ปฺรกาศิตํ 2
1 อิผิษสฺถสมิเต รฺทูตํ ปฺรติ ตฺวมฺ อิทํ ลิข; โย ทกฺษิณกเรณ สปฺต ตารา ธารยติ สปฺตานำ สุวรฺณทีปวฺฤกฺษาณำ มเธฺย คมนาคมเน กโรติ จ เตเนทมฺ อุจฺยเตฯ
Skrifaðu bréf til leiðtoga safnaðarins í Efesus og segðu honum þetta: Ég skrifa þér orðsendingu frá honum sem gengur á milli safnaðanna sjö og heldur leiðtogum þeirra uppi með hægri hendi sinni. Hann segir við þig:
2 ตว กฺริยา: ศฺรม: สหิษฺณุตา จ มม โคจรา: , ตฺวํ ทุษฺฏานฺ โสฒุํ น ศกฺโนษิ เย จ เปฺรริตา น สนฺต: สฺวานฺ เปฺรริตานฺ วทนฺติ ตฺวํ ตานฺ ปรีกฺษฺย มฺฤษาภาษิโณ วิชฺญาตวานฺ,
Ég þekki allt hið góða sem þú hefur gert. Ég hef fylgst með erfiði þínu og þekki þolinmæði þína. Ég veit að þú sættir þig ekki við vonda menn í söfnuðinum og hefur rannsakað fullyrðingar þeirra sem telja sig vera postula, en eru það ekki. Þú hefur komist að því að þeir eru lygarar.
3 อปรํ ตฺวํ ติติกฺษำ วิทธาสิ มม นามารฺถํ พหุ โสฒวานสิ ตถาปิ น ปรฺยฺยกฺลามฺยสฺตทปิ ชานามิฯ
Þú hefur þolað illt mín vegna, en þó ekki gefist upp.
4 กิญฺจ ตว วิรุทฺธํ มไยตตฺ วกฺตวฺยํ ยตฺ ตว ปฺรถมํ เปฺรม ตฺวยา วฺยหียตฯ
En eitt er að: Kærleikur þinn til mín er ekki sá sami og áður.
5 อต: กุต: ปติโต 'สิ ตตฺ สฺมฺฤตฺวา มน: ปราวรฺตฺตฺย ปูรฺวฺวียกฺริยา: กุรุ น เจตฺ ตฺวยา มนสิ น ปริวรฺตฺติเต 'หํ ตูรฺณมฺ อาคตฺย ตว ทีปวฺฤกฺษํ สฺวสฺถานาทฺ อปสารยิษฺยามิฯ
Manstu hvernig þú elskaðir mig í upphafi? Sérðu breytinguna? Snúðu þér aftur til mín og farðu eins að og í byrjun, annars kem ég og fjarlægi lampann þinn.
6 ตถาปิ ตเวษ คุโณ วิทฺยเต ยตฺ นีกลายตียโลกานำ ยา: กฺริยา อหมฺ ฤตีเย ตาสฺตฺวมปิ ฤตียเมฯ
En þú hatar verk þessara ósvífnu Nikólaíta, rétt eins og ég, og það fellur mér vel.
7 ยสฺย โศฺรตฺรํ วิทฺยเต ส สมิตี: ปฺรตฺยุจฺยมานามฺ อาตฺมน: กถำ ศฺฤโณตุฯ โย ชโน ชยติ ตสฺมา อหมฺ อีศฺวรสฺยารามสฺถชีวนตโร: ผลํ โภกฺตุํ ทาสฺยามิฯ
Taktu eftir því sem andinn segir nú við söfnuðina: „Þeim sem sigrar, mun ég gefa ávöxt af lífsins tré, sem vex í paradís Guðs.“
8 อปรํ สฺมุรฺณาสฺถสมิเต รฺทูตํ ปฺรตีทํ ลิข; ย อาทิรนฺตศฺจ โย มฺฤตวานฺ ปุนรฺชีวิตวำศฺจ เตเนทมฺ อุจฺยเต,
Leiðtoga safnaðarins í Smýrnu skaltu skrifa þetta: Þetta er boðskapur frá honum sem er hinn fyrsti og hinn síðasti, honum, sem var dauður, en lifnaði við.
