواتْ کِنْچِتْ کالَماتْرَں تِشْٹھَنْتِ تَتْپَشْچاتْ تَدْواکْیَہیتوح | 16 |
És hasonlóképen a köves helyre vetettek azok, akik mihelyt hallják az igét, mindjárt örömmel fogadják,
| کُتْرَچِتْ کْلیشے اُپَدْرَوے وا سَمُپَسْتھِتے تَدَیوَ وِگھْنَں پْراپْنُوَنْتِ تَایوَ اُپْتَبِیجَپاشانَبھُومِسْوَرُوپاح۔ | 17 |
de nincsen bennük gyökere, hanem ideig valók; azután ha nyomorúságot vagy háborúságot kell szenvedniük az ige miatt, azonnal megbotránkoznak.
| یے جَناح کَتھاں شرِنْوَنْتِ کِنْتُ ساںسارِکِی چِنْتا دھَنَبھْرانْتِ رْوِشَیَلوبھَشْچَ ایتے سَرْوّے اُپَسْتھایَ تاں کَتھاں گْرَسَنْتِ تَتَح ما وِپھَلا بھَوَتِ (aiōn g165) | 18 |
A tövisek közé vetettek pedig azok, akik az igét hallják,
| تَایوَ اُپْتَبِیجَسَکَنْٹَکَبھُومِسْوَرُوپاح۔ | 19 |
de a világi gondok, a gazdagság csalárdsága és egyéb dolgok megkívánása közbejönnek, elfojtják az igét, és gyümölcstelen lesz. (aiōn g165)
| یے جَنا واکْیَں شْرُتْوا گرِہْلَنْتِ تیشاں کَسْیَ وا تْرِںشَدْگُنانِ کَسْیَ وا شَشْٹِگُنانِ کَسْیَ وا شَتَگُنانِ پھَلانِ بھَوَنْتِ تَایوَ اُپْتَبِیجورْوَّرَبھُومِسْوَرُوپاح۔ | 20 |
A jó földbe vetettek pedig azok, akik hallják az igét, befogadják, és gyümölcsöt teremnek, némely harmincannyit, némely hatvanannyit, némely százannyit.“
| تَدا سوپَرَمَپِ کَتھِتَوانْ کوپِ جَنو دِیپادھارَں پَرِتْیَجْیَ دْرونَسْیادھَح کھَٹْوایا اَدھے وا سْتھاپَیِتُں دِیپَمانَیَتِ کِں؟ | 21 |
Ezután ezt mondta nékik: „Vajon azért veszik-e elő a gyertyát, hogy véka alá tegyék, vagy az ágy alá? Nem azért, hogy a gyertyatartóba tegyék?
| اَتوہیتو رْیَنَّ پْرَکاشَیِشْیَتے تادرِگْ لُکّایِتَں کِمَپِ وَسْتُ ناسْتِ؛ یَدْ وْیَکْتَں نَ بھَوِشْیَتِ تادرِشَں گُپْتَں کِمَپِ وَسْتُ ناسْتِ۔ | 22 |
Mert nincs semmi rejtett dolog, ami ki ne derülne, és semmi titok, ami nyilvánosságra ne kerülne.
| یَسْیَ شْروتُں کَرْنَو سْتَح سَ شرِنوتُ۔ | 23 |
Ha valakinek van füle a hallásra, hallja.“
| اَپَرَمَپِ کَتھِتَوانْ یُویَں یَدْ یَدْ واکْیَں شرِنُتھَ تَتْرَ ساوَدھانا بھَوَتَ، یَتو یُویَں یینَ پَرِمانینَ پَرِماتھَ تینَیوَ پَرِمانینَ یُشْمَدَرْتھَمَپِ پَرِماسْیَتے؛ شْروتارو یُویَں یُشْمَبھْیَمَدھِکَں داسْیَتے۔ | 24 |
Ezt is mondta nekik: „Megjegyezzétek, amit hallotok: Amilyen mértékkel mértek, olyannal mérnek nektek, sőt ráadást is adnak, akik halljátok.
| یَسْیاشْرَیے وَرْدّھَتے تَسْمَے اَپَرَمَپِ داسْیَتے، کِنْتُ یَسْیاشْرَیے نَ وَرْدّھَتے تَسْیَ یَتْ کِنْچِدَسْتِ تَدَپِ تَسْمانْ نیشْیَتے۔ | 25 |
Mert akinek van, annak adatik, és akinek nincs, attól az is elvétetik, amije van.“
| اَنَنْتَرَں سَ کَتھِتَوانْ ایکو لوکَح کْشیتْرے بِیجانْیُپْتْوا | 26 |
És mondta Jézus: „Úgy van az Isten országa, mint amikor az ember beveti a magot a földbe,
| جاگَرَنَنِدْرابھْیاں دِوانِشَں گَمَیَتِ، پَرَنْتُ تَدْوِیجَں تَسْیاجْناتَرُوپینانْکُرَیَتِ وَرْدّھَتے چَ؛ | 27 |
azután alszik és fölkel, éjjel és nappal: a mag pedig kihajt és felnő, ő maga sem tudja, miképpen.
| یَتوہیتوح پْرَتھَمَتَح پَتْرانِ تَتَح پَرَں کَنِشانِ تَتْپَشْچاتْ کَنِشَپُورْنانِ شَسْیانِ بھُومِح سْوَیَمُتْپادَیَتِ؛ | 28 |
Mert magától terem a föld, először füvet, azután kalászt, azután teljes búzát a kalászban.
