มารฺก: 12
1 อนนฺตรํ ยีศุ รฺทฺฤษฺฏานฺเตน เตภฺย: กถยิตุมาเรเภ, กศฺจิเทโก ทฺรากฺษากฺเษตฺรํ วิธาย ตจฺจตุรฺทิกฺษุ วารณีํ กฺฤตฺวา ตนฺมเธฺย ทฺรากฺษาเปษณกุณฺฑมฺ อขนตฺ, ตถา ตสฺย คฑมปิ นิรฺมฺมิตวานฺ ตตสฺตตฺกฺเษตฺรํ กฺฤษีวเลษุ สมรฺปฺย ทูรเทศํ ชคามฯ
He began to speak to them in parables. “A man planted a vineyard, put a hedge around it, dug a pit for the wine press, built a tower, rented it out to a farmer, and went into another country.
2 ตทนนฺตรํ ผลกาเล กฺฤษีวเลโภฺย ทฺรากฺษากฺเษตฺรผลานิ ปฺราปฺตุํ เตษำ สวิเธ ภฺฤตฺยมฺ เอกํ ปฺราหิโณตฺฯ
When it was time, he sent a servant to the farmer to get from the farmer his share of the fruit of the vineyard.
3 กินฺตุ กฺฤษีวลาสฺตํ ธฺฤตฺวา ปฺรหฺฤตฺย ริกฺตหสฺตํ วิสสฺฤชุ: ฯ
They took him, beat him, and sent him away empty.
4 ตต: ส ปุนรนฺยเมกํ ภฺฤตฺยํ ปฺรษยามาส, กินฺตุ เต กฺฤษีวลา: ปาษาณาฆาไตสฺตสฺย ศิโร ภงฺกฺตฺวา สาปมานํ ตํ วฺยสรฺชนฺฯ
Again, he sent another servant to them; and they threw stones at him, wounded him in the head, and sent him away shamefully treated.
5 ตต: ปรํ โสปรํ ทาสํ ปฺราหิโณตฺ ตทา เต ตํ ชฆฺนุ: , เอวมฺ อเนเกษำ กสฺยจิตฺ ปฺรหาร: กสฺยจิทฺ วธศฺจ ไต: กฺฤต: ฯ
Again he sent another, and they killed him, and many others, beating some, and killing some.
6 ตต: ปรํ มยา สฺวปุเตฺร ปฺรหิเต เต ตมวศฺยํ สมฺมํสฺยนฺเต, อิตฺยุกฺตฺวาวเศเษ เตษำ สนฺนิเธา นิชปฺริยมฺ อทฺวิตียํ ปุตฺรํ เปฺรษยามาสฯ
Therefore still having one, his beloved son, he sent him last to them, saying, ‘They will respect my son.’
7 กินฺตุ กฺฤษีวลา: ปรสฺปรํ ชคทุ: , เอษ อุตฺตราธิการี, อาคจฺฉต วยเมนํ หนฺมสฺตถา กฺฤเต 'ธิกาโรยมฺ อสฺมากํ ภวิษฺยติฯ
But those farmers said among themselves, ‘This is the heir. Come, let’s kill him, and the inheritance will be ours.’
8 ตตสฺตํ ธฺฤตฺวา หตฺวา ทฺรากฺษากฺเษตฺราทฺ พหิ: ปฺรากฺษิปนฺฯ
They took him, killed him, and cast him out of the vineyard.
9 อเนนาเสา ทฺรากฺษากฺเษตฺรปติ: กึ กริษฺยติ? ส เอตฺย ตานฺ กฺฤษีวลานฺ สํหตฺย ตตฺกฺเษตฺรมฺ อเนฺยษุ กฺฤษีวเลษุ สมรฺปยิษฺยติฯ
What therefore will the lord of the vineyard do? He will come and destroy the farmers, and will give the vineyard to others.
10 อปรญฺจ, "สฺถปตย: กริษฺยนฺติ คฺราวาณํ ยนฺตุ ตุจฺฉกํฯ ปฺราธานปฺรสฺตร: โกเณ ส เอว สํภวิษฺยติฯ
Haven’t you even read this Scripture: ‘The stone which the builders rejected was made the head of the corner.
11 เอตตฺ กรฺมฺม ปเรศสฺยำทฺภุตํ โน ทฺฤษฺฏิโต ภเวตฺ๚ " อิมำ ศาสฺตฺรียำ ลิปึ ยูยํ กึ นาปาฐิษฺฏ?
This was from the Lord. It is marvelous in our eyes’?”
