ปฺรกาศิตํ 15
1 ตต: ปรมฺ อหํ สฺวรฺเค 'ปรมฺ เอกมฺ อทฺภุตํ มหาจิหฺนํ ทฺฤษฺฏวานฺ อรฺถโต ไย รฺทณฺไฑรีศฺวรสฺย โกป: สมาปฺตึ คมิษฺยติ ตานฺ ทณฺฑานฺ ธารยนฺต: สปฺต ทูตา มยา ทฺฤษฺฏา: ฯ
E vi outro grande e admirável sinal no céu: sete anjos, que tinham as sete últimas pragas; porque nelas é consumada a ira de Deus.
2 วหฺนิมิศฺริตสฺย กาจมยสฺย ชลาศยสฺยากฺฤติรปิ ทฺฤษฺฏา เย จ ปโศสฺตตฺปฺรติมายาสฺตนฺนามฺโน 'งฺกสฺย จ ปฺรภูตวนฺตเสฺต ตสฺย กาจมยชลาศยสฺย ตีเร ติษฺฐนฺต อีศฺวรียวีณา ธารยนฺติ,
E vi como um mar de vidro misturado com fogo; e os que sairam vitoriosos da besta, e da sua imagem, e do seu sinal, e do número do seu nome, que estavam junto ao mar de vidro, e tinham as harpas de Deus.
3 อีศฺวรทาสสฺย มูสโส คีตํ เมษศาวกสฺย จ คีตํ คายนฺโต วทนฺติ, ยถา, สรฺวฺวศกฺติวิศิษฺฏสฺตฺวํ เห ปฺรโภ ปรเมศฺวรฯ ตฺวทียสรฺวฺวกรฺมฺมาณิ มหานฺติ จาทฺภุตานิ จฯ สรฺวฺวปุณฺยวตำ ราชนฺ มารฺคา นฺยายฺยา ฤตาศฺจ เตฯ
E cantavam o cântico de Moisés, o servo de Deus, e o cântico do Cordeiro, dizendo: Grandes e maravilhosas são as tuas obras, Senhor Deus Todo-poderoso! justos e verdadeiros são os teus caminhos, ó Rei dos santos.
4 เห ปฺรโภ นามเธยาตฺเต โก น ภีตึ คมิษฺยติฯ โก วา ตฺวทียนามฺนศฺจ ปฺรศํสำ น กริษฺยติฯ เกวลสฺตฺวํ ปวิโตฺร 'สิ สรฺวฺวชาตียมานวา: ฯ ตฺวาเมวาภิปฺรณํสฺยนฺติ สมาคตฺย ตฺวทนฺติกํฯ ยสฺมาตฺตว วิจาราชฺญา: ปฺราทุรฺภาวํ คตา: กิล๚
Quem te não temerá, ó Senhor, e não magnificará o teu nome? Porque só tu és Santo; por isso todas as nações virão, e adorarão diante de ti, porque os teus juízos são manifestos.
5 ตทนนฺตรํ มยิ นิรีกฺษมาเณ สติ สฺวรฺเค สากฺษฺยาวาสสฺย มนฺทิรสฺย ทฺวารํ มุกฺตํฯ
E depois disto olhei, e eis que o templo do tabernáculo do testemunho se abriu no céu.
6 เย จ สปฺต ทูตา: สปฺต ทณฺฑานฺ ธารยนฺติ เต ตสฺมาตฺ มนฺทิราตฺ นิรคจฺฉนฺฯ เตษำ ปริจฺฉทา นิรฺมฺมลศฺฤภฺรวรฺณวสฺตฺรนิรฺมฺมิตา วกฺษำสิ จ สุวรฺณศฺฤงฺขไล เรฺวษฺฏิตานฺยาสนฺฯ
E os sete anjos que tinham as sete pragas sairam do templo, vestidos de linho puro e resplandecente, e cingidos com cintos de ouro ao redor de seus peitos.
E um dos quatro animais deu aos sete anjos sete salvas de ouro, cheias da ira de Deus, que vive para todo o sempre. (aiōn g165)
8 อนนฺตรมฺ อีศฺวรสฺย เตช: ปฺรภาวการณาตฺ มนฺทิรํ ธูเมน ปริปูรฺณํ ตสฺมาตฺ ไต: สปฺตทูไต: สปฺตทณฺฑานำ สมาปฺตึ ยาวตฺ มนฺทิรํ เกนาปิ ปฺรเวษฺฏุํ นาศกฺยตฯ
E o templo encheu-se com o fumo da glória de Deus e do seu poder; e ninguém podia entrar no templo, até que se consumassem as sete pragas dos sete anjos.
