มถิ: 25
1 ยา ทศ กนฺยา: ปฺรทีปานฺ คฺฤหฺลโตฺย วรํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหิริตา: , ตาภิสฺตทา สฺวรฺคียราชฺยสฺย สาทฺฤศฺยํ ภวิษฺยติฯ
« Alors le royaume des cieux sera semblable à dix vierges qui, ayant pris leurs lampes, s’en allèrent au-devant de l’époux.
2 ตาสำ กนฺยานำ มเธฺย ปญฺจ สุธิย: ปญฺจ ทุรฺธิย อาสนฺฯ
Il y en avait cinq qui étaient folles, et cinq qui étaient sages.
3 ยา ทุรฺธิยสฺตา: ปฺรทีปานฺ สงฺเค คฺฤหีตฺวา ไตลํ น ชคฺฤหุ: ,
Les cinq folles, ayant pris leurs lampes, ne prirent pas d’huile avec elles;
4 กินฺตุ สุธิย: ปฺรทีปานฺ ปาเตฺรณ ไตลญฺจ ชคฺฤหุ: ฯ
mais les sages prirent de l’huile dans leurs vases avec leurs lampes.
5 อนนฺตรํ วเร วิลมฺพิเต ตา: สรฺวฺวา นิทฺราวิษฺฏา นิทฺรำ ชคฺมุ: ฯ
Comme l’époux tardait à venir, elles s’assoupirent toutes et s’endormirent.
6 อนนฺตรมฺ อรฺทฺธราเตฺร ปศฺยต วร อาคจฺฉติ, ตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหิรฺยาเตติ ชนรวาตฺ
Au milieu de la nuit, un cri s’éleva: Voici l’époux qui vient, allez au-devant de lui.
7 ตา: สรฺวฺวา: กนฺยา อุตฺถาย ปฺรทีปานฺ อาสาทยิตุํ อารภนฺตฯ
Alors toutes ces vierges se levèrent et préparèrent leurs lampes.
8 ตโต ทุรฺธิย: สุธิย อูจุ: , กิญฺจิตฺ ไตลํ ทตฺต, ปฺรทีปา อสฺมากํ นิรฺวฺวาณา: ฯ
Et les folles dirent aux sages: Donnez-nous de votre huile, car nos lampes s’éteignent.
9 กินฺตุ สุธิย: ปฺรตฺยวทนฺ, ทตฺเต ยุษฺมานสฺมำศฺจ ปฺรติ ไตลํ นฺยูนีภเวตฺ, ตสฺมาทฺ วิเกฺรตฺฤณำ สมีปํ คตฺวา สฺวารฺถํ ไตลํ กฺรีณีตฯ
Les sages répondirent: De crainte qu’il n’y en ait pas assez pour nous et pour vous; allez plutôt chez ceux qui en vendent, et achetez-en pour vous.
10 ตทา ตาสุ เกฺรตุํ คตาสุ วร อาชคาม, ตโต ยา: สชฺชิตา อาสนฺ, ตาเสฺตน สากํ วิวาหียํ เวศฺม ปฺรวิวิศุ: ฯ
Mais, pendant qu’elles allaient en acheter, l’époux arriva, et celles qui étaient prêtes entrèrent avec lui dans la salle des noces, et la porte fut fermée.
11 อนนฺตรํ ทฺวาเร รุทฺเธ อปรา: กนฺยา อาคตฺย ชคทุ: , เห ปฺรโภ, เห ปฺรโภ, อสฺมานฺ ปฺรติ ทฺวารํ โมจยฯ
Plus tard, les autres vierges vinrent aussi, disant: Seigneur, Seigneur, ouvrez-nous.
12 กินฺตุ ส อุกฺตวานฺ, ตถฺยํ วทามิ, ยุษฺมานหํ น เวทฺมิฯ
Il leur répondit: En vérité, je vous le dis, je ne vous connais pas.
13 อโต ชาคฺรต: สนฺตสฺติษฺฐต, มนุชสุต: กสฺมินฺ ทิเน กสฺมินฺ ทณฺเฑ วาคมิษฺยติ, ตทฺ ยุษฺมาภิ รฺน ชฺญายเตฯ
« Veillez donc, car vous ne savez ni le jour, ni l’heure.
14 อปรํ ส เอตาทฺฤศ: กสฺยจิตฺ ปุํสสฺตุลฺย: , โย ทูรเทศํ ปฺรติ ยาตฺรากาเล นิชทาสานฺ อาหูย เตษำ สฺวสฺวสามรฺถฺยานุรูปมฺ
« Car il en sera comme d’un homme qui, partant pour un voyage, appela ses serviteurs et leur remit ses biens.
15 เอกสฺมินฺ มุทฺราณำ ปญฺจ โปฏลิกา: อนฺยสฺมึศฺจ เทฺว โปฏลิเก อปรสฺมึศฺจ โปฏลิไกกามฺ อิตฺถํ ปฺรติชนํ สมรฺปฺย สฺวยํ ปฺรวาสํ คตวานฺฯ
A l’un il donna cinq talents, à un autre deux, à un autre un, selon la capacité de chacun, et il partit aussitôt.
16 อนนฺตรํ โย ทาส: ปญฺจ โปฏลิกา: ลพฺธวานฺ, ส คตฺวา วาณิชฺยํ วิธาย ตา ทฺวิคุณีจการฯ
Celui qui avait reçu cinq talents, s’en étant allé, les fit valoir, et en gagna cinq autres.
17 ยศฺจ ทาโส เทฺว โปฏลิเก อลภต, โสปิ ตา มุทฺรา ทฺวิคุณีจการฯ
De la même manière, celui qui en avait reçu deux, en gagna deux autres.
18 กินฺตุ โย ทาส เอกำ โปฏลิกำ ลพฺธวานฺ, ส คตฺวา ภูมึ ขนิตฺวา ตนฺมเธฺย นิชปฺรโภสฺตา มุทฺรา โคปยาญฺจการฯ
Mais celui qui n’en avait reçu qu’un, s’en alla creuser la terre, et y cacha l’argent de son maître.
19 ตทนนฺตรํ พหุติเถ กาเล คเต เตษำ ทาสานำ ปฺรภุราคตฺย ไตรฺทาไส: สมํ คณยาญฺจการฯ
Longtemps après, le maître de ces serviteurs étant revenu, leur fit rendre compte.
20 ตทานีํ ย: ปญฺจ โปฏลิกา: ปฺราปฺตวานฺ ส ตา ทฺวิคุณีกฺฤตมุทฺรา อานีย ชคาท; เห ปฺรโภ, ภวตา มยิ ปญฺจ โปฏลิกา: สมรฺปิตา: , ปศฺยตุ, ตา มยา ทฺวิคุณีกฺฤตา: ฯ
Celui qui avait reçu cinq talents s’approcha et lui en présenta cinq autres, en disant: Seigneur, vous m’aviez remis cinq talents; en voici de plus cinq autres que j’ai gagnés.
21 ตทานีํ ตสฺย ปฺรภุสฺตมุวาจ, เห อุตฺตม วิศฺวาสฺย ทาส, ตฺวํ ธโนฺยสิ, โสฺตเกน วิศฺวาโสฺย ชาต: , ตสฺมาตฺ ตฺวำ พหุวิตฺตาธิปํ กโรมิ, ตฺวํ สฺวปฺรโภ: สุขสฺย ภาคี ภวฯ
Son maître lui dit: C’est bien, serviteur bon et fidèle; parce que tu as été fidèle en peu de choses, je t’établirai sur beaucoup: entre dans la joie de ton maître.
22 ตโต เยน เทฺว โปฏลิเก ลพฺเธ โสปฺยาคตฺย ชคาท, เห ปฺรโภ, ภวตา มยิ เทฺว โปฏลิเก สมรฺปิเต, ปศฺยตุ เต มยา ทฺวิคุณีกฺฤเตฯ
Celui qui avait reçu deux talents, vint aussi, et dit: Seigneur, vous m’aviez remis deux talents, en voici deux autres que j’ai gagnés.
23 เตน ตสฺย ปฺรภุสฺตมโวจตฺ, เห อุตฺตม วิศฺวาสฺย ทาส, ตฺวํ ธโนฺยสิ, โสฺตเกน วิศฺวาโสฺย ชาต: , ตสฺมาตฺ ตฺวำ พหุทฺรวิณาธิปํ กโรมิ, ตฺวํ นิชปฺรโภ: สุขสฺย ภาคี ภวฯ
Son maître lui dit: C’est bien, serviteur bon et fidèle, parce que tu as été fidèle en peu de choses, je t’établirai sur beaucoup: entre dans la joie de ton maître.
24 อนนฺตรํ ย เอกำ โปฏลิกำ ลพฺธวานฺ, ส เอตฺย กถิตวานฺ, เห ปฺรโภ, ตฺวำ กฐินนรํ ชฺญาตวานฺ, ตฺวยา ยตฺร โนปฺตํ, ตไตฺรว กฺฤตฺยเต, ยตฺร จ น กีรฺณํ, ตไตฺรว สํคฺฤหฺยเตฯ
S’approchant à son tour, celui qui n’avait reçu qu’un talent, dit: Seigneur, je savais que tu es un homme dur, qui moissonne où tu n’as pas semé, et recueille où tu n’as pas vanné.
