โรมิณ: 7

1 เห ภฺราตฺฤคณ วฺยวสฺถาวิท: ปฺรติ มเมทํ นิเวทนํฯ วิธิ: เกวลํ ยาวชฺชีวํ มานโวปรฺยฺยธิปติตฺวํ กโรตีติ ยูยํ กึ น ชานีถ?

Oder wißt ihr nicht, meine Brüder – ich rede ja doch zu gesetzeskundigen Leuten –, daß das Gesetz für den Menschen nur, solange er lebt, bindende Gewalt hat?

2 ยาวตฺกาลํ ปติ รฺชีวติ ตาวตฺกาลมฺ อูฒา ภารฺยฺยา วฺยวสฺถยา ตสฺมินฺ พทฺธา ติษฺฐติ กินฺตุ ยทิ ปติ รฺมฺริยเต ตรฺหิ สา นารี ปตฺยุ รฺวฺยวสฺถาโต มุจฺยเตฯ

So ist z. B. eine verheiratete Frau gesetzlich an ihren Mann so lange gebunden, als er lebt; wenn aber der Mann stirbt, so ist sie frei von dem Gesetz, das sie an den Mann bindet.

3 เอตตฺการณาตฺ ปตฺยุรฺชีวนกาเล นารี ยทฺยนฺยํ ปุรุษํ วิวหติ ตรฺหิ สา วฺยภิจาริณี ภวติ กินฺตุ ยทิ ส ปติ รฺมฺริยเต ตรฺหิ สา ตสฺยา วฺยวสฺถายา มุกฺตา สตี ปุรุษานฺตเรณ วฺยูฒาปิ วฺยภิจาริณี น ภวติฯ

Demnach wird sie zwar, solange ihr Mann lebt, allgemein als Ehebrecherin gelten, wenn sie sich einem andern Manne zu eigen gibt; stirbt aber ihr Mann, so ist sie frei vom Gesetz und keine Ehebrecherin, wenn sie sich einem andern Mann zu eigen gibt.

4 เห มม ภฺราตฺฤคณ, อีศฺวรนิมิตฺตํ ยทสฺมากํ ผลํ ชายเต ตทรฺถํ ศฺมศานาทฺ อุตฺถาปิเตน ปุรุเษณ สห ยุษฺมากํ วิวาโห ยทฺ ภเวตฺ ตทรฺถํ ขฺรีษฺฏสฺย ศรีเรณ ยูยํ วฺยวสฺถำ ปฺรติ มฺฤตวนฺต: ฯ

Mithin seid auch ihr, meine Brüder, dem Gesetz gegenüber getötet worden, und zwar durch (das Getötetwerden) des Leibes Christi, um hinfort einem anderen, nämlich dem, der von den Toten auferweckt worden ist, als Eigentum anzugehören, damit wir nunmehr für Gott Frucht brächten.

5 ยโต'สฺมากํ ศารีริกาจรณสมเย มรณนิมิตฺตํ ผลมฺ อุตฺปาทยิตุํ วฺยวสฺถยา ทูษิต: ปาปาภิลาโษ'สฺมากมฺ องฺเคษุ ชีวนฺ อาสีตฺฯ

Denn solange wir im Fleische waren, wirkten sich die durch das Gesetz erregten sündhaften Leidenschaften in unsern Gliedern in der Weise aus, daß wir für den Tod Frucht brachten.

6 กินฺตุ ตทา ยสฺยา วฺยวสฺถายา วเศ อาสฺมหิ สามฺปฺรตํ ตำ ปฺรติ มฺฤตตฺวาทฺ วยํ ตสฺยา อธีนตฺวาตฺ มุกฺตา อิติ เหโตรีศฺวโร'สฺมาภิ: ปุราตนลิขิตานุสาราตฺ น เสวิตวฺย: กินฺตุ นวีนสฺวภาเวไนว เสวิตวฺย:

Jetzt aber sind wir vom Gesetz losgekommen, da wir dem, was uns in Banden hielt, gestorben sind, so daß wir nunmehr unsern Dienst im neuen Wesen des Geistes und nicht mehr im alten Wesen des Buchstabens (des Gesetzes) leisten.

