۱ تھِشَلَنِیکِنَح 2
| ہے بھْراتَرَح، یُشْمَنْمَدھْیے سْماکَں پْرَویشو نِشْپھَلو نَ جاتَ اِتِ یُویَں سْوَیَں جانِیتھَ۔ | 1 |
I vide jo selv, Brødre! at vor Indgang hos eder ikke har været forgæves;
| اَپَرَں یُشْمابھِ رْیَتھاشْراوِ تَتھا پُورْوَّں پھِلِپِینَگَرے کْلِشْٹا نِنْدِتاشْچَ سَنْتوپِ وَیَمْ اِیشْوَرادْ اُتْساہَں لَبْدھْوا بَہُیَتْنینَ یُشْمانْ اِیشْوَرَسْیَ سُسَںوادَمْ اَبودھَیامَ۔ | 2 |
men skønt vi, som I vide, forud havde lidt og vare blevne mishandlede i Filippi, fik vi Frimodighed i vor Gud til at tale Guds Evangelium til eder under megen Kamp.
| یَتوسْماکَمْ آدیشو بھْرانْتیرَشُچِبھاوادْ ووتْپَنَّح پْرَوَنْچَنایُکْتو وا نَ بھَوَتِ۔ | 3 |
Thi vor Prædiken skyldes ikke Bedrag, ej heller Urenhed og er ikke forbunden med Svig;
| کِنْتْوِیشْوَریناسْمانْ پَرِیکْشْیَ وِشْوَسَنِییانْ مَتّوا چَ یَدْوَتْ سُسَںوادوسْماسُ سَمارْپْیَتَ تَدْوَدْ وَیَں مانَویبھْیو نَ رُروچِشَماناح کِنْتْوَسْمَدَنْتَحکَرَناناں پَرِیکْشَکاییشْوَرایَ رُروچِشَمانا بھاشامَہے۔ | 4 |
men ligesom vi af Gud ere fundne værdige til at faa Evangeliet betroet, saaledes tale vi, ikke for at behage Mennesker, men Gud, som prøver vore Hjerter.
| وَیَں کَداپِ سْتُتِوادِنو نابھَوامیتِ یُویَں جانِیتھَ کَداپِ چھَلَوَسْتْرینَ لوبھَں ناچّھادَیامیتْیَسْمِنْ اِیشْوَرَح ساکْشِی وِدْیَتے۔ | 5 |
Thi vor Færd var hverken nogen Sinde med smigrende Tale — som I vide — ej heller var den et Skalkeskjul for Havesyge — Gud er Vidne;
| وَیَں کھْرِیشْٹَسْیَ پْریرِتا اِوَ گَورَوانْوِتا بھَوِتُمْ اَشَکْشْیامَ کِنْتُ یُشْمَتَّح پَرَسْمادْ وا کَسْمادَپِ مانَوادْ گَورَوَں نَ لِپْسَمانا یُشْمَنْمَدھْیے مرِدُبھاوا بھُوتْواوَرْتّامَہِ۔ | 6 |
ikke heller søgte vi Ære af Mennesker, hverken af eder eller af andre, skønt vi som Kristi Apostle nok kunde have været eder til Byrde.
| یَتھا کاچِنْماتا سْوَکِییَشِشُونْ پالَیَتِ تَتھا وَیَمَپِ یُشْمانْ کانْکْشَمانا | 7 |
Men vi færdedes med Mildhed iblandt eder. Som naar en Moder ammer sine egne Børn,
| یُشْمَبھْیَں کیوَلَمْ اِیشْوَرَسْیَ سُسَںوادَں تَنَّہِ کِنْتُ سْوَکِییَپْرانانْ اَپِ داتُں مَنوبھِرَبھْیَلَشامَ، یَتو یُویَمْ اَسْماکَں سْنیہَپاتْرانْیَبھَوَتَ۔ | 8 |
saaledes fandt vi, af inderlig Kærlighed til eder, en Glæde i at dele med eder ikke alene Guds Evangelium, men ogsaa vort eget Liv, fordi I vare blevne os elskelige.
| ہے بھْراتَرَح، اَسْماکَں شْرَمَح کْلےشَشْچَ یُشْمابھِح سْمَرْیَّتے یُشْماکَں کوپِ یَدْ بھارَگْرَسْتو نَ بھَویتْ تَدَرْتھَں وَیَں دِوانِشَں پَرِشْرامْیَنْتو یُشْمَنْمَدھْیَ اِیشْوَرَسْیَ سُسَںوادَمَگھوشَیامَ۔ | 9 |
I erindre jo, Brødre! vor Møje og Anstrengelse; arbejdende Nat og Dag, for ikke at være nogen af eder til Byrde, prædikede vi Guds Evangelium for eder.
| اَپَرَنْچَ وِشْواسِنو یُشْمانْ پْرَتِ وَیَں کِیدرِکْ پَوِتْرَتْوَیَتھارْتھَتْوَنِرْدوشَتْواچارِنوبھَوامیتْیَسْمِنْ اِیشْوَرو یُویَنْچَ ساکْشِنَ آدھْوے۔ | 10 |
I ere Vidner, og Gud, hvor fromt og retfærdigt og ulasteligt vi færdedes iblandt eder, som tro;
| اَپَرَنْچَ یَدْوَتْ پِتا سْوَبالَکانْ تَدْوَدْ وَیَں یُشْماکَمْ ایکَیکَں جَنَمْ اُپَدِشْٹَوَنْتَح سانْتْوِتَوَنْتَشْچَ، | 11 |
ligesom I vide, hvorledes vi formanede og opmuntrede hver enkelt af eder som en Fader sine Børn
| یَ اِیشْوَرَح سْوِییَراجْیایَ وِبھَوایَ چَ یُشْمانْ آہُوتَوانْ تَدُپَیُکْتاچَرَنایَ یُشْمانْ پْرَوَرْتِّتَوَنْتَشْچیتِ یُویَں جانِیتھَ۔ | 12 |
og besvore eder, at I skulde vandre Gud værdigt, ham, som kaldte eder til sit Rige og sin Herlighed.
