لُوکَح 5
| اَنَنْتَرَں یِیشُریکَدا گِنیشَرَتھْدَسْیَ تِیرَ اُتِّشْٹھَتِ، تَدا لوکا اِیشْوَرِییَکَتھاں شْروتُں تَدُپَرِ پْرَپَتِتاح۔ | 1 |
अनन्तरं यीशुरेकदा गिनेषरत्ह्दस्य तीर उत्तिष्ठति, तदा लोका ईश्वरीयकथां श्रोतुं तदुपरि प्रपतिताः।
| تَدانِیں سَ ہْدَسْیَ تِیرَسَمِیپے نَودْوَیَں دَدَرْشَ کِنْچَ مَتْسْیوپَجِیوِنو ناوَں وِہایَ جالَں پْرَکْشالَیَنْتِ۔ | 2 |
तदानीं स ह्दस्य तीरसमीपे नौद्वयं ददर्श किञ्च मत्स्योपजीविनो नावं विहाय जालं प्रक्षालयन्ति।
| تَتَسْتَیورْدْوَیو رْمَدھْیے شِمونو ناوَمارُہْیَ تِیراتْ کِنْچِدُّورَں یاتُں تَسْمِنْ وِنَیَں کرِتْوا نَوکایامُپَوِشْیَ لوکانْ پْروپَدِشْٹَوانْ۔ | 3 |
ततस्तयोर्द्वयो र्मध्ये शिमोनो नावमारुह्य तीरात् किञ्चिद्दूरं यातुं तस्मिन् विनयं कृत्वा नौकायामुपविश्य लोकान् प्रोपदिष्टवान्।
| پَشْچاتْ تَں پْرَسْتاوَں سَماپْیَ سَ شِمونَں وْیاجَہارَ، گَبھِیرَں جَلَں گَتْوا مَتْسْیانْ دھَرْتُّں جالَں نِکْشِپَ۔ | 4 |
पश्चात् तं प्रस्तावं समाप्य स शिमोनं व्याजहार, गभीरं जलं गत्वा मत्स्यान् धर्त्तुं जालं निक्षिप।
| تَتَح شِمونَ بَبھاشے، ہے گُرو یَدْیَپِ وَیَں کرِتْسْناں یامِنِیں پَرِشْرَمْیَ مَتْسْیَیکَمَپِ نَ پْراپْتاسْتَتھاپِ بھَوَتو نِدیشَتو جالَں کْشِپامَح۔ | 5 |
ततः शिमोन बभाषे, हे गुरो यद्यपि वयं कृत्स्नां यामिनीं परिश्रम्य मत्स्यैकमपि न प्राप्तास्तथापि भवतो निदेशतो जालं क्षिपामः।
| اَتھَ جالے کْشِپْتے بَہُمَتْسْیَپَتَنادْ آنایَح پْرَچّھِنَّح۔ | 6 |
अथ जाले क्षिप्ते बहुमत्स्यपतनाद् आनायः प्रच्छिन्नः।
| تَسْمادْ اُپَکَرْتُّمْ اَنْیَنَوسْتھانْ سَنْگِنَ آیاتُمْ اِنْگِتینَ سَماہْوَیَنْ تَتَسْتَ آگَتْیَ مَتْسْیَے رْنَودْوَیَں پْرَپُورَیاماسُ رْیَے رْنَودْوَیَں پْرَمَگْنَمْ۔ | 7 |
तस्माद् उपकर्त्तुम् अन्यनौस्थान् सङ्गिन आयातुम् इङ्गितेन समाह्वयन् ततस्त आगत्य मत्स्यै र्नौद्वयं प्रपूरयामासु र्यै र्नौद्वयं प्रमग्नम्।
| تَدا شِمونْپِتَرَسْتَدْ وِلوکْیَ یِیشوشْچَرَنَیوح پَتِتْوا، ہے پْرَبھوہَں پاپِی نَرو مَمَ نِکَٹادْ بھَوانْ یاتُ، اِتِ کَتھِتَوانْ۔ | 8 |
तदा शिमोन्पितरस्तद् विलोक्य यीशोश्चरणयोः पतित्वा, हे प्रभोहं पापी नरो मम निकटाद् भवान् यातु, इति कथितवान्।
