۲ تِیمَتھِیَح 2

1 ہے مَمَ پُتْرَ، کھْرِیشْٹَیِیشُتو یونُگْرَہَسْتَسْیَ بَلینَ تْوَں بَلَوانْ بھَوَ۔

Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

2 اَپَرَں بَہُبھِح ساکْشِبھِح پْرَمانِیکرِتاں یاں شِکْشاں شْرُتَوانَسِ تاں وِشْواسْییشُ پَرَسْمَے شِکْشادانے نِپُنیشُ چَ لوکیشُ سَمَرْپَیَ۔

καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾽ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.

3 تْوَں یِیشُکھْرِیشْٹَسْیوتَّمو یودّھیوَ کْلیشَں سَہَسْوَ۔

(σὺ *k*) (οὖν *K*) (συγκακοπάθησον *N(k)O*) ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ.

4 یو یُدّھَں کَروتِ سَ ساںسارِکے وْیاپارے مَگْنو نَ بھَوَتِ کِنْتُ سْوَنِیوجَیِتْرے روچِتُں چیشْٹَتے۔

οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ.

5 اَپَرَں یو مَلَّے رْیُدھْیَتِ سَ یَدِ نِیَمانُسارینَ نَ یُدّھیَتِ تَرْہِ کِرِیٹَں نَ لَپْسْیَتے۔

ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ.

6 اَپَرَں یَح کرِشِیوَلَح کَرْمَّ کَروتِ تینَ پْرَتھَمینَ پھَلَبھاگِنا بھَوِتَوْیَں۔

τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν·

7 مَیا یَدُچْیَتے تَتْ تْوَیا بُدھْیَتاں یَتَح پْرَبھُسْتُبھْیَں سَرْوَّتْرَ بُدّھِں داسْیَتِ۔

νόει (ὃ *N(k)O*) λέγω· (δώσει *N(k)O*) γάρ σοι ὁ κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν.

8 مَمَ سُسَںوادَسْیَ وَچَنانُسارادْ دایُودْوَںشِییَں مرِتَگَنَمَدھْیادْ اُتّھاپِتَنْچَ یِیشُں کھْرِیشْٹَں سْمَرَ۔

Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν ἐκ σπέρματος Δαυὶδ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου·

9 تَتْسُسَںوادَکارَنادْ اَہَں دُشْکَرْمّیوَ بَنْدھَنَدَشاپَرْیَّنْتَں کْلیشَں بھُنْجے کِنْتْوِیشْوَرَسْیَ واکْیَمْ اَبَدّھَں تِشْٹھَتِ۔

ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλ᾽ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ οὐ δέδεται.

10 کھْرِیشْٹینَ یِیشُنا یَدْ اَنَنْتَگَورَوَسَہِتَں پَرِتْرانَں جایَتے تَدَبھِرُچِتَے رْلوکَیرَپِ یَتْ لَبھْییتَ تَدَرْتھَمَہَں تیشاں نِمِتَّں سَرْوّانْییتانِ سَہے۔ (aiōnios g166)

διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου. (aiōnios g166)

11 اَپَرَمْ ایشا بھارَتِی سَتْیا یَدِ وَیَں تینَ سارْدّھَں مْرِیامَہے تَرْہِ تینَ سارْدّھَں جِیوِوْیامَح، یَدِ چَ کْلیشَں سَہامَہے تَرْہِ تینَ سارْدّھَں راجَتْوَمَپِ کَرِشْیامَہے۔

Πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν·

12 یَدِ وَیَں تَمْ اَنَنْگِیکُرْمَّسْتَرْہِ سو سْمانَپْیَنَنْگِیکَرِشْیَتِ۔

εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ (ἀρνησόμεθα, *N(k)O*) κἀκεῖνος κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς·

13 یَدِ وَیَں نَ وِشْواسامَسْتَرْہِ سَ وِشْواسْیَسْتِشْٹھَتِ یَتَح سْوَمْ اَپَہْنوتُں نَ شَکْنوتِ۔

εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει· ἀρνήσασθαι (γὰρ *no*) ἑαυτὸν οὐ δύναται.

14 تْوَمیتانِ سْمارَیَنْ تے یَتھا نِشْپھَلَں شْروترِناں بھْرَںشَجَنَکَں واگْیُدّھَں نَ کُرْیَّسْتَتھا پْرَبھوح سَمَکْشَں درِڈھَں وِنِییادِشَ۔

Ταῦτα ὑπομίμνῃσκε διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον τοῦ (θεοῦ *N(K)O*) μὴ λογομαχεῖν (ἐπ᾽ *N(k)O*) οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων.