7 ตรฺหิ วยํ กึ พฺรูม: ? วฺยวสฺถา กึ ปาปชนิกา ภวติ? เนตฺถํ ภวตุฯ วฺยวสฺถามฺ อวิทฺยมานายำ ปาปํ กิมฺ อิตฺยหํ นาเวทํ; กิญฺจ โลภํ มา การฺษีริติ เจทฺ วฺยวสฺถาคฺรนฺเถ ลิขิตํ นาภวิษฺยตฺ ตรฺหิ โลภ: กิมฺภูตสฺตทหํ นาชฺญาสฺยํฯ

Was folgt nun daraus? Ist das Gesetz (selbst) Sünde? Nimmermehr! Aber ich hätte die Sünde nicht kennengelernt außer durch das Gesetz; denn ich hätte auch von der bösen Lust nichts gewußt, wenn das Gesetz nicht gesagt hätte: »Laß dich nicht gelüsten!«

8 กินฺตุ วฺยวสฺถยา ปาปํ ฉิทฺรํ ปฺราปฺยาสฺมากมฺ อนฺต: สรฺวฺววิธํ กุตฺสิตาภิลาษมฺ อชนยตฺ; ยโต วฺยวสฺถายามฺ อวิทฺยมานายำ ปาปํ มฺฤตํฯ

Da hat die Sünde eine Angriffsgelegenheit gegen mich gewonnen und durch das Gebot jegliche böse Lust in mir zustande gebracht; denn ohne Gesetz ist die Sünde tot.

9 อปรํ ปูรฺวฺวํ วฺยวสฺถายามฺ อวิทฺยมานายามฺ อหมฺ อชีวํ ตต: ปรมฺ อาชฺญายามฺ อุปสฺถิตายามฺ ปาปมฺ อชีวตฺ ตทาหมฺ อมฺริเยฯ

Ich lebte einst ohne das Gesetz; als dann aber das Gebot (des Gesetzes) kam, lebte die Sünde (in mir) auf,

10 อิตฺถํ สติ ชีวนนิมิตฺตา ยาชฺญา สา มม มฺฤตฺยุชนิกาภวตฺฯ

für mich aber kam der Tod; und so erwies sich dasselbe Gebot, das doch zum Leben verhelfen soll, für mich als todbringend;

11 ยต: ปาปํ ฉิทฺรํ ปฺราปฺย วฺยวสฺถิตาเทเศน มำ วญฺจยิตฺวา เตน มามฺ อหนฺฯ

denn nachdem die Sünde eine Angriffsgelegenheit gegen mich gewonnen hatte, betrog sie mich durch das Gebot und brachte mir durch dieses den Tod.

12 อเตอว วฺยวสฺถา ปวิตฺรา, อาเทศศฺจ ปวิโตฺร นฺยาโยฺย หิตการี จ ภวติฯ

Demnach ist das Gesetz (an sich) heilig und ebenso das Gebot heilig, gerecht und gut.

13 ตรฺหิ ยตฺ สฺวยํ หิตกฺฤตฺ ตตฺ กึ มม มฺฤตฺยุชนกมฺ อภวตฺ? เนตฺถํ ภวตุ; กินฺตุ ปาปํ ยตฺ ปาตกมิว ปฺรกาศเต ตถา นิเทเศน ปาปํ ยทตีว ปาตกมิว ปฺรกาศเต ตทรฺถํ หิโตปาเยน มม มรณมฺ อชนยตฺฯ

So hat also etwas Gutes mir den Tod gebracht? O nein, das hat vielmehr die Sünde getan: sie sollte als Sünde zutage treten, indem sie mir durch das Gute den Tod brachte; sie sollte sich eben durch das Gebot als über alle Maßen sündig erweisen.

14 วฺยวสฺถาตฺมโพธิเกติ วยํ ชานีม: กินฺตฺวหํ ศารีรตาจารี ปาปสฺย กฺรีตกิงฺกโร วิเทฺยฯ

Wir wissen ja, daß das Gesetz geistlich ist; ich aber bin von fleischlicher Art (und dadurch) unter die (Gewalt der) Sünde verkauft.

15 ยโต ยตฺ กรฺมฺม กโรมิ ตตฺ มม มโน'ภิมตํ นหิ; อปรํ ยนฺ มม มโน'ภิมตํ ตนฺน กโรมิ กินฺตุ ยทฺ ฤตีเย ตตฺ กโรมิฯ

Ja, mein ganzes Tun ist mir unbegreiflich; denn ich vollbringe nicht das, was ich will, sondern tue das, was ich hasse.