| یَتو جالے پَتِتاناں مَتْسْیاناں یُوتھاتْ شِمونْ تَتْسَنْگِنَشْچَ چَمَتْکرِتَوَنْتَح؛ شِمونَح سَہَکارِنَو سِوَدیح پُتْرَو یاکُوبْ یوہَنْ چیمَو تادرِشَو بَبھُووَتُح۔ | 9 |
यतो जाले पतितानां मत्स्यानां यूथात् शिमोन् तत्सङ्गिनश्च चमत्कृतवन्तः; शिमोनः सहकारिणौ सिवदेः पुत्रौ याकूब् योहन् चेमौ तादृशौ बभूवतुः।
| تَدا یِیشُح شِمونَں جَگادَ ما بھَیشِیرَدْیارَبھْیَ تْوَں مَنُشْیَدھَرو بھَوِشْیَسِ۔ | 10 |
तदा यीशुः शिमोनं जगाद मा भैषीरद्यारभ्य त्वं मनुष्यधरो भविष्यसि।
| اَنَنْتَرَں سَرْوّاسُ نَوسُ تِیرَمْ آنِیتاسُ تے سَرْوّانْ پَرِتْیَجْیَ تَسْیَ پَشْچادْگامِنو بَبھُووُح۔ | 11 |
अनन्तरं सर्व्वासु नौसु तीरम् आनीतासु ते सर्व्वान् परित्यज्य तस्य पश्चाद्गामिनो बभूवुः।
| تَتَح پَرَں یِیشَو کَسْمِںشْچِتْ پُرے تِشْٹھَتِ جَنَ ایکَح سَرْوّانْگَکُشْٹھَسْتَں وِلوکْیَ تَسْیَ سَمِیپے نْیُبْجَح پَتِتْوا سَوِنَیَں وَکْتُماریبھے، ہے پْرَبھو یَدِ بھَوانِچّھَتِ تَرْہِ ماں پَرِشْکَرْتُّں شَکْنوتِ۔ | 12 |
ततः परं यीशौ कस्मिंश्चित् पुरे तिष्ठति जन एकः सर्व्वाङ्गकुष्ठस्तं विलोक्य तस्य समीपे न्युब्जः पतित्वा सविनयं वक्तुमारेभे, हे प्रभो यदि भवानिच्छति तर्हि मां परिष्कर्त्तुं शक्नोति।
| تَدانِیں سَ پانِں پْرَسارْیَّ تَدَنْگَں سْپرِشَنْ بَبھاشے تْوَں پَرِشْکْرِیَسْویتِ مَمیچّھاسْتِ تَتَسْتَتْکْشَنَں سَ کُشْٹھاتْ مُکْتَح۔ | 13 |
तदानीं स पाणिं प्रसार्य्य तदङ्गं स्पृशन् बभाषे त्वं परिष्क्रियस्वेति ममेच्छास्ति ततस्तत्क्षणं स कुष्ठात् मुक्तः।
| پَشْچاتْ سَ تَماجْناپَیاماسَ کَتھامِماں کَسْمَیچِدْ اَکَتھَیِتْوا یاجَکَسْیَ سَمِیپَنْچَ گَتْوا سْوَں دَرْشَیَ، لوکیبھْیو نِجَپَرِشْکرِتَتْوَسْیَ پْرَمانَدانایَ مُوساجْنانُسارینَ دْرَوْیَمُتْمرِجَسْوَ چَ۔ | 14 |
पश्चात् स तमाज्ञापयामास कथामिमां कस्मैचिद् अकथयित्वा याजकस्य समीपञ्च गत्वा स्वं दर्शय, लोकेभ्यो निजपरिष्कृतत्वस्य प्रमाणदानाय मूसाज्ञानुसारेण द्रव्यमुत्मृजस्व च।
| تَتھاپِ یِیشوح سُکھْیاتِ رْبَہُ وْیاپْتُماریبھے کِنْچَ تَسْیَ کَتھاں شْروتُں سْوِییَروگیبھْیو موکْتُنْچَ لوکا آجَگْمُح۔ | 15 |
तथापि यीशोः सुख्याति र्बहु व्याप्तुमारेभे किञ्च तस्य कथां श्रोतुं स्वीयरोगेभ्यो मोक्तुञ्च लोका आजग्मुः।
| اَتھَ سَ پْرانْتَرَں گَتْوا پْرارْتھَیانْچَکْرے۔ | 16 |
अथ स प्रान्तरं गत्वा प्रार्थयाञ्चक्रे।
| اَپَرَنْچَ ایکَدا یِیشُرُپَدِشَتِ، ایتَرْہِ گالِیلْیِہُوداپْرَدیشَیوح سَرْوَّنَگَریبھْیو یِرُوشالَمَشْچَ کِیَنْتَح پھِرُوشِلوکا وْیَوَسْتھاپَکاشْچَ سَماگَتْیَ تَدَنْتِکے سَمُپَوِوِشُح، تَسْمِنْ کالے لوکاناماروگْیَکارَناتْ پْرَبھوح پْرَبھاوَح پْرَچَکاشے۔ | 17 |
अपरञ्च एकदा यीशुरुपदिशति, एतर्हि गालील्यिहूदाप्रदेशयोः सर्व्वनगरेभ्यो यिरूशालमश्च कियन्तः फिरूशिलोका व्यवस्थापकाश्च समागत्य तदन्तिके समुपविविशुः, तस्मिन् काले लोकानामारोग्यकारणात् प्रभोः प्रभावः प्रचकाशे।
| پَشْچاتْ کِیَنْتو لوکا ایکَں پَکْشاگھاتِنَں کھَٹْوایاں نِدھایَ یِیشوح سَمِیپَمانیتُں سَمُّکھے سْتھاپَیِتُنْچَ وْیاپْرِیَنْتَ۔ | 18 |
पश्चात् कियन्तो लोका एकं पक्षाघातिनं खट्वायां निधाय यीशोः समीपमानेतुं सम्मुखे स्थापयितुञ्च व्याप्रियन्त।
| کِنْتُ بَہُجَنَنِوَہَسَمْوادھاتْ نَ شَکْنُوَنْتو گرِہوپَرِ گَتْوا گرِہَپرِشْٹھَں کھَنِتْوا تَں پَکْشاگھاتِنَں سَکھَٹْوَں گرِہَمَدھْیے یِیشوح سَمُّکھے وَروہَیاماسُح۔ | 19 |
किन्तु बहुजननिवहसम्वाधात् न शक्नुवन्तो गृहोपरि गत्वा गृहपृष्ठं खनित्वा तं पक्षाघातिनं सखट्वं गृहमध्ये यीशोः सम्मुखे ऽवरोहयामासुः।
| تَدا یِیشُسْتیشامْ اِیدرِشَں وِشْواسَں وِلوکْیَ تَں پَکْشاگھاتِنَں وْیاجَہارَ، ہے مانَوَ تَوَ پاپَمَکْشَمْیَتَ۔ | 20 |
तदा यीशुस्तेषाम् ईदृशं विश्वासं विलोक्य तं पक्षाघातिनं व्याजहार, हे मानव तव पापमक्षम्यत।
| تَسْمادْ اَدھْیاپَکاح پھِرُوشِنَشْچَ چِتَّیرِتّھَں پْرَچِنْتِتَوَنْتَح، ایشَ جَنَ اِیشْوَرَں نِنْدَتِ کویَں؟ کیوَلَمِیشْوَرَں وِنا پاپَں کْشَنْتُں کَح شَکْنوتِ؟ | 21 |
तस्माद् अध्यापकाः फिरूशिनश्च चित्तैरित्थं प्रचिन्तितवन्तः, एष जन ईश्वरं निन्दति कोयं? केवलमीश्वरं विना पापं क्षन्तुं कः शक्नोति?
| تَدا یِیشُسْتیشامْ اِتّھَں چِنْتَنَں وِدِتْوا تیبھْیوکَتھَیَدْ یُویَں مَنوبھِح کُتو وِتَرْکَیَتھَ؟ | 22 |
तदा यीशुस्तेषाम् इत्थं चिन्तनं विदित्वा तेभ्योकथयद् यूयं मनोभिः कुतो वितर्कयथ?
| تَوَ پاپَکْشَما جاتا یَدْوا تْوَمُتّھایَ وْرَجَ ایتَیو رْمَدھْیے کا کَتھا سُکَتھْیا؟ | 23 |
तव पापक्षमा जाता यद्वा त्वमुत्थाय व्रज एतयो र्मध्ये का कथा सुकथ्या?
| کِنْتُ پرِتھِوْیاں پاپَں کْشَنْتُں مانَوَسُتَسْیَ سامَرْتھْیَمَسْتِیتِ یَتھا یُویَں جْناتُں شَکْنُتھَ تَدَرْتھَں (سَ تَں پَکْشاگھاتِنَں جَگادَ) اُتِّشْٹھَ سْوَشَیّاں گرِہِیتْوا گرِہَں یاہِیتِ تْوامادِشامِ۔ | 24 |
किन्तु पृथिव्यां पापं क्षन्तुं मानवसुतस्य सामर्थ्यमस्तीति यथा यूयं ज्ञातुं शक्नुथ तदर्थं (स तं पक्षाघातिनं जगाद) उत्तिष्ठ स्वशय्यां गृहीत्वा गृहं याहीति त्वामादिशामि।
| تَسْماتْ سَ تَتْکْشَنَمْ اُتّھایَ سَرْوّیشاں ساکْشاتْ نِجَشَیَنِییَں گرِہِیتْوا اِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدَنْ نِجَنِویشَنَں یَیَو۔ | 25 |
तस्मात् स तत्क्षणम् उत्थाय सर्व्वेषां साक्षात् निजशयनीयं गृहीत्वा ईश्वरं धन्यं वदन् निजनिवेशनं ययौ।
| تَسْماتْ سَرْوّے وِسْمَیَ پْراپْتا مَنَحسُ بھِیتاشْچَ وَیَمَدْیاسَمْبھَوَکارْیّانْیَدَرْشامَ اِتْیُکْتْوا پَرَمیشْوَرَں دھَنْیَں پْرودِتاح۔ | 26 |
तस्मात् सर्व्वे विस्मय प्राप्ता मनःसु भीताश्च वयमद्यासम्भवकार्य्याण्यदर्शाम इत्युक्त्वा परमेश्वरं धन्यं प्रोदिताः।
| تَتَح پَرَں بَہِرْگَچّھَنْ کَرَسَنْچَیَسْتھانے لیوِنامانَں کَرَسَنْچایَکَں درِشْٹْوا یِیشُسْتَمَبھِدَدھے مَمَ پَشْچادیہِ۔ | 27 |
ततः परं बहिर्गच्छन् करसञ्चयस्थाने लेविनामानं करसञ्चायकं दृष्ट्वा यीशुस्तमभिदधे मम पश्चादेहि।
| تَسْماتْ سَ تَتْکْشَناتْ سَرْوَّں پَرِتْیَجْیَ تَسْیَ پَشْچادِیایَ۔ | 28 |
तस्मात् स तत्क्षणात् सर्व्वं परित्यज्य तस्य पश्चादियाय।
| اَنَنْتَرَں لیوِ رْنِجَگرِہے تَدَرْتھَں مَہابھوجْیَں چَکارَ، تَدا تَیح سَہانیکے کَرَسَنْچایِنَسْتَدَنْیَلوکاشْچَ بھوکْتُمُپَوِوِشُح۔ | 29 |
अनन्तरं लेवि र्निजगृहे तदर्थं महाभोज्यं चकार, तदा तैः सहानेके करसञ्चायिनस्तदन्यलोकाश्च भोक्तुमुपविविशुः।
| تَسْماتْ کارَناتْ چَنْڈالاناں پاپِلوکانانْچَ سَنْگے یُویَں کُتو بھَںگْدھْوے پِوَتھَ چیتِ کَتھاں کَتھَیِتْوا پھِرُوشِنودھْیاپَکاشْچَ تَسْیَ شِشْیَیح سَہَ واگْیُدّھَں کَرْتُّماریبھِرے۔ | 30 |
तस्मात् कारणात् चण्डालानां पापिलोकानाञ्च सङ्गे यूयं कुतो भंग्ध्वे पिवथ चेति कथां कथयित्वा फिरूशिनोऽध्यापकाश्च तस्य शिष्यैः सह वाग्युद्धं कर्त्तुमारेभिरे।
| تَسْمادْ یِیشُسْتانْ پْرَتْیَووچَدْ اَروگَلوکاناں چِکِتْسَکینَ پْرَیوجَنَں ناسْتِ کِنْتُ سَروگانامیوَ۔ | 31 |
तस्माद् यीशुस्तान् प्रत्यवोचद् अरोगलोकानां चिकित्सकेन प्रयोजनं नास्ति किन्तु सरोगाणामेव।
| اَہَں دھارْمِّکانْ آہْواتُں ناگَتوسْمِ کِنْتُ مَنَح پَراوَرْتَّیِتُں پاپِنَ ایوَ۔ | 32 |
अहं धार्म्मिकान् आह्वातुं नागतोस्मि किन्तु मनः परावर्त्तयितुं पापिन एव।
| تَتَسْتے پْروچُح، یوہَنَح پھِرُوشِنانْچَ شِشْیا وارَںوارَمْ اُپَوَسَنْتِ پْرارْتھَیَنْتے چَ کِنْتُ تَوَ شِشْیاح کُتو بھُنْجَتے پِوَنْتِ چَ؟ | 33 |
ततस्ते प्रोचुः, योहनः फिरूशिनाञ्च शिष्या वारंवारम् उपवसन्ति प्रार्थयन्ते च किन्तु तव शिष्याः कुतो भुञ्जते पिवन्ति च?
| تَدا سَ تاناچَکھْیَو وَرے سَنْگے تِشْٹھَتِ وَرَسْیَ سَکھِگَنَں کِمُپَواسَیِتُں شَکْنُتھَ؟ | 34 |
तदा स तानाचख्यौ वरे सङ्गे तिष्ठति वरस्य सखिगणं किमुपवासयितुं शक्नुथ?
| کِنْتُ یَدا تیشاں نِکَٹادْ وَرو نیشْیَتے تَدا تے سَمُپَوَتْسْیَنْتِ۔ | 35 |
किन्तु यदा तेषां निकटाद् वरो नेष्यते तदा ते समुपवत्स्यन्ति।
| سوپَرَمَپِ درِشْٹانْتَں کَتھَیامْبَبھُووَ پُراتَنَوَسْتْرے کوپِ نُتَنَوَسْتْرَں نَ سِیوْیَتِ یَتَسْتینَ سیوَنینَ جِیرْنَوَسْتْرَں چھِدْیَتے، نُوتَنَپُراتَنَوَسْتْرَیو رْمیلَنْچَ نَ بھَوَتِ۔ | 36 |
सोपरमपि दृष्टान्तं कथयाम्बभूव पुरातनवस्त्रे कोपि नुतनवस्त्रं न सीव्यति यतस्तेन सेवनेन जीर्णवस्त्रं छिद्यते, नूतनपुरातनवस्त्रयो र्मेलञ्च न भवति।
| پُراتَنْیاں کُتْواں کوپِ نُتَنَں دْراکْشارَسَں نَ نِدَدھاتِ، یَتو نَوِینَدْراکْشارَسَسْیَ تیجَسا پُراتَنِی کُتُو رْوِدِیرْیَّتے تَتو دْراکْشارَسَح پَتَتِ کُتُوشْچَ نَشْیَتِ۔ | 37 |
पुरातन्यां कुत्वां कोपि नुतनं द्राक्षारसं न निदधाति, यतो नवीनद्राक्षारसस्य तेजसा पुरातनी कुतू र्विदीर्य्यते ततो द्राक्षारसः पतति कुतूश्च नश्यति।
| تَتو ہیتو رْنُوتَنْیاں کُتْواں نَوِینَدْراکْشارَسَح نِدھاتَوْیَسْتینوبھَیَسْیَ رَکْشا بھَوَتِ۔ | 38 |
ततो हेतो र्नूतन्यां कुत्वां नवीनद्राक्षारसः निधातव्यस्तेनोभयस्य रक्षा भवति।
| اَپَرَنْچَ پُراتَنَں دْراکْشارَسَں پِیتْوا کوپِ نُوتَنَں نَ وانْچھَتِ، یَتَح سَ وَکْتِ نُوتَناتْ پُراتَنَمْ پْرَشَسْتَمْ۔ | 39 |
अपरञ्च पुरातनं द्राक्षारसं पीत्वा कोपि नूतनं न वाञ्छति, यतः स वक्ति नूतनात् पुरातनम् प्रशस्तम्।
