< کَلَسِنَح 3 >
یَدِ یُویَں کھْرِیشْٹینَ سارْدّھَمْ اُتّھاپِتا اَبھَوَتَ تَرْہِ یَسْمِنْ سْتھانے کھْرِیشْٹَ اِیشْوَرَسْیَ دَکْشِنَپارْشْوے اُپَوِشْٹَ آسْتے تَسْیورْدّھوَسْتھانَسْیَ وِشَیانْ چیشْٹَدھْوَں۔ | 1 |
Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ καθήμενος·
پارْتھِوَوِشَییشُ نَ یَتَمانا اُورْدّھوَسْتھَوِشَییشُ یَتَدھْوَں۔ | 2 |
τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,
یَتو یُویَں مرِتَوَنْتو یُشْماکَں جِیوِتَنْچَ کھْرِیشْٹینَ سارْدّھَمْ اِیشْوَرے گُپْتَمْ اَسْتِ۔ | 3 |
ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ θεῷ·
اَسْماکَں جِیوَنَسْوَرُوپَح کھْرِیشْٹو یَدا پْرَکاشِشْیَتے تَدا تینَ سارْدّھَں یُویَمَپِ وِبھَوینَ پْرَکاشِشْیَدھْوے۔ | 4 |
ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ⸀ὑμῶν τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.
اَتو ویشْیاگَمَنَمْ اَشُچِکْرِیا راگَح کُتْسِتابھِلاشو دیوَپُوجاتُلْیو لوبھَشْچَیتانِ رْپاتھَوَپُرُشَسْیانْگانِ یُشْمابھِ رْنِہَنْیَنْتاں۔ | 5 |
Νεκρώσατε οὖν τὰ ⸀μέλητὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία,
یَتَ ایتیبھْیَح کَرْمَّبھْیَ آجْنالَنْگھِنو لوکانْ پْرَتِیشْوَرَسْیَ کْرودھو وَرْتَّتے۔ | 6 |
διʼ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ ⸂ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας·
پُورْوَّں یَدا یُویَں تانْیُپاجِیوَتَ تَدا یُویَمَپِ تانْییواچَرَتَ؛ | 7 |
ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε ὅτε ἐζῆτε ἐν ⸀τούτοις
کِنْتْوِدانِیں کْرودھو روشو جِہِںسِشا دُرْمُکھَتا وَدَنَنِرْگَتَکَدالَپَشْچَیتانِ سَرْوّانِ دُورِیکُرُدھْوَں۔ | 8 |
νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν·
یُویَں پَرَسْپَرَں مرِشاکَتھاں نَ وَدَتَ یَتو یُویَں سْوَکَرْمَّسَہِتَں پُراتَنَپُرُشَں تْیَکْتَوَنْتَح | 9 |
μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους· ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ,
سْوَسْرَشْٹُح پْرَتِمُورْتْیا تَتّوَجْنانایَ نُوتَنِیکرِتَں نَوِینَپُرُشَں پَرِہِتَوَنْتَشْچَ۔ | 10 |
καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατʼ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν,
تینَ چَ یِہُودِبھِنَّجاتِییَیوشْچھِنَّتْوَگَچّھِنَّتْوَچو رْمْلیچّھَسْکُتھِییَیو رْداسَمُکْتَیوشْچَ کوپِ وِشیشو ناسْتِ کِنْتُ سَرْوّیشُ سَرْوَّح کھْرِیشْٹَ ایواسْتے۔ | 11 |
ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ⸀τὰπάντα καὶ ἐν πᾶσιν Χριστός.
اَتَایوَ یُویَمْ اِیشْوَرَسْیَ مَنوبھِلَشِتاح پَوِتْراح پْرِیاشْچَ لوکا اِوَ سْنیہَیُکْتامْ اَنُکَمْپاں ہِتَیشِتاں نَمْرَتاں تِتِکْشاں سَہِشْنُتانْچَ پَرِدھَدّھوَں۔ | 12 |
Ἐνδύσασθε οὖν ὡς ἐκλεκτοὶ τοῦ θεοῦ, ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοι, σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραΰτητα, μακροθυμίαν,
یُویَمْ ایکَیکَسْیاچَرَنَں سَہَدھْوَں یینَ چَ یَسْیَ کِمَپْیَپَرادھْیَتے تَسْیَ تَں دوشَں سَ کْشَمَتاں، کھْرِیشْٹو یُشْماکَں دوشانْ یَدْوَدْ کْشَمِتَوانْ یُویَمَپِ تَدْوَتْ کُرُدھْوَں۔ | 13 |
ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ χαριζόμενοι ἑαυτοῖς ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μομφήν· καθὼς καὶ ὁ ⸀κύριοςἐχαρίσατο ὑμῖν οὕτως καὶ ὑμεῖς·
وِشیشَتَح سِدّھِجَنَکینَ پْریمَبَنْدھَنینَ بَدّھا بھَوَتَ۔ | 14 |
ἐπὶ πᾶσιν δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ⸀ὅἐστιν σύνδεσμος τῆς τελειότητος.
