۲ کَرِنْتھِنَح 1

1 اِیشْوَرَسْییچّھَیا یِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ پْریرِتَح پَولَسْتِمَتھِرْبھْراتا چَ دْواویتَو کَرِنْتھَنَگَرَسْتھایَے اِیشْوَرِییَسَمِتَیَ آکھایادیشَسْتھیبھْیَح سَرْوّیبھْیَح پَوِتْرَلوکیبھْیَشْچَ پَتْرَں لِکھَتَح۔

Pál, Jézus Krisztus apostola az Isten akaratából, és Timóteus atyafi, az Isten gyülekezetének, amely Korinthusban van, és mindazoknak a szenteknek, akik egész Akhájában vannak:

2 اَسْماکَں تاتَسْییشْوَرَسْیَ پْرَبھورْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ چانُگْرَہَح شانْتِشْچَ یُشْماسُ وَرْتَّتاں۔

Kegyelem néktek és békesség Istentől, a mi Atyánktól és az Úr Jézus Krisztustól.

3 کرِپالُح پِتا سَرْوَّسانْتْوَناکارِیشْوَرَشْچَ یوسْمَتْپْرَبھورْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ تاتَ اِیشْوَرَح سَ دھَنْیو بھَوَتُ۔

Áldott az Isten és a mi Urunk Jézus Krisztusnak Atyja, az irgalmasságnak Atyja és minden vigasztalás Istene,

4 یَتو وَیَمْ اِیشْوَراتْ سانْتْوَناں پْراپْیَ تَیا سانْتْوَنَیا یَتْ سَرْوَّوِدھَکْلِشْٹانْ لوکانْ سانْتْوَیِتُں شَکْنُیامَ تَدَرْتھَں سوسْماکَں سَرْوَّکْلیشَسَمَیےسْمانْ سانْتْوَیَتِ۔

aki megvigasztal minket minden nyomorúságunkban, hogy mi is megvigasztalhassunk nyomorúságukban másokat azzal a vigasztalással, amellyel Isten vigasztal minket.

5 یَتَح کھْرِیشْٹَسْیَ کْلیشا یَدْوَدْ باہُلْییناسْماسُ وَرْتَّنْتے تَدْوَدْ وَیَں کھْرِیشْٹینَ بَہُسانْتْوَناڈھْیا اَپِ بھَوامَح۔

Mert amint bőséggel kijutott nekünk a Krisztus szenvedéséből, úgy bőséges a mi vigasztalásunk is Krisztus által.

6 وَیَں یَدِ کْلِشْیامَہے تَرْہِ یُشْماکَں سانْتْوَناپَرِتْرانَیوح کرِتے کْلِشْیامَہے یَتوسْمابھِ رْیادرِشانِ دُحکھانِ سَہْیَنْتے یُشْماکَں تادرِشَدُحکھاناں سَہَنینَ تَو سادھَیِشْییتے اِتْیَسْمِنْ یُشْمانَدھِ مَمَ درِڈھا پْرَتْیاشا بھَوَتِ۔

De ha nyomorúságot szenvedünk, a ti vigasztalásotokért és üdvösségetekért van. Ha megvigasztaltatunk, az is a ti vigasztalásotokért és üdvösségetekért van. Ez ad erőt azoknak a szenvedéseknek elviselésére, amelyeket mi is szenvedünk.

7 یَدِ وا وَیَں سانْتْوَناں لَبھامَہے تَرْہِ یُشْماکَں سانْتْوَناپَرِتْرانَیوح کرِتے تامَپِ لَبھامَہے۔ یَتو یُویَں یادرِگْ دُحکھاناں بھاگِنوبھَوَتَ تادرِکْ سانْتْوَنایا اَپِ بھاگِنو بھَوِشْیَتھیتِ وَیَں جانِیمَح۔

Erős a mi reménységünk felőletek, tudva, hogy amiképpen társaink vagytok a szenvedésben, azonképpen a vigasztalásban is.

8 ہے بھْراتَرَح، آشِیادیشے یَح کْلیشوسْمانْ آکْرامْیَتْ تَں یُویَں یَدْ اَنَوَگَتاسْتِشْٹھَتَ تَنْمَیا بھَدْرَں نَ مَنْیَتے۔ تیناتِشَکْتِکْلیشینَ وَیَمَتِیوَ پِیڈِتاسْتَسْماتْ جِیوَنَرَکْشَنے نِرُپایا جاتاشْچَ،

Mert nem akarjuk, hogy ne tudjatok, atyámfiai, a mi nyomorúságunk felől, ami Ázsia (tartományban) esett rajtunk, hogy igen nagyon, erőnk felett megterheltettünk, úgyhogy még életünk felől is kétségben voltunk.

9 اَتو وَیَں سْویشُ نَ وِشْوَسْیَ مرِتَلوکانامْ اُتّھاپَیِتَرِیشْوَرے یَدْ وِشْواسَں کُرْمَّسْتَدَرْتھَمْ اَسْمابھِح پْرانَدَنْڈو بھوکْتَوْیَ اِتِ سْوَمَنَسِ نِشْچِتَں۔

Sőt halálra is szántuk magunkat, hogy ne magunkban bizakodjunk, hanem Istenben, aki feltámasztja a halottakat,

10 ایتادرِشَبھَیَنْکَراتْ مرِتْیو رْیو سْمانْ اَتْرایَتیدانِیمَپِ تْرایَتے سَ اِتَح پَرَمَپْیَسْمانْ تْراسْیَتے سْماکَمْ ایتادرِشِی پْرَتْیاشا وِدْیَتے۔

aki ilyen nagy halálos veszedelemből megszabadított és meg is szabadít minket, és akiben reménykedünk, hogy ezután is meg fog szabadítani,

11 ایتَدَرْتھَمَسْمَتْکرِتے پْرارْتھَنَیا وَیَں یُشْمابھِرُپَکَرْتَّوْیاسْتَتھا کرِتے بَہُبھِ رْیاچِتو یونُگْرَہوسْماسُ وَرْتِّشْیَتے تَتْکرِتے بَہُبھِرِیشْوَرَسْیَ دھَنْیَوادوپِ کارِشْیَتے۔

ha ti is segítségünkre lesztek az értünk mondott könyörgésetekben, hogy a nekünk adott kegyelmi ajándékért sokan sokféleképpen adjanak hálát értünk.

12 اَپَرَنْچَ سَںسارَمَدھْیے وِشیشَتو یُشْمَنْمَدھْیے وَیَں ساںسارِکْیا دھِیا نَہِ کِنْتْوِیشْوَرَسْیانُگْرَہیناکُٹِلَتامْ اِیشْوَرِییَسارَلْیَنْچاچَرِتَوَنْتوتْراسْماکَں مَنو یَتْ پْرَمانَں دَداتِ تینَ وَیَں شْلاگھامَہے۔

Mert a mi dicsekedésünk ez: lelkiismeretünk tanúsága szerint, mi Isten szentségével és tisztaságával, nem emberi bölcsességgel, hanem Isten kegyelmével mozogtunk a világban, kiváltképpen pedig közöttetek.

13 یُشْمابھِ رْیَدْ یَتْ پَٹھْیَتے گرِہْیَتے چَ تَدَنْیَتْ کِمَپِ یُشْمَبھْیَمْ اَسْمابھِ رْنَ لِکھْیَتے تَچّانْتَں یاوَدْ یُشْمابھِ رْگْرَہِیشْیَتَ اِتْیَسْماکَمْ آشا۔

Nem írunk ugyanis egyebet néktek, mint amit olvastok és meg is értetek, sőt remélem, hogy mindvégig meg is fogjátok érteni.

14 یُویَمِتَح پُورْوَّمَپْیَسْمانْ اَںشَتو گرِہِیتَوَنْتَح، یَتَح پْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ دِنے یَدْوَدْ یُشْماسْوَسْماکَں شْلاگھا تَدْوَدْ اَسْماسُ یُشْماکَمَپِ شْلاگھا بھَوِشْیَتِ۔

Mint ahogy némi részben már eddig is megértettetek minket, hogy ti velünk dicsekedtek, amiképpen mi veletek a mi Urunk Jézus napján.

15 اَپَرَں یُویَں یَدْ دْوِتِییَں وَرَں لَبھَدھْوے تَدَرْتھَمِتَح پُورْوَّں تَیا پْرَتْیاشَیا یُشْمَتْسَمِیپَں گَمِشْیامِ

Ezzel a bizalommal akartam előbb hozzátok menni, hogy másodízben is részesüljetek a kegyelemben.

16 یُشْمَدّیشینَ ماکِدَنِیادیشَں وْرَجِتْوا پُنَسْتَسْماتْ ماکِدَنِیادیشاتْ یُشْمَتْسَمِیپَمْ ایتْیَ یُشْمابھِ رْیِہُودادیشَں پْریشَیِشْیے چیتِ مَمَ وانْچھاسِیتْ۔

Aztán tőletek akartam átmenni Macedóniába, és Macedóniából ismét visszatérni hozzátok, hogy ti kísérjetek el Júdeába.

17 ایتادرِشِی مَنْتْرَنا مَیا کِں چانْچَلْیینَ کرِتا؟ یَدْ یَدْ اَہَں مَنْتْرَیے تَتْ کِں وِشَیِلوکَاِوَ مَنْتْرَیانَ آدَو سْوِیکرِتْیَ پَشْچادْ اَسْوِیکُرْوّے؟

Amikor ezt akartam, vajon könnyelműen cselekedtem-e? Vagy amit akarok, ember módon akarom-e? Vagy nálam az „igen“„nem“is lehet?

18 یُشْمانْ پْرَتِ مَیا کَتھِتانِ واکْیانْیَگْرے سْوِیکرِتانِ شیشےسْوِیکرِتانِ نابھَوَنْ ایتینیشْوَرَسْیَ وِشْوَسْتَتا پْرَکاشَتے۔

De Isten a tanúm, hogy a mi hozzátok intézett beszédünk nem volt „igen“is, meg „nem“is.

19 مَیا سِلْوانینَ تِمَتھِنا چیشْوَرَسْیَ پُتْرو یو یِیشُکھْرِیشْٹو یُشْمَنْمَدھْیے گھوشِتَح سَ تینَ سْوِیکرِتَح پُنَرَسْوِیکرِتَشْچَ تَنَّہِ کِنْتُ سَ تَسْیَ سْوِیکارَسْوَرُوپَایوَ۔

Mert az Isten Fia, Jézus Krisztus, akit közöttetek hirdettünk, én és Szilvánusz és Timóteus, nem volt „igen“is, meg „nem“is, hanem az „igen“valósult meg benne.

20 اِیشْوَرَسْیَ مَہِما یَدْ اَسْمابھِح پْرَکاشیتَ تَدَرْتھَمْ اِیشْوَرینَ یَدْ یَتْ پْرَتِجْناتَں تَتْسَرْوَّں کھْرِیشْٹینَ سْوِیکرِتَں سَتْیِیبھُوتَنْچَ۔

Mert Istennek valamennyi ígérete Őbenne lett „igen“-né és „nem“-mé, és „ámen“-né Isten dicsőségére, általunk.

21 یُشْمانْ اَسْماںشْچابھِشِچْیَ یَح کھْرِیشْٹے سْتھاسْنُونْ کَروتِ سَ اِیشْوَرَ ایوَ۔

Aki pedig minket veletek együtt Krisztusban megerősít és fölken, az Isten az,

22 سَ چاسْمانْ مُدْرانْکِتانْ اَکارْشِیتْ سَتْیانْکارَسْیَ پَنَکھَرُوپَمْ آتْمانَں اَسْماکَمْ اَنْتَحکَرَنیشُ نِرَکْشِپَچَّ۔

aki el is pecsételt minket és a Lélek zálogát adta a mi szívünkbe.

23 اَپَرَں یُشْماسُ کَرُناں کُرْوَّنْ اَہَمْ ایتاوَتْکالَں یاوَتْ کَرِنْتھَنَگَرَں نَ گَتَوانْ اِتِ سَتْیَمیتَسْمِنْ اِیشْوَرَں ساکْشِنَں کرِتْوا مَیا سْوَپْراناناں شَپَتھَح کْرِیَتے۔

Én pedig az Istent hívom bizonyságul magam mellett, hogy titeket kímélve nem mentem el még Korinthusba.

24 وَیَں یُشْماکَں وِشْواسَسْیَ نِیَنْتارو نَ بھَوامَح کِنْتُ یُشْماکَمْ آنَنْدَسْیَ سَہایا بھَوامَح، یَسْمادْ وِشْواسے یُشْماکَں سْتھِتِ رْبھَوَتِ۔

Hiszen nem akarunk uralkodni a hiteteken, hanem munkatársai vagyunk örömötöknek, mert szilárdan álltok a hitben.