16 ตถาเตฺว ยนฺ มมานภิมตํ ตทฺ ยทิ กโรมิ ตรฺหิ วฺยวสฺถา สูตฺตเมติ สฺวีกโรมิฯ

Wenn ich aber das tue, was ich nicht will, so erkenne ich durch die innere Zustimmung zum Gesetz an, daß dieses gut sei.

17 อเตอว สมฺปฺรติ ตตฺ กรฺมฺม มยา กฺริยต อิติ นหิ กินฺตุ มม ศรีรเสฺถน ปาเปไนว กฺริยเตฯ

Jetzt aber bin nicht mehr ich der, welcher es vollbringt, sondern die in mir wohnende Sünde.

18 ยโต มยิ, อรฺถโต มม ศรีเร, กิมปฺยุตฺตมํ น วสติ, เอตทฺ อหํ ชานามิ; มเมจฺฉุกตายำ ติษฺฐนฺตฺยามปฺยหมฺ อุตฺตมกรฺมฺมสาธเน สมรฺโถ น ภวามิฯ

Denn ich weiß ja: in mir, das heißt in meinem Fleische, wohnt nichts Gutes; denn der gute Wille ist bei mir wohl vorhanden, dagegen das Vollbringen des Guten nicht;

19 ยโต ยามุตฺตมำ กฺริยำ กรฺตฺตุมหํ วาญฺฉามิ ตำ น กโรมิ กินฺตุ ยตฺ กุตฺสิตํ กรฺมฺม กรฺตฺตุมฺ อนิจฺฉุโก'สฺมิ ตเทว กโรมิฯ

denn ich tue nicht das Gute, das ich tun will, sondern vollbringe das Böse, das ich nicht tun will.

20 อเตอว ยทฺยตฺ กรฺมฺม กรฺตฺตุํ มเมจฺฉา น ภวติ ตทฺ ยทิ กโรมิ ตรฺหิ ตตฺ มยา น กฺริยเต, มมานฺตรฺวรฺตฺตินา ปาเปไนว กฺริยเตฯ

Wenn ich aber das tue, was ich nicht will, so bin nicht mehr ich es, der es vollbringt, sondern die in mir wohnende Sünde.

21 ภทฺรํ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉุกํ มำ โย 'ภทฺรํ กรฺตฺตุํ ปฺรวรฺตฺตยติ ตาทฺฤศํ สฺวภาวเมกํ มยิ ปศฺยามิฯ

Ich finde somit bei mir, der ich das Gute tun will, das Gesetz vor, daß bei mir das Böse zustande kommt.

22 อหมฺ อานฺตริกปุรุเษเณศฺวรวฺยวสฺถายำ สนฺตุษฺฏ อาเส;

Denn nach meinem inneren Menschen stimme ich dem göttlichen Gesetz freudig zu,

23 กินฺตุ ตทฺวิปรีตํ ยุธฺยนฺตํ ตทนฺยเมกํ สฺวภาวํ มทียางฺคสฺถิตํ ปฺรปศฺยามิ, ส มทียางฺคสฺถิตปาปสฺวภาวสฺยายตฺตํ มำ กรฺตฺตุํ เจษฺฏเตฯ

nehme aber in meinen Gliedern ein andersartiges Gesetz wahr, das dem Gesetz meiner Vernunft widerstreitet und mich gefangennimmt unter das Gesetz der Sünde, das in meinen Gliedern wirkt.

24 หา หา โย'หํ ทุรฺภาโคฺย มนุชสฺตํ มามฺ เอตสฺมานฺ มฺฤตาจฺฉรีราตฺ โก นิสฺตารยิษฺยติ?

O ich unglückseliger Mensch! Wer wird mich aus diesem Todesleibe erlösen?

25 อสฺมากํ ปฺรภุณา ยีศุขฺรีษฺเฏน นิสฺตารยิตารมฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทามิฯ อเตอว ศรีเรณ ปาปวฺยวสฺถายา มนสา ตุ อีศฺวรวฺยวสฺถายา: เสวนํ กโรมิฯ

Dank sei Gott; (es ist geschehen) durch Jesus Christus, unsern Herrn! Also ist es so: Auf mich selbst gestellt diene ich mit der Vernunft dem Gesetz Gottes, mit dem Fleisch dagegen dem Gesetz der Sünde.