یَسْیاح پْراپْتَیے یُویَمْ ایکَسْمِنْ شَرِیرے سَماہُوتا اَبھَوَتَ سیشْوَرِییا شانْتِ رْیُشْماکَں مَناںسْیَدھِتِشْٹھَتُ یُویَنْچَ کرِتَجْنا بھَوَتَ۔ | 15 |
καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ ⸀Χριστοῦβραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι· καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε.
کھْرِیشْٹَسْیَ واکْیَں سَرْوَّوِدھَجْنانایَ سَمْپُورْنَرُوپینَ یُشْمَدَنْتَرے نِوَمَتُ، یُویَنْچَ گِیتَے رْگانَیح پارَمارْتھِکَسَنْکِیرْتَّنَیشْچَ پَرَسْپَرَمْ آدِشَتَ پْرَبودھَیَتَ چَ، اَنُگرِہِیتَتْواتْ پْرَبھُمْ اُدِّشْیَ سْوَمَنوبھِ رْگایَتَ چَ۔ | 16 |
ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως ἐν πάσῃ σοφίᾳ· διδάσκοντες καὶ νουθετοῦντες ἑαυτοὺς ⸀ψαλμοῖς ⸀ὕμνοις ᾠδαῖς πνευματικαῖς ⸀ἐνχάριτι, ᾄδοντες ἐν ⸂ταῖς καρδίαις ὑμῶν τῷ ⸀θεῷ
واچا کَرْمَّنا وا یَدْ یَتْ کُرُتَ تَتْ سَرْوَّں پْرَبھو رْیِیشو رْنامْنا کُرُتَ تینَ پِتَرَمْ اِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدَتَ چَ۔ | 17 |
καὶ πᾶν ⸂ὅ τι ⸀ἐὰνποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ ⸀θεῷπατρὶ διʼ αὐτοῦ.
ہے یوشِتَح، یُویَں سْوامِناں وَشْیا بھَوَتَ یَتَسْتَدیوَ پْرَبھَوے روچَتے۔ | 18 |
Αἱ γυναῖκες, ὑποτάσσεσθε ⸀τοῖςἀνδράσιν, ὡς ἀνῆκεν ἐν κυρίῳ.
ہے سْوامِنَح، یُویَں بھارْیّاسُ پْرِییَدھْوَں تاح پْرَتِ پَرُشالاپَں ما کُرُدھْوَں۔ | 19 |
οἱ ἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας καὶ μὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς.
ہے بالاح، یُویَں سَرْوَّوِشَیے پِتْروراجْناگْراہِنو بھَوَتَ یَتَسْتَدیوَ پْرَبھوح سَنْتوشَجَنَکَں۔ | 20 |
Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν κατὰ πάντα, τοῦτο γὰρ ⸂εὐάρεστόν ἐστιν ἐν κυρίῳ.
ہے پِتَرَح، یُشْماکَں سَنْتانا یَتْ کاتَرا نَ بھَوییُسْتَدَرْتھَں تانْ پْرَتِ ما روشَیَتَ۔ | 21 |
οἱ πατέρες, μὴ ἐρεθίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἵνα μὴ ἀθυμῶσιν.
ہے داساح، یُویَں سَرْوَّوِشَیَ اَیہِکَپْرَبھُونامْ آجْناگْراہِنو بھَوَتَ درِشْٹِگوچَرِییَسیوَیا مانَویبھْیو روچِتُں ما یَتَدھْوَں کِنْتُ سَرَلانْتَحکَرَنَیح پْرَبھو رْبھاتْیا کارْیَّں کُرُدھْوَں۔ | 22 |
οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε κατὰ πάντα τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις, μὴ ἐν ⸀ὀφθαλμοδουλίαις ὡς ἀνθρωπάρεσκοι, ἀλλʼ ἐν ἁπλότητι καρδίας, φοβούμενοι τὸν ⸀κύριον
یَچَّ کُرُدھْوے تَتْ مانُشَمَنُدِّشْیَ پْرَبھُمْ اُدِّشْیَ پْرَپھُلَّمَنَسا کُرُدھْوَں، | 23 |
⸀ὃἐὰν ποιῆτε, ἐκ ψυχῆς ἐργάζεσθε, ὡς τῷ κυρίῳ καὶ οὐκ ἀνθρώποις,
یَتو وَیَں پْرَبھُتَح سْوَرْگادھِکارَرُوپَں پھَلَں لَپْسْیامَہَ اِتِ یُویَں جانِیتھَ یَسْمادْ یُویَں پْرَبھوح کھْرِیشْٹَسْیَ داسا بھَوَتھَ۔ | 24 |
εἰδότες ὅτι ἀπὸ κυρίου ⸀ἀπολήμψεσθετὴν ἀνταπόδοσιν τῆς κληρονομίας· ⸀τῷκυρίῳ Χριστῷ δουλεύετε·
کِنْتُ یَح کَشْچِدْ اَنُچِتَں کَرْمَّ کَروتِ سَ تَسْیانُچِتَکَرْمَّنَح پھَلَں لَپْسْیَتے تَتْرَ کوپِ پَکْشَپاتو نَ بھَوِشْیَتِ۔ | 25 |
ὁ ⸀γὰρἀδικῶν κομίσεται ὃ ἠδίκησεν, καὶ οὐκ ἔστιν προσωπολημψία.