มารฺก: 15
1 อถ ปฺรภาเต สติ ปฺรธานยาชกา: ปฺราญฺจ อุปาธฺยายา: สรฺเวฺว มนฺตฺริณศฺจ สภำ กฺฤตฺวา ยีศุํ พนฺธยิตฺว ปีลาตาขฺยสฺย เทศาธิปเต: สวิธํ นีตฺวา สมรฺปยามาสุ: ฯ
Dès le matin, les princes des prêtres s’étant assemblés avec les anciens, et les scribes, et tout le conseil, ils lièrent Jésus, l’emmenèrent et le livrèrent à Pilate.
2 ตทา ปีลาตสฺตํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตฺวํ กึ ยิหูทียโลกานำ ราชา? ตต: ส ปฺรตฺยุกฺตวานฺ สตฺยํ วทสิฯ
Et Pilate l’interrogea: Es-tu le roi des Juifs? Jésus lui répondant, lui dit: Tu le dis.
3 อปรํ ปฺรธานยาชกาสฺตสฺย พหุษุ วาเกฺยษุ โทษมาโรปยาญฺจกฺรุ: กินฺตุ ส กิมปิ น ปฺรตฺยุวาจฯ
Et les princes des prêtres portaient contre lui beaucoup d’accusations.
4 ตทานีํ ปีลาตสฺตํ ปุน: ปปฺรจฺฉ ตฺวํ กึ โนตฺตรยสิ? ปไศฺยเต ตฺวทฺวิรุทฺธํ กติษุ สาเธฺยษุ สากฺษํ ททติฯ
Pilate l’interrogea de nouveau, disant: Tu ne réponds rien? Vois de combien de choses ils t’accusent.
5 กนฺตุ ยีศุสฺตทาปิ โนตฺตรํ ทเทา ตต: ปีลาต อาศฺจรฺยฺยํ ชคามฯ
Mais Jésus ne répondit pas davantage, de sorte que Pilate en était étonné.
6 อปรญฺจ การาพทฺเธ กสฺตึศฺจิตฺ ชเน ตนฺมโหตฺสวกาเล โลไก รฺยาจิเต เทศาธิปติสฺตํ โมจยติฯ
Or à un des jours de la fête, il avait coutume de remettre au peuple un des prisonniers, celui qu’ils demandaient.
7 เย จ ปูรฺวฺวมุปปฺลวมการฺษุรุปปฺลเว วธมปิ กฺฤตวนฺตเสฺตษำ มเธฺย ตทาโนํ พรพฺพานามก เอโก พทฺธ อาสีตฺฯ
Il y avait alors un nommé Barabbas qui avait été mis en prison avec d’autres séditieux, et qui avait commis un meurtre dans la sédition.
8 อโต เหโต: ปูรฺวฺวาปรียำ รีติกถำ กถยิตฺวา โลกา อุจฺไจรุวนฺต: ปีลาตสฺย สมกฺษํ นิเวทยามาสุ: ฯ
Le peuple étant donc monté devant le prétoire, commença à demander ce qu’il leur accordait toujours.
9 ตทา ปีลาตสฺตานาจเขฺยา ตรฺหิ กึ ยิหูทียานำ ราชานํ โมจยิษฺยามิ? ยุษฺมาภิ: กิมิษฺยเต?
Pilate leur répondant, dit: Voulez-vous que je vous délivre le roi des Juifs?
10 ยต: ปฺรธานยาชกา อีรฺษฺยาต เอว ยีศุํ สมารฺปยนฺนิติ ส วิเวทฯ
Car il savait que c’était par envie que les princes des prêtres l’avaient livré.
11 กินฺตุ ยถา พรพฺพำ โมจยติ ตถา ปฺรารฺถยิตุํ ปฺรธานยาชกา โลกานฺ ปฺรวรฺตฺตยามาสุ: ฯ
Mais les pontifes excitèrent le peuple à demander qu’il leur délivrât plutôt Barabbas.
12 อถ ปีลาต: ปุน: ปฺฤษฺฏวานฺ ตรฺหิ ยํ ยิหูทียานำ ราเชติ วทถ ตสฺย กึ กริษฺยามิ ยุษฺมาภิ: กิมิษฺยเต?
Pilate répondant encore, leur dit: Que voulez-vous donc que je fasse du roi des Juifs?
13 ตทา เต ปุนรปิ โปฺรจฺไจ: โปฺรจุสฺตํ กฺรุเศ เวธยฯ
Mais de nouveau ils crièrent: Crucifiez-le!
14 ตสฺมาตฺ ปีลาต: กถิตวานฺ กุต: ? ส กึ กุกรฺมฺม กฺฤตวานฺ? กินฺตุ เต ปุนศฺจ รุวนฺโต วฺยาชหฺรุสฺตํ กฺรุเศ เวธยฯ
Pilate, cependant, leur disait: Mais quel mal a-t-il fait? Et eux criaient encore plus: Crucifiez-le!
15 ตทา ปีลาต: สรฺวฺวาโลฺลกานฺ โตษยิตุมิจฺฉนฺ พรพฺพำ โมจยิตฺวา ยีศุํ กศาภิ: ปฺรหฺฤตฺย กฺรุเศ เวทฺธุํ ตํ สมรฺปยามฺพภูวฯ
Pilate donc, voulant complaire au peuple, leur remit Barabbas, et il leur livra Jésus déchiré de verges, pour être crucifié.
16 อนนฺตรํ ไสนฺยคโณ'ฏฺฏาลิกามฺ อรฺถาทฺ อธิปเต รฺคฺฤหํ ยีศุํ นีตฺวา เสนานิวหํ สมาหุยตฺฯ
Or les soldats le conduisirent dans la cour du prétoire, et ayant convoqué toute la cohorte,
17 ปศฺจาตฺ เต ตํ ธูมลวรฺณวสฺตฺรํ ปริธาปฺย กณฺฏกมุกุฏํ รจยิตฺวา ศิรสิ สมาโรปฺย
Ils le vêtirent de pourpre, et tressant une couronne d’épines, ils la mirent sur sa tête.
18 เห ยิหูทียานำ ราชนฺ นมสฺการ อิตฺยุกฺตฺวา ตํ นมสฺกรฺตฺตามาเรภิเรฯ
Puis ils commencèrent à le saluer, disant: Salut, roi des Juifs!
19 ตโสฺยตฺตมางฺเค เวตฺราฆาตํ จกฺรุสฺตทฺคาเตฺร นิษฺฐีวญฺจ นิจิกฺษิปุ: , ตถา ตสฺย สมฺมุเข ชานุปาตํ ปฺรโณมุ:
Et ils lui frappaient la tête avec un roseau; et ils crachaient sur lui, et fléchissant le genou, ils l’adoraient.
20 อิตฺถมุปหสฺย ธูมฺรวรฺณวสฺตฺรมฺ อุตฺตารฺยฺย ตสฺย วสฺตฺรํ ตํ ปรฺยฺยธาปยนฺ กฺรุเศ เวทฺธุํ พหิรฺนินฺยุศฺจฯ
Et après qu’ils se furent ainsi joués de lui, ils lui ôtèrent la pourpre et le couvrirent de ses vêtements; puis ils l’emmenèrent pour le crucifier.
21 ตต: ปรํ เสกนฺทรสฺย รุผสฺย จ ปิตา ศิโมนฺนามา กุรีณียโลก เอก: กุตศฺจิทฺ คฺรามาเทตฺย ปถิ ยาติ ตํ เต ยีโศ: กฺรุศํ โวฒุํ พลาทฺ ทธฺนุ: ฯ
Et ils contraignirent un certain Simon de Cyrène, père d’Alexandre et de Rufus, qui passait par là en revenant de sa maison des champs, de porter sa croix.
22 อถ คุลฺคลฺตา อรฺถาตฺ ศิร: กปาลนามกํ สฺถานํ ยีศุมานีย
Ensuite ils le conduisirent au lieu appelé Golgotha; ce que l’on interprète par lieu du Calvaire.
23 เต คนฺธรสมิศฺริตํ ทฺรากฺษารสํ ปาตุํ ตไสฺม ททุ: กินฺตุ ส น ชคฺราหฯ
Ils lui présentaient à boire du vin mêlé de myrrhe; mais il n’en prit point.
24 ตสฺมินฺ กฺรุเศ วิทฺเธ สติ เตษาเมไกกศ: กึ ปฺราปฺสฺยตีติ นิรฺณยาย
Et l’ayant crucifié, ils se partagèrent ses vêtements, y jetant le sort, pour savoir ce que chacun en emporterait.
25 ตสฺย ปริเธยานำ วิภาคารฺถํ คุฏิกาปาตํ จกฺรุ: ฯ
Or il était la troisième heure lorsqu’ils le crucifièrent,
26 อปรมฺ เอษ ยิหูทียานำ ราเชติ ลิขิตํ โทษปตฺรํ ตสฺย ศิรอูรฺทฺวฺวมฺ อาโรปยาญฺจกฺรุ: ฯ
Et le titre de sa condamnation était ainsi écrit: Le Roi des Juifs.
27 ตสฺย วามทกฺษิณโย รฺเทฺวา เจาเรา กฺรุศโย รฺวิวิธาเตฯ
Ils crucifièrent avec lui deux voleurs, l’un à sa droite, l’autre à sa gauche.
28 เตไนว "อปราธิชไน: สารฺทฺธํ ส คณิโต ภวิษฺยติ," อิติ ศาสฺโตฺรกฺตํ วจนํ สิทฺธมภูตฯ
Ainsi fut accomplie l’Ecriture, qui dit: Il a été mis au rang des scélérats.
29 อนนฺตรํ มารฺเค เย เย โลกา คมนาคมเน จกฺรุเสฺต สรฺวฺว เอว ศิรำสฺยานฺโทลฺย นินฺทนฺโต ชคทุ: , เร มนฺทิรนาศก เร ทินตฺรยมเธฺย ตนฺนิรฺมฺมายก,
Et les passants le blasphémaient, branlant la tête, et disant: Ah! toi qui détruis le temple de Dieu et le rebâtis en trois jours,
30 อธุนาตฺมานมฺ อวิตฺวา กฺรุศาทวโรหฯ
Sauve-toi toi-même, et descends de la croix.
31 กิญฺจ ปฺรธานยาชกา อธฺยาปกาศฺจ ตทฺวตฺ ติรสฺกฺฤตฺย ปรสฺปรํ จจกฺษิเร เอษ ปรานาวตฺ กินฺตุ สฺวมวิตุํ น ศกฺโนติฯ
Pareillement les princes des prêtres eux-mêmes se moquant de lui avec les scribes, se disaient l’un à l’autre: Il a sauvé les autres, et il ne peut se sauver lui-même.
32 ยทีสฺราเยโล ราชาภิษิกฺตสฺตฺราตา ภวติ ตรฺหฺยธุไนน กฺรุศาทวโรหตุ วยํ ตทฺ ทฺฤษฺฏฺวา วิศฺวสิษฺยาม: ; กิญฺจ เยา โลเกา เตน สารฺทฺธํ กฺรุเศ 'วิเธฺยตำ ตาวปิ ตํ นิรฺภรฺตฺสยามาสตุ: ฯ
Que le Christ, le roi d’Israël, descende maintenant de la croix, afin que nous voyions et que nous croyions. Et ceux qui avaient été crucifiés avec lui, l’outrageaient de même.
33 อถ ทฺวิตียยามาตฺ ตฺฤตียยามํ ยาวตฺ สรฺโวฺว เทศ: สานฺธกาโรภูตฺฯ
La sixième heure venue, les ténèbres se répandirent sur toute la terre jusqu’à la neuvième heure.
34 ตตสฺตฺฤตียปฺรหเร ยีศุรุจฺไจรวทตฺ เอลี เอลี ลามา ศิวกฺตนี อรฺถาทฺ "เห มทีศ มทีศ ตฺวํ ปรฺยฺยตฺยากฺษี: กุโต หิ มำ?"
Et à la neuvième heure, Jésus cria d’une voix forte, disant; Eloï, Eloï, lamma sabacthani; ce que l’on interprète ainsi: Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m’avez-vous délaissé?
35 ตทา สมีปสฺถโลกานำ เกจิตฺ ตทฺวากฺยํ นิศมฺยาจขฺยุ: ปไศฺยษ เอลิยมฺ อาหูยติฯ
Quelques-uns de ceux qui l’environnaient, l’entendant, disaient: Voilà qu’il appelle Elie.
36 ตต เอโก ชโน ธาวิตฺวาคตฺย สฺปญฺเช 'มฺลรสํ ปูรยิตฺวา ตํ นฑาเคฺร นิธาย ปาตุํ ตไสฺม ทตฺตฺวาวทตฺ ติษฺฐ เอลิย เอนมวโรหยิตุมฺ เอติ น เวติ ปศฺยามิฯ
Et aussitôt l’un d’eux, courant, emplit de vinaigre une éponge, et l’ayant mise au bout d’un roseau, il lui présentait à boire, disant: Laissez; voyons si Elie viendra le délivrer.
37 อถ ยีศุรุจฺไจ: สมาหูย ปฺราณานฺ ชเหาฯ
Mais Jésus ayant poussé un grand cri, expira.
38 ตทา มนฺทิรสฺย ชวนิโกรฺทฺวฺวาทธ: รฺยฺยนฺตา วิทีรฺณา ทฺวิขณฺฑาภูตฺฯ
Et le voile du temple se déchira en deux, depuis le haut jusqu’en bas.
39 กิญฺจ อิตฺถมุจฺไจราหูย ปฺราณานฺ ตฺยชนฺตํ ตํ ทฺฤษฺทฺวา ตทฺรกฺษณาย นิยุกฺโต ย: เสนาปติราสีตฺ โสวทตฺ นโรยมฺ อีศฺวรปุตฺร อิติ สตฺยมฺฯ
Or le centurion, qui était vis-à-vis, voyant qu’il avait expiré en jetant un pareil cri, dit: Vraiment, cet homme était le fils de Dieu.
40 ตทานีํ มคฺทลีนี มริสมฺ กนิษฺฐยากูโพ โยเสศฺจ มาตานฺยมริยมฺ ศาโลมี จ ยา: สฺตฺริโย
Il y avait là aussi des femmes qui regardaient de loin, parmi lesquelles étaient Marie-Madeleine, Marie, mère de Jacques le Mineur et de Joseph, et Salomé;
41 คาลีลฺปฺรเทเศ ยีศุํ เสวิตฺวา ตทนุคามิโนฺย ชาตา อิมาสฺตทนฺยาศฺจ ยา อเนกา นาโรฺย ยีศุนา สารฺทฺธํ ยิรูศาลมมายาตาสฺตาศฺจ ทูราตฺ ตานิ ททฺฤศุ: ฯ
Et qui, lorsqu’il était en Galilée, le suivaient et le servaient; et beaucoup d’autres qui étaient montées avec lui à Jérusalem.
42 อถาสาทนทินสฺยารฺถาทฺ วิศฺรามวาราตฺ ปูรฺวฺวทินสฺย สายํกาล อาคต
Le soir étant déjà venu (parce que c’était le jour de la préparation qui précède le sabbat),
43 อีศฺวรราชฺยาเปกฺษฺยริมถียยูษผนามา มานฺยมนฺตฺรี สเมตฺย ปีลาตสวิธํ นิรฺภโย คตฺวา ยีโศรฺเทหํ ยยาเจฯ
Joseph d’Arimathie, noble décurion, qui lui-même attendait le royaume de Dieu, vint et entra hardiment chez Pilate, et lui demanda le corps de Jésus.
44 กินฺตุ ส อิทานีํ มฺฤต: ปีลาต อิตฺยสมฺภวํ มตฺวา ศตเสนาปติมาหูย ส กทา มฺฤต อิติ ปปฺรจฺฉฯ
Pilate s’étonnait qu’il fût mort sitôt; il fit donc venir le centurion, et lui demanda s’il était déjà mort.
45 ศตเสมนาปติมุขาตฺ ตชฺชฺญาตฺวา ยูษเผ ยีโศรฺเทหํ ทเทาฯ
Or s’en étant assuré par le centurion, il donna le corps à Joseph.
46 ปศฺจาตฺ ส สูกฺษฺมํ วาส: กฺรีตฺวา ยีโศ: กายมวโรหฺย เตน วาสสา เวษฺฏายิตฺวา คิเรา ขาตศฺมศาเน สฺถาปิตวานฺ ปาษาณํ โลฐยิตฺวา ทฺวาริ นิทเธฯ
Et Joseph ayant acheté un linceul et détaché Jésus de la croix, l’enveloppa dans le linceul, le mit dans un sépulcre qui avait été taillé dans le roc, et roula une pierre à l’entrée du sépulcre.
47 กินฺตุ ยตฺร โสสฺถาปฺยต ตต มคฺทลีนี มริยมฺ โยสิมาตฺฤมริยมฺ จ ททฺฤศตฺฤ: ฯ
Or Marie-Madeleine, et Marie, mère de Joseph, regardaient où on le mettrait.
