โรมิณ: 12
1 เห ภฺราตร อีศฺวรสฺย กฺฤปยาหํ ยุษฺมานฺ วินเย ยูยํ สฺวํ สฺวํ ศรีรํ สชีวํ ปวิตฺรํ คฺราหฺยํ พลิมฺ อีศฺวรมุทฺทิศฺย สมุตฺสฺฤชต, เอษา เสวา ยุษฺมากํ โยคฺยาฯ
I beseech you, therefore, my brethren, by the mercies of God, that ye present your bodies a living sacrifice, holy and acceptable to God, by a rational service of him.
2 อปรํ ยูยํ สำสาริกา อิว มาจรต, กินฺตุ สฺวํ สฺวํ สฺวภาวํ ปราวรฺตฺย นูตนาจาริโณ ภวต, ตต อีศฺวรสฺย นิเทศ: กีทฺฤคฺ อุตฺตโม คฺรหณีย: สมฺปูรฺณศฺเจติ ยุษฺมาภิรนุภาวิษฺยเตฯ (aiōn g165)
And be not conformed to this world; but be ye transformed, by the renovation of your minds: and discern ye what is the good and acceptable and perfect pleasure of God. (aiōn g165)
3 กศฺจิทปิ ชโน โยคฺยตฺวาทธิกํ สฺวํ น มนฺยตำ กินฺตุ อีศฺวโร ยไสฺม ปฺรตฺยยสฺย ยตฺปริมาณมฺ อททาตฺ ส ตทนุสารโต โยคฺยรูปํ สฺวํ มนุตามฺ, อีศฺวราทฺ อนุคฺรหํ ปฺราปฺต: สนฺ ยุษฺมากมฺ เอไกกํ ชนมฺ อิตฺยาชฺญาปยามิฯ
And, by the grace given to me, I say to you all: Do not carry thoughts, beyond what ye ought to think; but think with modesty, as God hath distributed to each one his measure of faith.
4 ยโต ยทฺวทสฺมากมฺ เอกสฺมินฺ ศรีเร พหูนฺยงฺคานิ สนฺติ กินฺตุ สรฺเวฺวษามงฺคานำ การฺยฺยํ สมานํ นหิ;
For as we severally have many members in one body, and all those members have not the same functions;
5 ตทฺวทสฺมากํ พหุเตฺว'ปิ สรฺเวฺว วยํ ขฺรีษฺเฏ เอกศรีรา: ปรสฺปรมฺ องฺคปฺรตฺยงฺคเตฺวน ภวาม: ฯ
so also we, who are collectively many persons, are one body in Messiah, and are naturally members of each other.
6 อสฺมาทฺ อีศฺวรานุคฺรเหณ วิเศษํ วิเศษํ ทานมฺ อสฺมาสุ ปฺราปฺเตษุ สตฺสุ โกปิ ยทิ ภวิษฺยทฺวากฺยํ วทติ ตรฺหิ ปฺรตฺยยสฺย ปริมาณานุสารต: ส ตทฺ วทตุ;
But we have different gifts, according to the grace given to us. There is that of prophecy, according to the measure of his faith.
7 ยทฺวา ยทิ กศฺจิตฺ เสวนการี ภวติ ตรฺหิ ส ตตฺเสวนํ กโรตุ; อถวา ยทิ กศฺจิทฺ อธฺยาปยิตา ภวติ ตรฺหิ โส'ธฺยาปยตุ;
And there is that of ministration, possessed by one in his ministry. And there is that of a teacher, in his teaching.
8 ตถา ย อุปเทษฺฏา ภวติ ส อุปทิศตุ ยศฺจ ทาตา ส สรลตยา ททาตุ ยสฺตฺวธิปติ: ส ยตฺเนนาธิปติตฺวํ กโรตุ ยศฺจ ทยาลุ: ส หฺฤษฺฏมนสา ทยตามฺฯ
And there is that of a consoler, in his consoling: And that of a giver, with simplicity: And that of a presider, with dexterity: And of a sympathizer, with cheerfulness.
9 อปรญฺจ ยุษฺมากํ เปฺรม กาปฏฺยวรฺชิตํ ภวตุ ยทฺ อภทฺรํ ตทฺ ฤตียธฺวํ ยจฺจ ภทฺรํ ตสฺมินฺ อนุรชฺยธฺวมฺฯ
Let not your love be guileful: but be haters of evil things, and adherers to good things.