9 ตว กฺริยา: เกฺลโศ ไทนฺยญฺจ มม โคจรา: กินฺตุ ตฺวํ ธนวานสิ เย จ ยิหูทียา น สนฺต: ศยตานสฺย สมาชา: สนฺติ ตถาปิ สฺวานฺ ยิหูทียานฺ วทนฺติ เตษำ นินฺทามปฺยหํ ชานามิฯ
Ég veit hversu mjög þú þarft að líða vegna Drottins og ég þekki fátækt þína en mundu að þú átt himnesk auðæfi! Ég veit að þeir, sem segjast vera Gyðingar og Guðs börn, tala illa um þig, en þeir eru ekki Guðs börn, heldur fulltrúar Satans.
10 ตฺวยา โย ย: เกฺลศ: โสฒวฺยสฺตสฺมาตฺ มา ไภษี: ปศฺย ศยตาโน ยุษฺมากํ ปรีกฺษารฺถํ กำศฺจิตฺ การายำ นิกฺเษปฺสฺยติ ทศ ทินานิ ยาวตฺ เกฺลโศ ยุษฺมาสุ วรฺตฺติษฺยเต จฯ ตฺวํ มฺฤตฺยุปรฺยฺยนฺตํ วิศฺวาโสฺย ภว เตนาหํ ชีวนกิรีฏํ ตุภฺยํ ทาสฺยามิฯ
Innan skamms mun djöfullinn varpa sumum ykkar í fangelsi til þess að reyna ykkur, en vertu þó ekki hræddur vegna þjáninganna sem bíða þín. Þið munuð verða ofsótt í tíu daga. En gefist ekki upp, jafnvel þótt þið þurfið að horfast í augu við dauðann. Vertu trúr allt til dauða og þá mun ég gefa þér kórónu lífsins – dýrlega framtíð, sem aldrei tekur enda.
11 ยสฺย โศฺรตฺรํ วิทฺยเต ส สมิตี: ปฺรตฺยุจฺยมานามฺ อาตฺมน: กถำ ศฺฤโณตุฯ โย ชยติ ส ทฺวิตียมฺฤตฺยุนา น หึสิษฺยเตฯ
Takið eftir því sem andinn segir nú við söfnuðina: „Þeim sem sigrar mun hinn annar dauði ekki granda.“
12 อปรํ ปรฺคามสฺถสมิเต รฺทูตํ ปฺรตีทํ ลิข, ยสฺตีกฺษฺณํ ทฺวิธารํ ขงฺคํ ธารยติ ส เอว ภาษเตฯ
Þetta skaltu skrifa leiðtoga safnaðarins í Pergamos: Þetta bréf er frá honum, sem berst með hinu beitta og tvíeggjaða sverði.
13 ตว กฺริยา มม โคจรา: , ยตฺร ศยตานสฺย สึหาสนํ ตไตฺรว ตฺวํ วสสิ ตทปิ ชานามิฯ ตฺวํ มม นาม ธารยสิ มทฺภกฺเตรสฺวีการสฺตฺวยา น กฺฤโต มม วิศฺวาสฺยสากฺษิณ อานฺติปา: สมเย 'ปิ น กฺฤต: ฯ ส ตุ ยุษฺมนฺมเธฺย 'ฆานิ ยต: ศยตานสฺตไตฺรว นิวสติฯ
Ég veit vel að í borginni þar sem þú býrð, er hásæti Satans og að hann er tilbeðinn þar af miklu kappi. En samt hefur þú verið mér trúr og ekki viljað afneita mér, jafnvel þótt áhangendur Satans tækju Antípas, minn trúa vott, af lífi mitt á meðal ykkar.
14 ตถาปิ ตว วิรุทฺธํ มม กิญฺจิทฺ วกฺตวฺยํ ยโต เทวปฺรสาทาทนาย ปรทารคมนาย เจสฺราเยล: สนฺตานานำ สมฺมุข อุนฺมาถํ สฺถาปยิตุํ พาลากฺ เยนาศิกฺษฺยต ตสฺย พิลิยม: ศิกฺษาวลมฺพินสฺตว เกจิตฺ ชนาสฺตตฺร สนฺติฯ
Samt finn ég eitt athugavert hjá þér. Þú umberð menn í ykkar hópi, sem feta í fótspor Bíleams, sem sagði Balak hvernig ætti að tæla Ísraelsmenn – fá þá til að drýgja hór – og hvetja þá til að taka þátt í heiðnum hátíðum til heiðurs skurðgoðunum.
15 ตถา นีกลายตียานำ ศิกฺษาวลมฺพินสฺตว เกจิตฺ ชนา อปิ สนฺติ ตเทวาหมฺ ฤตีเยฯ
Slíkir menn, fylgjendur Bíleams, finnast á meðal ykkar!
16 อโต เหโตสฺตฺวํ มน: ปริวรฺตฺตย น เจทหํ ตฺวรยา ตว สมีปมุปสฺถาย มทฺวกฺตสฺถขงฺเคน ไต: สห โยตฺสฺยามิฯ
Afstaða þín til þessara manna verður að breytast, annars kem ég fyrirvaralaust og berst við þá með sverði munns míns.
17 ยสฺย โศฺรตฺรํ วิทฺยเต ส สมิตี: ปฺรตฺยุจฺยมานามฺ อาตฺมน: กถำ ศฺฤโณตุฯ โย ชโน ชยติ ตสฺมา อหํ คุปฺตมานฺนำ โภกฺตุํ ทาสฺยามิ ศุภฺรปฺรสฺตรมปิ ตไสฺม ทาสฺยามิ ตตฺร ปฺรสฺตเร นูตนํ นาม ลิขิตํ ตจฺจ คฺรหีตารํ วินา นาเนฺยน เกนาปฺยวคมฺยเตฯ
Allir, sem heyrn hafa, taki eftir því sem andinn segir söfnuðunum: „Þeir sem sigra, fá að eta hið hulda manna – hina leyndu fæðu himnanna. Ég mun gefa hverjum um sig hvítan stein, sem á verður grafið nýtt nafn, sem viðtakandinn einn þekkir.“
18 อปรํ ถุยาตีราสฺถสมิเต รฺทูตํ ปฺรตีทํ ลิขฯ ยสฺย โลจเน วหฺนิศิขาสทฺฤเศ จรเณา จ สุปิตฺตลสงฺกาเศา ส อีศฺวรปุโตฺร ภาษเต,
Þetta skaltu skrifa leiðtoga safnaðarins í Þýatíru: Þessi boðskapur er frá syni Guðs. Augu hans loga sem eldur og fætur hans eru eins og fægður eir.
19 ตว กฺริยา: เปฺรม วิศฺวาส: ปริจรฺยฺยา สหิษฺณุตา จ มม โคจรา: , ตว ปฺรถมกฺริยาภฺย: เศษกฺริยา: เศฺรษฺฐาสฺตทปิ ชานามิฯ
Ég þekki þín góðu verk: Umhyggju þína fyrir fátæklingum – allar gjafirnar og þjónustuna, sem þú hefur veitt þeim. Ég veit líka um kærleika þinn, trú þína og þolinmæði og ég sé að þér fer stöðugt fram.
20 ตถาปิ ตว วิรุทฺธํ มยา กิญฺจิทฺ วกฺตวฺยํ ยโต ยา อีเษพลฺนามิกา โยษิตฺ สฺวำ ภวิษฺยทฺวาทินีํ มนฺยเต เวศฺยาคมนาย เทวปฺรสาทาศนาย จ มม ทาสานฺ ศิกฺษยติ ภฺรามยติ จ สา ตฺวยา น นิวารฺยฺยเตฯ
Eitt finnst mér samt aðfinnsluvert hjá þér: Þú leyfir Jessabel, konunni sem telur sig hafa spádómsgáfu, að segja þjónum mínum að siðleysi sé ekki alvarlegt mál. Hún hvetur þá til að drýgja hór og borða kjöt sem fórnað hefur verið skurðgoðunum.
