< لُوکَح 23 >
تَتَح سَبھاسْتھاح سَرْوَّلوکا اُتّھایَ تَں پِیلاتَسَمُّکھَں نِیتْواپْرودْیَ وَکْتُماریبھِرے، | 1 |
Καὶ ἀναστὰν ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτῶν, ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸν Πιλάτον.
سْوَمَبھِشِکْتَں راجانَں وَدَنْتَں کَیمَرَراجایَ کَرَدانَں نِشیدھَنْتَں راجْیَوِپَرْیَّیَں کُرْتُّں پْرَوَرْتَّمانَمْ اینَ پْراپْتا وَیَں۔ | 2 |
Ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ, λέγοντες, Τοῦτον εὕρομεν διαστρέφοντα τὸ ἔθνος, καὶ κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι, λέγοντα ἑαυτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι.
تَدا پِیلاتَسْتَں پرِشْٹَوانْ تْوَں کِں یِہُودِییاناں راجا؟ سَ پْرَتْیُواچَ تْوَں سَتْیَمُکْتَوانْ۔ | 3 |
Ὁ δὲ Πιλάτος ἐπηρώτησεν αὐτόν, λέγων, Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ ἔφη, Σὺ λέγεις.
تَدا پِیلاتَح پْرَدھانَیاجَکادِلوکانْ جَگادْ، اَہَمیتَسْیَ کَمَپْیَپَرادھَں ناپْتَوانْ۔ | 4 |
Ὁ δὲ Πιλάτος εἶπε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους, Οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ.
تَتَسْتے پُنَح ساہَمِنو بھُوتْواوَدَنْ، ایشَ گالِیلَ ایتَتْسْتھانَپَرْیَّنْتے سَرْوَّسْمِنْ یِہُودادیشے سَرْوّالّوکانُپَدِشْیَ کُپْرَورِتِّں گْراہِیتَوانْ۔ | 5 |
Οἱ δὲ ἐπίσχυον, λέγοντες ὅτι Ἀνασείει τὸν λαόν, διδάσκων καθ᾽ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε.
تَدا پِیلاتو گالِیلَپْرَدیشَسْیَ نامَ شْرُتْوا پَپْرَچّھَ، کِمَیَں گالِیلِییو لوکَح؟ | 6 |
Πιλάτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστι.
تَتَح سَ گالِیلْپْرَدیشِییَہیرودْراجَسْیَ تَدا سْتھِتیسْتَسْیَ سَمِیپے یِیشُں پْریشَیاماسَ۔ | 7 |
Καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστίν, ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις.
تَدا ہیرودْ یِیشُں وِلوکْیَ سَنْتُتوشَ، یَتَح سَ تَسْیَ بَہُورِتّانْتَشْرَوَناتْ تَسْیَ کِنِچَداشْچَرْیَّکَرْمَّ پَشْیَتِ اِتْیاشاں کرِتْوا بَہُکالَمارَبھْیَ تَں دْرَشْٹُں پْرَیاسَں کرِتَوانْ۔ | 8 |
Ὁ δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ θέλων ἐξ ἱκανοῦ ἰδεῖν αὐτόν, διὰ τὸ ἀκούειν πολλὰ περὶ αὐτοῦ· καὶ ἤλπιζέ τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ᾽ αὐτοῦ γινόμενον.
تَسْماتْ تَں بَہُکَتھاح پَپْرَچّھَ کِنْتُ سَ تَسْیَ کَسْیاپِ واکْیَسْیَ پْرَتْیُتَّرَں نوواچَ۔ | 9 |
Ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ.
اَتھَ پْرَدھانَیاجَکا اَدھْیاپَکاشْچَ پْروتِّشْٹھَنْتَح ساہَسینَ تَمَپَوَدِتُں پْراریبھِرے۔ | 10 |
Εἱστήκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς, εὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ.
ہیرودْ تَسْیَ سیناگَنَشْچَ تَمَوَجْنایَ اُپَہاسَتْوینَ راجَوَسْتْرَں پَرِدھاپْیَ پُنَح پِیلاتَں پْرَتِ تَں پْراہِنوتْ۔ | 11 |
Ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ, καὶ ἐμπαίξας, περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπράν, ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ.
پُورْوَّں ہیرودْپِیلاتَیوح پَرَسْپَرَں وَیرَبھاوَ آسِیتْ کِنْتُ تَدِّنے دْوَیو رْمیلَنَں جاتَمْ۔ | 12 |
Ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε Πιλάτος καὶ ὁ Ἡρῴδης ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ᾽ ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς ἑαυτούς.