| یَسْمِنْ سَمَیے یُویَمْ اَسْماکَں مُکھادْ اِیشْوَرینَ پْرَتِشْرُتَں واکْیَمْ اَلَبھَدھْوَں تَسْمِنْ سَمَیے تَتْ مانُشاناں واکْیَں نَ مَتّویشْوَرَسْیَ واکْیَں مَتّوا گرِہِیتَوَنْتَ اِتِ کارَنادْ وَیَں نِرَنْتَرَمْ اِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدامَح، یَتَسْتَدْ اِیشْوَرَسْیَ واکْیَمْ اِتِ سَتْیَں وِشْواسِناں یُشْماکَں مَدھْیے تَسْیَ گُنَح پْرَکاشَتے چَ۔ | 13 |
Og derfor takke ogsaa vi Gud uafladelig, fordi, da I modtoge Guds Ord, som I hørte af os, toge I ikke imod det som Menneskers Ord, men som Guds Ord (hvad det sandelig er), hvilket ogsaa viser sig virksomt i eder, som tro.
| ہے بھْراتَرَح، کھْرِیشْٹاشْرِتَوَتْیَ اِیشْوَرَسْیَ یاح سَمِتْیو یِہُودادیشے سَنْتِ یُویَں تاسامْ اَنُکارِنوبھَوَتَ، تَدْبھُکْتا لوکاشْچَ یَدْوَدْ یِہُودِلوکیبھْیَسْتَدْوَدْ یُویَمَپِ سْوَجاتِییَلوکیبھْیو دُحکھَمْ اَلَبھَدھْوَں۔ | 14 |
Thi I, Brødre! ere blevne Efterfølgere af Guds Menigheder i Judæa i Kristus Jesus, efterdi ogsaa I have lidt det samme af eders egne Stammefrænder, som de have lidt af Jøderne,
| تے یِہُودِییاح پْرَبھُں یِیشُں بھَوِشْیَدْوادِنَشْچَ ہَتَوَنْتو سْمانْ دُورِیکرِتَوَنْتَشْچَ، تَ اِیشْوَرایَ نَ روچَنْتے سَرْوّیشاں مانَواناں وِپَکْشا بھَوَنْتِ چَ؛ | 15 |
der baade ihjelsloge den Herre Jesus og Profeterne og udjoge os og ikke behage Gud og staa alle Mennesker imod,
| اَپَرَں بھِنَّجاتِییَلوکاناں پَرِتْرانارْتھَں تیشاں مَدھْیے سُسَںوادَگھوشَنادْ اَسْمانْ پْرَتِشیدھَنْتِ چیتّھَں سْوِییَپاپاناں پَرِمانَمْ اُتَّروتَّرَں پُورَیَنْتِ، کِنْتُ تیشامْ اَنْتَکارِی کْرودھَسْتانْ اُپَکْرَمَتے۔ | 16 |
idet de forhindre os i at tale til Hedningerne til deres Frelse, for til enhver Tid at fylde deres Synders Maal; men Vreden er kommen over dem fuldtud.
| ہے بھْراتَرَح مَنَسا نَہِ کِنْتُ وَدَنینَ کِیَتْکالَں یُشْمَتّو سْماکَں وِچّھیدے جاتے وَیَں یُشْماکَں مُکھانِ دْرَشْٹُمْ اَتْیاکانْکْشَیا بَہُ یَتِتَوَنْتَح۔ | 17 |
Men vi, Brødre! som en stakket Tid have været skilte fra eder i det ydre, ikke i Hjertet, vi have gjort os des mere Flid for at faa eders Ansigt at se, under megen Længsel,
| دْوِریکَکرِتْوو وا یُشْمَتْسَمِیپَگَمَنایاسْماکَں وِشیشَتَح پَولَسْیَ مَمابھِلاشوبھَوَتْ کِنْتُ شَیَتانو سْمانْ نِوارِتَوانْ۔ | 18 |
efterdi vi have haft i Sinde at komme til eder, jeg, Paulus, baade een og to Gange, og Satan har hindret os deri.
| یَتوسْماکَں کا پْرَتْیاشا کو وانَنْدَح کِں وا شْلاگھْیَکِرِیٹَں؟ اَسْماکَں پْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیاگَمَنَکالے تَتْسَمُّکھَسْتھا یُویَں کِں تَنَّ بھَوِشْیَتھَ؟ | 19 |
Thi hvem er vort Haab eller vor Glæde eller vor Hæderskrans, naar ikke ogsaa I ere det for vor Herre Jesus Kristus i hans Tilkommelse?
| یُویَمْ ایواسْماکَں گَورَوانَنْدَسْوَرُوپا بھَوَتھَ۔ | 20 |
I ere jo vor Ære og Glæde.
