โรมิณ: 14
1 โย ชโน'ทฺฤฒวิศฺวาสสฺตํ ยุษฺมากํ สงฺคินํ กุรุต กินฺตุ สนฺเทหวิจารารฺถํ นหิฯ
Now accept one who is weak in faith, but not for disputes over opinions.
2 ยโต นิษิทฺธํ กิมปิ ขาทฺยทฺรวฺยํ นาสฺติ, กสฺยจิชฺชนสฺย ปฺรตฺยย เอตาทฺฤโศ วิทฺยเต กินฺตฺวทฺฤฒวิศฺวาส: กศฺจิทปโร ชน: เกวลํ ศากํ ภุงฺกฺตํฯ
One person has faith to eat all things, but the one who is weak eats only vegetables.
3 ตรฺหิ โย ชน: สาธารณํ ทฺรวฺยํ ภุงฺกฺเต ส วิเศษทฺรวฺยโภกฺตารํ นาวชานียาตฺ ตถา วิเศษทฺรวฺยโภกฺตาปิ สาธารณทฺรวฺยโภกฺตารํ โทษิณํ น กุรฺยฺยาตฺ, ยสฺมาทฺ อีศฺวรสฺตมฺ อคฺฤหฺลาตฺฯ
Do not let the one who eats despise the one who does not eat. Do not let the one who does not eat judge the one who eats, for God has accepted him.
4 เห ปรทาสสฺย ทูษยิตสฺตฺวํ ก: ? นิชปฺรโภ: สมีเป เตน ปทเสฺถน ปทจฺยุเตน วา ภวิตวฺยํ ส จ ปทสฺถ เอว ภวิษฺยติ ยต อีศฺวรสฺตํ ปทสฺถํ กรฺตฺตุํ ศกฺโนติฯ
Who are you who judge another's servant? To his own lord he stands or falls. Yes, he will be made to stand, for the Lord has power to make him stand.
5 อปรญฺจ กศฺจิชฺชโน ทินาทฺ ทินํ วิเศษํ มนฺยเต กศฺจิตฺตุ สรฺวฺวาณิ ทินานิ สมานานิ มนฺยเต, เอไกโก ชน: สฺวียมนสิ วิวิจฺย นิศฺจิโนตุฯ
One esteems one day as more important; and another one esteems every day alike. Let each one be fully convinced in his own mind.
6 โย ชน: กิญฺจน ทินํ วิเศษํ มนฺยเต ส ปฺรภุภกฺตฺยา ตนฺ มนฺยเต, ยศฺจ ชน: กิมปิ ทินํ วิเศษํ น มนฺยเต โส'ปิ ปฺรภุภกฺตฺยา ตนฺน มนฺยเต; อปรญฺจ ย: สรฺวฺวาณิ ภกฺษฺยทฺรวฺยาณิ ภุงฺกฺเต ส ปฺรภุภกฺตยา ตานิ ภุงฺกฺเต ยต: ส อีศฺวรํ ธนฺยํ วกฺติ, ยศฺจ น ภุงฺกฺเต โส'ปิ ปฺรภุภกฺไตฺยว น ภุญฺชาน อีศฺวรํ ธนฺยํ พฺรูเตฯ
The one who observes the day, observes it to the Lord; and the one who does not observe the day, he does not observe it to the Lord. The one who eats, he eats to the Lord; since he gives thanks to God. And the one who does not eat, he does not eat to the Lord, and gives thanks to God.
7 อปรมฺ อสฺมากํ กศฺจิตฺ นิชนิมิตฺตํ ปฺราณานฺ ธารยติ นิชนิมิตฺตํ มฺริยเต วา ตนฺน;
For none of us lives to himself, and none dies to himself.
8 กินฺตุ ยทิ วยํ ปฺราณานฺ ธารยามสฺตรฺหิ ปฺรภุนิมิตฺตํ ธารยาม: , ยทิ จ ปฺราณานฺ ตฺยชามสฺตรฺหฺยปิ ปฺรภุนิมิตฺตํ ตฺยชาม: , อเตอว ชีวเน มรเณ วา วยํ ปฺรโภเรวาสฺมเหฯ
For if we live, we live to the Lord. Or if we die, we die to the Lord. If therefore we live or die, we are the Lord's.
9 ยโต ชีวนฺโต มฺฤตาศฺเจตฺยุภเยษำ โลกานำ ปฺรภุตฺวปฺราปฺตฺยรฺถํ ขฺรีษฺโฏ มฺฤต อุตฺถิต: ปุนรฺชีวิตศฺจฯ
For to this end Christ died, and lived again, that he might be Lord of both the dead and the living.
10 กินฺตุ ตฺวํ นิชํ ภฺราตรํ กุโต ทูษยสิ? ตถา ตฺวํ นิชํ ภฺราตรํ กุตสฺตุจฺฉํ ชานาสิ? ขฺรีษฺฏสฺย วิจารสึหาสนสฺย สมฺมุเข สรฺไวฺวรสฺมาภิรุปสฺถาตวฺยํ;
But you, why do you judge your brother? Or you again, why do you despise your brother? For we will all stand before the judgment seat of God.