پَشْچاتْ پِیلاتَح پْرَدھانَیاجَکانْ شاسَکانْ لوکاںشْچَ یُگَپَداہُویَ بَبھاشے، | 13 |
Πιλάτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαόν,
راجْیَوِپَرْیَّیَکارَکویَمْ اِتْیُکْتْوا مَنُشْیَمینَں مَمَ نِکَٹَمانَیشْٹَ کِنْتُ پَشْیَتَ یُشْماکَں سَمَکْشَمْ اَسْیَ وِچارَں کرِتْواپِ پْروکْتاپَوادانُرُوپیناسْیَ کوپْیَپَرادھَح سَپْرَمانو نَ جاتَح، | 14 |
εἶπε πρὸς αὐτούς, Προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον, ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν· καὶ ἰδού, ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ᾽ αὐτοῦ·
یُویَنْچَ ہیرودَح سَنِّدھَو پْریشِتا مَیا تَتْراسْیَ کوپْیَپَرادھَسْتیناپِ نَ پْراپْتَح۔ پَشْیَتانینَ وَدھَہےتُکَں کِمَپِ ناپَرادّھَں۔ | 15 |
ἀλλ᾽ οὐδὲ Ἡρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτόν, καὶ ἰδού, οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ.
تَسْمادینَں تاڈَیِتْوا وِہاسْیامِ۔ | 16 |
Παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.
تَتْروتْسَوے تیشامیکو موچَیِتَوْیَح۔ | 17 |
Ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα.
اِتِ ہیتوسْتے پْروچَّیریکَدا پْروچُح، اینَں دُورِیکرِتْیَ بَرَبّانامانَں موچَیَ۔ | 18 |
Ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεί, λέγοντες, Αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν·
سَ بَرَبّا نَگَرَ اُپَپْلَوَوَدھاپَرادھابھْیاں کارایاں بَدّھَ آسِیتْ۔ | 19 |
ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος εἰς φυλακήν.
کِنْتُ پِیلاتو یِیشُں موچَیِتُں وانْچھَنْ پُنَسْتانُواچَ۔ | 20 |
Πάλιν οὖν ὁ Πιλάτος προσεφώνησε, θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν.
تَتھاپْیینَں کْرُشے وْیَدھَ کْرُشے وْیَدھیتِ وَدَنْتَسْتے رُرُوُح۔ | 21 |
Οἱ δὲ ἐπεφώνουν, λέγοντες, Σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν.
تَتَح سَ ترِتِییَوارَں جَگادَ کُتَح؟ سَ کِں کَرْمَّ کرِتَوانْ؟ ناہَمَسْیَ کَمَپِ وَدھاپَرادھَں پْراپْتَح کیوَلَں تاڈَیِتْوامُں تْیَجامِ۔ | 22 |
Ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς, Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; Οὐδὲν αἴτιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.
تَتھاپِ تے پُنَرینَں کْرُشے وْیَدھَ اِتْیُکْتْوا پْروچَّیرْدرِڈھَں پْرارْتھَیانْچَکْرِرے؛ | 23 |
Οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις, αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι· καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων.
تَتَح پْرَدھانَیاجَکادِیناں کَلَرَوے پْرَبَلے سَتِ تیشاں پْرارْتھَنارُوپَں کَرْتُّں پِیلاتَ آدِدیشَ۔ | 24 |
Ὁ δὲ Πιλάτος ἐπέκρινε γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν.
راجَدْروہَوَدھَیورَپَرادھینَ کاراسْتھَں یَں جَنَں تے یَیاچِرے تَں موچَیِتْوا یِیشُں تیشامِچّھایاں سَمارْپَیَتْ۔ | 25 |
Ἀπέλυσε δὲ τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακήν, ὃν ᾐτοῦντο· τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν.
اَتھَ تے یِیشُں گرِہِیتْوا یانْتِ، ایتَرْہِ گْراماداگَتَں شِمونَنامانَں کُرِینِییَں جَنَں دھرِتْوا یِیشوح پَشْچانّیتُں تَسْیَ سْکَنْدھے کْرُشَمَرْپَیاماسُح۔ | 26 |
Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου ἐρχομένου ἀπ᾽ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρόν, φέρειν ὄπισθεν τοῦ Ἰησοῦ.
تَتو لوکارَنْیَمَدھْیے بَہُسْتْرِیو رُدَتْیو وِلَپَنْتْیَشْچَ یِیشوح پَشْچادْ یَیُح۔ | 27 |
Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ, καὶ γυναικῶν αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν.
کِنْتُ سَ وْیاگھُٹْیَ تا اُواچَ، ہے یِرُوشالَمو نارْیّو یُیَں مَدَرْتھَں نَ رُدِتْوا سْوارْتھَں سْواپَتْیارْتھَنْچَ رُدِتِ؛ | 28 |
Στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε, Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ᾽ ἐμέ, πλὴν ἐφ᾽ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν.
پَشْیَتَ یَح کَداپِ گَرْبھَوَتْیو نابھَوَنْ سْتَنْیَنْچَ ناپایَیَنْ تادرِشِی رْوَنْدھْیا یَدا دھَنْیا وَکْشْیَنْتِ سَ کالَ آیاتِ۔ | 29 |
Ὅτι ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσι, Μακάριαι αἱ στεῖραι, καὶ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἐθήλασαν.
تَدا ہے شَیلا اَسْماکَمُپَرِ پَتَتَ، ہے اُپَشَیلا اَسْماناچّھادَیَتَ کَتھامِیدرِشِیں لوکا وَکْشْیَنْتِ۔ | 30 |
Τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσι, Πέσετε ἐφ᾽ ἡμᾶς· καὶ τοῖς βουνοῖς, Καλύψατε ἡμᾶς.
یَتَح سَتیجَسِ شاکھِنِ چیدیتَدْ گھَٹَتے تَرْہِ شُشْکَشاکھِنِ کِں نَ گھَٹِشْیَتے؟ | 31 |
Ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται;
تَدا تے ہَنْتُں دْواوَپَرادھِنَو تینَ سارْدّھَں نِنْیُح۔ | 32 |
Ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύο κακοῦργοι σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι.
اَپَرَں شِرَحکَپالَنامَکَسْتھانَں پْراپْیَ تَں کْرُشے وِوِدھُح؛ تَدّوَیورَپَرادھِنوریکَں تَسْیَ دَکْشِنو تَدَنْیَں وامے کْرُشے وِوِدھُح۔ | 33 |
Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτόν, καὶ τοὺς κακούργους, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν, ὃν δὲ ἐξ ἀριστερῶν.
تَدا یِیشُرَکَتھَیَتْ، ہے پِتَریتانْ کْشَمَسْوَ یَتَ ایتے یَتْ کَرْمَّ کُرْوَّنْتِ تَنْ نَ وِدُح؛ پَشْچاتّے گُٹِکاپاتَں کرِتْوا تَسْیَ وَسْتْرانِ وِبھَجْیَ جَگرِہُح۔ | 34 |
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγε, Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι. Διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἔβαλον κλῆρον.
تَتْرَ لوکَسَںگھَسْتِشْٹھَنْ دَدَرْشَ؛ تے تیشاں شاسَکاشْچَ تَمُپَہَسْیَ جَگَدُح، ایشَ اِتَرانْ رَکْشِتَوانْ یَدِیشْوَرینابھِرُچِتو بھِشِکْتَسْتْراتا بھَوَتِ تَرْہِ سْوَمَدھُنا رَکْشَتُ۔ | 35 |
Καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν. Ἐξεμυκτήριζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς, λέγοντες, Ἄλλους ἔσωσε, σωσάτω ἑαυτόν, εἰ οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός, ὁ τοῦ Θεοῦ ἐκλεκτός.
تَدَنْیَح سیناگَنا ایتْیَ تَسْمَے اَمْلَرَسَں دَتْوا پَرِہَسْیَ پْروواچَ، | 36 |
Ἐνέπαιζον δὲ αὐτῷ καὶ οἱ στρατιῶται, προσερχόμενοι καὶ ὄξος προσφέροντες αὐτῷ,
چیتّوَں یِہُودِییاناں راجاسِ تَرْہِ سْوَں رَکْشَ۔ | 37 |
καὶ λέγοντες, Εἰ σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, σῶσον σεαυτόν.
یِہُودِییاناں راجیتِ واکْیَں یُونانِییَرومِیییبْرِییاکْشَرَے رْلِکھِتَں تَچّھِرَسَ اُورْدّھوےسْتھاپْیَتَ۔ | 38 |
Ἦν δὲ καὶ ἐπιγραφὴ γεγραμμένη ἐπ᾽ αὐτῷ γράμμασιν Ἑλληνικοῖς καὶ Ῥωμαϊκοῖς καὶ Ἑβραϊκοῖς, Οὗτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.
تَدوبھَیَپارْشْوَیو رْوِدّھَو یاوَپَرادھِنَو تَیوریکَسْتَں وِنِنْدْیَ بَبھاشے، چیتّوَمْ اَبھِشِکْتوسِ تَرْہِ سْوَماوانْچَ رَکْشَ۔ | 39 |
Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτόν, λέγων, Εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς.
کِنْتْوَنْیَسْتَں تَرْجَیِتْواوَدَتْ، اِیشْوَراتَّوَ کِنْچِدَپِ بھَیَں ناسْتِ کِں؟ تْوَمَپِ سَمانَدَنْڈوسِ، | 40 |
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπετίμα αὐτῷ, λέγων, Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ;
یوگْیَپاتْرے آواں سْوَسْوَکَرْمَّناں سَمُچِتَپھَلَں پْراپْنُوَح کِنْتْوَنینَ کِمَپِ ناپَرادّھَں۔ | 41 |
Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως, ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε.
اَتھَ سَ یِیشُں جَگادَ ہے پْرَبھے بھَوانْ سْوَراجْیَپْرَویشَکالے ماں سْمَرَتُ۔ | 42 |
Καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ, Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.
تَدا یِیشُح کَتھِتَوانْ تْواں یَتھارْتھَں وَدامِ تْوَمَدْیَیوَ مَیا سارْدّھَں پَرَلوکَسْیَ سُکھَسْتھانَں پْراپْسْیَسِ۔ | 43 |
Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.
اَپَرَنْچَ دْوِتِییَیاماتْ ترِتِییَیامَپَرْیَّنْتَں رَویسْتیجَسونْتَرْہِتَتْواتْ سَرْوَّدیشونْدھَکاریناورِتو | 44 |
Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη, καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾽ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης.
مَنْدِرَسْیَ یَوَنِکا چَ چھِدْیَمانا دْوِدھا بَبھُووَ۔ | 45 |
Καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος, καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον.
تَتو یِیشُرُچَّیرُواچَ، ہے پِتَ رْمَماتْمانَں تَوَ کَرے سَمَرْپَیے، اِتْیُکْتْوا سَ پْرانانْ جَہَو۔ | 46 |
Καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπε, Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν.
تَدَیتا گھَٹَنا درِشْٹْوا شَتَسیناپَتِرِیشْوَرَں دھَنْیَمُکْتْوا کَتھِتَوانْ اَیَں نِتانْتَں سادھُمَنُشْیَ آسِیتْ۔ | 47 |
Ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος τὸ γενόμενον, ἐδόξασε τὸν Θεόν, λέγων, Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν.
اَتھَ یاوَنْتو لوکا دْرَشْٹُمْ آگَتاسْتے تا گھَٹَنا درِشْٹْوا وَکْشَحسُ کَراگھاتَں کرِتْوا وْیاچُٹْیَ گَتاح۔ | 48 |
Καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωροῦντες τὰ γενόμενα, τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη ὑπέστρεφον.
یِیشو رْجْناتَیو یا یا یوشِتَشْچَ گالِیلَسْتینَ سارْدّھَمایاتاسْتا اَپِ دُورے سْتھِتْوا تَتْ سَرْوَّں دَدرِشُح۔ | 49 |
Εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ μακρόθεν, καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα.
تَدا یِہُودِییاناں مَنْتْرَناں کْرِیانْچاسَمَّنْیَمانَ اِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَمْ اَپیکْشَمانو | 50 |
Καὶ ἰδού, ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσήφ, βουλευτὴς ὑπάρχων, ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος—
یِہُودِدیشِییو رِمَتھِییَنَگَرِییو یُوشَپھْناما مَنْتْرِی بھَدْرو دھارْمِّکَشْچَ پُمانْ | 51 |
οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν—ἀπὸ Ἀριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς καὶ προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ·
پِیلاتانْتِکَں گَتْوا یِیشو رْدیہَں یَیاچے۔ | 52 |
οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.
پَشْچادْ وَپُرَوَروہْیَ واسَسا سَںویشْٹْیَ یَتْرَ کوپِ مانُشو ناسْتھاپْیَتَ تَسْمِنْ شَیلے سْواتے شْمَشانے تَدَسْتھاپَیَتْ۔ | 53 |
Καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι, καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδέπω οὐδεὶς κείμενος.
تَدِّنَمایوجَنِییَں دِنَں وِشْرامَوارَشْچَ سَمِیپَح۔ | 54 |
Καὶ ἡμέρα ἦν Παρασκευή, σάββατον ἐπέφωσκε.
اَپَرَں یِیشُنا سارْدّھَں گالِیلَ آگَتا یوشِتَح پَشْچادِتْوا شْمَشانے تَتْرَ یَتھا وَپُح سْتھاپِتَں تَچَّ درِشْٹْوا | 55 |
Κατακολουθήσασαι δὲ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον, καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ.
وْیاگھُٹْیَ سُگَنْدھِدْرَوْیَتَیلانِ کرِتْوا وِدھِوَدْ وِشْرامَوارے وِشْرامَں چَکْرُح۔ | 56 |
Ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. Καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν.