โรมิณ: 4
1 อสฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุษ อิพฺราหีมฺ กายิกกฺริยยา กึ ลพฺธวานฺ เอตทธิ กึ วทิษฺยาม: ?
Hvad skulle vi da sige, at vor Stamfader Abraham har vundet efter Kødet?
2 ส ยทิ นิชกฺริยาภฺย: สปุโณฺย ภเวตฺ ตรฺหิ ตสฺยาตฺมศฺลาฆำ กรฺตฺตุํ ปนฺถา ภเวทิติ สตฺยํ, กินฺตฺวีศฺวรสฺย สมีเป นหิฯ
Thi dersom Abraham blev retfærdiggjort af Gerninger, har han Ros, men ikke for Gud.
3 ศาสฺเตฺร กึ ลิขติ? อิพฺราหีมฺ อีศฺวเร วิศฺวสนาตฺ ส วิศฺวาสสฺตไสฺม ปุณฺยารฺถํ คณิโต พภูวฯ
Thi hvad siger Skriften?"Og Abraham troede Gud, og det blev regnet ham til Retfærdighed."
4 กรฺมฺมการิโณ ยทฺ เวตนํ ตทฺ อนุคฺรหสฺย ผลํ นหิ กินฺตุ เตโนปารฺชิตํ มนฺตวฺยมฺฯ
Men den, som gør Gerninger, tilregnes Lønnen ikke som Nåde, men som Skyldighed;
5 กินฺตุ ย: ปาปินํ สปุณฺยีกโรติ ตสฺมินฺ วิศฺวาสิน: กรฺมฺมหีนสฺย ชนสฺย โย วิศฺวาส: ส ปุณฺยารฺถํ คโณฺย ภวติฯ
den derimod, som ikke gør Gerninger, men tror på ham, som retfærdiggør den ugudelige, regnes hans Tro til Retfærdighed;
6 อปรํ ยํ กฺริยาหีนมฺ อีศฺวร: สปุณฺยีกโรติ ตสฺย ธนฺยวาทํ ทายูทฺ วรฺณยามาส, ยถา,
ligesom også David priser det Menneske saligt, hvem Gud tilregner Retfærdighed uden Gerninger:
7 ส ธโนฺย'ฆานิ มฺฤษฺฏานิ ยสฺยาคำสฺยาวฺฤตานิ จฯ
"Salige de, hvis Overtrædelser ere forladte, og hvis Synder ere skjulte;
8 ส จ ธนฺย: ปเรเศน ปาปํ ยสฺย น คณฺยเตฯ
salig den Mand, hvem Herren ikke vil tilregne Synd."
9 เอษ ธนฺยวาทสฺตฺวกฺเฉทินมฺ อตฺวกฺเฉทินํ วา กํ ปฺรติ ภวติ? อิพฺราหีโม วิศฺวาส: ปุณฺยารฺถํ คณิต อิติ วยํ วทาม: ฯ
Gælder da denne Saligprisning de omskårne eller tillige de uomskårne? Vi sige jo: Troen blev regnet Abraham til Retfærdighed.
10 ส วิศฺวาสสฺตสฺย ตฺวกฺเฉทิตฺวาวสฺถายำ กิมฺ อตฺวกฺเฉทิตฺวาวสฺถายำ กสฺมินฺ สมเย ปุณฺยมิว คณิต: ? ตฺวกฺเฉทิตฺวาวสฺถายำ นหิ กินฺตฺวตฺวกฺเฉทิตฺวาวสฺถายำฯ
Hvorledes blev den ham da tilregnet? da han var omskåren, eller da han havde Forhud? Ikke da han var omskåren, men da han havde Forhud.
11 อปรญฺจ ส ยตฺ สรฺเวฺวษามฺ อตฺวกฺเฉทินำ วิศฺวาสินามฺ อาทิปุรุโษ ภเวตฺ, เต จ ปุณฺยวตฺเตฺวน คเณฺยรนฺ;
Og han fik Omskærelsens Tegn som et Segl på den Troens Retfærdighed, som han havde som uomskåren, for at han skulde være Fader til alle dem, som tro uden at være omskårne, for at Retfærdighed kan blive dem tilregnet,
12 เย จ โลกา: เกวลํ ฉินฺนตฺวโจ น สนฺโต 'สฺมตฺปูรฺวฺวปุรุษ อิพฺราหีมฺ อฉินฺนตฺวกฺ สนฺ เยน วิศฺวาสมารฺเคณ คตวานฺ เตไนว ตสฺย ปาทจิเหฺนน คจฺฉนฺติ เตษำ ตฺวกฺเฉทินามปฺยาทิปุรุโษ ภเวตฺ ตทรฺถมฺ อตฺวกฺเฉทิโน มานวสฺย วิศฺวาสาตฺ ปุณฺยมฺ อุตฺปทฺยต อิติ ปฺรมาณสฺวรูปํ ตฺวกฺเฉทจิหฺนํ ส ปฺราปฺโนตฺฯ
og Fader til omskårne, til dem, som ikke alene have Omskærelse, men også vandre i den Tros Spor, hvilken vor Fader Abraham havde som uomskåren.
13 อิพฺราหีมฺ ชคโต'ธิการี ภวิษฺยติ ไยษา ปฺรติชฺญา ตํ ตสฺย วํศญฺจ ปฺรติ ปูรฺวฺวมฺ อกฺริยต สา วฺยวสฺถามูลิกา นหิ กินฺตุ วิศฺวาสชนฺยปุณฺยมูลิกาฯ
Thi ikke ved Lov fik Abraham eller hans Sæd den Forjættelse, at han skulde være Arving til Verden, men ved Tros-Retfærdighed.
