< پْریرِتاح 16 >
پَولو دَرْبِّیلُسْتْرانَگَرَیورُپَسْتھِتوبھَوَتْ تَتْرَ تِیمَتھِیَناما شِشْیَ ایکَ آسِیتْ؛ سَ وِشْواسِنْیا یِہُودِییایا یوشِتو گَرْبّھَجاتَح کِنْتُ تَسْیَ پِتانْیَدیشِییَلوکَح۔ | 1 |
I przyszedł do Derby i do Listry; a oto tam był uczeń niektóry, imieniem Tymoteusz, syn niektórej niewiasty Żydówki wiernej a ojca Greka.
سَ جَنو لُسْتْرا-اِکَنِیَنَگَرَسْتھاناں بھْراترِناں سَمِیپیپِ سُکھْیاتِمانْ آسِیتْ۔ | 2 |
Temu świadectwo dawali bracia, którzy byli w Listrze i w Ikonii.
پَولَسْتَں سْوَسَنْگِنَں کَرْتُّں مَتِں کرِتْوا تَں گرِہِیتْوا تَدّیشَنِواسِناں یِہُودِییانامْ اَنُرودھاتْ تَسْیَ تْوَکْچھیدَں کرِتَوانْ یَتَسْتَسْیَ پِتا بھِنَّدیشِییَلوکَ اِتِ سَرْوَّیرَجْنایَتَ۔ | 3 |
Chciał tedy Paweł, aby ten z nim szedł, którego wziąwszy, obrzezał dla Żydów, którzy byli na onych miejscach; bo wszyscy wiedzieli, że ojciec jego był Grekiem.
تَتَح پَرَں تے نَگَرے نَگَرے بھْرَمِتْوا یِرُوشالَمَسْتھَیح پْریرِتَے رْلوکَپْراچِینَیشْچَ نِرُوپِتَں یَدْ وْیَوَسْتھاپَتْرَں تَدَنُساریناچَرِتُں لوکیبھْیَسْتَدْ دَتَّوَنْتَح۔ | 4 |
A gdy chodzili po miastach, podawali im ku chowaniu ustawy, które były postanowione od Apostołów i starszych, którzy byli w Jeruzalemie.
تینَیوَ سَرْوّے دھَرْمَّسَماجاح کھْرِیشْٹَدھَرْمّے سُسْتھِراح سَنْتَح پْرَتِدِنَں وَرْدّھِتا اَبھَوَنْ۔ | 5 |
A tak się zbory utwierdzały w wierze i przybywało ich w liczbie na każdy dzień.
تیشُ پھْرُگِیاگالاتِیادیشَمَدھْیینَ گَتیشُ سَتْسُ پَوِتْرَ آتْما تانْ آشِیادیشے کَتھاں پْرَکاشَیِتُں پْرَتِشِدّھَوانْ۔ | 6 |
Tedy przeszedłszy Frygiję i Galatską krainę, zawściągnieni będąc od Ducha Świętego, aby nie opowiadali słowa Bożego w Azyi,
تَتھا مُسِیادیشَ اُپَسْتھایَ بِتھُنِیاں گَنْتُں تَیرُدْیوگے کرِتے آتْما تانْ نانْوَمَنْیَتَ۔ | 7 |
Przyszedłszy do Mizyi, kusili się iść do Bitynii, ale im Duch Jezusowy nie dopuścił.
تَسْماتْ تے مُسِیادیشَں پَرِتْیَجْیَ تْرویانَگَرَں گَتْوا سَمُپَسْتھِتاح۔ | 8 |
Tedy minąwszy Mizyję, zstąpili do Troady.
راتْرَو پَولَح سْوَپْنے درِشْٹَوانْ ایکو ماکِدَنِیَلوکَسْتِشْٹھَنْ وِنَیَں کرِتْوا تَسْمَے کَتھَیَتِ، ماکِدَنِیادیشَمْ آگَتْیاسْمانْ اُپَکُرْوِّتِ۔ | 9 |
I pokazało się Pawłowi w nocy widzenie: Mąż niejaki Macedończyk stał, prosząc go i mówiąc: Przepraw się do Macedonii, a ratuj nas.
