มถิ: 27
1 ปฺรภาเต ชาเต ปฺรธานยาชกโลกปฺราจีนา ยีศุํ หนฺตุํ ตตฺปฺรติกูลํ มนฺตฺรยิตฺวา
Als es hierauf Tag geworden war, faßten alle Hohenpriester und die Ältesten des Volkes einen Beschluß gegen Jesus, um seine Hinrichtung zu erreichen.
2 ตํ พทฺวฺวา นีตฺวา ปนฺตียปีลาตาขฺยาธิเป สมรฺปยามาสุ: ฯ
Sie ließen ihn dann fesseln und abführen und übergaben ihn dem Statthalter Pontius Pilatus.
3 ตโต ยีโศ: ปรกเรวฺวรฺปยิตา ยิหูทาสฺตตฺปฺราณาทณฺฑาชฺญำ วิทิตฺวา สนฺตปฺตมนา: ปฺรธานยาชกโลกปฺราจีนานำ สมกฺษํ ตาสฺตฺรีํศนฺมุทฺรา: ปฺรติทายาวาทีตฺ,
Als jetzt Judas, sein Verräter, erkannte, daß er (Jesus) verurteilt worden war, bereute er seine Tat. Und er brachte die dreißig Silberstücke den Hohenpriestern und Ältesten zurück
4 เอตนฺนิราโคนรปฺราณปรกรารฺปณาตฺ กลุษํ กฺฤตวานหํฯ ตทา ต อุทิตวนฺต: , เตนาสฺมากํ กึ? ตฺวยา ตทฺ พุธฺยตามฺฯ
mit den Worten: »Ich habe unrecht getan, daß ich unschuldiges Blut überantwortet habe!« Sie aber erwiderten: »Was geht das uns an? Da sich du selber zu!«
5 ตโต ยิหูทา มนฺทิรมเธฺย ตา มุทฺรา นิกฺษิปฺย ปฺรสฺถิตวานฺ อิตฺวา จ สฺวยมาตฺมานมุทฺพพนฺธฯ
Da warf er das Geld in das Tempelhaus und machte sich davon, ging hin und erhängte sich.
6 ปศฺจาตฺ ปฺรธานยาชกาสฺตา มุทฺรา อาทาย กถิตวนฺต: , เอตา มุทฺรา: โศณิตมูลฺยํ ตสฺมาทฺ ภาณฺฑาคาเร น นิธาตวฺยา: ฯ
Die Hohenpriester aber nahmen das Geld und sagten: »Es geht nicht an, daß wir es in den Tempelschatz tun, denn es ist Blutgeld.«
7 อนนฺตรํ เต มนฺตฺรยิตฺวา วิเทศินำ ศฺมศานสฺถานาย ตาภิ: กุลาลสฺย เกฺษตฺรมกฺรีณนฺฯ
Nachdem sie dann einen Beschluß gefaßt hatten, kauften sie für das Geld den ›Töpferacker‹ zum Begräbnisplatz für die Fremden;
8 อโต'ทฺยาปิ ตตฺสฺถานํ รกฺตกฺเษตฺรํ วทนฺติฯ
daher führt jener Acker den Namen ›Blutacker‹ (hebräisch Hakeldama) bis auf den heutigen Tag.
9 อิตฺถํ สติ อิสฺราเยลียสนฺตาไน รฺยสฺย มูลฺยํ นิรุปิตํ, ตสฺย ตฺรึศนฺมุทฺรามานํ มูลฺยํ
Damals erfüllte sich das Wort des Propheten Jeremia: »Sie nahmen die dreißig Silberstücke, den Geldbetrag für den so Gewerteten, auf den man von seiten der Israeliten einen solchen Preis ausgesetzt hatte,
10 มำ ปฺรติ ปรเมศฺวรสฺยาเทศาตฺ เตภฺย อาทียต, เตน จ กุลาลสฺย เกฺษตฺรํ กฺรีตมิติ ยทฺวจนํ ยิริมิยภวิษฺยทฺวาทินา โปฺรกฺตํ ตตฺ ตทาสิธฺยตฺฯ
und gaben sie für den Töpferacker, wie der Herr es mir geboten hatte.«
11 อนนฺตรํ ยีเศา ตทธิปเต: สมฺมุข อุปติษฺฐติ ส ตํ ปปฺรจฺฉ, ตฺวํ กึ ยิหูทียานำ ราชา? ตทา ยีศุสฺตมวทตฺ, ตฺวํ สตฺยมุกฺตวานฺฯ
Jesus aber wurde dem Statthalter vorgeführt, und dieser befragte ihn mit den Worten: »Bist du der König der Juden?« Jesus antwortete: »Ja, ich bin es.«
12 กินฺตุ ปฺรธานยาชกปฺราจีไนรภิยุกฺเตน เตน กิมปิ น ปฺรตฺยวาทิฯ
Während er dann von den Hohenpriestern und Ältesten angeklagt wurde, gab er keine Antwort.
