< پْریرِتاح 26 >
تَتَ آگْرِپَّح پَولَمْ اَوادِیتْ، نِجاں کَتھاں کَتھَیِتُں تُبھْیَمْ اَنُمَتِ رْدِییَتے۔ تَسْماتْ پَولَح کَرَں پْرَسارْیَّ سْوَسْمِنْ اُتَّرَمْ اَوادِیتْ۔ | 1 |
Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ἐπιτρέπεταί σοι (περὶ *N(k)O*) σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο·
ہے آگْرِپَّراجَ یَتْکارَنادَہَں یِہُودِییَیرَپَوادِتو بھَوَں تَسْیَ ورِتّانْتَمْ اَدْیَ بھَوَتَح ساکْشانْ نِویدَیِتُمَنُمَتوہَمْ اِدَں سْوِییَں پَرَمَں بھاگْیَں مَنْیے؛ | 2 |
περὶ πάντων ὧν ἐγκαλοῦμαι ὑπὸ Ἰουδαίων, βασιλεῦ Ἀγρίππα, ἥγημαι ἐμαυτὸν μακάριον ἐπὶ σοῦ μέλλων σήμερον ἀπολογεῖσθαι·
یَتو یِہُودِییَلوکاناں مَدھْیے یا یا رِیتِح سُوکْشْمَوِچاراشْچَ سَنْتِ تیشُ بھَوانْ وِجْنَتَمَح؛ اَتَایوَ پْرارْتھَیے دھَیرْیَّمَوَلَمْبْیَ مَمَ نِویدَنَں شرِنوتُ۔ | 3 |
μάλιστα γνώστην ὄντα σε πάντων τῶν κατὰ Ἰουδαίους (ἐθῶν *NK(o)*) τε καὶ ζητημάτων. διὸ δέομαι (σου *k*) μακροθύμως ἀκοῦσαί μου.
اَہَں یِرُوشالَمْنَگَرے سْوَدیشِییَلوکاناں مَدھْیے تِشْٹھَنْ آ یَووَنَکالادْ یَدْرُوپَمْ آچَرِتَوانْ تَدْ یِہُودِییَلوکاح سَرْوّے وِدَنْتِ۔ | 4 |
Τὴν μὲν οὖν βίωσίν μου τὴν ἐκ νεότητος τὴν ἀπ᾽ ἀρχῆς γενομένην ἐν τῷ ἔθνει μου ἔν (τε *no*) Ἱεροσολύμοις ἴσασιν πάντες οἱ Ἰουδαῖοι
اَسْماکَں سَرْوّیبھْیَح شُدّھَتَمَں یَتْ پھِرُوشِییَمَتَں تَدَوَلَمْبِی بھُوتْواہَں کالَں یاپِتَوانْ یے جَنا آ بالْیَکالانْ ماں جانانْتِ تے ایتادرِشَں ساکْشْیَں یَدِ دَداتِ تَرْہِ داتُں شَکْنُوَنْتِ۔ | 5 |
προγινώσκοντές με ἄνωθεν, ἐὰν θέλωσιν μαρτυρεῖν ὅτι κατὰ τὴν ἀκριβεστάτην αἵρεσιν τῆς ἡμετέρας θρησκείας ἔζησα Φαρισαῖος·
کِنْتُ ہے آگْرِپَّراجَ اِیشْوَروسْماکَں پُورْوَّپُرُشاناں نِکَٹے یَدْ اَنْگِیکرِتَوانْ تَسْیَ پْرَتْیاشاہیتورَہَمْ اِدانِیں وِچارَسْتھانے دَنْڈایَمانوسْمِ۔ | 6 |
καὶ νῦν ἐπ᾽ ἐλπίδι τῆς (εἰς *N(k)O*) τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐπαγγελίας γενομένης ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἕστηκα κρινόμενος,
تَسْیانْگِیکارَسْیَ پھَلَں پْراپْتُمْ اَسْماکَں دْوادَشَوَںشا دِوانِشَں مَہایَتْنادْ اِیشْوَرَسیوَنَں کرِتْوا یاں پْرَتْیاشاں کُرْوَّنْتِ تَسْیاح پْرَتْیاشایا ہیتورَہَں یِہُودِییَیرَپَوادِتوبھَوَمْ۔ | 7 |
εἰς ἣν τὸ δωδεκάφυλον ἡμῶν ἐν ἐκτενείᾳ νύκτα καὶ ἡμέραν λατρεῦον ἐλπίζει καταντῆσαι, περὶ ἧς ἐλπίδος ἐγκαλοῦμαι (Ἀγρίππα *K*) ὑπὸ (τῶν *k*) Ἰουδαίων, βασιλεῦ,
اِیشْوَرو مرِتانْ اُتّھاپَیِشْیَتِیتِ واکْیَں یُشْماکَں نِکَٹےسَمْبھَوَں کُتو بھَویتْ؟ | 8 |
τί ἄπιστον κρίνεται παρ᾽ ὑμῖν εἰ ὁ θεὸς νεκροὺς ἐγείρει;
ناسَرَتِییَیِیشو رْنامْنو وِرُدّھَں ناناپْرَکارَپْرَتِکُولاچَرَنَمْ اُچِتَمْ اِتْیَہَں مَنَسِ یَتھارْتھَں وِجْنایَ | 9 |
Ἐγὼ μὲν οὖν ἔδοξα ἐμαυτῷ πρὸς τὸ ὄνομα Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου δεῖν πολλὰ ἐναντία πρᾶξαι,
یِرُوشالَمَنَگَرے تَدَکَرَوَں پھَلَتَح پْرَدھانَیاجَکَسْیَ نِکَٹاتْ کْشَمَتاں پْراپْیَ بَہُونْ پَوِتْرَلوکانْ کارایاں بَدّھَوانْ وِشیشَتَسْتیشاں ہَنَنَسَمَیے تیشاں وِرُدّھاں نِجاں سَمَّتِں پْرَکاشِتَوانْ۔ | 10 |
ὃ καὶ ἐποίησα ἐν Ἱεροσολύμοις καὶ πολλούς (τε *no*) τῶν ἁγίων ἐγὼ (ἐν *no*) φυλακαῖς κατέκλεισα τὴν παρὰ τῶν ἀρχιερέων ἐξουσίαν λαβών, ἀναιρουμένων τε αὐτῶν κατήνεγκα ψῆφον·
وارَں وارَں بھَجَنَبھَوَنیشُ تیبھْیو دَنْڈَں پْرَدَتَّوانْ بَلاتْ تَں دھَرْمَّں نِنْدَیِتَواںشْچَ پُنَشْچَ تانْ پْرَتِ مَہاکْرودھادْ اُنْمَتَّح سَنْ وِدیشِییَنَگَرانِ یاوَتْ تانْ تاڈِتَوانْ۔ | 11 |
καὶ κατὰ πάσας τὰς συναγωγὰς πολλάκις τιμωρῶν αὐτοὺς ἠνάγκαζον βλασφημεῖν, περισσῶς τε ἐμμαινόμενος αὐτοῖς ἐδίωκον ἕως καὶ εἰς τὰς ἔξω πόλεις.
اِتّھَں پْرَدھانَیاجَکَسْیَ سَمِیپاتْ شَکْتِمْ آجْناپَتْرَنْچَ لَبْدھْوا دَمّیشَکْنَگَرَں گَتَوانْ۔ | 12 |
ἐν οἷς (καὶ *k*) πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετ᾽ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς (παρὰ *k*) τῶν ἀρχιερέων
تَداہَں ہے راجَنْ مارْگَمَدھْیے مَدھْیاہْنَکالے مَمَ مَدِییَسَنْگِناں لوکانانْچَ چَتَسرِشُ دِکْشُ گَگَناتْ پْرَکاشَماناں بھاسْکَرَتوپِ تیجَسْوَتِیں دِیپْتِں درِشْٹَوانْ۔ | 13 |
ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους.
تَسْمادْ اَسْماسُ سَرْوّیشُ بھُومَو پَتِتیشُ سَتْسُ ہے شَولَ ہَے شَولَ کُتو ماں تاڈَیَسِ؟ کَنْٹَکاناں مُکھے پاداہَنَنَں تَوَ دُحسادھْیَمْ اِبْرِییَبھاشَیا گَدِتَ ایتادرِشَ ایکَح شَبْدو مَیا شْرُتَح۔ | 14 |
πάντων (τε *N(k)O*) καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν (λέγουσαν *N(k)O*) πρός με (καὶ λέγουσαν *k*) τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν.
تَداہَں پرِشْٹَوانْ ہے پْرَبھو کو بھَوانْ؟ تَتَح سَ کَتھِتَوانْ یَں یِیشُں تْوَں تاڈَیَسِ سوہَں، | 15 |
ἐγὼ δὲ εἶπα· τίς εἶ κύριε; ὁ δὲ (κύριος *no*) εἶπεν· ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις.
کِنْتُ سَمُتِّشْٹھَ تْوَں یَدْ درِشْٹَوانْ اِتَح پُنَنْچَ یَدْیَتْ تْواں دَرْشَیِشْیامِ تیشاں سَرْوّیشاں کارْیّاناں تْواں ساکْشِنَں مَمَ سیوَکَنْچَ کَرْتُّمْ دَرْشَنَمْ اَدامْ۔ | 16 |
ἀλλ᾽ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου· εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδές (με *NO*) ὧν τε ὀφθήσομαί σοι,
وِشیشَتو یِہُودِییَلوکیبھْیو بھِنَّجاتِیییبھْیَشْچَ تْواں مَنونِیتَں کرِتْوا تیشاں یَتھا پاپَموچَنَں بھَوَتِ | 17 |
ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ (ἐκ *no*) τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς (ἐγὼ *N(K)O*) ἀποστέλλω σε
یَتھا تے مَیِ وِشْوَسْیَ پَوِتْرِیکرِتاناں مَدھْیے بھاگَں پْراپْنُوَنْتِ تَدَبھِپْرایینَ تیشاں جْنانَچَکْشُوںشِ پْرَسَنّانِ کَرْتُّں تَتھانْدھَکارادْ دِیپْتِں پْرَتِ شَیتانادھِکاراچَّ اِیشْوَرَں پْرَتِ مَتِیح پَراوَرْتَّیِتُں تیشاں سَمِیپَں تْواں پْریشْیامِ۔ | 18 |
ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ (ἐπιστρέψαι *NK(o)*) ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ.
ہے آگْرِپَّراجَ ایتادرِشَں سْوَرْگِییَپْرَتْیادیشَں اَگْراہْیَمْ اَکرِتْواہَں | 19 |
Ὅθεν, βασιλεῦ Ἀγρίππα, οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ,
پْرَتھَمَتو دَمّیشَکْنَگَرے تَتو یِرُوشالَمِ سَرْوَّسْمِنْ یِہُودِییَدیشے اَنْییشُ دیشیشُ چَ یےنَ لوکا مَتِں پَراوَرْتّیَ اِیشْوَرَں پْرَتِ پَراوَرْتَّیَنْتے، مَنَحپَراوَرْتَّنَیوگْیانِ کَرْمّانِ چَ کُرْوَّنْتِ تادرِشَمْ اُپَدیشَں پْرَچارِتَوانْ۔ | 20 |
ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτόν (τε *no*) καὶ Ἱεροσολύμοις, (εἰς *k*) πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, καὶ τοῖς ἔθνεσιν (ἀπήγγελλον *N(k)O*) μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν θεὸν ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας.
ایتَتْکارَنادْ یِہُودِییا مَدھْییمَنْدِرَں ماں دھرِتْوا ہَنْتُمْ اُدْیَتاح۔ | 21 |
ἕνεκα τούτων με (οἱ *k*) Ἰουδαῖοι συλλαβόμενοι (ὄντα *n*) ἐν τῷ ἱερῷ ἐπειρῶντο διαχειρίσασθαι.
تَتھاپِ کھْرِیشْٹو دُحکھَں بھُکْتْوا سَرْوّیشاں پُورْوَّں شْمَشانادْ اُتّھایَ نِجَدیشِییاناں بھِنَّدیشِییانانْچَ سَمِیپے دِیپْتِں پْرَکاشَیِشْیَتِ | 22 |
ἐπικουρίας οὖν τυχὼν τῆς (ἀπὸ *N(k)O*) τοῦ θεοῦ ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης ἕστηκα (μαρτυρόμενος *N(k)O*) μικρῷ τε καὶ μεγάλῳ, οὐδὲν ἐκτὸς λέγων ὧν τε οἱ προφῆται ἐλάλησαν μελλόντων γίνεσθαι καὶ Μωϋσῆς,
بھَوِشْیَدْوادِگَنو مُوساشْچَ بھاوِکارْیَّسْیَ یَدِدَں پْرَمانَمْ اَدَدُریتَدْ وِنانْیاں کَتھاں نَ کَتھَیِتْوا اِیشْوَرادْ اَنُگْرَہَں لَبْدھْوا مَہَتاں کْشُدْرانانْچَ سَرْوّیشاں سَمِیپے پْرَمانَں دَتّوادْیَ یاوَتْ تِشْٹھامِ۔ | 23 |
εἰ παθητὸς ὁ χριστός, εἰ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν φῶς μέλλει καταγγέλλειν τῷ (τε *no*) λαῷ καὶ τοῖς ἔθνεσιν.
تَسْیَماں کَتھاں نِشَمْیَ پھِیشْٹَ اُچَّیح سْوَرینَ کَتھِتَوانْ ہے پَولَ تْوَمْ اُنْمَتّوسِ بَہُوِدْیابھْیاسینَ تْوَں ہَتَجْنانو جاتَح۔ | 24 |
Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἀπολογουμένου ὁ Φῆστος μεγάλῃ τῇ φωνῇ (φησιν· *N(k)O*) μαίνῃ Παῦλε· τὰ πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει.