15 اَپَرَں تْوَمْ اِیشْوَرَسْیَ ساکْشاتْ سْوَں پَرِیکْشِتَمْ اَنِنْدَنِییَکَرْمَّکارِنَنْچَ سَتْیَمَتَسْیَ واکْیاناں سَدْوِبھَجَنے نِپُنَنْچَ دَرْشَیِتُں یَتَسْوَ۔

σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.

16 کِنْتْوَپَوِتْرا اَنَرْتھَکَکَتھا دُورِیکُرُ یَتَسْتَدالَمْبِنَ اُتَّروتَّرَمْ اَدھَرْمّے وَرْدّھِشْیَنْتے،

Τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας,

17 تیشانْچَ واکْیَں گَلِتَکْشَتَوَتْ کْشَیَوَرْدّھَکو بھَوِشْیَتِ تیشاں مَدھْیے ہُمِنایَح پھِلِیتَشْچیتِنامانَو دْوَو جَنَو سَتْیَمَتادْ بھْرَشْٹَو جاتَو،

καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει· ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Φίλητος,

18 مرِتاناں پُنَرُتّھِتِ رْوْیَتِیتیتِ وَدَنْتَو کیشانْچِدْ وِشْواسَمْ اُتْپاٹَیَتَشْچَ۔

οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καὶ ἀνατρέπουσιν τήν τινων πίστιν.

19 تَتھاپِیشْوَرَسْیَ بھِتِّمُولَمْ اَچَلَں تِشْٹھَتِ تَسْمِںشْچییَں لِپِ رْمُدْرانْکِتا وِدْیَتے۔ یَتھا، جاناتِ پَرَمیشَسْتُ سْوَکِییانْ سَرْوَّمانَوانْ۔ اَپَگَچّھیدْ اَدھَرْمّاچَّ یَح کَشْچِتْ کھْرِیشْٹَنامَکرِتْ۔۔

ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ θεοῦ ἕστηκεν ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ, καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα (κυρίου. *N(K)O*)

20 کِنْتُ برِہَنِّکیتَنے کیوَلَ سُوَرْنَمَیانِ رَوپْیَمَیانِ چَ بھاجَنانِ وِدْیَنْتَ اِتِ تَرْہِ کاشْٹھَمَیانِ مرِنْمَیانْیَپِ وِدْیَنْتے تیشانْچَ کِیَنْتِ سَمّانایَ کِیَنْتَپَمانایَ چَ بھَوَنْتِ۔

Ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστιν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν.

21 اَتو یَدِ کَشْچِدْ ایتادرِشیبھْیَح سْوَں پَرِشْکَروتِ تَرْہِ سَ پاوِتَں پْرَبھوح کارْیَّیوگْیَں سَرْوَّسَتْکارْیّایوپَیُکْتَں سَمّانارْتھَکَنْچَ بھاجَنَں بھَوِشْیَتِ۔

ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμὴν ἡγιασμένον (καὶ *k*) εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.

22 یَووَناوَسْتھایا اَبھِلاشاسْتْوَیا پَرِتْیَجْیَنْتاں دھَرْمّو وِشْواسَح پْریمَ یے چَ شُچِمَنوبھِح پْرَبھُمْ اُدِّشْیَ پْرارْتھَناں کُرْوَّتے تَیح سارْدّھَمْ اَیکْیَبھاوَشْچَیتیشُ تْوَیا یَتْنو وِدھِییَتاں۔

Τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας.

23 اَپَرَں تْوَمْ اَنَرْتھَکانْ اَجْناناںشْچَ پْرَشْنانْ واگْیُدّھوتْپادَکانْ جْناتْوا دُورِیکُرُ۔

τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι γεννῶσιν μάχας·

24 یَتَح پْرَبھو رْداسینَ یُدّھَمْ اَکَرْتَّوْیَں کِنْتُ سَرْوّانْ پْرَتِ شانْتینَ شِکْشادانیچّھُکینَ سَہِشْنُنا چَ بھَوِتَوْیَں، وِپَکْشاشْچَ تینَ نَمْرَتْوینَ چیتِتَوْیاح۔

δοῦλον δὲ κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι ἀλλ᾽ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον,

25 تَتھا کرِتے یَدِیشْوَرَح سَتْیَمَتَسْیَ جْنانارْتھَں تیبھْیو مَنَحپَرِوَرْتَّنَرُوپَں وَرَں دَدْیاتْ،

ἐν πραΰτητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε μήποτε (δώῃ *NK(o)*) αὐτοῖς ὁ θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας,

26 تَرْہِ تے یینَ شَیَتانینَ نِجابھِلاشَسادھَنایَ دھرِتاسْتَسْیَ جالاتْ چیتَناں پْراپْیودّھارَں لَبْدھُں شَکْشْیَنْتِ۔

καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος ἐζωγρημένοι ὑπ᾽ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.