12 ตทานีํ ส ตานุทฺทิศฺย ตำ ทฺฤษฺฏานฺตกถำ กถิตวานฺ, ต อิตฺถํ พุทฺวฺวา ตํ ธรฺตฺตามุทฺยตา: , กินฺตุ โลเกโภฺย พิภฺยุ: , ตทนนฺตรํ เต ตํ วิหาย ววฺรชุ: ฯ
They tried to seize him, but they feared the multitude; for they perceived that he spoke the parable against them. They left him and went away.
13 อปรญฺจ เต ตสฺย วากฺยโทษํ ธรฺตฺตำ กติปยานฺ ผิรูศิโน เหโรทียำศฺจ โลกานฺ ตทนฺติกํ เปฺรษยามาสุ: ฯ
They sent some of the Pharisees and the Herodians to him, that they might trap him with words.
14 ต อาคตฺย ตมวทนฺ, เห คุโร ภวานฺ ตถฺยภาษี กสฺยาปฺยนุโรธํ น มนฺยเต, ปกฺษปาตญฺจ น กโรติ, ยถารฺถต อีศฺวรียํ มารฺคํ ทรฺศยติ วยเมตตฺ ปฺรชานีม: , ไกสราย กโร เทโย น วำ? วยํ ทาสฺยาโม น วา?
When they had come, they asked him, “Rabbi, we know that you are honest, and don’t defer to anyone; for you aren’t partial to anyone, but truly teach the way of God. Is it lawful to pay taxes to Caesar, or not?
15 กินฺตุ ส เตษำ กปฏํ ชฺญาตฺวา ชคาท, กุโต มำ ปรีกฺษเธฺว? เอกํ มุทฺราปาทํ สมานีย มำ ทรฺศยตฯ
Shall we give, or shall we not give?” But he, knowing their hypocrisy, said to them, “Why do you test me? Bring me a denarius, that I may see it.”
16 ตทา ไตเรกสฺมินฺ มุทฺราปาเท สมานีเต ส ตานฺ ปปฺรจฺฉ, อตฺร ลิขิตํ นาม มูรฺตฺติ รฺวา กสฺย? เต ปฺรตฺยูจุ: , ไกสรสฺยฯ
They brought it. He said to them, “Whose is this image and inscription?” They said to him, “Caesar’s.”
17 ตทา ยีศุรวทตฺ ตรฺหิ ไกสรสฺย ทฺรวฺยาณิ ไกสราย ทตฺต, อีศฺวรสฺย ทฺรวฺยาณิ ตุ อีศฺวราย ทตฺต; ตตเสฺต วิสฺมยํ เมนิเรฯ
Yeshua answered them, “Render to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.” They marveled greatly at him.
18 อถ มฺฤตานามุตฺถานํ เย น มนฺยนฺเต เต สิทูกิโน ยีโศ: สมีปมาคตฺย ตํ ปปฺรจฺฉุ: ;
Some Sadducees, who say that there is no resurrection, came to him. They asked him, saying,
19 เห คุโร กศฺจิชฺชโน ยทิ นิ: สนฺตติ: สนฺ ภารฺยฺยายำ สตฺยำ มฺริยเต ตรฺหิ ตสฺย ภฺราตา ตสฺย ภารฺยฺยำ คฺฤหีตฺวา ภฺราตุ รฺวํโศตฺปตฺตึ กริษฺยติ, วฺยวสฺถามิมำ มูสา อสฺมานฺ ปฺรติ วฺยลิขตฺฯ
“Rabbi, Moses wrote to us, ‘If a man’s brother dies and leaves a wife behind him, and leaves no children, that his brother should take his wife and raise up offspring for his brother.’
20 กินฺตุ เกจิตฺ สปฺต ภฺราตร อาสนฺ, ตตเสฺตษำ เชฺยษฺฐภฺราตา วิวหฺย นิ: สนฺตติ: สนฺ อมฺริยตฯ
There were seven brothers. The first took a wife, and dying left no offspring.
21 ตโต ทฺวิตีโย ภฺราตา ตำ สฺตฺริยมคฺฤหณตฺ กินฺตุ โสปิ นิ: สนฺตติ: สนฺ อมฺริยต; อถ ตฺฤตีโยปิ ภฺราตา ตาทฺฤโศภวตฺฯ
The second took her, and died, leaving no children behind him. The third likewise;
22 อิตฺถํ สปฺไตว ภฺราตรสฺตำ สฺตฺริยํ คฺฤหีตฺวา นิ: สนฺตานา: สนฺโต'มฺริยนฺต, สรฺวฺวเศเษ สาปิ สฺตฺรี มฺริยเต สฺมฯ
and the seven took her and left no children. Last of all the woman also died.
23 อถ มฺฤตานามุตฺถานกาเล ยทา ต อุตฺถาสฺยนฺติ ตทา เตษำ กสฺย ภารฺยฺยา สา ภวิษฺยติ? ยตเสฺต สปฺไตว ตำ วฺยวหนฺฯ
In the resurrection, when they rise, whose wife will she be of them? For the seven had her as a wife.”
24 ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ ศาสฺตฺรมฺ อีศฺวรศกฺติญฺจ ยูยมชฺญาตฺวา กิมภฺรามฺยต น?
Yeshua answered them, “Isn’t this because you are mistaken, not knowing the Scriptures nor the power of God?
25 มฺฤตโลกานามุตฺถานํ สติ เต น วิวหนฺติ วาคฺทตฺตา อปิ น ภวนฺติ, กินฺตุ สฺวรฺคียทูตานำ สทฺฤศา ภวนฺติฯ
For when they will rise from the dead, they neither marry nor are given in marriage, but are like angels in heaven.
26 ปุนศฺจ "อหมฺ อิพฺราหีม อีศฺวร อิสฺหาก อีศฺวโร ยากูพศฺเจศฺวร:" ยามิมำ กถำ สฺตมฺพมเธฺย ติษฺฐนฺ อีศฺวโร มูสามวาทีตฺ มฺฤตานามุตฺถานารฺเถ สา กถา มูสาลิขิเต ปุสฺตเก กึ ยุษฺมาภิ รฺนาปาฐิ?
But about the dead, that they are raised, haven’t you read in the book of Moses about the Bush, how God spoke to him, saying, ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob’?
27 อีศฺวโร ชีวตำ ปฺรภุ: กินฺตุ มฺฤตานำ ปฺรภุ รฺน ภวติ, ตสฺมาทฺเธโต รฺยูยํ มหาภฺรเมณ ติษฺฐถฯ
He is not the God of the dead, but of the living. You are therefore badly mistaken.”
28 เอตรฺหิ เอโกธฺยาปก เอตฺย เตษามิตฺถํ วิจารํ ศุศฺราว; ยีศุเสฺตษำ วากฺยสฺย สทุตฺตรํ ทตฺตวานฺ อิติ พุทฺวฺวา ตํ ปฺฤษฺฏวานฺ สรฺวฺวาสามฺ อาชฺญานำ กา เศฺรษฺฐา? ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ,
One of the scribes came and heard them questioning together, and knowing that he had answered them well, asked him, “Which commandment is the greatest of all?”
29 "เห อิสฺราเยโลฺลกา อวธตฺต, อสฺมากํ ปฺรภุ: ปรเมศฺวร เอก เอว,
Yeshua answered, “The greatest is: ‘Hear, Israel, the Lord our God, the Lord is one.
30 ยูยํ สรฺวฺวนฺต: กรไณ: สรฺวฺวปฺราไณ: สรฺวฺวจิตฺไต: สรฺวฺวศกฺติภิศฺจ ตสฺมินฺ ปฺรเภา ปรเมศฺวเร ปฺรียธฺวํ," อิตฺยาชฺญา เศฺรษฺฐาฯ
You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your mind, and with all your strength.’ This is the first commandment.
31 ตถา "สฺวปฺรติวาสินิ สฺววตฺ เปฺรม กุรุธฺวํ," เอษา ยา ทฺวิตียาชฺญา สา ตาทฺฤศี; เอตาภฺยำ ทฺวาภฺยามฺ อาชฺญาภฺยามฺ อนฺยา กาปฺยาชฺญา เศฺรษฺฐา นาสฺติฯ
The second is like this: ‘You shall love your neighbor as yourself.’ There is no other commandment greater than these.”
32 ตทา โสธฺยาปกสฺตมวทตฺ, เห คุโร สตฺยํ ภวานฺ ยถารฺถํ โปฺรกฺตวานฺ ยต เอกสฺมาทฺ อีศฺวราทฺ อโนฺย ทฺวิตีย อีศฺวโร นาสฺติ;
The scribe said to him, “Truly, Rabbi, you have said well that he is one, and there is none other but he;
33 อปรํ สรฺวฺวานฺต: กรไณ: สรฺวฺวปฺราไณ: สรฺวฺวจิตฺไต: สรฺวฺวศกฺติภิศฺจ อีศฺวเร เปฺรมกรณํ ตถา สฺวมีปวาสินิ สฺววตฺ เปฺรมกรณญฺจ สรฺเวฺวโภฺย โหมพลิทานาทิภฺย: ศฺรษฺฐํ ภวติฯ
and to love him with all the heart, with all the understanding, all the soul, and with all the strength, and to love his neighbor as himself, is more important than all whole burnt offerings and sacrifices.”
34 ตโต ยีศุ: สุพุทฺเธริว ตเสฺยทมฺ อุตฺตรํ ศฺรุตฺวา ตํ ภาษิตวานฺ ตฺวมีศฺวรสฺย ราชฺยานฺน ทูโรสิฯ อิต: ปรํ เตน สห กสฺยาปิ วากฺยสฺย วิจารํ กรฺตฺตำ กสฺยาปิ ปฺรคลฺภตา น ชาตาฯ
When Yeshua saw that he answered wisely, he said to him, “You are not far from God’s Kingdom.” No one dared ask him any question after that.
35 อนนฺตรํ มเธฺยมนฺทิรมฺ อุปทิศนฺ ยีศุริมํ ปฺรศฺนํ จการ, อธฺยาปกา อภิษิกฺตํ (ตารกํ) กุโต ทายูท: สนฺตานํ วทนฺติ?
Yeshua responded, as he taught in the temple, “How is it that the scribes say that the Messiah is the son of David?
36 สฺวยํ ทายูทฺ ปวิตฺรสฺยาตฺมน อาเวเศเนทํ กถยามาสฯ ยถาฯ "มม ปฺรภุมิทํ วากฺยวทตฺ ปรเมศฺวร: ฯ ตว ศตฺรูนหํ ยาวตฺ ปาทปีฐํ กโรมิ นฯ ตาวตฺ กาลํ มทีเย ตฺวํ ทกฺษปารฺศฺวฺ อุปาวิศฯ "
For David himself said in the Holy Spirit, ‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand, until I make your enemies the footstool of your feet.”’
37 ยทิ ทายูทฺ ตํ ปฺรภูํ วทติ ตรฺหิ กถํ ส ตสฺย สนฺตาโน ภวิตุมรฺหติ? อิตเร โลกาสฺตตฺกถำ ศฺรุตฺวานนนฺทุ: ฯ
Therefore David himself calls him Lord, so how can he be his son?” The common people heard him gladly.
38 ตทานีํ ส ตานุปทิศฺย กถิตวานฺ เย นรา ทีรฺฆปริเธยานิ หฏฺเฏ วิปเนา จ
In his teaching he said to them, “Beware of the scribes, who like to walk in long robes, and to get greetings in the marketplaces,
39 โลกกฺฤตนมสฺการานฺ ภชนคฺฤเห ปฺรธานาสนานิ โภชนกาเล ปฺรธานสฺถานานิ จ กางฺกฺษนฺเต;
and to get the best seats in the synagogues and the best places at feasts,
40 วิธวานำ สรฺวฺวสฺวํ คฺรสิตฺวา ฉลาทฺ ทีรฺฆกาลํ ปฺรารฺถยนฺเต เตภฺย อุปาธฺยาเยภฺย: สาวธานา ภวต; เต'ธิกตรานฺ ทณฺฑานฺ ปฺราปฺสฺยนฺติฯ
those who devour widows’ houses, and for a pretense make long prayers. These will receive greater condemnation.”
41 ตทนนฺตรํ โลกา ภาณฺฑาคาเร มุทฺรา ยถา นิกฺษิปนฺติ ภาณฺฑาคารสฺย สมฺมุเข สมุปวิศฺย ยีศุสฺตทวลุโลก; ตทานีํ พหโว ธนินสฺตสฺย มเธฺย พหูนิ ธนานิ นิรกฺษิปนฺฯ
Yeshua sat down opposite the treasury and saw how the multitude cast money into the treasury. Many who were rich cast in much.
42 ปศฺจาทฺ เอกา ทริทฺรา วิธวา สมาคตฺย ทฺวิปณมูลฺยำ มุไทฺรกำ ตตฺร นิรกฺษิปตฺฯ
A poor widow came and she cast in two small brass coins, which equal a quadrans coin.
43 ตทา ยีศุ: ศิษฺยานฺ อาหูย กถิตวานฺ ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ เย เย ภาณฺฑาคาเร'สฺมิน ธนานิ นิ: กฺษิปนฺติ สฺม เตภฺย: สรฺเวฺวภฺย อิยํ วิธวา ทริทฺราธิกมฺ นิ: กฺษิปติ สฺมฯ
He called his disciples to himself and said to them, “Most certainly I tell you, this poor widow gave more than all those who are giving into the treasury,
44 ยตเสฺต ปฺรภูตธนสฺย กิญฺจิตฺ นิรกฺษิปนฺ กินฺตุ ทีเนยํ สฺวทินยาปนโยคฺยํ กิญฺจิทปิ น สฺถาปยิตฺวา สรฺวฺวสฺวํ นิรกฺษิปตฺฯ
for they all gave out of their abundance, but she, out of her poverty, gave all that she had to live on.”
