۲ کَرِنْتھِنَح 12

1 آتْمَشْلاگھا مَمانُپَیُکْتا کِنْتْوَہَں پْرَبھو رْدَرْشَنادیشانامْ آکھْیانَں کَتھَیِتُں پْرَوَرْتّے۔

Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου.

2 اِتَشْچَتُرْدَشَوَتْسَریبھْیَح پُورْوَّں مَیا پَرِچِتَ ایکو جَنَسْترِتِییَں سْوَرْگَمَنِییَتَ، سَ سَشَرِیرینَ نِحشَرِیرینَ وا تَتْ سْتھانَمَنِییَتَ تَدَہَں نَ جانامِ کِنْتْوِیشْوَرو جاناتِ۔

Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων—εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα· εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα· ὁ Θεὸς οἶδεν—ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ.

3 سَ مانَوَح سْوَرْگَں نِیتَح سَنْ اَکَتھْیانِ مَرْتّیَواگَتِیتانِ چَ واکْیانِ شْرُتَوانْ۔

Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον—εἴτε ἐν σώματι, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος, οὐκ οἶδα· ὁ Θεὸς οἶδεν—

4 کِنْتُ تَدانِیں سَ سَشَرِیرو نِحشَرِیرو واسِیتْ تَنْمَیا نَ جْنایَتے تَدْ اِیشْوَرینَیوَ جْنایَتے۔

ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον, καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.

5 تَمَدھْیَہَں شْلاگھِشْیے مامَدھِ نانْیینَ کینَچِدْ وِشَیینَ شْلاگھِشْیے کیوَلَں سْوَدَورْبَّلْیینَ شْلاگھِشْیے۔

Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι· ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι, εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου·

6 یَدْیَہَمْ آتْمَشْلاگھاں کَرْتُّمْ اِچّھییَں تَتھاپِ نِرْبّودھَ اِوَ نَ بھَوِشْیامِ یَتَح سَتْیَمیوَ کَتھَیِشْیامِ، کِنْتُ لوکا ماں یادرِشَں پَشْیَنْتِ مَمَ واکْیَں شْرُتْوا وا یادرِشَں ماں مَنْیَتے تَسْماتْ شْریشْٹھَں ماں یَنَّ گَنَیَنْتِ تَدَرْتھَمَہَں تَتو وِرَںسْیامِ۔

ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δέ, μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με, ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ.

7 اَپَرَمْ اُتْکرِشْٹَدَرْشَنَپْراپْتِتو یَدَہَمْ آتْمابھِمانِی نَ بھَوامِ تَدَرْتھَں شَرِیرَویدھَکَمْ ایکَں شُولَں مَہْیَمْ اَدایِ تَتْ مَدِییاتْمابھِمانَنِوارَنارْتھَں مَمَ تاڈَیِتا شَیَتانو دُوتَح۔

Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος Σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ, ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.

8 مَتَّسْتَسْیَ پْرَسْتھانَں یاچِتُمَہَں تْرِسْتَمَدھِ پْرَبھُمُدِّشْیَ پْرارْتھَناں کرِتَوانْ۔

Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾽ ἐμοῦ.

9 تَتَح سَ مامُکْتَوانْ مَمانُگْرَہَسْتَوَ سَرْوَّسادھَکَح، یَتو دَورْبَّلْیاتْ مَمَ شَکْتِح پُورْنَتاں گَچّھَتِیتِ۔ اَتَح کھْرِیشْٹَسْیَ شَکْتِ رْیَنْمامْ آشْرَیَتِ تَدَرْتھَں سْوَدَورْبَّلْیینَ مَمَ شْلاگھَنَں سُکھَدَں۔

Καὶ εἴρηκέ μοι, Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾽ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

10 تَسْماتْ کھْرِیشْٹَہیتو رْدَورْبَّلْیَنِنْدادَرِدْرَتاوِپَکْشَتاکَشْٹادِشُ سَنْتُشْیامْیَہَں۔ یَداہَں دُرْبَّلوسْمِ تَدَیوَ سَبَلو بھَوامِ۔

Διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι.

11 ایتیناتْمَشْلاگھَنیناہَں نِرْبّودھَ اِوابھَوَں کِنْتُ یُویَں تَسْیَ کارَنَں یَتو مَمَ پْرَشَںسا یُشْمابھِریوَ کَرْتَّوْیاسِیتْ۔ یَدْیَپْیَمْ اَگَنْیو بھَوییَں تَتھاپِ مُکھْیَتَمیبھْیَح پْریرِتیبھْیَح کیناپِ پْرَکارینَ ناہَں نْیُونوسْمِ۔

Γέγονα ἄφρων καυχώμενος· ὑμεῖς με ἠναγκάσατε· ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφ᾽ ὑμῶν συνίστασθαι· οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπὲρ λίαν ἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι.

12 سَرْوَّتھادْبھُتَکْرِیاشَکْتِلَکْشَنَیح پْریرِتَسْیَ چِہْنانِ یُشْماکَں مَدھْیے سَدھَیرْیَّں مَیا پْرَکاشِتانِ۔

Τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ, ἐν σημείοις καὶ τέρασι καὶ δυνάμεσι.