21 อหํ มน: ปริวรฺตฺตนาย ตไสฺย สมยํ ทตฺตวานฺ กินฺตุ สา สฺวียเวศฺยากฺริยาโต มน: ปริวรฺตฺตยิตุํ นาภิลษติฯ
Ég gaf henni frest til að skipta um skoðun og taka nýja stefnu, en hún vildi það ekki.
22 ปศฺยาหํ ตำ ศยฺยายำ นิกฺเษปฺสฺยามิ, เย ตยา สารฺทฺธํ วฺยภิจารํ กุรฺวฺวนฺติ เต ยทิ สฺวกฺริยาโภฺย มนำสิ น ปราวรฺตฺตยนฺติ ตรฺหิ ตานปิ มหาเกฺลเศ นิกฺเษปฺสฺยามิ
Taktu nú eftir því sem ég segi: Ef hún og þeir, sem fylgt hafa siðleysi hennar, iðrast ekki synda sinna, mun ég láta þau öll leggjast á sóttarsæng
23 ตสฺยา: สนฺตานำศฺจ มฺฤตฺยุนา หนิษฺยามิฯ เตนาหมฺ อนฺต: กรณานำ มนสาญฺจานุสนฺธานการี ยุษฺมากเมไกกไสฺม จ สฺวกฺริยาณำ ผลํ มยา ทาตวฺยมิติ สรฺวฺวา: สมิตโย ชฺญาสฺยนฺติฯ
og börn hennar mun ég deyða. Með þessu munu söfnuðirnir skilja, að ég er sá sem rannsaka leyndustu hugsanir mannsins og geld hverjum um sig eins og hann á skilið.
24 อปรมฺ อวศิษฺฏานฺ ถุยาตีรสฺถโลกานฺ อรฺถโต ยาวนฺตสฺตำ ศิกฺษำ น ธารยนฺติ เย จ ไกศฺจิตฺ ศยตานสฺย คมฺภีรารฺถา อุจฺยนฺเต ตานฺ เย นาวคตวนฺตสฺตานหํ วทามิ ยุษฺมาสุ กมปฺยปรํ ภารํ นาโรปยิษฺยามิ;
Þið í Þýatíru, sem ekki hafið fylgt þessari fölsku kenningu (sem þau kalla „Hinn djúpa sannleika“– og sem í raun og veru er runnin undan rifjum Satans), ég krefst einskis frekar af ykkur. Haldið aðeins fast við það sem þið hafið, þangað til ég kem.
25 กินฺตุ ยทฺ ยุษฺมากํ วิทฺยเต ตตฺ มมาคมนํ ยาวทฺ ธารยตฯ
26 โย ชโน ชยติ เศษปรฺยฺยนฺตํ มม กฺริยา: ปาลยติ จ ตสฺมา อหมฺ อนฺยชาตียานามฺ อาธิปตฺยํ ทาสฺยามิ;
Þeim sem sigra – þeim sem gera minn vilja allt til enda – mun ég gefa vald yfir þjóðunum.
27 ปิตฺฤโต มยา ยทฺวตฺ กรฺตฺฤตฺวํ ลพฺธํ ตทฺวตฺ โส 'ปิ เลาหทณฺเฑน ตานฺ จารยิษฺยติ เตน มฺฤทฺภาชนานีว เต จูรฺณา ภวิษฺยนฺติฯ
Þið munuð stjórna þeim með járnsprota á sama hátt og ég – slíkt vald gaf faðir minn mér – og þær munu brotna eins og leirkrukka, sem fer í þúsund mola.
28 อปรมฺ อหํ ตไสฺม ปฺรภาตียตารามฺ อปิ ทาสฺยามิฯ
En ykkur færi ég morgunstjörnuna að gjöf!
29 ยสฺย โศฺรตฺรํ วิทฺยเต ส สมิตี: ปฺรตฺยุจฺยมานามฺ อาตฺมน: กถำ ศฺฤโณตุฯ
Þið sem heyrið, hlustið á það sem Guðs andi segir söfnuðunum.