10 อปรํ ภฺราตฺฤตฺวเปฺรมฺนา ปรสฺปรํ ปฺรียธฺวํ สมาทราทฺ เอโก'ปรชนํ เศฺรษฺฐํ ชานีธฺวมฺฯ
Be affectionate to your brethren: and love one another. Be foremost in honoring one another.
11 ตถา การฺเยฺย นิราลสฺยา มนสิ จ โสโทฺยคา: สนฺต: ปฺรภุํ เสวธฺวมฺฯ
Be active; and not slothful. Be fervent in spirit. Be laborers for our Lord.
12 อปรํ ปฺรตฺยาศายามฺ อานนฺทิตา ทุ: ขสมเย จ ไธรฺยฺยยุกฺตา ภวต; ปฺรารฺถนายำ สตตํ ปฺรวรฺตฺตธฺวํฯ
Be joyful in your hope. Be patient under your afflictions. Be persevering in prayer.
13 ปวิตฺราณำ ทีนตำ ทูรีกุรุธฺวมฺ อติถิเสวายามฺ อนุรชฺยธฺวมฺฯ
Be communicators to the wants of the saints. Be kind to strangers.
14 เย ชนา ยุษฺมานฺ ตาฑยนฺติ ตานฺ อาศิษํ วทต ศาปมฺ อทตฺตฺวา ททฺธฺวมาศิษมฺฯ
Bless your persecutors: bless, and curse not.
15 เย ชนา อานนฺทนฺติ ไต: สารฺทฺธมฺ อานนฺทต เย จ รุทนฺติ ไต: สห รุทิตฯ
Rejoice with them who rejoice: and weep with them who weep.
16 อปรญฺจ ยุษฺมากํ มนสำ ปรสฺปรมฺ เอโกภาโว ภวตุ; อปรมฺ อุจฺจปทมฺ อนากางฺกฺษฺย นีจโลไก: สหาปิ มารฺทวมฺ อาจรต; สฺวานฺ ชฺญานิโน น มนฺยธฺวํฯ
What estimation ye make of yourselves, make also of your brethren. And indulge not high thoughts; but unite yourselves with the lowly minded. And be not wise in your own estimation.
17 ปรสฺมาทฺ อปการํ ปฺราปฺยาปิ ปรํ นาปกุรุตฯ สรฺเวฺวษำ ทฺฤษฺฏิโต ยตฺ กรฺมฺโมตฺตมํ ตเทว กุรุตฯ
And repay to no man evil for evil: but let it be your study to do good before all men.
18 ยทิ ภวิตุํ ศกฺยเต ตรฺหิ ยถาศกฺติ สรฺวฺวโลไก: สห นิรฺวฺวิโรเธน กาลํ ยาปยตฯ
And if possible, so far as it dependeth on you, live in peace with every man.
19 เห ปฺริยพนฺธว: , กไสฺมจิทฺ อปการสฺย สมุจิตํ ทณฺฑํ สฺวยํ น ททฺธฺวํ, กินฺตฺวีศฺวรียโกฺรธาย สฺถานํ ทตฺต ยโต ลิขิตมาเสฺต ปรเมศฺวร: กถยติ, ทานํ ผลสฺย มตฺกรฺมฺม สูจิตํ ปฺรททามฺยหํฯ
And be ye not avengers of yourselves, my beloved: but give place to wrath. For it is written: If thou dost not execute judgment for thyself, I will execute judgment for thee, saith God.
20 อิติการณาทฺ ริปุ รฺยทิ กฺษุธารฺตฺตเสฺต ตรฺหิ ตํ ตฺวํ ปฺรโภชยฯ ตถา ยทิ ตฺฤษารฺตฺต: สฺยาตฺ ตรฺหิ ตํ ปริปายยฯ เตน ตฺวํ มสฺตเก ตสฺย ชฺวลทคฺนึ นิธาสฺยสิฯ
And if thy adversary be hungry, feed him: and if he be thirsty, give him drink. For if thou doest these things to him, thou wilt heap coals of fire on his head.
21 กุกฺริยยา ปราชิตา น สนฺต อุตฺตมกฺริยยา กุกฺริยำ ปราชยตฯ
Be ye not overcome by evil; but overcome evil with good.