13 مَمَ پالَنارْتھَں یُویَں مَیا بھاراکْرانْتا نابھَوَتَیتَدْ ایکَں نْیُونَتْوَں وِناپَرابھْیَح سَمِتِبھْیو یُشْماکَں کِں نْیُونَتْوَں جاتَں؟ اَنینَ مَمَ دوشَں کْشَمَدھْوَں۔

Τί γάρ ἐστιν ὃ ἡττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν; Χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην.

14 پَشْیَتَ ترِتِییَوارَں یُشْمَتْسَمِیپَں گَنْتُمُدْیَتوسْمِ تَتْراپْیَہَں یُشْمانْ بھاراکْرانْتانْ نَ کَرِشْیامِ۔ یُشْماکَں سَمْپَتِّمَہَں نَ مرِگَیے کِنْتُ یُشْمانیوَ، یَتَح پِتْروح کرِتے سَنْتاناناں دھَنَسَنْچَیونُپَیُکْتَح کِنْتُ سَنْتاناناں کرِتے پِتْرو رْدھَنَسَنْچَیَ اُپَیُکْتَح۔

Ἰδού, τρίτον ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐ καταναρκήσω ὑμῶν· οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν, ἀλλὰ ὑμᾶς· οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσι θησαυρίζειν, ἀλλ᾽ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις.

15 اَپَرَنْچَ یُشْماسُ بَہُ پْرِییَمانوپْیَہَں یَدِ یُشْمَتّولْپَں پْرَمَ لَبھے تَتھاپِ یُشْماکَں پْرانَرَکْشارْتھَں سانَنْدَں بَہُ وْیَیَں سَرْوَّوْیَیَنْچَ کَرِشْیامِ۔

Ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, εἰ καὶ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶν, ἧττον ἀγαπῶμαι.

16 یُویَں مَیا کِنْچِدَپِ نَ بھاراکْرانْتا اِتِ سَتْیَں، کِنْتْوَہَں دھُورْتَّح سَنْ چھَلینَ یُشْمانْ وَنْچِتَوانْ ایتَتْ کِں کینَچِدْ وَکْتَوْیَں؟

Ἔστω δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμᾶς· ἀλλ᾽ ὑπάρχων πανοῦργος, δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον.

17 یُشْمَتْسَمِیپَں مَیا یے لوکاح پْرَہِتاسْتیشامیکینَ کِں مَمَ کوپْیَرْتھَلابھو جاتَح؟

Μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς, δι᾽ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς;

18 اَہَں تِیتَں وِنِییَ تینَ سارْدّھَں بھْراتَرَمیکَں پْریشِتَوانْ یُشْمَتَّسْتِیتینَ کِمْ اَرْتھو لَبْدھَح؟ ایکَسْمِنْ بھاوَ ایکَسْیَ پَدَچِہْنیشُ چاواں کِں نَ چَرِتَوَنْتَو؟

Παρεκάλεσα Τίτον, καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν· μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος; Οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν; Οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσι;

19 یُشْماکَں سَمِیپے وَیَں پُنَ رْدوشَکْشالَنَکَتھاں کَتھَیامَ اِتِ کِں بُدھْیَدھْوے؟ ہے پْرِیَتَماح، یُشْماکَں نِشْٹھارْتھَں وَیَمِیشْوَرَسْیَ سَمَکْشَں کھْرِیشْٹینَ سَرْوّانْییتانِ کَتھَیامَح۔

Πάλιν δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα; Κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν· τὰ δὲ πάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς.

20 اَہَں یَداگَمِشْیامِ، تَدا یُشْمانْ یادرِشانْ دْرَشْٹُں نیچّھامِ تادرِشانْ دْرَکْشْیامِ، یُویَمَپِ ماں یادرِشَں دْرَشْٹُں نیچّھَتھَ تادرِشَں دْرَکْشْیَتھَ، یُشْمَنْمَدھْیے وِوادَ اِیرْشْیا کْرودھو وِپَکْشَتا پَراپَوادَح کَرْنیجَپَنَں دَرْپَح کَلَہَشْچَیتے بھَوِشْیَنْتِ؛

Φοβοῦμαι γάρ, μήπως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμᾶς, κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐ θέλετε· μήπως ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ἀκαταστασίαι·

21 تیناہَں یُشْمَتْسَمِیپَں پُنَراگَتْیَ مَدِیییشْوَرینَ نَمَیِشْیے، پُورْوَّں کرِتَپاپانْ لوکانْ سْوِییاشُچِتاویشْیاگَمَنَلَمْپَٹَتاچَرَنادْ اَنُتاپَمْ اَکرِتَوَنْتو درِشْٹْوا چَ تانَدھِ مَمَ شوکو جَنِشْیَتَ اِتِ بِبھیمِ۔

μὴ πάλιν ἐλθόντα με ταπεινώσει ὁ Θεός μου πρὸς ὑμᾶς, καὶ πενθήσω πολλοὺς τῶν προημαρτηκότων, καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ καὶ ἀσελγείᾳ ᾗ ἔπραξαν.