13 ตต: ปีลาเตน ส อุทิต: , อิเม ตฺวตฺปฺรติกูลต: กติ กติ สากฺษฺยํ ททติ, ตตฺ ตฺวํ น ศฺฤโณษิ?
Da fragte ihn Pilatus: »Hörst du nicht, was sie alles gegen dich aussagen?«
14 ตถาปิ ส เตษาเมกสฺยาปิ วจส อุตฺตรํ โนทิตวานฺ; เตน โส'ธิปติ รฺมหาจิตฺรํ วิทามาสฯ
Doch er antwortete ihm auf keine einzige Frage, so daß der Statthalter sich sehr verwunderte.
15 อนฺยจฺจ ตนฺมหกาเล'ธิปเตเรตาทฺฤศี ราติราสีตฺ, ปฺรชา ยํ กญฺจน พนฺธินํ ยาจนฺเต, ตเมว ส โมจยตีติฯ
An jedem (Passah-) Fest aber pflegte der Statthalter dem Volke einen Gefangenen nach ihrer Wahl freizugeben.
16 ตทานีํ พรพฺพานามา กศฺจิตฺ ขฺยาตพนฺธฺยาสีตฺฯ
Man hatte aber damals einen berüchtigten Gefangenen namens Barabbas (in Haft).
17 ตต: ปีลาตสฺตตฺร มิลิตานฺ โลกานฺ อปฺฤจฺฉตฺ, เอษ พรพฺพา พนฺธี ขฺรีษฺฏวิขฺยาโต ยีศุศฺไจตโย: กํ โมจยิษฺยามิ? ยุษฺมากํ กิมีปฺสิตํ?
Als die Menge nun versammelt war, fragte Pilatus sie: »Wen soll ich euch freigeben, Barabbas oder Jesus, den man Christus nennt?«
18 ไตรีรฺษฺยยา ส สมรฺปิต อิติ ส ชฺญาตวานฺฯ
Er wußte nämlich wohl, daß sie ihn aus Neid überantwortet hatten.
19 อปรํ วิจาราสโนปเวศนกาเล ปีลาตสฺย ปตฺนี ภฺฤตฺยํ ปฺรหิตฺย ตไสฺม กถยามาส, ตํ ธารฺมฺมิกมนุชํ ปฺรติ ตฺวยา กิมปิ น กรฺตฺตวฺยํ; ยสฺมาตฺ ตตฺกฺฤเต'ทฺยาหํ สฺวปฺเน ปฺรภูตกษฺฏมลเภฯ
Während er aber auf dem Richterstuhl saß, schickte seine Frau zu ihm und ließ ihm sagen: »Habe du mit diesem Gerechten nichts zu schaffen! Denn ich habe heute nacht im Traum viel um seinetwillen ausgestanden.«
20 อนนฺตรํ ปฺรธานยาชกปฺราจีนา พรพฺพำ ยาจิตฺวาทาตุํ ยีศุญฺจ หนฺตุํ สกลโลกานฺ ปฺราวรฺตฺตยนฺฯ
Die Hohenpriester und Ältesten aber redeten auf das Volk ein, sie möchten sich den Barabbas erbitten, Jesus dagegen hinrichten lassen.
21 ตโต'ธิปติสฺตานฺ ปฺฤษฺฏวานฺ, เอตโย: กมหํ โมจยิษฺยามิ? ยุษฺมากํ เกจฺฉา? เต โปฺรจุ รฺพรพฺพำฯ
Da richtete der Statthalter (nochmals) die Frage an sie: »Wen von den beiden soll ich euch freigeben?« Sie riefen: »Barabbas!«
22 ตทา ปีลาต: ปปฺรจฺฉ, ตรฺหิ ยํ ขฺรีษฺฏํ วทนฺติ, ตํ ยีศุํ กึ กริษฺยามิ? สรฺเวฺว กถยามาสุ: , ส กฺรุเศน วิธฺยตำฯ
Pilatus fragte sie weiter: »Was soll ich denn mit Jesus machen, den man Christus nennt?« Sie riefen alle: »Ans Kreuz mit ihm!«
23 ตโต'ธิปติรวาทีตฺ, กุต: ? กึ เตนาปราทฺธํ? กินฺตุ เต ปุนรุไจ รฺชคทุ: , ส กฺรุเศน วิธฺยตำฯ
Der Statthalter entgegnete ihnen: »Was hat er denn Böses getan?« Sie schrien nur noch lauter: »Ans Kreuz mit ihm!«
24 ตทา นิชวากฺยมคฺราหฺยมภูตฺ, กลหศฺจาปฺยภูตฺ, ปีลาต อิติ วิโลกฺย โลกานำ สมกฺษํ โตยมาทาย กเรา ปฺรกฺษาลฺยาโวจตฺ, เอตสฺย ธารฺมฺมิกมนุษฺยสฺย โศณิตปาเต นิรฺโทโษ'หํ, ยุษฺมาภิเรว ตทฺ พุธฺยตำฯ
Als nun Pilatus einsah, daß er nichts erreichte, der Lärm vielmehr immer größer wurde, ließ er sich Wasser reichen, wusch sich vor dem Volk die Hände und sagte: »Ich bin am Blut dieses Gerechten unschuldig; seht ihr zu!«
25 ตทา สรฺวฺวา: ปฺรชา: ปฺรตฺยโวจนฺ, ตสฺย โศณิตปาตาปราโธ'สฺมากมฺ อสฺมตฺสนฺตานานาญฺโจปริ ภวตุฯ
Da antwortete das gesamte Volk mit dem Ruf: »Sein Blut (komme) über uns und über unsere Kinder!«
26 ตต: ส เตษำ สมีเป พรพฺพำ โมจยามาส ยีศุนฺตุ กษาภิราหตฺย กฺรุเศน เวธิตุํ สมรฺปยามาสฯ
Daraufhin gab er ihnen den Barabbas frei, Jesus aber ließ er geißeln und überwies ihn dann (den Soldaten) zur Kreuzigung.
27 อนนฺตรมฺ อธิปเต: เสนา อธิปเต รฺคฺฤหํ ยีศุมานีย ตสฺย สมีเป เสนาสมูหํ สํชคฺฤหุ: ฯ
Hierauf nahmen die Soldaten des Statthalters Jesus mit sich in die Statthalterei und riefen dort die ganze Kohorte gegen ihn zusammen.
28 ตตเสฺต ตสฺย วสนํ โมจยิตฺวา กฺฤษฺณโลหิตวรฺณวสนํ ปริธาปยามาสุ:
Dann entkleideten sie ihn und legten ihm einen scharlachroten Mantel um,
29 กณฺฏกานำ มุกุฏํ นิรฺมฺมาย ตจฺฉิรสิ ททุ: , ตสฺย ทกฺษิณกเร เวตฺรเมกํ ทตฺตฺวา ตสฺย สมฺมุเข ชานูนิ ปาตยิตฺวา, เห ยิหูทียานำ ราชนฺ, ตุภฺยํ นม อิตฺยุกฺตฺวา ตํ ติรศฺจกฺรุ: ,
flochten aus Dornen eine Krone, die sie ihm aufs Haupt setzten, und (gaben) ihm ein Rohr in die rechte Hand; darauf warfen sie sich vor ihm auf die Knie nieder und verhöhnten ihn mit den Worten: »Sei gegrüßt, Judenkönig!«
30 ตตสฺตสฺย คาเตฺร นิษฺฐีวํ ทตฺวา เตน เวเตฺรณ ศิร อาชฆฺนุ: ฯ
Auch spien sie ihn an, nahmen das Rohr und schlugen ihn damit aufs Haupt.
31 อิตฺถํ ตํ ติรสฺกฺฤตฺย ตทฺ วสนํ โมจยิตฺวา ปุนรฺนิชวสนํ ปริธาปยาญฺจกฺรุ: , ตํ กฺรุเศน เวธิตุํ นีตวนฺต: ฯ
Nachdem sie ihn so verspottet hatten, nahmen sie ihm den Mantel wieder ab und legten ihm seine eigenen Kleider an; dann führten sie ihn zur Kreuzigung ab.
32 ปศฺจาตฺเต พหิรฺภูย กุรีณียํ ศิโมนฺนามกเมกํ วิโลกฺย กฺรุศํ โวฒุํ ตมาททิเรฯ
Während sie aber (zur Stadt) hinauszogen, trafen sie einen Mann aus Cyrene namens Simon an; diesen zwangen sie, ihm das Kreuz zu tragen.
33 อนนฺตรํ คุลฺคลฺตามฺ อรฺถาตฺ ศิรสฺกปาลนามกสฺถานมุ ปสฺถาย เต ยีศเว ปิตฺตมิศฺริตามฺลรสํ ปาตุํ ททุ: ,
Als sie dann auf einem Platz namens Golgatha, das bedeutet Schädelstätte, angekommen waren,
34 กินฺตุ ส ตมาสฺวาทฺย น ปเปาฯ
gaben sie ihm Wein zu trinken, der mit Galle vermischt war; doch als er ihn gekostet hatte, wollte er ihn nicht trinken.
35 ตทานีํ เต ตํ กฺรุเศน สํวิธฺย ตสฺย วสนานิ คุฏิกาปาเตน วิภชฺย ชคฺฤหุ: , ตสฺมาตฺ, วิภชนฺเต'ธรียํ เม เต มนุษฺยา: ปรสฺปรํฯ มทุตฺตรียวสฺตฺรารฺถํ คุฏิกำ ปาตยนฺติ จ๚ ยเทตทฺวจนํ ภวิษฺยทฺวาทิภิรุกฺตมาสีตฺ, ตทา ตทฺ อสิธฺยตฺ,
Nachdem sie ihn dann gekreuzigt hatten, verteilten sie seine Kleidungsstücke unter sich, indem sie das Los um sie warfen,
36 ปศฺจาตฺ เต ตโตฺรปวิศฺย ตทฺรกฺษณกรฺวฺวณิ นิยุกฺตาสฺตสฺถุ: ฯ
setzten sich hierauf nieder und bewachten ihn dort.
37 อปรมฺ เอษ ยิหูทียานำ ราชา ยีศุริตฺยปวาทลิปิปตฺรํ ตจฺฉิรส อูรฺทฺเวฺว โยชยามาสุ: ฯ
Über seinem Haupt hatten sie eine Inschrift angebracht, die seine Schuld angeben sollte; sie lautete: »Dieser ist Jesus, der König der Juden.«
38 ตตสฺตสฺย วาเม ทกฺษิเณ จ เทฺวา ไจเรา เตน สากํ กฺรุเศน วิวิธุ: ฯ
Sodann wurden zwei Räuber mit ihm gekreuzigt, der eine zu seiner Rechten, der andere zu seiner Linken.
39 ตทา ปานฺถา นิชศิโร ลาฑยิตฺวา ตํ นินฺทนฺโต ชคทุ: ,
Die Vorübergehenden aber schmähten ihn, wobei sie den Kopf schüttelten
40 เห อีศฺวรมนฺทิรภญฺชก ทินตฺรเย ตนฺนิรฺมฺมาต: สฺวํ รกฺษ, เจตฺตฺวมีศฺวรสุตสฺตรฺหิ กฺรุศาทวโรหฯ
und ausriefen: »Du wolltest ja den Tempel abbrechen und ihn in drei Tagen wieder aufbauen! Hilf dir nun selbst, wenn du Gottes Sohn bist, und steige vom Kreuz herab!«
41 ปฺรธานยาชกาธฺยาปกปฺราจีนาศฺจ ตถา ติรสฺกฺฤตฺย ชคทุ: ,
Ebenso verhöhnten ihn auch die Hohenpriester samt den Schriftgelehrten und Ältesten mit den Worten:
42 โส'นฺยชนานาวตฺ, กินฺตุ สฺวมวิตุํ น ศกฺโนติฯ ยทีสฺราเยโล ราชา ภเวตฺ, ตรฺหีทานีเมว กฺรุศาทวโรหตุ, เตน ตํ วยํ ปฺรเตฺยษฺยาม: ฯ
»Anderen hat er geholfen, sich selber kann er nicht helfen! Er ist der König von Israel: so steige er jetzt vom Kreuz herab, dann wollen wir an ihn glauben!
43 ส อีศฺวเร ปฺรตฺยาศามกโรตฺ, ยทีศฺวรสฺตสฺมินฺ สนฺตุษฺฏสฺตรฺหีทานีเมว ตมเวตฺ, ยต: ส อุกฺตวานฺ อหมีศฺวรสุต: ฯ
Er hat auf Gott vertraut: der rette ihn jetzt, wenn er ihm wohlwill! Er hat ja doch behauptet: ›Ich bin Gottes Sohn.‹«
44 เยา เสฺตเนา สากํ เตน กฺรุเศน วิทฺเธา เตา ตทฺวเทว ตํ นินินฺทตุ: ฯ
In der gleichen Weise schmähten ihn auch die Räuber, die mit ihm gekreuzigt waren.
45 ตทา ทฺวิตียยามาตฺ ตฺฤตียยามํ ยาวตฺ สรฺวฺวเทเศ ตมิรํ พภูว,
Aber von der sechsten Stunde an trat eine Finsternis über das ganze Land ein bis zur neunten Stunde.
46 ตฺฤตียยาเม "เอลี เอลี ลามา ศิวกฺตนี", อรฺถาตฺ มทีศฺวร มทีศฺวร กุโต มามตฺยากฺษี: ? ยีศุรุจฺไจริติ ชคาทฯ
Um die neunte Stunde aber rief Jesus mit lauter Stimme aus: »Eli, Eli, lema sabachthani?«, das heißt: »Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen?«.
47 ตทา ตตฺร สฺถิตา: เกจิตฺ ตตฺ ศฺรุตฺวา พภาษิเร, อยมฺ เอลิยมาหูยติฯ
Als einige von den dort Stehenden dies hörten, sagten sie: »Der ruft den Elia!«
48 เตษำ มธฺยาทฺ เอก: ศีฆฺรํ คตฺวา สฺปญฺชํ คฺฤหีตฺวา ตตฺรามฺลรสํ ทตฺตฺวา นเลน ปาตุํ ตไสฺม ทเทาฯ
Und sogleich lief einer von ihnen hin, nahm einen Schwamm, tränkte ihn mit Essig, steckte ihn an ein Rohr und wollte Jesus trinken lassen.
49 อิตเร'กถยนฺ ติษฺฐต, ตํ รกฺษิตุมฺ เอลิย อายาติ นเวติ ปศฺยาม: ฯ
Die anderen aber sagten: »Laß das! Wir wollen doch sehen, ob Elia wirklich kommt, um ihm zu helfen.«
50 ยีศุ: ปุนรุไจราหูย ปฺราณานฺ ชเหาฯ
Jesus aber stieß noch einmal einen lauten Schrei aus und gab dann seinen Geist auf.
51 ตโต มนฺทิรสฺย วิจฺเฉทวสนมฺ อูรฺทฺวฺวาทโธ ยาวตฺ ฉิทฺยมานํ ทฺวิธาภวตฺ,
Da zerriß der Vorhang im Tempel von oben bis unten in zwei Stücke, die Erde erbebte und die Felsen zersprangen,
52 ภูมิศฺจกมฺเป ภูธโรวฺยทีรฺยฺยต จฯ ศฺมศาเน มุกฺเต ภูริปุณฺยวตำ สุปฺตเทหา อุทติษฺฐนฺ,
die Gräber taten sich auf, und viele Leiber der entschlafenen Heiligen wurden auferweckt,
53 ศฺมศานาทฺ วหิรฺภูย ตทุตฺถานาตฺ ปรํ ปุณฺยปุรํ คตฺวา พหุชนานฺ ทรฺศยามาสุ: ฯ
kamen nach seiner Auferstehung aus ihren Gräbern hervor, gingen in die heilige Stadt hinein und erschienen vielen.
54 ยีศุรกฺษณาย นิยุกฺต: ศตเสนาปติสฺตตฺสงฺคินศฺจ ตาทฺฤศีํ ภูกมฺปาทิฆฏนำ ทฺฤษฺฏฺวา ภีตา อวทนฺ, เอษ อีศฺวรปุโตฺร ภวติฯ
Als aber der Hauptmann und seine Leute, die Jesus zu bewachen hatten, das Erdbeben und was (sonst noch) geschah, sahen, gerieten sie in große Furcht und sagten: »Dieser ist wirklich Gottes Sohn gewesen!«
55 ยา พหุโยษิโต ยีศุํ เสวมานา คาลีลสฺตตฺปศฺจาทาคตาสฺตาสำ มเธฺย
Es waren dort aber auch viele Frauen zugegen, die von weitem zuschauten; sie waren Jesus aus Galiläa nachgefolgt und hatten ihm Dienste geleistet.
