ปฺรกาศิตํ 10
1 อนนฺตรํ สฺวรฺคาทฺ อวโรหนฺ อปร เอโก มหาพโล ทูโต มยา ทฺฤษฺฏ: , ส ปริหิตเมฆสฺตสฺย ศิรศฺจ เมฆธนุษา ภูษิตํ มุขมณฺฑลญฺจ สูรฺยฺยตุลฺยํ จรเณา จ วหฺนิสฺตมฺภสเมาฯ
And I saw another strong angel coming down from heaven, clothed with a cloud, and a rainbow was upon his head, and his face was like the sun, and his feet as pillars of fire.
2 ส สฺวกเรณ วิสฺตีรฺณเมกํ กฺษูทฺรคฺรนฺถํ ธารยติ, ทกฺษิณจรเณน สมุเทฺร วามจรเณน จ สฺถเล ติษฺฐติฯ
And he had in his hand a little book open. And he set his right foot upon the sea, and the left upon the land;
3 ส สึหครฺชนวทฺ อุจฺไจ: สฺวเรณ นฺยนทตฺ นินาเท กฺฤเต สปฺต สฺตนิตานิ สฺวกียานฺ สฺวนานฺ ปฺรากาศยนฺฯ
and he cried with a loud voice, as a lion roars. And when he had cried, the seven thunders uttered their voices.
4 ไต: สปฺต สฺตนิไต รฺวาเกฺย กถิเต 'หํ ตตฺ เลขิตุมฺ อุทฺยต อาสํ กินฺตุ สฺวรฺคาทฺ วาคิยํ มยา ศฺรุตา สปฺต สฺตนิไต รฺยทฺ ยทฺ อุกฺตํ ตตฺ มุทฺรยางฺกย มา ลิขฯ
And when the seven thunders had spoken, I was about to write; and I heard a voice from heaven saying, Seal up the things which the seven thunders spoke, and write them not.
5 อปรํ สมุทฺรเมทิโนฺยสฺติษฺฐนฺ โย ทูโต มยา ทฺฤษฺฏ: ส คคนํ ปฺรติ สฺวทกฺษิณกรมุตฺถาปฺย
And the angel whom I saw standing upon the sea, and upon the land, lifted up his right hand to heaven,
6 อปรํ สฺวรฺคาทฺ ยสฺย รโว มยาศฺราวิ ส ปุน รฺมำ สมฺภาวฺยาวทตฺ ตฺวํ คตฺวา สมุทฺรเมทิโนฺยสฺติษฺฐโต ทูตสฺย กราตฺ ตํ วิสฺตีรฺณ กฺษุทฺรคฺรนฺถํ คฺฤหาณ, เตน มยา ทูตสมีปํ คตฺวา กถิตํ คฺรนฺโถ 'เสา ทียตำฯ (aiōn g165)
and swore by him who liveth for ever and ever, who created the heaven, and the things therein, and the earth and the things therein, and the sea, and the things therein, that there should be no longer delay; (aiōn g165)
7 กินฺตุ ตูรีํ วาทิษฺยต: สปฺตมทูตสฺย ตูรีวาทนสมย อีศฺวรสฺย คุปฺตา มนฺตฺรณา ตสฺย ทาสานฺ ภวิษฺยทฺวาทิน: ปฺรติ เตน สุสํวาเท ยถา ปฺรกาศิตา ตไถว สิทฺธา ภวิษฺยติฯ
but in the days of the voice of the seventh angel, when he is about to sound, then should be finished the mystery of God, as he declared the glad tidings to his servants the prophets.
8 อปรํ สฺวรฺคาทฺ ยสฺย รโว มยาศฺราวิ ส ปุน รฺมำ สมฺภาษฺยาวทตฺ ตฺวํ คตฺวา สมุทฺรเมทิโนฺยสฺติษฺฐโต ทูตสฺย กราตฺ ตํ วิสฺตีรฺณํ กฺษุทฺรคฺรนฺถํ คฺฤหาณ,
And the voice which I heard out of heaven I heard again speaking to me, and saying: Go, take the little book which is open in the hand of the angel who is standing upon the sea, and upon the land.
9 เตน มยา ทูตสมีปํ คตฺวา กถิตํ คฺรนฺโถ 'เสา ทียตำฯ ส มามฺ อวทตฺ ตํ คฺฤหีตฺวา คิล, ตโวทเร ส ติกฺตรโส ภวิษฺยติ กินฺตุ มุเข มธุวตฺ สฺวาทุ รฺภวิษฺยติฯ
And I went to the angel, telling him to give me the little book. And he saith to me, Take it, and eat it up; and it will make thy stomach bitter, but in thy mouth it will be sweet as honey.
10 เตน มยา ทูตสฺย กราทฺ คฺรนฺโถ คฺฤหีโต คิลิตศฺจฯ ส ตุ มม มุเข มธุวตฺ สฺวาทุราสีตฺ กินฺตฺวทนาตฺ ปรํ มโมทรสฺติกฺตตำ คต: ฯ
And I took the little book out of the angel's hand, and ate it up; and it was in my mouth sweet as honey; and when I had eaten it, my stomach became bitter.
11 ตต: ส มามฺ อวทตฺ พหูนฺ ชาติวํศภาษาวทิราชานฺ อธิ ตฺวยา ปุน รฺภวิษฺยทฺวากฺยํ วกฺตวฺยํฯ
And it was said to me, Thou must again prophesy concerning many peoples, and nations, and tongues, and kings.
