یاکُوبَح 4

1 یُشْماکَں مَدھْیے سَمَرا رَنَشْچَ کُتَ اُتْپَدْیَنْتے؟ یُشْمَدَنْگَشِبِراشْرِتابھْیَح سُکھیچّھابھْیَح کِں نوتْپَدْیَنْتے؟

Πόθεν πόλεμοι καὶ (πόθεν *no*) μάχαι ἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν;

2 یُویَں وانْچھَتھَ کِنْتُ ناپْنُتھَ، یُویَں نَرَہَتْیامْ اِیرْشْیانْچَ کُرُتھَ کِنْتُ کرِتارْتھا بھَوِتُں نَ شَکْنُتھَ، یُویَں یُدھْیَتھَ رَنَں کُرُتھَ چَ کِنْتْوَپْراپْتاسْتِشْٹھَتھَ، یَتو ہیتوح پْرارْتھَناں نَ کُرُتھَ۔

ἐπιθυμεῖτε καὶ οὐκ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλοῦτε καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε· οὐκ ἔχετε (δὲ *k*) διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς·

3 یُویَں پْرارْتھَیَدھْوے کِنْتُ نَ لَبھَدھْوے یَتو ہیتوح سْوَسُکھَبھوگیشُ وْیَیارْتھَں کُ پْرارْتھَیَدھْوے۔

αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε.

4 ہے وْیَبھِچارِنو وْیَبھِچارِنْیَشْچَ، سَںسارَسْیَ یَتْ مَیتْرْیَں تَدْ اِیشْوَرَسْیَ شاتْرَوَمِتِ یُویَں کِں نَ جانِیتھَ؟ اَتَ ایوَ یَح کَشْچِتْ سَںسارَسْیَ مِتْرَں بھَوِتُمْ اَبھِلَشَتِ سَ ایویشْوَرَسْیَ شَتْرُ رْبھَوَتِ۔

(μοιχοὶ καὶ *K*) μοιχαλίδες, οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ θεοῦ ἐστιν; ὃς (ἐὰν *N(k)O*) οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ θεοῦ καθίσταται.

5 یُویَں کِں مَنْیَدھْوے؟ شاسْتْرَسْیَ واکْیَں کِں پھَلَہِینَں بھَویتْ؟ اَسْمَدَنْتَرْواسِی یَ آتْما سَ وا کِمْ اِیرْشْیارْتھَں پْریمَ کَروتِ؟

ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶς ἡ γραφὴ λέγει; πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ (κατῴκισεν *N(k)O*) ἐν ἡμῖν,

6 تَنَّہِ کِنْتُ سَ پْرَتُلَں وَرَں وِتَرَتِ تَسْمادْ اُکْتَماسْتے یَتھا، آتْمابھِمانَلوکاناں وِپَکْشو بھَوَتِیشْوَرَح۔ کِنْتُ تینَیوَ نَمْریبھْیَح پْرَسادادْ دِییَتے وَرَح۔۔

μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν· διὸ λέγει· ὁ θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν.

7 اَتَایوَ یُویَمْ اِیشْوَرَسْیَ وَشْیا بھَوَتَ شَیَتانَں سَںرُنْدھَ تینَ سَ یُشْمَتَّح پَلایِشْیَتے۔

ὑποτάγητε οὖν τῷ θεῷ. ἀντίστητε (δὲ *no*) τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ᾽ ὑμῶν,

8 اِیشْوَرَسْیَ سَمِیپَوَرْتِّنو بھَوَتَ تینَ سَ یُشْماکَں سَمِیپَوَرْتِّی بھَوِشْیَتِ۔ ہے پاپِنَح، یُویَں سْوَکَرانْ پَرِشْکُرُدھْوَں۔ ہے دْوِمَنولوکاح، یُویَں سْوانْتَحکَرَنانِ شُچِینِ کُرُدھْوَں۔

ἐγγίσατε τῷ θεῷ καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν. καθαρίσατε χεῖρας, ἁμαρτωλοί, καὶ ἁγνίσατε καρδίας, δίψυχοι.

9 یُویَمْ اُدْوِجَدھْوَں شوچَتَ وِلَپَتَ چَ، یُشْماکَں ہاسَح شوکایَ، آنَنْدَشْچَ کاتَرَتایَے پَرِوَرْتّیتاں۔

ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε· ὁ γέλως ὑμῶν εἰς πένθος (μετατραπήτω *N(k)O*) καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν.

