مارْکَح 11
| اَنَنْتَرَں تیشُ یِرُوشالَمَح سَمِیپَسْتھَیو رْبَیتْپھَگِیبَیتھَنِییَپُرَیورَنْتِکَسْتھَں جَیتُنَنامادْرِماگَتیشُ یِیشُح پْریشَنَکالے دْوَو شِشْیاوِدَں واکْیَں جَگادَ، | 1 |
| و چون نزدیک به اورشلیم به بیتفاجی و بیت عنیا بر کوه زیتون رسیدند، دو نفراز شاگردان خود را فرستاده، | ۱ |
| یُوامَمُں سَمُّکھَسْتھَں گْرامَں یاتَں، تَتْرَ پْرَوِشْیَ یو نَرَں ناوَہَتْ تَں گَرْدَّبھَشاوَکَں دْرَکْشْیَتھَسْتَں موچَیِتْوانَیَتَں۔ | 2 |
| بدیشان گفت: «بدین قریهای که پیش روی شما است بروید وچون وارد آن شدید، درساعت کره الاغی را بسته خواهید یافت که تا به حال هیچکس بر آن سوارنشده؛ آن را باز کرده، بیاورید. | ۲ |
| کِنْتُ یُواں کَرْمّیدَں کُتَح کُرُتھَح؟ کَتھامِماں یَدِ کوپِ پرِچّھَتِ تَرْہِ پْرَبھورَتْرَ پْرَیوجَنَمَسْتِیتِ کَتھِتے سَ شِیگھْرَں تَمَتْرَ پْریشَیِشْیَتِ۔ | 3 |
| و هرگاه کسی به شما گوید چرا چنین میکنید، گویید خداوندبدین احتیاج دارد؛ بیتامل آن را به اینجا خواهدفرستاد.» | ۳ |
| تَتَسْتَو گَتْوا دْوِمارْگَمیلَنے کَسْیَچِدْ دْوارَسْیَ پارْشْوے تَں گَرْدَّبھَشاوَکَں پْراپْیَ موچَیَتَح، | 4 |
| پس رفته کرهای بیرون دروازه درشارع عام بسته یافتند و آن را باز میکردند، | ۴ |
| ایتَرْہِ تَتْروپَسْتھِتَلوکاناں کَشْچِدْ اَپرِچّھَتْ، گَرْدَّبھَشِشُں کُتو موچَیَتھَح؟ | 5 |
| که بعضی از حاضرین بدیشان گفتند: «چهکار داریدکه کره را باز میکنید؟» | ۵ |
| تَدا یِیشوراجْنانُسارینَ تیبھْیَح پْرَتْیُدِتے تَتْکْشَنَں تَماداتُں تےنُجَجْنُح۔ | 6 |
| آن دو نفر چنانکه عیسی فرموده بود، بدیشان گفتند. پس ایشان را اجازت دادند. | ۶ |
| اَتھَ تَو یِیشوح سَنِّدھِں گَرْدَّبھَشِشُمْ آنِییَ تَدُپَرِ سْوَوَسْتْرانِ پاتَیاماسَتُح؛ تَتَح سَ تَدُپَرِ سَمُپَوِشْٹَح۔ | 7 |
| آنگاه کره را به نزد عیسی آورده، رخت خود را بر آن افکندند تا بر آن سوار شد. | ۷ |
| تَدانیکے پَتھِ سْوَواساںسِ پاتَیاماسُح، پَرَیشْچَ تَرُشاکھاشْچھِتَوا مارْگے وِکِیرْناح۔ | 8 |
| وبسیاری رختهای خود و بعضی شاخهها ازدرختان بریده، بر راه گسترانیدند. | ۸ |
| اَپَرَنْچَ پَشْچادْگامِنوگْرَگامِنَشْچَ سَرْوّے جَنا اُچَیحسْوَرینَ وَکْتُماریبھِرے، جَیَ جَیَ یَح پَرَمیشْوَرَسْیَ نامْناگَچّھَتِ سَ دھَنْیَ اِتِ۔ | 9 |
| و آنانی که پیش و پس میرفتند، فریادکنان میگفتند: «هوشیعانا، مبارک باد کسیکه به نام خداوندمی آید. | ۹ |
| تَتھاسْماکَمَں پُورْوَّپُرُشَسْیَ دایُودو یَدْراجْیَں پَرَمیشْوَرَنامْنایاتِ تَدَپِ دھَنْیَں، سَرْوَّسْمادُچّھرایے سْوَرْگے اِیشْوَرَسْیَ جَیو بھَویتْ۔ | 10 |
| مبارک باد ملکوت پدر ما داود که میآید به اسم خداوند. هوشیعانا در اعلی علیین.» | ۱۰ |
| اِتّھَں یِیشُ رْیِرُوشالَمِ مَنْدِرَں پْرَوِشْیَ چَتُرْدِکْسْتھانِ سَرْوّانِ وَسْتُونِ درِشْٹَوانْ؛ اَتھَ سایَںکالَ اُپَسْتھِتے دْوادَشَشِشْیَسَہِتو بَیتھَنِیَں جَگامَ۔ | 11 |
| و عیسی وارد اورشلیم شده، به هیکل درآمد وبه همهچیز ملاحظه نمود. چون وقت شام شد باآن دوازده به بیت عنیا رفت. | ۱۱ |
| اَپَریہَنِ بَیتھَنِیادْ آگَمَنَسَمَیے کْشُدھارْتّو بَبھُووَ۔ | 12 |
| بامدادان چون از بیت عنیا بیرون میآمدند، گرسنه شد. | ۱۲ |
| تَتو دُورے سَپَتْرَمُڈُمْبَرَپادَپَں وِلوکْیَ تَتْرَ کِنْچِتْ پھَلَں پْراپْتُں تَسْیَ سَنِّکرِشْٹَں یَیَو، تَدانِیں پھَلَپاتَنَسْیَ سَمَیو ناگَچّھَتِ۔ تَتَسْتَتْروپَسْتھِتَح پَتْرانِ وِنا کِمَپْیَپَرَں نَ پْراپْیَ سَ کَتھِتَوانْ، | 13 |
| ناگاه درخت انجیری که برگ داشت از دور دیده، آمد تا شاید چیزی بر آن بیابد. اما چون نزد آن رسید، جز برگ بر آن هیچ نیافت زیرا که موسم انجیر نرسیده بود. | ۱۳ |
| اَدْیارَبھْیَ کوپِ مانَوَسْتْوَتَّح پھَلَں نَ بھُنْجِیتَ؛ اِماں کَتھاں تَسْیَ شِشْیاح شُشْرُوُح۔ (aiōn g165) | 14 |
| پس عیسی توجه نموده، بدان فرمود: «از این پس تا به ابد، هیچکس از تو میوه نخواهد خورد.» وشاگردانش شنیدند. (aiōn g165) | ۱۴ |
| تَدَنَنْتَرَں تیشُ یِرُوشالَمَمایاتیشُ یِیشُ رْمَنْدِرَں گَتْوا تَتْرَسْتھاناں بَنِجاں مُدْراسَنانِ پاراوَتَوِکْریترِنامْ آسَنانِ چَ نْیُبْجَیانْچَکارَ سَرْوّانْ کْریترِنْ وِکْریترِںشْچَ بَہِشْچَکارَ۔ | 15 |
| پس وارد اورشلیم شدند. و چون عیسی داخل هیکل گشت، به بیرون کردن آنانی که درهیکل خرید و فروش میکردند شروع نمود وتخت های صرافان و کرسیهای کبوترفروشان راواژگون ساخت، | ۱۵ |
| اَپَرَں مَنْدِرَمَدھْیینَ کِمَپِ پاتْرَں ووڈھُں سَرْوَّجَنَں نِوارَیاماسَ۔ | 16 |
| و نگذاشت که کسی با ظرفی از میان هیکل بگذرد، | ۱۶ |
| لوکانُپَدِشَنْ جَگادَ، مَمَ گرِہَں سَرْوَّجاتِییاناں پْرارْتھَناگرِہَمْ اِتِ نامْنا پْرَتھِتَں بھَوِشْیَتِ ایتَتْ کِں شاسْتْرے لِکھِتَں ناسْتِ؟ کِنْتُ یُویَں تَدیوَ چوراناں گَہْوَرَں کُرُتھَ۔ | 17 |
