โรมิณ: 9
1 อหํ กาญฺจิทฺ กลฺปิตำ กถำ น กถยามิ, ขฺรีษฺฏสฺย สากฺษาตฺ สตฺยเมว พฺรวีมิ ปวิตฺรสฺยาตฺมน: สากฺษานฺ มทียํ มน เอตตฺ สากฺษฺยํ ททาติฯ
I tell the truth in Christ. I am not lying, my conscience testifying with me in the Holy Spirit,
2 มมานฺตรติศยทุ: ขํ นิรนฺตรํ เขทศฺจ
that I have great sorrow and unceasing anguish in my heart.
3 ตสฺมาทฺ อหํ สฺวชาตียภฺราตฺฤณำ นิมิตฺตาตฺ สฺวยํ ขฺรีษฺฏาจฺฉาปากฺรานฺโต ภวิตุมฺ ไอจฺฉมฺฯ
For I could wish that I myself were accursed from Christ for my brothers' sake, my physical relatives according to the flesh,
4 ยตสฺต อิสฺราเยลสฺย วํศา อปิ จ ทตฺตกปุตฺรตฺวํ เตโช นิยโม วฺยวสฺถาทานํ มนฺทิเร ภชนํ ปฺรติชฺญา: ปิตฺฤปุรุษคณศฺไจเตษุ สรฺเวฺวษุ เตษามฺ อธิกาโร'สฺติฯ
who are Israelites; whose is the adoption, and the glory, and the covenants, and the giving of the law, and the service, and the promises;
5 ตตฺ เกวลํ นหิ กินฺตุ สรฺวฺวาธฺยกฺษ: สรฺวฺวทา สจฺจิทานนฺท อีศฺวโร ย: ขฺรีษฺฏ: โส'ปิ ศารีริกสมฺพนฺเธน เตษำ วํศสมฺภว: ฯ (aiōn g165)
of whom are the patriarchs, and from whom is the Christ, as concerning the flesh, who is over all, God, blessed forever. Amen. (aiōn g165)
6 อีศฺวรสฺย วากฺยํ วิผลํ ชาตมฺ อิติ นหิ ยตฺการณาทฺ อิสฺราเยโล วํเศ เย ชาตาเสฺต สรฺเวฺว วสฺตุต อิสฺราเยลียา น ภวนฺติฯ
But it is not as though the word of God has come to nothing. For they are not all Israel, that are of Israel.
7 อปรมฺ อิพฺราหีโม วํเศ ชาตา อปิ สรฺเวฺว ตไสฺยว สนฺตานา น ภวนฺติ กินฺตุ อิสฺหาโก นามฺนา ตว วํโศ วิขฺยาโต ภวิษฺยติฯ
Neither, because they are Abraham's descendants, are they all children. But, "In Isaac will your descendants be called."
8 อรฺถาตฺ ศารีริกสํสรฺคาตฺ ชาตา: สนฺตานา ยาวนฺตสฺตาวนฺต เอเวศฺวรสฺย สนฺตานา น ภวนฺติ กินฺตุ ปฺรติศฺรวณาทฺ เย ชายนฺเต เตอเวศฺวรวํโศ คณฺยเตฯ
That is, it is not the children of the flesh who are children of God, but the children of the promise are counted as descendants.
9 ยตสฺตตฺปฺรติศฺรุเต รฺวากฺยเมตตฺ, เอตาทฺฤเศ สมเย 'หํ ปุนราคมิษฺยามิ ตตฺปูรฺวฺวํ สารายา: ปุตฺร เอโก ชนิษฺยเตฯ
For this is what the promise said, "At the appointed time I will come, and Sarah will have a son."
10 อปรมปิ วทามิ สฺวมโน'ภิลาษต อีศฺวเรณ ยนฺนิรูปิตํ ตตฺ กรฺมฺมโต นหิ กินฺตฺวาหฺวยิตุ รฺชาตเมตทฺ ยถา สิทฺธฺยติ
And not only that, but Rebekah also had conceived by one, our father Isaac.
11 ตทรฺถํ ริพฺกานามิกยา โยษิตา ชไนกสฺมาทฺ อรฺถาทฺ อสฺมากมฺ อิสฺหาก: ปูรฺวฺวปุรุษาทฺ ครฺเภ ธฺฤเต ตสฺยา: สนฺตานโย: ปฺรสวาตฺ ปูรฺวฺวํ กิญฺจ ตโย: ศุภาศุภกรฺมฺมณ: กรณาตฺ ปูรฺวฺวํ
For being not yet born, neither having done anything good or bad, that the purpose of God according to election might stand, not of works, but of him who calls,
12 ตำ ปฺรตีทํ วากฺยมฺ อุกฺตํ, เชฺยษฺฐ: กนิษฺฐํ เสวิษฺยเต,
it was said to her, "The elder will serve the younger."
13 ยถา ลิขิตมฺ อาเสฺต, ตถาเปฺยษาวิ น ปฺรีตฺวา ยากูพิ ปฺรีตวานฺ อหํฯ
Even as it is written, "Jacob I loved, but Esau I hated."
14 ตรฺหิ วยํ กึ พฺรูม: ? อีศฺวร: กิมฺ อนฺยายการี? ตถา น ภวตุฯ
What should we say then? Is there unrighteousness with God? Absolutely not.
15 ยต: ส สฺวยํ มูสามฺ อวทตฺ; อหํ ยสฺมินฺ อนุคฺรหํ จิกีรฺษามิ ตเมวานุคฺฤหฺลามิ, ยญฺจ ทยิตุมฺ อิจฺฉามิ ตเมว ทเยฯ
For he said to Moses, "I will have mercy on whom I have mercy, and I will have compassion on whom I have compassion."
16 อเตอเวจฺฉตา ยตมาเนน วา มานเวน ตนฺน สาธฺยเต ทยาการิเณศฺวเรไณว สาธฺยเตฯ
So then it is not of him who wills, nor of him who runs, but of God who has mercy.
17 ผิเราณิ ศาสฺเตฺร ลิขติ, อหํ ตฺวทฺทฺวารา มตฺปรากฺรมํ ทรฺศยิตุํ สรฺวฺวปฺฤถิวฺยำ นิชนาม ปฺรกาศยิตุญฺจ ตฺวำ สฺถาปิตวานฺฯ
For the Scripture says to Pharaoh, "For this very purpose I caused you to be raised up, that I might show in you my power, and that my name might be proclaimed in all the earth."
18 อต: ส ยมฺ อนุคฺรหีตุมฺ อิจฺฉติ ตเมวานุคฺฤหฺลาติ, ยญฺจ นิคฺรหีตุมฺ อิจฺฉติ ตํ นิคฺฤหฺลาติฯ
So then, he has mercy on whom he desires, and he hardens whom he desires.
19 ยทิ วทสิ ตรฺหิ ส โทษํ กุโต คฺฤหฺลาติ? ตทีเยจฺฉายา: ปฺรติพนฺธกตฺวํ กรฺตฺตํ กสฺย สามรฺถฺยํ วิทฺยเต?
You will say then to me, "Why does he still find fault? For who withstands his will?"
20 เห อีศฺวรสฺย ปฺรติปกฺษ มรฺตฺย ตฺวํ ก: ? เอตาทฺฤศํ มำ กุต: สฺฤษฺฏวานฺ? อิติ กถำ สฺฤษฺฏวสฺตุ สฺรษฺเฏฺร กึ กถยิษฺยติ?
But who indeed are you, a human being, to reply against God? Will the thing formed ask him who formed it, "Why did you make me like this?"
21 เอกสฺมานฺ มฺฤตฺปิณฺฑาทฺ อุตฺกฺฤษฺฏาปกฺฤษฺเฏา ทฺวิวิเธา กลเศา กรฺตฺตุํ กึ กุลาลสฺย สามรฺถฺยํ นาสฺติ?
Or hasn't the potter a right over the clay, from the same lump to make one part a vessel for honor, and another for dishonor?
22 อีศฺวร: โกปํ ปฺรกาศยิตุํ นิชศกฺตึ ชฺญาปยิตุญฺเจจฺฉนฺ ยทิ วินาศสฺย โยคฺยานิ โกฺรธภาชนานิ ปฺรติ พหุกาลํ ทีรฺฆสหิษฺณุตามฺ อาศฺรยติ;
What if God, willing to show his wrath, and to make his power known, endured with much patience vessels of wrath made for destruction,
23 อปรญฺจ วิภวปฺราปฺตฺยรฺถํ ปูรฺวฺวํ นิยุกฺตานฺยนุคฺรหปาตฺราณิ ปฺรติ นิชวิภวสฺย พาหุลฺยํ ปฺรกาศยิตุํ เกวลยิหูทินำ นหิ ภินฺนเทศินามปิ มธฺยาทฺ
and that he might make known the riches of his glory on vessels of mercy, which he prepared beforehand for glory,
24 อสฺมานิว ตานฺยาหฺวยติ ตตฺร ตว กึ?
us, whom he also called, not from the Jews only, but also from the non-Jews?
25 โหเศยคฺรนฺเถ ยถา ลิขิตมฺ อาเสฺต, โย โลโก มม นาสีตฺ ตํ วทิษฺยามิ มทียกํฯ ยา ชาติ เรฺม'ปฺริยา จาสีตฺ ตำ วทิษฺยามฺยหํ ปฺริยำฯ
As he says also in Hosea, "I will call them which were not my people 'my people,' and her who was not loved, 'loved.'"
26 ยูยํ มทียโลกา น ยเตฺรติ วากฺยเมาจฺยตฯ อมเรศสฺย สนฺตานา อิติ ขฺยาสฺยนฺติ ตตฺร เตฯ
"It will be that in the place where it was said to them, 'You are not my people,' There they will be called 'children of the living God.'"
27 อิสฺราเยลียโลเกษุ ยิศายิโย'ปิ วาจเมตำ ปฺราจารยตฺ, อิสฺราเยลียวํศานำ ยา สํขฺยา สา ตุ นิศฺจิตํฯ สมุทฺรสิกตาสํขฺยาสมานา ยทิ ชายเตฯ ตถาปิ เกวลํ โลไกรลฺไปสฺตฺราณํ วฺรชิษฺยเตฯ
And Isaiah cries out concerning Israel, "Though the number of the children of Israel are as the sand of the sea, the remnant will be kept safe.
28 ยโต นฺยาเยน สฺวํ กรฺมฺม ปเรศ: สาธยิษฺยติฯ เทเศ เสอว สํกฺเษปานฺนิชํ กรฺมฺม กริษฺยติฯ
For he will fulfill the word and decisively in righteousness; because the Lord will carry out the word decisively in the midst of the earth."
29 ยิศายิโย'ปรมปิ กถยามาส, ไสนฺยาธฺยกฺษปเรเศน เจตฺ กิญฺจินฺโนทศิษฺยตฯ ตทา วยํ สิโทเมวาภวิษฺยาม วินิศฺจิตํฯ ยทฺวา วยมฺ อโมรายา อคมิษฺยาม ตุลฺยตำฯ
As Isaiah has said before, "Unless the Lord of hosts had left us a few survivors, we would have become like Sodom, and would have been made like Gomorrah."
30 ตรฺหิ วยํ กึ วกฺษฺยาม: ? อิตรเทศียา โลกา อปิ ปุณฺยารฺถมฺ อยตมานา วิศฺวาเสน ปุณฺยมฺ อลภนฺต;
What should we say then? That the non-Jews, who did not follow after righteousness, attained to righteousness, even the righteousness which is of faith;
31 กินฺตฺวิสฺราเยโลฺลกา วฺยวสฺถาปาลเนน ปุณฺยารฺถํ ยตมานาสฺตนฺ นาลภนฺตฯ
but Israel, following after a law of righteousness, did not arrive at that law.
32 ตสฺย กึ การณํ? เต วิศฺวาเสน นหิ กินฺตุ วฺยวสฺถายา: กฺริยยา เจษฺฏิตฺวา ตสฺมินฺ สฺขลนชนเก ปาษาเณ ปาทสฺขลนํ ปฺราปฺตา: ฯ
Why? Because they did not seek it by faith, but as it were by works. They stumbled over the stumbling stone;
33 ลิขิตํ ยาทฺฤศมฺ อาเสฺต, ปศฺย ปาทสฺขลารฺถํ หิ สีโยนิ ปฺรสฺตรนฺตถาฯ พาธาการญฺจ ปาษาณํ ปริสฺถาปิตวานหมฺฯ วิศฺวสิษฺยติ ยสฺตตฺร ส ชโน น ตฺรปิษฺยเตฯ
even as it is written, "Look, I am laying in Zion a stumbling stone and a rock to trip over; and the one who believes in him will not be put to shame."