10 پْرَبھوح سَمَکْشَں نَمْرا بھَوَتَ تَسْماتْ سَ یُشْمانْ اُچِّیکَرِشْیَتِ۔

ταπεινώθητε ἐνώπιον (τοῦ *ko*) κυρίου καὶ ὑψώσει ὑμᾶς.

11 ہے بھْراتَرَح، یُویَں پَرَسْپَرَں ما دُوشَیَتَ۔ یَح کَشْچِدْ بھْراتَرَں دُوشَیَتِ بھْراتُ رْوِچارَنْچَ کَروتِ سَ وْیَوَسْتھاں دُوشَیَتِ وْیَوَسْتھایاشْچَ وِچارَں کَروتِ۔ تْوَں یَدِ وْیَوَسْتھایا وِچارَں کَروشِ تَرْہِ وْیَوَسْتھاپالَیِتا نَ بھَوَسِ کِنْتُ وِچارَیِتا بھَوَسِ۔

Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων, ἀδελφοί· ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ (ἢ *N(k)O*) κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεις, οὐκ εἶ ποιητὴς νόμου ἀλλὰ κριτής.

12 اَدْوِتِییو وْیَوَسْتھاپَکو وِچارَیِتا چَ سَ ایواسْتے یو رَکْشِتُں ناشَیِتُنْچَ پارَیَتِ۔ کِنْتُ کَسْتْوَں یَتْ پَرَسْیَ وِچارَں کَروشِ؟

εἷς ἐστιν ὁ νομοθέτης (καὶ κριτὴς *NO*) ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι· σὺ (δὲ *no*) τίς εἶ (ὁ κρίνων *N(k)O*) τὸν (πλησίον; *N(K)O*)

13 اَدْیَ شْوو وا وَیَمْ اَمُکَنَگَرَں گَتْوا تَتْرَ وَرْشَمیکَں یاپَیَنْتو وانِجْیَں کَرِشْیامَح لابھَں پْراپْسْیامَشْچیتِ کَتھاں بھاشَمانا یُویَمْ اِدانِیں شرِنُتَ۔

Ἄγε νῦν οἱ λέγοντες· σήμερον (ἢ *N(k)O*) αὔριον (πορευσόμεθα *N(k)O*) εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ (ποιήσομεν *N(k)O*) ἐκεῖ ἐνιαυτὸν (ἕνα *K*) καὶ (ἐμπορευσόμεθα *N(k)O*) καὶ (κερδήσομεν· *N(k)O*)

14 شْوَح کِں گھَٹِشْیَتے تَدْ یُویَں نَ جانِیتھَ یَتو جِیوَنَں وو بھَویتْ کِیدرِکْ تَتُّ باشْپَسْوَرُوپَکَں، کْشَنَماتْرَں بھَویدْ درِشْیَں لُپْیَتے چَ تَتَح پَرَں۔

οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τὸ τῆς αὔριον ποία (γὰρ *ko*) ἡ ζωὴ ὑμῶν. ἀτμὶς γάρ (ἐστε *N(K)(o)*) ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη ἔπειτα (δὲ *k*) καὶ ἀφανιζομένη·

15 تَدَنُکْتْوا یُشْماکَمْ اِدَں کَتھَنِییَں پْرَبھورِچّھاتو وَیَں یَدِ جِیوامَسْتَرْہْییتَتْ کَرْمَّ تَتْ کَرْمَّ وا کَرِشْیامَ اِتِ۔

ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς· ἐὰν ὁ κύριος (θελήσῃ *NK(o)*) καὶ (ζήσομεν *N(k)O*) καὶ (ποιήσομεν *N(k)O*) τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.

16 کِنْتْوِدانِیں یُویَں گَرْوَّواکْیَیح شْلاگھَنَں کُرُدھْوے تادرِشَں سَرْوَّں شْلاگھَنَں کُتْسِتَمیوَ۔

νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.

17 اَتو یَح کَشْچِتْ سَتْکَرْمَّ کَرْتَّں وِدِتْوا تَنَّ کَروتِ تَسْیَ پاپَں جایَتے۔

εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν.