มารฺก: 3
1 อนนฺตรํ ยีศุ: ปุน รฺภชนคฺฤหํ ปฺรวิษฺฏสฺตสฺมินฺ สฺถาเน ศุษฺกหสฺต เอโก มานว อาสีตฺฯ
[On another] ([Sabbath/Jewish day of rest]), Jesus entered (the synagogue/the Jewish meeting place) again. There was a man there whose hand was shriveled.
2 ส วิศฺรามวาเร ตมโรคิณํ กริษฺยติ นเวตฺยตฺร พหวสฺตมฺ อปวทิตุํ ฉิทฺรมเปกฺษิตวนฺต: ฯ
[Some men of the Pharisee sect] watched him carefully in order to see whether he would heal the man (on the Sabbath/on the Jewish rest day). They did this in order that [if he healed the man], they would accuse him of disobeying [their Jewish laws, because he worked] ([on the Sabbath/on the Jewish rest day]).
3 ตทา ส ตํ ศุษฺกหสฺตํ มนุษฺยํ ชคาท มธฺยสฺถาเน ตฺวมุตฺติษฺฐฯ
Jesus said to the man whose hand was shriveled, “Stand up here in front of everyone!” [So the man stood up].
4 ตต: ปรํ ส ตานฺ ปปฺรจฺฉ วิศฺรามวาเร หิตมหิตํ ตถา หิ ปฺราณรกฺษา วา ปฺราณนาศ เอษำ มเธฺย กึ กรณียํ? กินฺตุ เต นิ: ศพฺทาสฺตสฺถุ: ฯ
Then Jesus said [to the Pharisees], “Do the laws [that God gave Moses] permit people to do good ([on the Sabbath/on the Jewish rest day]), or do they permit people to do evil? Specifically, do his laws permit us to save a person’s life (on the Sabbath/on the Jewish rest day), or [do they permit us] to let him die [by refusing to help him]?” But they did not reply.
5 ตทา ส เตษามนฺต: กรณานำ กาฐินฺยาทฺเธโต รฺทุ: ขิต: โกฺรธาตฺ จรฺตุทโศ ทฺฤษฺฏวานฺ ตํ มานุษํ คทิตวานฺ ตํ หสฺตํ วิสฺตารย, ตตเสฺตน หเสฺต วิสฺตฺฤเต ตทฺธโสฺต'นฺยหสฺตวทฺ อโรโค ชาต: ฯ
He looked around at them angrily. He was very distressed that they were stubbornly [not wanting to help the man]. So he said to the man, “Reach out your hand!” When the man reached out his withered hand, his hand became all right again!
6 อถ ผิรูศิน: ปฺรสฺถาย ตํ นาศยิตุํ เหโรทีไย: สห มนฺตฺรยิตุมาเรภิเรฯ
Then the Pharisees [decided to get rid of Jesus. So] after they left [the meeting house], they [immediately met with some of] the Jews who supported Herod [Antipas, who ruled Galilee district]. Together they planned how they could kill Jesus.
7 อเตอว ยีศุสฺตตฺสฺถานํ ปริตฺยชฺย ศิไษฺย: สห ปุน: สาครสมีปํ คต: ;
Jesus and his disciples left [that] town and went to an area further along [Galilee Lake in order to get away from the people]. But a great crowd of people followed him. They were people who came from Galilee [district],
8 ตโต คาลีลฺยิหูทา-ยิรูศาลมฺ-อิโทมฺ-ยรฺทนฺนทีปารสฺถาเนโภฺย โลกสมูหสฺตสฺย ปศฺจาทฺ คต: ; ตทนฺย: โสรสีทโน: สมีปวาสิโลกสมูหศฺจ ตสฺย มหากรฺมฺมณำ วารฺตฺตํ ศฺรุตฺวา ตสฺย สนฺนิธิมาคต: ฯ
from Jerusalem [city], from [other towns of] Judea [district], from Idumea [district], from [the region on] the [east] side of the Jordan [River], and from [the region] around Tyre and Sidon [cities]. This great crowd of people came to him because they heard about what he was doing.
9 ตทา โลกสมูหศฺเจตฺ ตโสฺยปริ ปตติ อิตฺยาศงฺกฺย ส นาวเมกำ นิกเฏ สฺถาปยิตุํ ศิษฺยานาทิษฺฏวานฺฯ
Because he had healed many people, many [other] people who had various illnesses pushed forward in order that by touching him [they would come well]. So he told his disciples that they should get a small boat ready for him [to get in and teach from it]. He wanted to do this in order that the crowd would not crush him [when they pushed forward to touch him].
10 ยโต'เนกมนุษฺยาณามาโรคฺยกรณาทฺ วฺยาธิคฺรสฺตา: สรฺเวฺว ตํ สฺปฺรษฺฏุํ ปรสฺปรํ พเลน ยตฺนวนฺต: ฯ
11 อปรญฺจ อปวิตฺรภูตาสฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา ตจฺจรณโย: ปติตฺวา โปฺรไจ: โปฺรจุ: , ตฺวมีศฺวรสฺย ปุตฺร: ฯ
Whenever the evil spirits saw Jesus, [they caused the people whom they controlled] to fall down in front of Jesus [in recognition of Jesus’ power]. Then they exclaimed, “You are (the Son of God/the man who is also God)!”
12 กินฺตุ ส ตานฺ ทฺฤฒมฺ อาชฺญาปฺย สฺวํ ปริจายิตุํ นิษิทฺธวานฺฯ
He commanded the [evil spirits] strongly that they should not tell anyone who he was.
13 อนนฺตรํ ส ปรฺวฺวตมารุหฺย ยํ ยํ ปฺรติจฺฉา ตํ ตมาหูตวานฺ ตตเสฺต ตตฺสมีปมาคตา: ฯ
Jesus went [with many other people] up into the hills. After he picked out [from among them] the men whom he wanted [to accompany him], they came [close] to him.
14 ตทา ส ทฺวาทศชนานฺ เสฺวน สห สฺถาตุํ สุสํวาทปฺรจาราย เปฺรริตา ภวิตุํ
He appointed twelve men in order that they might be with him and in order that he might send them out to preach. He called them apostles.
15 สรฺวฺวปฺรการวฺยาธีนำ ศมนกรณาย ปฺรภาวํ ปฺราปฺตุํ ภูตานฺ ตฺยาชยิตุญฺจ นิยุกฺตวานฺฯ
He also gave them power in order that they might expel evil spirits [from people].
16 เตษำ นามานีมานิ, ศิโมนฺ สิวทิปุโตฺร
These were the twelve men he appointed: Simon, to whom he gave the [new] name Peter; his [younger] brother Andrew;
17 ยากูพฺ ตสฺย ภฺราตา โยหนฺ จ อานฺทฺริย: ผิลิโป พรฺถลมย: ,
James, [the son] of Zebedee, and John, the [younger] brother of James, to [both of] whom he added the [new] name, ‘Men who are like Thunder’. [because of their fiery zeal];
18 มถี โถมา จ อาลฺผียปุโตฺร ยากูพฺ ถทฺทีย: กินานีย: ศิโมนฺ ยสฺตํ ปรหเสฺตษฺวรฺปยิษฺยติ ส อีษฺกริโยตียยิหูทาศฺจฯ
Philip; Bartholomew; Levi, whose other name was Matthew; Thomas; [another] James, the son of Alphaeus; Thaddeus; [another] Simon, who was a [member of the party that wanted] to overthrow [the Roman government];
19 ส ศิโมเน ปิตร อิตฺยุปนาม ทเทา ยากูโพฺยหนฺภฺยำ จ พิเนริคิศฺ อรฺถโต เมฆนาทปุตฺราวิตฺยุปนาม ทเทาฯ
and Judas Iscariot (OR, Judas, the man from Kerioth [Town]). He was the one who [later] (betrayed Jesus/helped Jesus’ enemies seize him).
20 อนนฺตรํ เต นิเวศนํ คตา: , กินฺตุ ตตฺราปิ ปุนรฺมหานฺ ชนสมาคโม 'ภวตฺ ตสฺมาตฺเต โภกฺตุมปฺยวกาศํ น ปฺราปฺตา: ฯ
Jesus [along with his disciples] went to the house where he was staying [in Capernaum. Again a crowd gathered where he was]. There were many people crowding around him, so that he and his disciples had no time when they could eat or [when they could do anything else].
21 ตตสฺตสฺย สุหฺฤโลฺลกา อิมำ วารฺตฺตำ ปฺราปฺย ส หตชฺญาโนภูทฺ อิติ กถำ กถยิตฺวา ตํ ธฺฤตฺวาเนตุํ คตา: ฯ
After his relatives heard about this, they went to take him home [with them] because (some people/they) were saying that he was insane.
22 อปรญฺจ ยิรูศาลม อาคตา เย เย'ธฺยาปกาเสฺต ชคทุรยํ ปุรุโษ ภูตปตฺยาพิษฺฏเสฺตน ภูตปตินา ภูตานฺ ตฺยาชยติฯ
[Around that time] some men who taught the [Jewish] laws came down from Jerusalem [city. They heard that Jesus was expelling demons]. So they were telling [people], “Beelzebub, who rules the evil spirits, controls him. He is the one who enables this man to expel evil spirits [from people]!”
23 ตตสฺตานาหูย ยีศุ รฺทฺฤษฺฏานฺไต: กถำ กถิตวานฺ ไศตานฺ กถํ ไศตานํ ตฺยาชยิตุํ ศกฺโนติ?
Jesus summoned those men. [Then he spoke to them] in parables [to enable them to realize that Satan would not oppose his own evil spirits. He also wanted them to realize that by expelling evil spirits, he was demonstrating that he was much more powerful than Satan]. So he said, “([It is ridiculous] to suggest that Satan would expel his own [evil spirits]!/Why would Satan expel his own [evil spirits]?) [RHQ]
24 กิญฺจน ราชฺยํ ยทิ สฺววิโรเธน ปฺฤถคฺ ภวติ ตรฺหิ ตทฺ ราชฺยํ สฺถิรํ สฺถาตุํ น ศกฺโนติฯ
If [people who live in the same] country are fighting one another, they will cease to be a single group under one ruler.
25 ตถา กสฺยาปิ ปริวาโร ยทิ ปรสฺปรํ วิโรธี ภวติ ตรฺหิ โสปิ ปริวาร: สฺถิรํ สฺถาตุํ น ศกฺโนติฯ
And if [people who live in the same] house fight each other, they will certainly not remain [as one family].
26 ตทฺวตฺ ไศตานฺ ยทิ สฺววิปกฺษตยา อุตฺติษฺฐนฺ ภินฺโน ภวติ ตรฺหิ โสปิ สฺถิรํ สฺถาตุํ น ศกฺโนติ กินฺตูจฺฉินฺโน ภวติฯ
Similarly, if Satan and his [evil spirits] were fighting one another, instead of remaining strong, he would become powerless.
27 อปรญฺจ ปฺรพลํ ชนํ ปฺรถมํ น พทฺธา โกปิ ตสฺย คฺฤหํ ปฺรวิศฺย ทฺรวฺยาณิ ลุณฺฐยิตุํ น ศกฺโนติ, ตํ พทฺไวฺวว ตสฺย คฺฤหสฺย ทฺรวฺยาณิ ลุณฺฐยิตุํ ศกฺโนติฯ
Contrary to [what you say about me], someone can enter the house of a strong man [like Satan] and carry off his possessions only if he first ties up the strong man. Then [and only then] will he [be able to] steal the things in that man’s house.”
28 อโตเหโต รฺยุษฺมภฺยมหํ สตฺยํ กถยามิ มนุษฺยาณำ สนฺตานา ยานิ ยานิ ปาปานีศฺวรนินฺทาญฺจ กุรฺวฺวนฺติ เตษำ ตตฺสรฺเวฺวษามปราธานำ กฺษมา ภวิตุํ ศกฺโนติ,
[Jesus also said], “Consider this carefully! People may sin in many ways and they may speak evilly about God, but [if] they [then are sorry and ask God to] forgive [them], [God] will forgive them for doing that.
30 ตสฺยาปวิตฺรภูโต'สฺติ เตษาเมตตฺกถาเหโต: ส อิตฺถํ กถิตวานฺฯ
[Jesus told them that] because [they refused to admit that the Holy Spirit was helping him to expel demons. Instead], they were saying, “An evil spirit is controlling him!”
31 อถ ตสฺย มาตา ภฺราตฺฤคณศฺจาคตฺย พหิสฺติษฺฐนโต โลกานฺ เปฺรษฺย ตมาหูตวนฺต: ฯ
Jesus’ mother and [younger] siblings arrived. While they stood outside, they sent [someone inside] in order to call him [outside].
32 ตตสฺตตฺสนฺนิเธา สมุปวิษฺฏา โลกาสฺตํ พภาษิเร ปศฺย พหิสฺตว มาตา ภฺราตรศฺจ ตฺวามฺ อนฺวิจฺฉนฺติฯ
A crowd was sitting around Jesus. One of them said to him, “Listen/Hey, your mother and your [younger] brothers and sisters are outside, and they are wanting (to see/to talk with) you!”
33 ตทา ส ตานฺ ปฺรตฺยุวาจ มม มาตา กา ภฺราตโร วา เก? ตต: ปรํ ส สฺวมีโปปวิษฺฏานฺ ศิษฺยานฺ ปฺรติ อวโลกนํ กฺฤตฺวา กถยามาส
Jesus replied to them, “([I will tell you something about] my mother and my brothers.[/Do you know whom I consider to be like] my mother and my brothers?)” [RHQ]
34 ปศฺยไตเต มม มาตา ภฺราตรศฺจฯ
After he looked around at [the disciples] who were sitting around him [in a circle], he said, “Look here! I [love these men as much as] I [love] my mother and my brothers.
35 ย: กศฺจิทฺ อีศฺวรเสฺยษฺฏำ กฺริยำ กโรติ ส เอว มม ภฺราตา ภคินี มาตา จฯ
Those who habitually do what God wants are [as dear to me] [MET] as my brother, my sister, or my mother!”