56 มคฺทลีนี มริยมฺ ยากูโพฺยโศฺย รฺมาตา ยา มริยมฺ สิพทิยปุตฺรโย รฺมาตา จ โยษิต เอตา ทูเร ติษฺฐนฺโตฺย ททฺฤศุ: ฯ
Unter ihnen befanden sich Maria von Magdala und Maria, die Mutter des Jakobus und des Joseph, und die Mutter der Söhne des Zebedäus.
57 สนฺธฺยายำ สตฺยมฺ อริมถิยานครสฺย ยูษผฺนามา ธนี มนุโช ยีโศ: ศิษฺยตฺวาตฺ
Als es dann Spätnachmittag geworden war, kam ein reicher Mann von Arimathäa namens Joseph, der gleichfalls ein Jünger Jesu geworden war;
58 ปีลาตสฺย สมีปํ คตฺวา ยีโศ: กายํ ยยาเจ, เตน ปีลาต: กายํ ทาตุมฺ อาทิเทศฯ
dieser begab sich zu Pilatus und bat ihn um den Leichnam Jesu. Da gab Pilatus den Befehl, man solle ihm den Leichnam übergeben.
59 ยูษผฺ ตตฺกายํ นีตฺวา ศุจิวสฺเตฺรณาจฺฉาทฺย
Joseph nahm nun den Leichnam, wickelte ihn in reine Leinwand
60 สฺวารฺถํ ไศเล ยตฺ ศฺมศานํ จขาน, ตนฺมเธฺย ตตฺกายํ นิธาย ตสฺย ทฺวาริ วฺฤหตฺปาษาณํ ทเทาฯ
und legte ihn in das neue Grab, das er für sich selbst im Felsen hatte aushauen lassen; dann wälzte er einen großen Stein vor den Eingang des Grabes und entfernte sich.
61 กินฺตุ มคฺทลีนี มริยมฺ อนฺยมริยมฺ เอเต สฺตฺริเยา ตตฺร ศฺมศานสมฺมุข อุปวิวิศตุ: ฯ
Es waren aber dort Maria von Magdala und die andere Maria zugegen; die saßen dem Grabe gegenüber. –
62 ตทนนฺตรํ นิสฺตาโรตฺสวสฺยาโยชนทินาตฺ ปเร'หนิ ปฺรธานยาชกา: ผิรูศินศฺจ มิลิตฺวา ปีลาตมุปาคตฺยากถยนฺ,
Am nächsten Tage aber, der auf den Rüsttag folgte, versammelten sich die Hohenpriester und Pharisäer bei Pilatus
63 เห มเหจฺฉ ส ปฺรตารโก ชีวน อกถยตฺ, ทินตฺรยาตฺ ปรํ ศฺมศานาทุตฺถาสฺยามิ ตทฺวากฺยํ สฺมราโม วยํ;
und sagten: »Herr, es ist uns eingefallen, daß jener Betrüger bei seinen Lebzeiten angekündigt hat: ›Nach drei Tagen werde ich auferweckt.‹
64 ตสฺมาตฺ ตฺฤตียทินํ ยาวตฺ ตตฺ ศฺมศานํ รกฺษิตุมาทิศตุ, โนเจตฺ ตจฺฉิษฺยา ยามินฺยามาคตฺย ตํ หฺฤตฺวา โลกานฺ วทิษฺยนฺติ, ส ศฺมศานาทุทติษฺฐตฺ, ตถา สติ ปฺรถมภฺรานฺเต: เศษียภฺรานฺติ รฺมหตี ภวิษฺยติฯ
Gib also Befehl, daß das Grab bis zum dritten Tag sicher bewacht wird; sonst könnten seine Jünger kommen, könnten ihn stehlen und dann zum Volke sagen: ›Er ist von den Toten auferweckt worden‹; dann würde der letzte Betrug noch schlimmer sein als der erste.«
65 ตทา ปีลาต อวาทีตฺ, ยุษฺมากํ สมีเป รกฺษิคณ อาเสฺต, ยูยํ คตฺวา ยถา สาธฺยํ รกฺษยตฯ
Pilatus antwortete ihnen: »Ihr sollt eine Wachmannschaft haben; geht hin und verwahrt (das Grab) sicher, so gut ihr könnt!«
66 ตตเสฺต คตฺวา ตทฺทูรปาษาณํ มุทฺรางฺกิตํ กฺฤตฺวา รกฺษิคณํ นิโยชฺย ศฺมศานํ รกฺษยามาสุ: ฯ
Da gingen sie hin und sicherten das Grab unter Hinzuziehung der Wachmannschaft, nachdem sie den Stein versiegelt hatten.