11 ยาทฺฤศํ ลิขิตมฺ อาเสฺต, ปเรศ: ศปถํ กุรฺวฺวนฺ วากฺยเมตตฺ ปุราวทตฺฯ สรฺโวฺว ชน: สมีเป เม ชานุปาตํ กริษฺยติฯ ชิไหฺวไกกา ตเถศสฺย นิฆฺนตฺวํ สฺวีกริษฺยติฯ
For it is written, "'As I live,' says the Lord, 'to me every knee will bow. Every tongue will confess to God.'"
12 อเตอว อีศฺวรสมีเป'สฺมากมฺ เอไกกชเนน นิชา กถา กถยิตวฺยาฯ
So then each one of us will give account of himself to God.
13 อิตฺถํ สติ วยมฺ อทฺยารภฺย ปรสฺปรํ น ทูษยนฺต: สฺวภฺราตุ รฺวิคฺโหฺน วฺยาฆาโต วา ยนฺน ชาเยต ตาทฺฤศีมีหำ กุรฺมฺมเหฯ
Therefore let us not judge one another any more, but judge this rather, not to put a stumbling block in a brother's way, or an occasion for falling.
14 กิมปิ วสฺตุ สฺวภาวโต นาศุจิ ภวตีตฺยหํ ชาเน ตถา ปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏนาปิ นิศฺจิตํ ชาเน, กินฺตุ โย ชโน ยทฺ ทฺรวฺยมฺ อปวิตฺรํ ชานีเต ตสฺย กฺฤเต ตทฺ อปวิตฺรมฺ อาเสฺตฯ
I know, and am persuaded in the Lord Jesus, that nothing is unclean of itself; except that to him who considers anything to be unclean, to him it is unclean.
15 อเตอว ตว ภกฺษฺยทฺรเวฺยณ ตว ภฺราตา โศกานฺวิโต ภวติ ตรฺหิ ตฺวํ ภฺราตรํ ปฺรติ เปฺรมฺนา นาจรสิฯ ขฺรีษฺโฏ ยสฺย กฺฤเต สฺวปฺราณานฺ วฺยยิตวานฺ ตฺวํ นิเชน ภกฺษฺยทฺรเวฺยณ ตํ น นาศยฯ
Yet if because of food your brother is grieved, you walk no longer in love. Do not destroy with your food him for whom Christ died.
16 อปรํ ยุษฺมากมฺ อุตฺตมํ กรฺมฺม นินฺทิตํ น ภวตุฯ
Then do not let your good be slandered,
17 ภกฺษฺยํ เปยญฺเจศฺวรราชฺยสฺย สาโร นหิ, กินฺตุ ปุณฺยํ ศานฺติศฺจ ปวิเตฺรณาตฺมนา ชาต อานนฺทศฺจฯ
for the Kingdom of God is not eating and drinking, but righteousness, peace, and joy in the Holy Spirit.
18 เอไต โรฺย ชน: ขฺรีษฺฏํ เสวเต, ส เอเวศฺวรสฺย ตุษฺฏิกโร มนุไษฺยศฺจ สุขฺยาต: ฯ
For he who serves Christ in these things is acceptable to God and approved by people.
19 อเตอว เยนาสฺมากํ สรฺเวฺวษำ ปรสฺปรมฺ ไอกฺยํ นิษฺฐา จ ชายเต ตเทวาสฺมาภิ รฺยติตวฺยํฯ
So then, let us follow after things which make for peace, and things by which we may build one another up.
20 ภกฺษฺยารฺถมฺ อีศฺวรสฺย กรฺมฺมโณ หานึ มา ชนยต; สรฺวฺวํ วสฺตุ ปวิตฺรมิติ สตฺยํ ตถาปิ โย ชโน ยทฺ ภุกฺตฺวา วิฆฺนํ ลภเต ตทรฺถํ ตทฺ ภทฺรํ นหิฯ
Do not overthrow God's work for food's sake. All things indeed are clean, however it is evil for anyone who creates a stumbling block by eating.
21 ตว มำสภกฺษณสุราปานาทิภิ: กฺริยาภิ รฺยทิ ตว ภฺราตุ: ปาทสฺขลนํ วิคฺโหฺน วา จาญฺจลฺยํ วา ชายเต ตรฺหิ ตทฺโภชนปานโยสฺตฺยาโค ภทฺร: ฯ
It is good to not eat meat, drink wine, or do anything by which your brother stumbles, or is offended, or is made weak.
22 ยทิ ตว ปฺรตฺยยสฺติษฺฐติ ตรฺหีศฺวรสฺย โคจเร สฺวานฺตเร ตํ โคปย; โย ชน: สฺวมเตน สฺวํ โทษิณํ น กโรติ ส เอว ธนฺย: ฯ
The faith you have, keep between yourself and God. Happy is the one who does not judge himself in that which he approves.
23 กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ สํศยฺย ภุงฺกฺเต'รฺถาตฺ น ปฺรตีตฺย ภุงฺกฺเต, ส เอวาวศฺยํ ทณฺฑาโรฺห ภวิษฺยติ, ยโต ยตฺ ปฺรตฺยยชํ นหิ ตเทว ปาปมยํ ภวติฯ
But he who doubts is condemned if he eats, because it is not of faith; and whatever is not of faith is sin.