25 อโตหํ สศงฺก: สนฺ คตฺวา ตว มุทฺรา ภูมเธฺย สํโคปฺย สฺถาปิตวานฺ, ปศฺย, ตว ยตฺ ตเทว คฺฤหาณฯ
J’ai eu peur, et j’ai été cacher ton talent dans la terre; le voici, je te rends ce qui est à toi.
26 ตทา ตสฺย ปฺรภุ: ปฺรตฺยวทตฺ เร ทุษฺฏาลส ทาส, ยตฺราหํ น วปามิ, ตตฺร ฉินทฺมิ, ยตฺร จ น กิรามิ, ตเตฺรว สํคฺฤหฺลามีติ เจทชานาสฺตรฺหิ
Son maître lui répondit: Serviteur méchant et paresseux, tu savais que je moissonne où je n’ai pas semé, et que je recueille où je n’ai pas vanné;
27 วณิกฺษุ มม วิตฺตารฺปณํ ตโวจิตมาสีตฺ, เยนาหมาคตฺย วฺฤทฺวฺยา สากํ มูลมุทฺรา: ปฺราปฺสฺยมฺฯ
il te fallait donc porter mon argent aux banquiers, et, à mon retour, j’aurais retiré ce qui m’appartient avec un intérêt.
28 อโตสฺมาตฺ ตำ โปฏลิกามฺ อาทาย ยสฺย ทศ โปฏลิกา: สนฺติ ตสฺมินฺนรฺปยตฯ
Ôtez-lui ce talent, et donnez-le à celui qui en a dix.
29 เยน วรฺทฺวฺยเต ตสฺมินฺไนวารฺปิษฺยเต, ตไสฺยว จ พาหุลฺยํ ภวิษฺยติ, กินฺตุ เยน น วรฺทฺวฺยเต, ตสฺยานฺติเก ยตฺ กิญฺจน ติษฺฐติ, ตทปิ ปุนรฺเนษฺยเตฯ
Car on donnera à celui qui a, et il sera dans l’abondance; mais à celui qui n’a pas, on ôtera même ce qu’il a.
30 อปรํ ยูยํ ตมกรฺมฺมณฺยํ ทาสํ นีตฺวา ยตฺร สฺถาเน กฺรนฺทนํ ทนฺตฆรฺษณญฺจ วิเทฺยเต, ตสฺมินฺ พหิรฺภูตตมสิ นิกฺษิปตฯ
Et ce serviteur inutile, jetez-le dans les ténèbres extérieures: c’est là qu’il y aura des pleurs et des grincements de dents.
31 ยทา มนุชสุต: ปวิตฺรทูตานฺ สงฺคิน: กฺฤตฺวา นิชปฺรภาเวนาคตฺย นิชเตโชมเย สึหาสเน นิเวกฺษฺยติ,
« Lorsque le Fils de l’homme viendra dans sa gloire, et tous les anges avec lui, il s’assiéra sur le trône de sa gloire.
32 ตทา ตตฺสมฺมุเข สรฺวฺวชาตียา ชนา สํเมลิษฺยนฺติฯ ตโต เมษปาลโก ยถา ฉาเคโภฺย'วีนฺ ปฺฤถกฺ กโรติ ตถา โสเปฺยกสฺมาทนฺยมฺ อิตฺถํ ตานฺ ปฺฤถก กฺฤตฺวาวีนฺ
Et, toutes les nations étant rassemblées devant lui, il séparera les uns d’avec les autres, comme le pasteur sépare les brebis d’avec les boucs.
33 ทกฺษิเณ ฉาคำศฺจ วาเม สฺถาปยิษฺยติฯ
Et il mettra les brebis à sa droite, et les boucs à sa gauche.
34 ตต: ปรํ ราชา ทกฺษิณสฺถิตานฺ มานวานฺ วทิษฺยติ, อาคจฺฉต มตฺตาตสฺยานุคฺรหภาชนานิ, ยุษฺมตฺกฺฤต อา ชคทารมฺภตฺ ยทฺ ราชฺยมฺ อาสาทิตํ ตทธิกุรุตฯ
Alors le Roi dira à ceux qui sont à sa droite: Venez, les bénis de mon Père: prenez possession du royaume qui vous a été préparé dès l’origine du monde.