| و تعلیم داده، گفت: «آیامکتوب نیست که خانه من خانه عبادت تمامی امتها نامیده خواهد شد؟ اما شما آن را مغاره دزدان ساختهاید.» | ۱۷ |
| اِماں وانِیں شْرُتْوادھْیاپَکاح پْرَدھانَیاجَکاشْچَ تَں یَتھا ناشَیِتُں شَکْنُوَنْتِ تَتھوپایَں مرِگَیاماسُح، کِنْتُ تَسْیوپَدیشاتْ سَرْوّے لوکا وِسْمَیَں گَتا اَتَسْتے تَسْمادْ بِبھْیُح۔ | 18 |
| چون روسای کهنه و کاتبان این را بشنیدند، در صدد آن شدند که او را چطور هلاک سازندزیرا که از وی ترسیدند چون که همه مردم ازتعلیم وی متحیر میبودند. | ۱۸ |
| اَتھَ سایَںسَمَیَ اُپَسْتھِتے یِیشُرْنَگَرادْ بَہِرْوَوْراجَ۔ | 19 |
| چون شام شد، از شهر بیرون رفت. | ۱۹ |
| اَنَنْتَرَں پْراتَحکالے تے تینَ مارْگینَ گَچّھَنْتَسْتَمُڈُمْبَرَمَہِیرُہَں سَمُولَں شُشْکَں دَدرِشُح۔ | 20 |
| صبحگاهان، در اثنای راه، درخت انجیر رااز ریشه خشک یافتند. | ۲۰ |
| تَتَح پِتَرَح پُورْوَّواکْیَں سْمَرَنْ یِیشُں بَبھاشَں، ہے گُرو پَشْیَتُ یَ اُڈُمْبَرَوِٹَپِی بھَوَتا شَپْتَح سَ شُشْکو بَبھُووَ۔ | 21 |
| پطرس بهخاطر آورده، وی را گفت: «ای استاد، اینک درخت انجیری که نفرینش کردی خشک شده!» | ۲۱ |
| تَتو یِیشُح پْرَتْیَوادِیتْ، یُویَمِیشْوَرے وِشْوَسِتَ۔ | 22 |
| عیسی در جواب ایشان گفت: «به خدا ایمان آورید، | ۲۲ |
| یُشْمانَہَں یَتھارْتھَں وَدامِ کوپِ یَدْییتَدْگِرِں وَدَتِ، تْوَمُتّھایَ گَتْوا جَلَدھَو پَتَ، پْروکْتَمِدَں واکْیَمَوَشْیَں گھَٹِشْیَتے، مَنَسا کِمَپِ نَ سَنْدِہْیَ چیدِدَں وِشْوَسیتْ تَرْہِ تَسْیَ واکْیانُسارینَ تَدْ گھَٹِشْیَتے۔ | 23 |
| زیرا که هرآینه به شما میگویم هرکه بدین کوه گویدمنتقل شده، به دریا افکنده شو و در دل خود شک نداشته باشد بلکه یقین دارد که آنچه گویدمی شود، هرآینه هرآنچه گوید بدو عطا شود. | ۲۳ |
| اَتو ہیتورَہَں یُشْمانْ وَچْمِ، پْرارْتھَناکالے یَدْیَداکاںکْشِشْیَدھْوے تَتَّدَوَشْیَں پْراپْسْیَتھَ، اِتّھَں وِشْوَسِتَ، تَتَح پْراپْسْیَتھَ۔ | 24 |
| بنابراین به شما میگویم آنچه در عبادت سوال میکنید، یقین بدانید که آن را یافتهاید و به شماعطا خواهد شد. | ۲۴ |
| اَپَرَنْچَ یُشْماسُ پْرارْتھَیِتُں سَمُتّھِتیشُ یَدِ کوپِ یُشْماکَمْ اَپَرادھِی تِشْٹھَتِ، تَرْہِ تَں کْشَمَدھْوَں، تَتھا کرِتے یُشْماکَں سْوَرْگَسْتھَح پِتاپِ یُشْماکَماگاںمِ کْشَمِشْیَتے۔ | 25 |
