มถิ: 7
1 ยถา ยูยํ โทษีกฺฤตา น ภวถ, ตตฺกฺฤเต'นฺยํ โทษิณํ มา กุรุตฯ
“No juzguéis, para que no seáis juzgados.
2 ยโต ยาทฺฤเศน โทเษณ ยูยํ ปรานฺ โทษิณ: กุรุถ, ตาทฺฤเศน โทเษณ ยูยมปิ โทษีกฺฤตา ภวิษฺยถ, อนฺยญฺจ เยน ปริมาเณน ยุษฺมาภิ: ปริมียเต, เตไนว ปริมาเณน ยุษฺมตฺกฺฤเต ปริมายิษฺยเตฯ
Porque con el juicio que juzguéis, seráis juzgados; y con la medida que midáis, os será medido.
3 อปรญฺจ นิชนยเน ยา นาสา วิทฺยเต, ตามฺ อนาโลจฺย ตว สหชสฺย โลจเน ยตฺ ตฺฤณมฺ อาเสฺต, ตเทว กุโต วีกฺษเส?
¿Por qué ves la paja que está en el ojo de tu hermano, pero no consideras la viga que está en tu propio ojo?
4 ตว นิชโลจเน นาสายำ วิทฺยมานายำ, เห ภฺราต: , ตว นยนาตฺ ตฺฤณํ พหิษฺยรฺตุํ อนุชานีหิ, กถาเมตำ นิชสหชาย กถํ กถยิตุํ ศกฺโนษิ?
¿O cómo vas a decir a tu hermano: “Déjame sacar la paja de tu ojo”, y he aquí que la viga está en tu propio ojo?
5 เห กปฏินฺ, อาเทา นิชนยนาตฺ นาสำ พหิษฺกุรุ ตโต นิชทฺฤษฺเฏา สุปฺรสนฺนายำ ตว ภฺราตฺฤ โรฺลจนาตฺ ตฺฤณํ พหิษฺกรฺตุํ ศกฺษฺยสิฯ
¡Hipócrita! Saca primero la viga de tu propio ojo, y entonces podrás ver con claridad para sacar la paja del ojo de tu hermano.
6 อนฺยญฺจ สารเมเยภฺย: ปวิตฺรวสฺตูนิ มา วิตรต, วราหาณำ สมกฺษญฺจ มุกฺตา มา นิกฺษิปต; นิกฺเษปณาตฺ เต ตา: สรฺวฺวา: ปไท รฺทลยิษฺยนฺติ, ปราวฺฤตฺย ยุษฺมานปิ วิทารยิษฺยนฺติฯ
“No déis lo santo a los perros, ni echéis vuestras perlas a los cerdos, no sea que las pisoteen y se vuelvan y os hagan pedazos.
7 ยาจธฺวํ ตโต ยุษฺมภฺยํ ทายิษฺยเต; มฺฤคยธฺวํ ตต อุทฺเทศํ ลปฺสฺยเธฺว; ทฺวารมฺ อาหต, ตโต ยุษฺมตฺกฺฤเต มุกฺตํ ภวิษฺยติฯ
“Pedid y se os dará. Buscad y encontraréis. Llamad, y se os abrirá.
8 ยสฺมาทฺ เยน ยาจฺยเต, เตน ลภฺยเต; เยน มฺฤคฺยเต เตโนทฺเทศ: ปฺราปฺยเต; เยน จ ทฺวารมฺ อาหนฺยเต, ตตฺกฺฤเต ทฺวารํ โมจฺยเตฯ
Porque todo el que pide recibe. El que busca, encuentra. Al que llama se le abrirá.
9 อาตฺมเชน ปูเป ปฺรารฺถิเต ตไสฺม ปาษาณํ วิศฺราณยติ,
¿O quién hay entre vosotros que, si su hijo le pide pan, le dé una piedra?
10 มีเน ยาจิเต จ ตไสฺม ภุชคํ วิตรติ, เอตาทฺฤศ: ปิตา ยุษฺมากํ มเธฺย ก อาเสฺต?
O si le pide un pescado, ¿quién le dará una serpiente?
11 ตสฺมาทฺ ยูยมฺ อภทฺรา: สนฺโต'ปิ ยทิ นิชพาลเกภฺย อุตฺตมํ ทฺรวฺยํ ทาตุํ ชานีถ, ตรฺหิ ยุษฺมากํ สฺวรฺคสฺถ: ปิตา สฺวียยาจเกภฺย: กิมุตฺตมานิ วสฺตูนิ น ทาสฺยติ?
Pues si vosotros, siendo malos, sabéis dar buenas dádivas a vuestros hijos, ¡cuánto más vuestro Padre, que está en los cielos, dará cosas buenas a los que le pidan!
12 ยูษฺมานฺ ปฺรตีตเรษำ ยาทฺฤโศ วฺยวหาโร ยุษฺมากํ ปฺริย: , ยูยํ ตานฺ ปฺรติ ตาทฺฤศาเนว วฺยวหารานฺ วิธตฺต; ยสฺมาทฺ วฺยวสฺถาภวิษฺยทฺวาทินำ วจนานามฺ อิติ สารมฺฯ
Por tanto, todo lo que queráis que os hagan los hombres, también se lo haréis vosotros a ellos; porque esto es la ley y los profetas.
13 สงฺกีรฺณทฺวาเรณ ปฺรวิศต; ยโต นรกคมนาย ยทฺ ทฺวารํ ตทฺ วิสฺตีรฺณํ ยจฺจ วรฺตฺม ตทฺ พฺฤหตฺ เตน พหว: ปฺรวิศนฺติฯ
“Entrad por la puerta estrecha; porque ancha es la puerta y ancho el camino que lleva a la perdición, y son muchos los que entran por ella.
14 อปรํ สฺวรฺคคมนาย ยทฺ ทฺวารํ ตตฺ กีทฺฤกฺ สํกีรฺณํฯ ยจฺจ วรฺตฺม ตตฺ กีทฺฤคฺ ทุรฺคมมฺฯ ตทุทฺเทษฺฏาร: กิยนฺโต'ลฺปา: ฯ
¡Qué estrecha es la puerta y qué estrecho el camino que lleva a la vida! Son pocos los que la encuentran.
15 อปรญฺจ เย ชนา เมษเวเศน ยุษฺมากํ สมีปมฺ อาคจฺฉนฺติ, กินฺตฺวนฺตรฺทุรนฺตา วฺฤกา เอตาทฺฤเศโภฺย ภวิษฺยทฺวาทิภฺย: สาวธานา ภวต, ยูยํ ผเลน ตานฺ ปริเจตุํ ศกฺนุถฯ
“Guardaos de los falsos profetas, que vienen a vosotros con piel de oveja, pero por dentro son lobos rapaces.
16 มนุชา: กึ กณฺฏกิโน วฺฤกฺษาทฺ ทฺรากฺษาผลานิ ศฺฤคาลโกลิตศฺจ อุฑุมฺพรผลานิ ศาตยนฺติ?
Por sus frutos los conoceréis. ¿Acaso recogéis uvas de los espinos o higos de los cardos?
17 ตทฺวทฺ อุตฺตม เอว ปาทป อุตฺตมผลานิ ชนยติ, อธมปาทเปอวาธมผลานิ ชนยติฯ
Así, todo árbol bueno produce frutos buenos, pero el árbol corrompido produce frutos malos.
18 กินฺตูตฺตมปาทป: กทาปฺยธมผลานิ ชนยิตุํ น ศกฺโนติ, ตถาธโมปิ ปาทป อุตฺตมผลานิ ชนยิตุํ น ศกฺโนติฯ
Un árbol bueno no puede producir frutos malos, ni un árbol corrompido puede producir frutos buenos.
19 อปรํ เย เย ปาทปา อธมผลานิ ชนยนฺติ, เต กฺฤตฺตา วเหฺนา กฺษิปฺยนฺเตฯ
Todo árbol que no da buenos frutos es cortado y arrojado al fuego.
20 อเตอว ยูยํ ผเลน ตานฺ ปริเจษฺยถฯ
Por tanto, por sus frutos los conoceréis.
21 เย ชนา มำ ปฺรภุํ วทนฺติ, เต สรฺเวฺว สฺวรฺคราชฺยํ ปฺรเวกฺษฺยนฺติ ตนฺน, กินฺตุ โย มานโว มม สฺวรฺคสฺถสฺย ปิตุริษฺฏํ กรฺมฺม กโรติ ส เอว ปฺรเวกฺษฺยติฯ
“No todo el que me dice: ‘Señor, Señor’, entrará en el Reino de los Cielos, sino el que hace la voluntad de mi Padre que está en los cielos.
22 ตทฺ ทิเน พหโว มำ วทิษฺยนฺติ, เห ปฺรโภ เห ปฺรโภ, ตว นามฺนา กิมสฺมามิ รฺภวิษฺยทฺวากฺยํ น วฺยาหฺฤตํ? ตว นามฺนา ภูตา: กึ น ตฺยาชิตา: ? ตว นามฺนา กึ นานาทฺภุตานิ กรฺมฺมาณิ น กฺฤตานิ?
Muchos me dirán en aquel día: “Señor, Señor, ¿no profetizamos en tu nombre, en tu nombre expulsamos demonios y en tu nombre hicimos muchas obras poderosas?
23 ตทาหํ วทิษฺยามิ, เห กุกรฺมฺมการิโณ ยุษฺมานฺ อหํ น เวทฺมิ, ยูยํ มตฺสมีปาทฺ ทูรีภวตฯ
Entonces diré: Nunca os conocí. Apartaos de mí, obradores de iniquidad’.
24 ย: กศฺจิตฺ มไมตา: กถา: ศฺรุตฺวา ปาลยติ, ส ปาษาโณปริ คฺฤหนิรฺมฺมาตฺรา ชฺญานินา สห มโยปมียเตฯ
“Por tanto, todo el que oiga estas palabras mías y las ponga en práctica, lo compararé a un hombre prudente que construyó su casa sobre una roca.
25 ยโต วฺฤษฺเฏา สตฺยามฺ อาปฺลาว อาคเต วาเยา วาเต จ เตษุ ตทฺเคหํ ลคฺเนษุ ปาษาโณปริ ตสฺย ภิตฺเตสฺตนฺน ปตติ
Cayó la lluvia, vinieron las inundaciones y los vientos soplaron y golpearon esa casa; y no se cayó, porque estaba fundada sobre la roca.
26 กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ มไมตา: กถา: ศฺรุตฺวา น ปาลยติ ส ไสกเต เคหนิรฺมฺมาตฺรา 'ชฺญานินา อุปมียเตฯ
Todo el que oiga estas palabras mías y no las ponga en práctica será como un insensato que construyó su casa sobre la arena.
27 ยโต ชลวฺฤษฺเฏา สตฺยามฺ อาปฺลาว อาคเต ปวเน วาเต จ ไต รฺคฺฤเห สมาฆาเต ตตฺ ปตติ ตตฺปตนํ มหทฺ ภวติฯ
Cayó la lluvia, vinieron las inundaciones y los vientos soplaron y golpearon esa casa; y se cayó, y su caída fue grande.”
28 ยีศุไนเตษุ วาเกฺยษุ สมาปิเตษุ มานวาสฺตทีโยปเทศมฺ อาศฺจรฺยฺยํ เมนิเรฯ
Cuando Jesús terminó de decir estas cosas, las multitudes se asombraron de su enseñanza,
29 ยสฺมาตฺ ส อุปาธฺยายา อิว ตานฺ โนปทิเทศ กินฺตุ สมรฺถปุรุษอิว สมุปทิเทศฯ
porque les enseñaba con autoridad, y no como los escribas.