35 ยโต พุภุกฺษิตาย มหฺยํ โภชฺยมฺ อทตฺต, ปิปาสิตาย เปยมทตฺต, วิเทศินํ มำ สฺวสฺถานมนยต,
Car j’ai eu faim, et vous m’avez donné à manger; j’ai eu soif, et vous m’avez donné à boire; j’étais étranger, et vous m’avez recueilli;
36 วสฺตฺรหีนํ มำ วสนํ ปรฺยฺยธาปยต, ปีฑีตํ มำ ทฺรษฺฏุมาคจฺฉต, การาสฺถญฺจ มำ วีกฺษิตุม อาคจฺฉตฯ
nu, et vous m’avez vêtu; malade, et vous m’avez visité; en prison, et vous êtes venus à moi.
37 ตทา ธารฺมฺมิกา: ปฺรติวทิษฺยนฺติ, เห ปฺรโภ, กทา ตฺวำ กฺษุธิตํ วีกฺษฺย วยมโภชยาม? วา ปิปาสิตํ วีกฺษฺย อปายยาม?
Les justes lui répondront: Seigneur, quand vous avons-nous vu avoir faim, et vous avons-nous donné à manger; avoir soif, et vous avons-nous donné à boire?
38 กทา วา ตฺวำ วิเทศินํ วิโลกฺย สฺวสฺถานมนยาม? กทา วา ตฺวำ นคฺนํ วีกฺษฺย วสนํ ปรฺยฺยธาปยาม?
Quand vous avons-nous vu étranger, et vous avons-nous recueilli; nu, et vous avons-nous vêtu?
39 กทา วา ตฺวำ ปีฑิตํ การาสฺถญฺจ วีกฺษฺย ตฺวทนฺติกมคจฺฉาม?
Quand vous avons-nous vu malade ou en prison, et sommes-nous venus à vous?
40 ตทานีํ ราชา ตานฺ ปฺรติวทิษฺยติ, ยุษฺมานหํ สตฺยํ วทามิ, มไมเตษำ ภฺราตฺฤณำ มเธฺย กญฺจไนกํ กฺษุทฺรตมํ ปฺรติ ยทฺ อกุรุต, ตนฺมำ ปฺรตฺยกุรุตฯ
Et le Roi leur répondra: En vérité, je vous le dis, toutes les fois que vous l’avez fait à l’un de ces plus petits de mes frères, c’est à moi que vous l’avez fait.
41 ปศฺจาตฺ ส วามสฺถิตานฺ ชนานฺ วทิษฺยติ, เร ศาปคฺรสฺตา: สรฺเวฺว, ไศตาเน ตสฺย ทูเตภฺยศฺจ โย'นนฺตวหฺนิราสาทิต อาเสฺต, ยูยํ มทนฺติกาตฺ ตมคฺนึ คจฺฉตฯ (aiōnios g166)
S’adressant ensuite à ceux qui seront à sa gauche, il dira: Retirez-vous de moi, maudits, allez au feu éternel, qui a été préparé pour le diable et ses anges. (aiōnios g166)
42 ยโต กฺษุธิตาย มหฺยมาหารํ นาทตฺต, ปิปาสิตาย มหฺยํ เปยํ นาทตฺต,
Car j’ai eu faim, et vous ne m’avez pas donné à manger; j’ai eu soif, et vous ne m’avez pas donné à boire;
43 วิเทศินํ มำ สฺวสฺถานํ นานยต, วสนหีนํ มำ วสนํ น ปรฺยฺยธาปยต, ปีฑิตํ การาสฺถญฺจ มำ วีกฺษิตุํ นาคจฺฉตฯ
j’étais étranger, et vous ne m’avez pas recueilli; nu, et vous ne m’avez pas vêtu; malade et en prison, et vous ne m’avez pas visité.
44 ตทา เต ปฺรติวทิษฺยนฺติ, เห ปฺรโภ, กทา ตฺวำ กฺษุธิตํ วา ปิปาสิตํ วา วิเทศินํ วา นคฺนํ วา ปีฑิตํ วา การาสฺถํ วีกฺษฺย ตฺวำ นาเสวามหิ?
Alors eux aussi lui diront: Seigneur, quand vous avons-nous vu avoir faim ou soif, ou être étranger, ou nu, ou malade, ou en prison, et ne vous avons-nous pas assisté?
45 ตทา ส ตานฺ วทิษฺยติ, ตถฺยมหํ ยุษฺมานฺ พฺรวีมิ, ยุษฺมาภิเรษำ กญฺจน โกฺษทิษฺฐํ ปฺรติ ยนฺนาการิ, ตนฺมำ ปฺรเตฺยว นาการิฯ
Et il leur répondra: En vérité, je vous le dis, chaque fois que vous ne l’avez pas fait à l’un de ces plus petits, c’est à moi que vous ne l’avez pas fait.