| و وقتی که به دعا بایستید، هرگاه کسی به شما خطا کرده باشد، او را ببخشید تاآنکه پدر شما نیز که در آسمان است، خطایای شما را معاف دارد. | ۲۵ |
| کِنْتُ یَدِ نَ کْشَمَدھْوے تَرْہِ وَح سْوَرْگَسْتھَح پِتاپِ یُشْماکَماگاںسِ نَ کْشَمِشْیَتے۔ | 26 |
| اما هرگاه شما نبخشید، پدر شما نیز که درآسمان است تقصیرهای شما را نخواهد بخشید.» | ۲۶ |
| اَنَنْتَرَں تے پُنَ رْیِرُوشالَمَں پْرَوِوِشُح، یِیشُ رْیَدا مَدھْییمَنْدِرَمْ اِتَسْتَتو گَچّھَتِ، تَدانِیں پْرَدھانَیاجَکا اُپادھْیایاح پْرانْچَشْچَ تَدَنْتِکَمیتْیَ کَتھامِماں پَپْرَچّھُح، | 27 |
| و باز به اورشلیم آمدند. و هنگامی که او درهیکل میخرامید، روسای کهنه و کاتبان و مشایخ نزد وی آمده، | ۲۷ |
| تْوَں کینادیشینَ کَرْمّانْییتانِ کَروشِ؟ تَتھَیتانِ کَرْمّانِ کَرْتّاں کینادِشْٹوسِ؟ | 28 |
| گفتندش: «به چه قدرت این کارها را میکنی و کیست که این قدرت را به توداده است تا این اعمال را بهجا آری؟» | ۲۸ |
| تَتو یِیشُح پْرَتِگَدِتَوانْ اَہَمَپِ یُشْمانْ ایکَکَتھاں پرِچّھامِ، یَدِ یُویَں تَسْیا اُتَّرَں کُرُتھَ، تَرْہِ کَیاجْنَیاہَں کَرْمّانْییتانِ کَرومِ تَدْ یُشْمَبھْیَں کَتھَیِشْیامِ۔ | 29 |
| عیسی در جواب ایشان گفت: «من از شما نیز سخنی می پرسم، مرا جواب دهید تا من هم به شما گویم به چه قدرت این کارها را میکنم. | ۲۹ |
| یوہَنو مَجَّنَمْ اِیشْوَراتْ جاتَں کِں مانَواتْ؟ تَنْمَہْیَں کَتھَیَتَ۔ | 30 |
| تعمید یحیی ازآسمان بود یا از انسان؟ مرا جواب دهید.» | ۳۰ |
| تے پَرَسْپَرَں وِویکْتُں پْراریبھِرے، تَدْ اِیشْوَرادْ بَبھُوویتِ چیدْ وَدامَسْتَرْہِ کُتَسْتَں نَ پْرَتْیَیتَ؟ کَتھَمیتاں کَتھَیِشْیَتِ۔ | 31 |
| ایشان در دلهای خود تفکر نموده، گفتند: «اگرگوییم از آسمان بود، هرآینه گوید پس چرا بدوایمان نیاوردید. | ۳۱ |
| مانَوادْ اَبھَوَدِتِ چیدْ وَدامَسْتَرْہِ لوکیبھْیو بھَیَمَسْتِ یَتو ہیتوح سَرْوّے یوہَنَں سَتْیَں بھَوِشْیَدْوادِنَں مَنْیَنْتے۔ | 32 |
| و اگر گوییم از انسان بود، » ازخلق بیم داشتند از آنجا که همه یحیی را نبیای برحق میدانستند. | ۳۲ |
| اَتَایوَ تے یِیشُں پْرَتْیَوادِشُ رْوَیَں تَدْ وَکْتُں نَ شَکْنُمَح۔ یِیشُرُواچَ، تَرْہِ یینادیشینَ کَرْمّانْییتانِ کَرومِ، اَہَمَپِ یُشْمَبھْیَں تَنَّ کَتھَیِشْیامِ۔ | 33 |
| پس در جواب عیسی گفتند: «نمی دانیم.» عیسی بدیشان جواب داد: «من هم شما را نمی گویم که به کدام قدرت این کارها را بهجا میآورم.» | ۳۳ |