14 ยโต วฺยวสฺถาวลมฺพิโน ยทฺยธิการิโณ ภวนฺติ ตรฺหิ วิศฺวาโส วิผโล ชายเต สา ปฺรติชฺญาปิ ลุปฺไตวฯ
Thi dersom de, der ere af Loven, ere Arvinger, da er Troen bleven tom, og Forjættelsen gjort til intet.
15 อธิกนฺตุ วฺยวสฺถา โกปํ ชนยติ ยโต 'วิทฺยมานายำ วฺยวสฺถายามฺ อาชฺญาลงฺฆนํ น สมฺภวติฯ
Thi Loven virker Vrede; men hvor der ikke er Lov, er der heller ikke Overtrædelse.
16 อเตอว สา ปฺรติชฺญา ยทฺ อนุคฺรหสฺย ผลํ ภเวตฺ ตทรฺถํ วิศฺวาสมูลิกา ยตสฺตถาเตฺว ตทฺวํศสมุทายํ ปฺรติ อรฺถโต เย วฺยวสฺถยา ตทฺวํศสมฺภวา: เกวลํ ตานฺ ปฺรติ นหิ กินฺตุ ย อิพฺราหีมียวิศฺวาเสน ตตฺสมฺภวาสฺตานปิ ปฺรติ สา ปฺรติชฺญา สฺถาสฺนุรฺภวติฯ
Derfor er det af Tro, for at det skal være som Nåde, for at Forjættelsen må stå fast for den hele Sæd, ikke alene for den af Loven, men også for den af Abrahams Tro, han, som er Fader til os alle
17 โย นิรฺชีวานฺ สชีวานฺ อวิทฺยมานานิ วสฺตูนิ จ วิทฺยมานานิ กโรติ อิพฺราหีโม วิศฺวาสภูเมสฺตเสฺยศฺวรสฺย สากฺษาตฺ โส'สฺมากํ สรฺเวฺวษามฺ อาทิปุรุษ อาเสฺต, ยถา ลิขิตํ วิทฺยเต, อหํ ตฺวำ พหุชาตีนามฺ อาทิปุรุษํ กฺฤตฺวา นิยุกฺตวานฺฯ
(som der er skrevet: "Jeg har sat dig til mange Folkeslags Fader"), over for Gud, hvem han troede, ham, som levendegør de døde og kalder det, der ikke er, som om det var.
18 ตฺวทียสฺตาทฺฤโศ วํโศ ชนิษฺยเต ยทิทํ วากฺยํ ปฺรติศฺรุตํ ตทนุสาราทฺ อิพฺราหีมฺ พหุเทศียโลกานามฺ อาทิปุรุโษ ยทฺ ภวติ ตทรฺถํ โส'นเปกฺษิตวฺยมปฺยเปกฺษมาโณ วิศฺวาสํ กฺฤตวานฺฯ
Og han troede imod Håb med Håb på, at, han skulde blive mange Folkeslags Fader, efter det, som var sagt: "Således skal din Sæd være;"
19 อปรญฺจ กฺษีณวิศฺวาโส น ภูตฺวา ศตวตฺสรวยสฺกตฺวาตฺ สฺวศรีรสฺย ชรำ สารานามฺน: สฺวภารฺยฺยายา รโชนิวฺฤตฺติญฺจ ตฺฤณาย น เมเนฯ
og uden at blive svag i Troen så han på sit eget allerede udlevede Legeme (han var nær hundrede År) og på, at Saras Moderliv var udlevet;
20 อปรมฺ อวิศฺวาสาทฺ อีศฺวรสฺย ปฺรติชฺญาวจเน กมปิ สํศยํ น จการ;
men om Guds Forjættelse tvivlede han ikke i Vantro, derimod blev han styrket i Troen, idet han gav Gud Ære
21 กินฺตฺวีศฺวเรณ ยตฺ ปฺรติศฺรุตํ ตตฺ สาธยิตุํ ศกฺยต อิติ นิศฺจิตํ วิชฺญาย ทฺฤฒวิศฺวาส: สนฺ อีศฺวรสฺย มหิมานํ ปฺรกาศยาญฺจการฯ
og var overbevist om, at hvad han har forjættet, er han mægtig til også at gøre.
22 อิติ เหโตสฺตสฺย ส วิศฺวาสสฺตทียปุณฺยมิว คณยาญฺจเกฺรฯ
Derfor blev det også regnet ham til Retfærdighed.
23 ปุณฺยมิวาคณฺยต ตตฺ เกวลสฺย ตสฺย นิมิตฺตํ ลิขิตํ นหิ, อสฺมากํ นิมิตฺตมปิ,
Men det blev, ikke skrevet for hans Skyld alene, at det blev ham tilregnet,
24 ยโต'สฺมากํ ปาปนาศารฺถํ สมรฺปิโต'สฺมากํ ปุณฺยปฺราปฺตฺยรฺถญฺโจตฺถาปิโต'ภวตฺ โย'สฺมากํ ปฺรภุ รฺยีศุสฺตโสฺยตฺถาปยิตรีศฺวเร
men også for vor Skyld, hvem det skal tilregnes, os, som tro på ham, der oprejste Jesus, vor Herre, fra de døde,
25 ยทิ วยํ วิศฺวสามสฺตรฺหฺยสฺมากมปิ เสอว วิศฺวาส: ปุณฺยมิว คณยิษฺยเตฯ
ham, som blev hengiven for vore Overtrædelsers Skyld og oprejst for vor Retfærdiggørelses Skyld.