تَسْییتّھَں سْوَپْنَدَرْشَناتْ پْرَبھُسْتَدّیشِییَلوکانْ پْرَتِ سُسَںوادَں پْرَچارَیِتُمْ اَسْمانْ آہُویَتِیتِ نِشْچِتَں بُدّھوا وَیَں تُورْنَں ماکِدَنِیادیشَں گَنْتُمْ اُدْیوگَمْ اَکُرْمَّ۔ | 10 |
A ujrzawszy to widzenie, zaraześmy się starali o to, jakobyśmy się puścili do Macedonii, będąc tego pewni, iż nas Pan powołał, abyśmy im kazali Ewangieliję.
تَتَح پَرَں وَیَں تْرویانَگَرادْ پْرَسْتھایَ رِجُمارْگینَ سامَتھْراکِیوپَدْوِیپینَ گَتْوا پَرےہَنِ نِیاپَلِنَگَرَ اُپَسْتھِتاح۔ | 11 |
Puściwszy się tedy z Troady, prostośmy bieżeli do Samotracyi, a nazajutrz do Neapolu.
تَسْمادْ گَتْوا ماکِدَنِیانْتَرْوَّرْتِّ رومِییَوَسَتِسْتھانَں یَتْ پھِلِپِینامَپْرَدھانَنَگَرَں تَتْروپَسْتھایَ کَتِپَیَدِنانِ تَتْرَ سْتھِتَوَنْتَح۔ | 12 |
A stamtąd do Filipowa, które jest pierwsze miasto tej części Macedonii nowo osadzone; i zostaliśmy w onem mieście przez kilka dni.
وِشْرامَوارے نَگَرادْ بَہِ رْگَتْوا نَدِیتَٹے یَتْرَ پْرارْتھَناچارَ آسِیتْ تَتْروپَوِشْیَ سَماگَتا نارِیح پْرَتِ کَتھاں پْراچارَیامَ۔ | 13 |
A w dzień sabatu wyszliśmy przed miasto nad rzekę, gdzie zwykły bywać modlitwy, a usiadłszy mówiliśmy do niewiast, które się tam były zeszły.
تَتَح تھُیاتِیرانَگَرِییا دھُوشَرامْبَرَوِکْرایِنِی لُدِیانامِکا یا اِیشْوَرَسیوِکا یوشِتْ شْروتْرِیناں مَدھْیَ آسِیتْ تَیا پَولوکْتَواکْیانِ یَدْ گرِہْیَنْتے تَدَرْتھَں پْرَبھُسْتَسْیا مَنودْوارَں مُکْتَوانْ۔ | 14 |
A niektóra niewiasta, imieniem Lidyja, która szarłat sprzedawała w mieście Tyjatyrskiem, Boga się bojąca, słuchała; której Pan otworzył serce, aby pilnie słuchała tego, co Paweł mówił.
اَتَح سا یوشِتْ سَپَرِوارا مَجِّتا سَتِی وِنَیَں کرِتْوا کَتھِتَوَتِی، یُشْماکَں وِچارادْ یَدِ پْرَبھَو وِشْواسِنِی جاتاہَں تَرْہِ مَمَ گرِہَمْ آگَتْیَ تِشْٹھَتَ۔ اِتّھَں سا یَتْنیناسْمانْ اَسْتھاپَیَتْ۔ | 15 |
A gdy się ochrzciła i dom jej, prosiła, mówiąc: Ponieważeście mię osądzili wierną być Panu, wszedłszy do domu mego, mieszkajcie; i przymusiła nas.
یَسْیا گَنَنَیا تَدَدھِپَتِیناں بَہُدھَنوپارْجَنَں جاتَں تادرِشِی گَنَکَبھُوتَگْرَسْتا کاچَنَ داسِی پْرارْتھَناسْتھانَگَمَنَکالَ آگَتْیاسْمانْ ساکْشاتْ کرِتَوَتِی۔ | 16 |
I stało się, gdyśmy szli na modlitwę, iż niektóra dzieweczka, co miała ducha wieszczego, zabieżała nam, a ta wielki zysk panom swoim przynosiła, wróżąc.
ساسْماکَں پَولَسْیَ چَ پَشْچادْ ایتْیَ پْروچَّیح کَتھامِماں کَتھِتَوَتِی، مَنُشْیا ایتے سَرْوّوپَرِسْتھَسْییشْوَرَسْیَ سیوَکاح سَنْتوسْمانْ پْرَتِ پَرِتْرانَسْیَ مارْگَں پْرَکاشَیَنْتِ۔ | 17 |
Ta chodząc za Pawłem i za nami, wołała mówiąc: Ci ludzie sługami są Boga najwyższego, którzy nam opowiadają drogę zbawienia.
سا کَنْیا بَہُدِنانِ تادرِشَمْ اَکَروتْ تَسْماتْ پَولو دُحکھِتَح سَنْ مُکھَں پَراوَرْتْیَ تَں بھُوتَمَوَدَدْ، اَہَں یِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ نامْنا تْواماجْناپَیامِ تْوَمَسْیا بَہِرْگَچّھَ؛ تینَیوَ تَتْکْشَناتْ سَ بھُوتَسْتَسْیا بَہِرْگَتَح۔ | 18 |
A to czyniła przez wiele dni; ale Paweł bolejąc nad tem i obróciwszy się, rzekł onemu duchowi: Rozkazuję ci w imieniu Jezusa Chrystusa, abyś wyszedł od niej. I wyszedł onejże godziny.
تَتَح سْویشاں لابھَسْیَ پْرَتْیاشا وِپھَلا جاتیتِ وِلوکْیَ تَسْیاح پْرَبھَوَح پَولَں سِیلَنْچَ دھرِتْواکرِشْیَ وِچارَسْتھانےدھِپَتِیناں سَمِیپَمْ آنَیَنْ۔ | 19 |
A widząc panowie jej, iż zginęła nadzieja zysku ich, pojmawszy Pawła i Sylę, ciągnęli je na rynek przed urząd,
تَتَح شاسَکاناں نِکَٹَں نِیتْوا رومِلوکا وَیَمْ اَسْماکَں یَدْ وْیَوَہَرَنَں گْرَہِیتُمْ آچَرِتُنْچَ نِشِدّھَں، | 20 |
A stawiwszy je przed hetmany, rzekli: Ci ludzie czynią zamieszanie w mieście naszem, będąc Żydami:
اِمے یِہُودِییَلوکاح سَنْتوپِ تَدیوَ شِکْشَیِتْوا نَگَرےسْماکَمْ اَتِیوَ کَلَہَں کُرْوَّنْتِ، | 21 |
I opowiadają zwyczaje, których się nam nie godzi przyjmować ani zachowywać, ponieważ jesteśmy Rzymianie.
اِتِ کَتھِتے سَتِ لوکَنِوَہَسْتَیوح پْراتِکُولْیینودَتِشْٹھَتْ تَتھا شاسَکاسْتَیو رْوَسْتْرانِ چھِتْوا ویتْراگھاتَں کَرْتُّمْ آجْناپَیَنْ۔ | 22 |
I powstało pospólstwo przeciwko nim, a hetmani rozdarłszy szaty ich, kazali je siec rózgami.
اَپَرَں تے تَو بَہُ پْرَہارْیَّ تْوَمیتَو کاراں نِیتْوا ساوَدھانَں رَکْشَییتِ کارارَکْشَکَمْ آدِشَنْ۔ | 23 |
A gdy im wiele plag zadali, wrzucili je do więzienia przykazawszy stróżowi więzienia, aby ich dobrze opatrzył.
اِتّھَمْ آجْناں پْراپْیَ سَ تاوَبھْیَنْتَرَسْتھَکاراں نِیتْوا پادیشُ پادَپاشِیبھِ رْبَدّھوا سْتھاپِتاوانْ۔ | 24 |
Który wziąwszy takie rozkazanie, wsadził je do najgłębszego więzienia, a nogi ich zamknął w kłodę.
اَتھَ نِشِیتھَسَمَیے پَولَسِیلاوِیشْوَرَمُدِّشْیَ پْراتھَناں گانَنْچَ کرِتَوَنْتَو، کاراسْتھِتا لوکاشْچَ تَدَشرِنْوَنْ | 25 |
A o północy Paweł i Sylas modląc się, chwalili Boga pieśniami, tak że je słyszeli więźniowie.
تَداکَسْماتْ مَہانْ بھُومِکَمْپوبھَوَتْ تینَ بھِتِّمُولینَ سَہَ کارا کَمْپِتابھُوتْ تَتْکْشَناتْ سَرْوّانِ دْوارانِ مُکْتانِ جاتانِ سَرْوّیشاں بَنْدھَنانِ چَ مُکْتانِ۔ | 26 |
I powstało z prędka wielkie trzęsienie ziemi, że się poruszyły grunty więzienia, i zarazem się otworzyły wszystkie drzwi, i wszystkich się związki rozwiązały.
اَتَایوَ کارارَکْشَکو نِدْراتو جاگَرِتْوا کارایا دْوارانِ مُکْتانِ درِشْٹْوا بَنْدِلوکاح پَلایِتا اِتْیَنُمایَ کوشاتْ کھَنْگَں بَہِح کرِتْواتْمَگھاتَں کَرْتُّمْ اُدْیَتَح۔ | 27 |
A ocuciwszy się stróż więzienia i ujrzawszy otworzone drzwi u więzienia, dobył miecza, chcąc się sam zabić, mniemając, iż więźniowie pouciekali.
کِنْتُ پَولَح پْروچَّیسْتَماہُویَ کَتھِتَوانْ پَشْیَ وَیَں سَرْوّےتْراسْمَہے، تْوَں نِجَپْرانَہِںساں ماکارْشِیح۔ | 28 |
Lecz Paweł zawołał głosem wielkim, mówiąc: Nie czyń sobie nic złego: bo jesteśmy sami wszyscy.
تَدا پْرَدِیپَمْ آنیتُمْ اُکْتْوا سَ کَمْپَمانَح سَنْ اُلَّمْپْیابھْیَنْتَرَمْ آگَتْیَ پَولَسِیلَیوح پادیشُ پَتِتَوانْ۔ | 29 |
A kazawszy zaświecić, wpadł tam, a drżąc przypadł do nóg Pawłowi i Syli:
پَشْچاتْ سَ تَو بَہِرانِییَ پرِشْٹَوانْ ہے مَہیچّھَو پَرِتْرانَں پْراپْتُں مَیا کِں کَرْتَّوْیَں؟ | 30 |
A wywiódłszy je z więzienia, rzekł: Panowie! co mam czynić, abym był zbawiony?
پَشْچاتْ تَو سْوَگرِہَمانِییَ تَیوح سَمُّکھے کھادْیَدْرَوْیانِ سْتھاپِتَوانْ تَتھا سَ سْوَیَں تَدِییاح سَرْوّے پَرِواراشْچیشْوَرے وِشْوَسَنْتَح سانَنْدِتا اَبھَوَنْ۔ | 31 |
A oni rzekli: Wierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i dom twój.
تَسْمَے تَسْیَ گرِہَسْتھِتَسَرْوَّلوکیبھْیَشْچَ پْرَبھوح کَتھاں کَتھِتَوَنْتَو۔ | 32 |
I opowiadali mu słowo Pańskie i wszystkim, którzy byli w domu jego.
تَتھا راتْریسْتَسْمِنّیوَ دَنْڈے سَ تَو گرِہِیتْوا تَیوح پْرَہاراناں کْشَتانِ پْرَکْشالِتَوانْ تَتَح سَ سْوَیَں تَسْیَ سَرْوّے پَرِجَناشْچَ مَجِّتا اَبھَوَنْ۔ | 33 |
A wziąwszy je onejże godziny w nocy, omył rany ich i ochrzcił się zaraz, on i wszyscy domownicy jego.
پَشْچاتْ تَو سْوَگرِہَمانِییَ تَیوح سَمُّکھے کھادْیَدْرَوْیانِ سْتھاپِتَوانْ تَتھا سَ سْوَیَں تَدِییاح سَرْوّے پَرِواراشْچیشْوَرے وِشْوَسَنْتَح سانَنْدِتا اَبھَوَنْ۔ | 34 |
A wprowadziwszy je do domu swego, nagotował im stół i weselił się ze wszystkim domem swoim, uwierzywszy Bogu.
دِنَ اُپَسْتھِتے تَو لوکَو موچَییتِ کَتھاں کَتھَیِتُں شاسَکاح پَداتِگَنَں پْریشِتَوَنْتَح۔ | 35 |
A gdy był dzień, posłali hetmani sługi miejskie, mówiąc: Wypuść one ludzie.
تَتَح کارارَکْشَکَح پَولایَ تاں وارْتّاں کَتھِتَوانْ یُواں تْیاجَیِتُں شاسَکا لوکانَ پْریشِتَوَنْتَ اِدانِیں یُواں بَہِ رْبھُوتْوا کُشَلینَ پْرَتِشْٹھیتاں۔ | 36 |
I oznajmił stróż więzienia te słowa Pawłowi, iż hetmani posłali, abyście byli wypuszczeni: teraz tedy wyszedłszy, idźcie w pokoju.
کِنْتُ پَولَسْتانْ اَوَدَتْ رومِلوکَیوراوَیوح کَمَپِ دوشَمْ نَ نِشْچِتْیَ سَرْوّیشاں سَمَکْشَمْ آواں کَشَیا تاڈَیِتْوا کارایاں بَدّھَوَنْتَ اِدانِیں کِماواں گُپْتَں وِسْتْرَکْشْیَنْتِ؟ تَنَّ بھَوِشْیَتِ، سْوَیَماگَتْیاواں بَہِح کرِتْوا نَیَنْتُ۔ | 37 |
Ale im Paweł rzekł: Usiekłszy nas jawnie rózgami nie przekonanych, gdyżeśmy są ludzie Rzymianie, wrzucili do więzienia; a teraz nas potajemnie wyganiają? Nic z tego; ale sami niech przyjdą i wyprowadzą nas.
تَدا پَداتِبھِح شاسَکیبھْیَ ایتَدْوارْتّایاں کَتھِتایاں تَو رومِلوکاوِتِ کَتھاں شْرُتْوا تے بھِیتاح | 38 |
Tedy powiedzieli hetmanom słudzy miejscy te słowa. I zlękli się, usłyszawszy, że byli Rzymianie,
سَنْتَسْتَیوح سَنِّدھِماگَتْیَ وِنَیَمْ اَکُرْوَّنْ اَپَرَں بَہِح کرِتْوا نَگَراتْ پْرَسْتھاتُں پْرارْتھِتَوَنْتَح۔ | 39 |
A przyszedłszy, przeprosili ich, a wywiódłszy ich, prosili ich, aby wyszli z miasta.
تَتَسْتَو کارایا نِرْگَتْیَ لُدِیایا گرِہَں گَتَوَنْتَو تَتْرَ بھْراترِگَنَں ساکْشاتْکرِتْیَ تانْ سانْتْوَیِتْوا تَسْماتْ سْتھاناتْ پْرَسْتھِتَو۔ | 40 |
Wyszedłszy tedy z więzienia, weszli do Lidyi, a ujrzawszy braci pocieszyli je i odeszli.