۲ تِیمَتھِیَح 1
| کھْرِیشْٹینَ یِیشُنا یا جِیوَنَسْیَ پْرَتِجْنا تامَدھِیشْوَرَسْییچّھَیا یِیشوح کھْرِیشْٹَسْیَیکَح پْریرِتَح پَولوہَں سْوَکِییَں پْرِیَں دھَرْمَّپُتْرَں تِیمَتھِیَں پْرَتِ پَتْرَں لِکھامِ۔ | 1 |
Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού κατά την επαγγελίαν της ζωής της εν Χριστώ Ιησού,
| تاتَ اِیشْوَروسْماکَں پْرَبھُ رْیِیشُکھْرِیشْٹَشْچَ تْوَیِ پْرَسادَں دَیاں شانْتِنْچَ کْرِیاسْتاں۔ | 2 |
προς Τιμόθεον το αγαπητόν τέκνον· είη χάρις, έλεος, ειρήνη από Θεού Πατρός και Χριστού Ιησού του Κυρίου ημών.
| اَہَمْ آ پُورْوَّپُرُشاتْ یَمْ اِیشْوَرَں پَوِتْرَمَنَسا سیوے تَں دھَنْیَں وَدَنَں کَتھَیامِ، اَہَمْ اَہوراتْرَں پْرارْتھَناسَمَیے تْواں نِرَنْتَرَں سْمَرامِ۔ | 3 |
Ευχαριστώ τον Θεόν, τον οποίον λατρεύω από προγόνων μετά καθαράς συνειδήσεως, ότι αδιαλείπτως σε ενθυμούμαι εν ταις δεήσεσί μου νύκτα και ημέραν,
| یَشْچَ وِشْواسَح پْرَتھَمے لویِینامِکایاں تَوَ ماتامَہْیامْ اُنِیکِینامِکایاں ماتَرِ چاتِشْٹھَتْ تَوانْتَرےپِ تِشْٹھَتِیتِ مَنْیی | 4 |
επιποθών να σε ίδω, ενθυμούμενος τα δάκρυά σου, διά να εμπλησθώ χαράς,
| تَوَ تَں نِشْکَپَٹَں وِشْواسَں مَنَسِ کُرْوَّنْ تَواشْرُپاتَں سْمَرَنْ یَتھانَنْدینَ پْرَپھَلّو بھَوییَں تَدَرْتھَں تَوَ دَرْشَنَمْ آکانْکْشے۔ | 5 |
ανακαλών εις την μνήμην μου την εν σοι ανυπόκριτον πίστιν, ήτις πρώτον κατώκησεν εν τη μάμμη σου Λωΐδι και εν τη μητρί σου Ευνίκη, είμαι δε πεπεισμένος ότι και εν σοι.
| اَتو ہیتو رْمَمَ ہَسْتارْپَنینَ لَبْدھو یَ اِیشْوَرَسْیَ وَرَسْتْوَیِ وِدْیَتے تَمْ اُجّوالَیِتُں تْواں سْمارَیامِ۔ | 6 |
Διά την οποίαν αιτίαν σε υπενθυμίζω να αναζωπυρής το χάρισμα του Θεού, το οποίον είναι εν σοι διά της επιθέσεως των χειρών μου·
| یَتَ اِیشْوَروسْمَبھْیَں بھَیَجَنَکَمْ آتْمانَمْ اَدَتّوا شَکْتِپْریمَسَتَرْکَتانامْ آکَرَمْ آتْمانَں دَتَّوانْ۔ | 7 |
διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού.
| اَتَایواسْماکَں پْرَبھُمَدھِ تَسْیَ وَنْدِداسَں مامَدھِ چَ پْرَمانَں داتُں نَ تْرَپَسْوَ کِنْتْوِیشْوَرِییَشَکْتْیا سُسَںوادَسْیَ کرِتے دُحکھَسْیَ سَہَبھاگِی بھَوَ۔ | 8 |
Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού, αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού,
| سوسْمانْ پَرِتْرانَپاتْرانِ کرِتَوانْ پَوِتْریناہْوانیناہُوتَواںشْچَ؛ اَسْمَتْکَرْمَّہیتُنیتِ نَہِ سْوِییَنِرُوپانَسْیَ پْرَسادَسْیَ چَ کرِتے تَتْ کرِتَوانْ۔ سَ پْرَسادَح سرِشْٹیح پُورْوَّکالے کھْرِیشْٹینَ یِیشُناسْمَبھْیَمْ اَدایِ، (aiōnios g166) | 9 |
όστις έσωσεν ημάς και εκάλεσε με κλήσιν αγίαν, ουχί κατά τα έργα ημών, αλλά κατά την εαυτού πρόθεσιν και χάριν, την δοθείσαν εις ημάς εν Χριστώ Ιησού προ χρόνων αιωνίων, (aiōnios g166)
| کِنْتْوَدھُناسْماکَں پَرِتْراتُ رْیِیشوح کھْرِیشْٹَسْیاگَمَنینَ پْراکاشَتَ۔ کھْرِیشْٹو مرِتْیُں پَراجِتَوانْ سُسَںوادینَ چَ جِیوَنَمْ اَمَرَتانْچَ پْرَکاشِتَوانْ۔ | 10 |
φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου,
| تَسْیَ گھوشَیِتا دُوتَشْچانْیَجاتِییاناں شِکْشَکَشْچاہَں نِیُکْتوسْمِ۔ | 11 |
εις το οποίον ετάχθην εγώ κήρυξ και απόστολος και διδάσκαλος των εθνών.
| تَسْماتْ کارَناتْ مَمایَں کْلیشو بھَوَتِ تینَ مَمَ لَجّا نَ جایَتے یَتوہَں یَسْمِنْ وِشْوَسِتَوانْ تَمَوَگَتوسْمِ مَہادِنَں یاوَتْ مَموپَنِدھے رْگوپَنَسْیَ شَکْتِسْتَسْیَ وِدْیَتَ اِتِ نِشْچِتَں جانامِ۔ | 12 |
Διά την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα, πλην δεν επαισχύνομαι· διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας.
| ہِتَدایَکاناں واکْیانامْ آدَرْشَرُوپینَ مَتَّح شْرُتاح کھْرِیشْٹے یِیشَو وِشْواسَپْریمْنوح کَتھا دھارَیَ۔ | 13 |
Κράτει το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων, τους οποίους ήκουσας παρ' εμού, μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού.
| اَپَرَمْ اَسْمَدَنْتَرْواسِنا پَوِتْریناتْمَنا تامُتَّمامْ اُپَنِدھِں گوپَیَ۔ | 14 |
Την καλήν παρακαταθήκην φύλαξον διά του Πνεύματος του Αγίου του ενοικούντος εν ημίν.
| آشِیادیشِییاح سَرْوّے ماں تْیَکْتَوَنْتَ اِتِ تْوَں جاناسِ تیشاں مَدھْیے پھُوگِلّو ہَرْمَّگِنِشْچَ وِدْییتے۔ | 15 |
Εξεύρεις τούτο, ότι με απεστράφησαν πάντες οι εν τη Ασία, εκ των οποίων είναι ο Φύγελλος και ο Ερμογένης.
| پْرَبھُرَنِیشِپھَرَسْیَ پَرِوارانْ پْرَتِ کرِپاں وِدَدھاتُ یَتَح سَ پُنَح پُنَ رْمامْ آپْیایِتَوانْ | 16 |
Είθε ο Κύριος να δώση έλεος εις τον οίκον του Ονησιφόρου, διότι πολλάκις με παρηγόρησε και δεν επησχύνθη την άλυσίν μου,
| مَمَ شرِنْکھَلینَ نَ تْرَپِتْوا رومانَگَرے اُپَسْتھِتِسَمَیے یَتْنینَ ماں مرِگَیِتْوا مَمودّیشَں پْراپْتَوانْ۔ | 17 |
αλλ' ότε ήλθεν εις την Ρώμην, με εζήτησε μετά σπουδής πολλής και με εύρεν·
| اَتو وِچارَدِنے سَ یَتھا پْرَبھوح کرِپابھاجَنَں بھَویتْ تادرِشَں وَرَں پْرَبھُسْتَسْمَے دییاتْ۔ اِپھِشَنَگَرےپِ سَ کَتِ پْرَکارَے رْمامْ اُپَکرِتَوانْ تَتْ تْوَں سَمْیَگْ ویتْسِ۔ | 18 |
είθε ο Κύριος να δώση εις αυτόν να εύρη έλεος παρά Κυρίου εν εκείνη τη ημέρα· και όσας διακονίας έκαμεν εν Εφέσω, συ εξεύρεις καλήτερα.