| کِنْتُ پھَلیشُ پَکّیشُ شَسْیَچّھیدَنَکالَں جْناتْوا سَ تَتْکْشَنَں شَسْیانِ چھِنَتِّ، اَنینَ تُلْیَمِیشْوَرَراجْیَں۔ | 29 |
Mihelyt pedig a gabona arra való, azonnal sarlót ereszt reá, mert az aratás elérkezett.“
| پُنَح سوکَتھَیَدْ اِیشْوَرَراجْیَں کینَ سَمَں؟ کینَ وَسْتُنا سَہَ وا تَدُپَماسْیامِ؟ | 30 |
Majd ezt mondta: „Mihez hasonlítsuk az Isten országát? Vagy milyen példázatba foglaljuk azt?
| تَتْ سَرْشَپَیکینَ تُلْیَں یَتو مرِدِ وَپَنَکالے سَرْشَپَبِیجَں سَرْوَّپرِتھِوِیسْتھَبِیجاتْ کْشُدْرَں | 31 |
A mustármaghoz, amely amikor a földbe elvetik, minden földi magnál kisebb,
| کِنْتُ وَپَناتْ پَرَمْ اَنْکُرَیِتْوا سَرْوَّشاکادْ برِہَدْ بھَوَتِ، تَسْیَ برِہَتْیَح شاکھاشْچَ جایَنْتے تَتَسْتَچّھایاں پَکْشِنَ آشْرَیَنْتے۔ | 32 |
és amikor elvetették, felnő, és minden veteménynél nagyobb lesz, és nagy ágakat hajt, úgyhogy árnyéka alatt fészket rakhatnak az égi madarak.“
| اِتّھَں تیشاں بودھانُرُوپَں سونیکَدرِشْٹانْتَیسْتانُپَدِشْٹَوانْ، | 33 |
És sok ilyen példázatban hirdette nékik az igét, úgy, amint megérthették.
| درِشْٹانْتَں وِنا کامَپِ کَتھاں تیبھْیو نَ کَتھِتَوانْ پَشْچانْ نِرْجَنے سَ شِشْیانْ سَرْوَّدرِشْٹانْتارْتھَں بودھِتَوانْ۔ | 34 |
Példázat nélkül pedig nem szólt nekik; maguk közt azonban a tanítványoknak mindent megmagyarázott.
| تَدِّنَسْیَ سَنْدھْیایاں سَ تیبھْیوکَتھَیَدْ آگَچّھَتَ وَیَں پارَں یامَ۔ | 35 |
Azután ezt mondta nékik ugyanazon a napon, amint este lett: „Menjünk át a túlsó partra.“
| تَدا تے لوکانْ وِسرِجْیَ تَمَوِلَمْبَں گرِہِیتْوا نَوکَیا پْرَتَسْتھِرے؛ اَپَرا اَپِ ناوَسْتَیا سَہَ سْتھِتاح۔ | 36 |
Elbocsátották tehát a sokaságot, elvitték őt, úgy, amint éppen a hajóban volt; de más hajók is voltak vele.
| تَتَح پَرَں مَہاجھَنْبھْشَگَماتْ نَو رْدولایَمانا تَرَنْگینَ جَلَیح پُورْنابھَوَچَّ۔ | 37 |
Akkor nagy szélvihar támadt, a hullámok pedig becsaptak a hajóba, annyira, hogy már-már megtelt.
| تَدا سَ نَوکاچَشْچادْبھاگے اُپَدھانے شِرو نِدھایَ نِدْرِتَ آسِیتْ تَتَسْتے تَں جاگَرَیِتْوا جَگَدُح، ہے پْرَبھو، اَسْماکَں پْرانا یانْتِ کِمَتْرَ بھَوَتَشْچِنْتا ناسْتِ؟ | 38 |
Ő pedig a hajó hátulsó részében a vánkoson aludt. Ekkor fölkeltették őt, és ezt mondták néki: „Mester, nem törődsz vele, hogy elveszünk?“
| تَدا سَ اُتّھایَ وایُں تَرْجِتَوانْ سَمُدْرَنْچوکْتَوانْ شانْتَح سُسْتھِرَشْچَ بھَوَ؛ تَتو وایَو نِورِتّےبْدھِرْنِسْتَرَنْگوبھُوتْ۔ | 39 |
És felkelve megdorgálta a szelet, és mondta a tengernek: „Hallgass, némulj el!“És elállt a szél, és nagy csendesség lett.
| تَدا سَ تانُواچَ یُویَں کُتَ ایتادرِکْشَنْکاکُلا بھَوَتَ؟ کِں وو وِشْواسو ناسْتِ؟ | 40 |
Akkor ezt mondta nekik: „Miért vagytok ilyen félénkek? Miért nincsen hitetek?“
| تَسْماتّےتِیوَبھِیتاح پَرَسْپَرَں وَکْتُماریبھِرے، اَہو وایُح سِنْدھُشْچاسْیَ نِدیشَگْراہِنَو کِیدرِگَیَں مَنُجَح۔ | 41 |
És nagy félelem fogta el őket, és ezt mondták egymásnak: „Kicsoda hát ez, hogy mind a szél, mind a tenger engedelmeskedik néki?“