سَ اُکْتَوانْ ہے مَہامَہِمَ پھِیشْٹَ ناہَمْ اُنْمَتَّح کِنْتُ سَتْیَں وِویچَنِییَنْچَ واکْیَں پْرَسْتَومِ۔ | 25 |
ὁ δὲ (Παῦλος· *no*) οὐ μαίνομαί φησιν κράτιστε Φῆστε, ἀλλ᾽ ἀληθείας καὶ σωφροσύνης ῥήματα ἀποφθέγγομαι.
یَسْیَ ساکْشادْ اَکْشوبھَح سَنْ کَتھاں کَتھَیامِ سَ راجا تَدْورِتّانْتَں جاناتِ تَسْیَ سَمِیپے کِمَپِ گُپْتَں نیتِ مَیا نِشْچِتَں بُدھْیَتے یَتَسْتَدْ وِجَنے نَ کرِتَں۔ | 26 |
ἐπίσταται γὰρ περὶ τούτων ὁ βασιλεύς, πρὸς ὃν καὶ παρρησιαζόμενος λαλῶ· λανθάνειν γὰρ αὐτόν τι τούτων οὐ πείθομαι οὐθέν· οὐ γάρ ἐστιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο.
ہے آگْرِپَّراجَ بھَوانْ کِں بھَوِشْیَدْوادِگَنوکْتانِ واکْیانِ پْرَتْییتِ؟ بھَوانْ پْرَتْییتِ تَدَہَں جانامِ۔ | 27 |
πιστεύεις, βασιλεῦ Ἀγρίππα, τοῖς προφήταις; οἶδα ὅτι πιστεύεις.
تَتَ آگْرِپَّح پَولَمْ اَبھِہِتَوانْ تْوَں پْرَورِتِّں جَنَیِتْوا پْرایینَ مامَپِ کھْرِیشْٹِییَں کَروشِ۔ | 28 |
Ὁ δὲ Ἀγρίππας πρὸς τὸν Παῦλον (ἔφη· *k*) ἐν ὀλίγῳ με πείθεις Χριστιανὸν (ποιῆσαι. *N(k)O*)
تَتَح سووادِیتْ بھَوانْ یے یے لوکاشْچَ مَمَ کَتھامْ اَدْیَ شرِنْوَنْتِ پْرایینَ اِتِ نَہِ کِنْتْویتَتْ شرِنْکھَلَبَنْدھَنَں وِنا سَرْوَّتھا تے سَرْوّے مادرِشا بھَوَنْتْوِتِیشْوَسْیَ سَمِیپے پْرارْتھَیےہَمْ۔ | 29 |
ὁ δὲ Παῦλος (εἶπεν· *k*) εὐξαίμην ἂν τῷ θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐν (μεγάλῳ *N(k)O*) οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀκούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους ὁποῖος καὶ ἐγώ εἰμι παρεκτὸς τῶν δεσμῶν τούτων.
ایتَسْیاں کَتھایاں کَتھِتایاں سَ راجا سودھِپَتِ رْبَرْنِیکِی سَبھاسْتھا لوکاشْچَ تَسْمادْ اُتّھایَ | 30 |
(Καὶ ταῦτα εἰπόντος αὐτοῦ *K*) ἀνέστη (τε *no*) ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ἡγεμὼν ἥ τε Βερνίκη καὶ οἱ συγκαθήμενοι αὐτοῖς·
گوپَنے پَرَسْپَرَں وِوِچْیَ کَتھِتَوَنْتَ ایشَ جَنو بَنْدھَنارْہَں پْرانَہَنَنارْہَں وا کِمَپِ کَرْمَّ ناکَروتْ۔ | 31 |
καὶ ἀναχωρήσαντες ἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ὅτι οὐδὲν θανάτου ἢ δεσμῶν ἄξιόν (τι *NO*) πράσσει ὁ ἄνθρωπος οὗτος.
تَتَ آگْرِپَّح پھِیشْٹَمْ اَوَدَتْ، یَدْییشَ مانُشَح کَیسَرَسْیَ نِکَٹے وِچارِتو بھَوِتُں نَ پْرارْتھَیِشْیَتْ تَرْہِ مُکْتو بھَوِتُمْ اَشَکْشْیَتْ۔ | 32 |
Ἀγρίππας δὲ τῷ Φήστῳ ἔφη· ἀπολελύσθαι ἐδύνατο ὁ ἄνθρωπος οὗτος, εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα.