ลูก: 7
1 ตต: ปรํ ส โลกานำ กรฺณโคจเร ตานฺ สรฺวฺวานฺ อุปเทศานฺ สมาปฺย ยทา กผรฺนาหูมฺปุรํ ปฺรวิศติ
Þegar Jesús hafði lokið við að tala til fólksins, fór hann aftur til Kapernaum.
2 ตทา ศตเสนาปเต: ปฺริยทาส เอโก มฺฤตกลฺป: ปีฑิต อาสีตฺฯ
Rómverskur höfuðsmaður bjó þar og átti þræl sem var honum mjög kær. Nú lá þrællinn fyrir dauðanum.
3 อต: เสนาปติ รฺยีโศ รฺวารฺตฺตำ นิศมฺย ทาสสฺยาโรคฺยกรณาย ตสฺยาคมนารฺถํ วินยกรณาย ยิหูทียานฺ กิยต: ปฺราจ: เปฺรษยามาสฯ
Þegar höfuðsmaðurinn frétti af Jesú, sendi hann nokkra virðulega Gyðinga til hans og bað hann að koma og lækna þrælinn.
4 เต ยีโศรนฺติกํ คตฺวา วินยาติศยํ วกฺตุมาเรภิเร, ส เสนาปติ รฺภวโตนุคฺรหํ ปฺราปฺตุมฺ อรฺหติฯ
Þeir báðu Jesú innilega að koma og hjálpa manninum og sögðu: „Hann á það skilið að þú hjálpir honum,
5 ยต: โสสฺมชฺชาตีเยษุ โลเกษุ ปฺรียเต ตถาสฺมตฺกฺฤเต ภชนเคหํ นิรฺมฺมิตวานฺฯ
því hann elskar þjóð okkar og lét meira að segja byggja samkomuhúsið fyrir eigið fé.“
6 ตสฺมาทฺ ยีศุไสฺต: สห คตฺวา นิเวศนสฺย สมีปํ ปฺราป, ตทา ส ศตเสนาปติ รฺวกฺษฺยมาณวากฺยํ ตํ วกฺตุํ พนฺธูนฺ ปฺราหิโณตฺฯ เห ปฺรโภ สฺวยํ ศฺรโม น กรฺตฺตโวฺย ยทฺ ภวตา มทฺเคหมเธฺย ปาทารฺปณํ กฺริเยต ตทปฺยหํ นารฺหามิ,
Jesús fór með þeim. Rétt áður en þeir komu að húsinu sendi höfuðsmaðurinn vini sína til Jesú með þessi skilaboð: „Herra, vertu ekki að ómaka þig með að koma inn til mín, því ég er hvorki verður þess að hitta þig né hafa þig sem gest.
7 กิญฺจาหํ ภวตฺสมีปํ ยาตุมปิ นาตฺมานํ โยคฺยํ พุทฺธวานฺ, ตโต ภวานฺ วากฺยมาตฺรํ วทตุ เตไนว มม ทาส: สฺวโสฺถ ภวิษฺยติฯ
Segðu það aðeins með orði, þar sem þú ert staddur, og þá mun þræll minn læknast.
8 ยสฺมาทฺ อหํ ปราธีโนปิ มมาธีนา ยา: เสนา: สนฺติ ตาสามฺ เอกชนํ ปฺรติ ยาหีติ มยา โปฺรกฺเต ส ยาติ; ตทนฺยํ ปฺรติ อายาหีติ โปฺรกฺเต ส อายาติ; ตถา นิชทาสํ ปฺรติ เอตตฺ กุรฺวฺวิติ โปฺรกฺเต ส ตเทว กโรติฯ
Ég skil þig vel, því sjálfur þarf ég að hlýða æðri herforingjum, en hef síðan vald yfir mínum undirmönnum. Ég þarf aðeins að segja við þá: „Farið“og þá fara þeir, eða: „Komið“og þeir koma. Við þræl minn segi ég: „Gerðu þetta“og hann hlýðir. Segðu því bara: „Læknist þú“og þá mun þræll minn verða heilbrigður.“
9 ยีศุริทํ วากฺยํ ศฺรุตฺวา วิสฺมยํ ยเยา, มุขํ ปราวรฺตฺย ปศฺจาทฺวรฺตฺติโน โลกานฺ พภาเษ จ, ยุษฺมานหํ วทามิ อิสฺราเยโล วํศมเธฺยปิ วิศฺวาสมีทฺฤศํ น ปฺราปฺนวํฯ
Jesús varð undrandi. Hann sneri sér að mannfjöldanum og sagði: „Aldrei hef ég hitt neinn Gyðing, sem átt hefur jafn mikla trú og þessi útlendingur.“
10 ตตเสฺต เปฺรษิตา คฺฤหํ คตฺวา ตํ ปีฑิตํ ทาสํ สฺวสฺถํ ททฺฤศุ: ฯ
Þegar vinir höfuðsmannsins komu aftur inn í húsið fundu þeir þrælinn alheilbrigðan.
11 ปเร'หนิ ส นายีนาขฺยํ นครํ ชคาม ตสฺยาเนเก ศิษฺยา อเนฺย จ โลกาเสฺตน สารฺทฺธํ ยยุ: ฯ
Stuttu seinna fóru Jesús og lærisveinar hans til þorpsins Nain, og enn fylgdi mannfjöldinn.
12 เตษุ ตนฺนครสฺย ทฺวารสนฺนิธึ ปฺราปฺเตษุ กิยนฺโต โลกา เอกํ มฺฤตมนุชํ วหนฺโต นครสฺย พหิรฺยานฺติ, ส ตนฺมาตุเรกปุตฺรสฺตนฺมาตา จ วิธวา; ตยา สารฺทฺธํ ตนฺนครียา พหโว โลกา อาสนฺฯ
Þegar hann nálgaðist þorpshliðið, kom þar að líkfylgd. Hinn dáni var drengur, einkasonur móður sinnar sem var ekkja. Hópur syrgjandi þorpsbúa var í líkfylgdinni ásamt ekkjunni.
13 ปฺรภุสฺตำ วิโลกฺย สานุกมฺป: กถยามาส, มา โรที: ฯ ส สมีปมิตฺวา ขฏฺวำ ปสฺปรฺศ ตสฺมาทฺ วาหกา: สฺถคิตาสฺตมฺยุ: ;
Þegar Drottinn sá hana, kenndi hann í brjósti um hana og sagði: „Gráttu ekki.“
14 ตทา ส อุวาจ เห ยุวมนุษฺย ตฺวมุตฺติษฺฐ, ตฺวามหมฺ อาชฺญาปยามิฯ
Síðan gekk hann að líkbörunum og snerti þær. Þeir sem báru, námu staðar og Jesús sagði: „Ungi maður, ég segi þér: Rístu upp!“
15 ตสฺมาตฺ ส มฺฤโต ชนสฺตตฺกฺษณมุตฺถาย กถำ ปฺรกถิต: ; ตโต ยีศุสฺตสฺย มาตริ ตํ สมรฺปยามาสฯ
Þá settist drengurinn upp og fór að tala við viðstadda! En Jesús gaf hann aftur móður hans.
16 ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว โลกา: ศศงฺกิเร; เอโก มหาภวิษฺยทฺวาที มเธฺย'สฺมากมฺ สมุไทตฺ, อีศฺวรศฺจ สฺวโลกานนฺวคฺฤหฺลาตฺ กถามิมำ กถยิตฺวา อีศฺวรํ ธนฺยํ ชคทุ: ฯ
Mikil hræðsla greip um sig og fólkið lofaði Guð og hrópaði: „Voldugur spámaður er kominn fram á meðal okkar. Við höfum sannarlega séð Guð að verki í dag.“
17 ตต: ปรํ สมสฺตํ ยิหูทาเทศํ ตสฺย จตุรฺทิกฺสฺถเทศญฺจ ตไสฺยตตฺกีรฺตฺติ รฺวฺยานเศฯ
Og fréttin flaug um nágrennið og landið allt.
18 ตต: ปรํ โยหน: ศิเษฺยษุ ตํ ตทฺวฺฤตฺตานฺตํ ชฺญาปิตวตฺสุ
Lærisveinar Jóhannesar fluttu honum fréttirnar um verk Jesú.
19 ส สฺวศิษฺยาณำ เทฺวา ชนาวาหูย ยีศุํ ปฺรติ วกฺษฺยมาณํ วากฺยํ วกฺตุํ เปฺรษยามาส, ยสฺยาคมนมฺ อเปกฺษฺย ติษฺฐาโม วยํ กึ ส เอว ชนสฺตฺวํ? กึ วยมนฺยมเปกฺษฺย สฺถาสฺยาม: ?
Þegar hann heyrði þær, sendi hann tvo af lærisveinum sínum til Jesú og lét þá spyrja: „Ert þú Kristur? Eða eigum við að halda áfram að bíða hans?“
20 ปศฺจาตฺเตา มานเวา คตฺวา กถยามาสตุ: , ยสฺยาคมนมฺ อเปกฺษฺย ติษฺฐาโม วยํ, กึ เสอว ชนสฺตฺวํ? กึ วยมนฺยมเปกฺษฺย สฺถาสฺยาม: ? กถามิมำ ตุภฺยํ กถยิตุํ โยหนฺ มชฺชก อาวำ เปฺรษิตวานฺฯ
Þegar lærisveinar þessir komu til Jesú, var hann einmitt að lækna fólk af ýmsum sjúkdómum. Hann læknaði lamaða og blinda, og rak út illa anda. Þegar þeir báru fram spurningu Jóhannesar, svaraði hann: „Farið aftur til Jóhannesar og segið honum hvað þið hafið séð og heyrt hér í dag: Blindir fá sjón, lamaðir ganga óstuddir, holdsveikir hreinsast, heyrnarlausir heyra, dauðir lifna við og fátækir og vonlausir fá að heyra gleðifréttir.
21 ตสฺมินฺ ทณฺเฑ ยีศูโรคิโณ มหาวฺยาธิมโต ทุษฺฏภูตคฺรสฺตำศฺจ พหูนฺ สฺวสฺถานฺ กฺฤตฺวา, อเนกานฺเธภฺยศฺจกฺษุํษิ ทตฺตฺวา ปฺรตฺยุวาจ,
22 ยุวำ วฺรชตมฺ อนฺธา เนตฺราณิ ขญฺชาศฺจรณานิ จ ปฺราปฺนุวนฺติ, กุษฺฐิน: ปริษฺกฺริยนฺเต, พธิรา: ศฺรวณานิ มฺฤตาศฺจ ชีวนานิ ปฺราปฺนุวนฺติ, ทริทฺราณำ สมีเปษุ สุสํวาท: ปฺรจารฺยฺยเต, ยํ ปฺรติ วิฆฺนสฺวรูโปหํ น ภวามิ ส ธนฺย: ,
23 เอตานิ ยานิ ปศฺยถ: ศฺฤณุถศฺจ ตานิ โยหนํ ชฺญาปยตมฺฯ
Að lokum skuluð þið segja honum: Blessaður er sá sem ekki glatar trúnni á mig.“
24 ตโย รฺทูตโย รฺคตโย: สโต โรฺยหนิ ส โลกานฺ วกฺตุมุปจกฺรเม, ยูยํ มเธฺยปฺรานฺตรํ กึ ทฺรษฺฏุํ นิรคมต? กึ วายุนา กมฺปิตํ นฑํ?
Þegar þeir voru farnir, talaði Jesús við fólkið um Jóhannes og sagði: „Hver er hann, þessi maður, sem þið fóruð að sjá út í Júdeuauðninni? Fannst ykkur hann veikburða líkt og strá sem bærist í golunni?
25 ยูยํ กึ ทฺรษฺฏุํ นิรคมต? กึ สูกฺษฺมวสฺตฺรปริธายินํ กมปิ นรํ? กินฺตุ เย สูกฺษฺมมฺฤทุวสฺตฺราณิ ปริทธติ สูตฺตมานิ ทฺรวฺยาณิ ภุญฺชเต จ เต ราชธานีษุ ติษฺฐนฺติฯ
Var hann klæddur sem ríkmenni? Nei! Menn, sem lifa munaðarlífi, búa í höllum en ekki í eyðimörkum.
26 ตรฺหิ ยูยํ กึ ทฺรษฺฏุํ นิรคมต? กิเมกํ ภวิษฺยทฺวาทินํ? ตเทว สตฺยํ กินฺตุ ส ปุมานฺ ภวิษฺยทฺวาทิโนปิ เศฺรษฺฐ อิตฺยหํ ยุษฺมานฺ วทามิ;
Hvað funduð þið þá? Spámann? Já, og meira en það!
27 ปศฺย สฺวกียทูตนฺตุ ตวาคฺร เปฺรษยามฺยหํฯ คตฺวา ตฺวทียมารฺคนฺตุ ส หิ ปริษฺกริษฺยติฯ ยทรฺเถ ลิปิริยมฺ อาเสฺต ส เอว โยหนฺฯ
Biblían segir um hann: „Sjá, ég sendi boðbera minn á undan þér til að undirbúa komu þína.“
28 อโต ยุษฺมานหํ วทามิ สฺตฺริยา ครฺพฺภชาตานำ ภวิษฺยทฺวาทินำ มเธฺย โยหโน มชฺชกาตฺ เศฺรษฺฐ: โกปิ นาสฺติ, ตตฺราปิ อีศฺวรสฺย ราเชฺย ย: สรฺวฺวสฺมาตฺ กฺษุทฺร: ส โยหโนปิ เศฺรษฺฐ: ฯ
Jóhannes er mestur allra manna, en samt er hinn minnsti þegn í guðsríki honum meiri.“
29 อปรญฺจ สรฺเวฺว โลกา: กรมญฺจายินศฺจ ตสฺย วากฺยานิ ศฺรุตฺวา โยหนา มชฺชเนน มชฺชิตา: ปรเมศฺวรํ นิรฺโทษํ เมนิเรฯ
Allir sem hlustuðu á Jóhannes – jafnvel þeir sem dýpst voru sokknir í synd – beygðu sig að kröfu Guðs og létu skírast.
30 กินฺตุ ผิรูศิโน วฺยวสฺถาปกาศฺจ เตน น มชฺชิตา: สฺวานฺ ปฺรตีศฺวรโสฺยปเทศํ นิษฺผลมฺ อกุรฺวฺวนฺฯ
En farísearnir og lögvitringarnir höfnuðu áformi Guðs um þá og vildu ekki láta skírast.
31 อถ ปฺรภุ: กถยามาส, อิทานีนฺตนชนานฺ เกโนปมามิ? เต กสฺย สทฺฤศา: ?
„Við hvað á ég að líkja slíkum mönnum?“spurði Jesús.
32 เย พาลกา วิปณฺยามฺ อุปวิศฺย ปรสฺปรมฺ อาหูย วากฺยมิทํ วทนฺติ, วยํ ยุษฺมากํ นิกเฏ วํศีรวาทิษฺม, กินฺตุ ยูยํ นานรฺตฺติษฺฏ, วยํ ยุษฺมากํ นิกฏ อโรทิษฺม, กินฺตุ ยุยํ น วฺยลปิษฺฏ, พาลไกเรตาทฺฤไศเสฺตษามฺ อุปมา ภวติฯ
„Þeir eru eins og börn sem kalla hvert til annars: „Við fórum í brúðkaupsleik en þið vilduð ekki vera með, þá fórum við í jarðarfararleik en þið vilduð samt ekki vera með.“
33 ยโต โยหนฺ มชฺชก อาคตฺย ปูปํ นาขาทตฺ ทฺรากฺษารสญฺจ นาปิวตฺ ตสฺมาทฺ ยูยํ วทถ, ภูตคฺรโสฺตยมฺฯ
Jóhannes fastaði oft og bragðaði aldrei áfengi, en þá sögðu menn: „Hann hlýtur að vera skrýtinn.“
34 ตต: ปรํ มานวสุต อาคตฺยาขาททปิวญฺจ ตสฺมาทฺ ยูยํ วทถ, ขาทก: สุราปศฺจาณฺฑาลปาปินำ พนฺธุเรโก ชโน ทฺฤศฺยตามฺฯ
En þegar ég borða og drekk eins og aðrir, þá er sagt: „Þessi Jesús, hann er nú meira átvaglið og hann drekkur meira að segja líka! Og vinir hans, það er ljóta hyskið.“
35 กินฺตุ ชฺญานิโน ชฺญานํ นิรฺโทษํ วิทุ: ฯ
Alltaf finnið þið eitthvað til að afsaka ykkur með.“
36 ปศฺจาเทก: ผิรูศี ยีศุํ โภชนาย นฺยมนฺตฺรยตฺ ตต: ส ตสฺย คฺฤหํ คตฺวา โภกฺตุมุปวิษฺฏ: ฯ
Einn af faríseunum bauð Jesú til máltíðar heima hjá sér og hann þáði boðið. Þeir voru ný sestir að matnum
37 เอตรฺหิ ตตฺผิรูศิโน คฺฤเห ยีศุ เรฺภกฺตุมฺ อุปาเวกฺษีตฺ ตจฺฉฺรุตฺวา ตนฺนครวาสินี กาปิ ทุษฺฏา นารี ปาณฺฑรปฺรสฺตรสฺย สมฺปุฏเก สุคนฺธิไตลมฺ อานีย
þegar kona nokkur kom inn utan af götunni. Hún var skækja sem hafði frétt að Jesús væri þarna og kom því með flösku af dýrindis ilmolíu.
38 ตสฺย ปศฺจาตฺ ปาทโย: สนฺนิเธา ตเสฺยา รุทตี จ เนตฺรามฺพุภิสฺตสฺย จรเณา ปฺรกฺษาลฺย นิชกไจรมารฺกฺษีตฺ, ตตสฺตสฺย จรเณา จุมฺพิตฺวา เตน สุคนฺธิไตเลน มมรฺทฯ
Hún gekk rakleitt til Jesú og kraup grátandi að fótum hans. Tár hennar féllu á fætur hans, en hún þurrkaði þá með hári sínu, kyssti þá og hellti síðan ilmolíu yfir.
39 ตสฺมาตฺ ส นิมนฺตฺรยิตา ผิรูศี มนสา จินฺตยามาส, ยทฺยยํ ภวิษฺยทฺวาที ภเวตฺ ตรฺหิ เอนํ สฺปฺฤศติ ยา สฺตฺรี สา กา กีทฺฤศี เจติ ชฺญาตุํ ศกฺนุยาตฺ ยต: สา ทุษฺฏาฯ
Þegar faríseinn sem boðið hafði Jesú sá þetta, og þekkti konuna, sagði hann við sjálfan sig: „Það er auðséð að Jesús er ekki spámaður, því ef Guð hefði sent hann, hlyti hann að vita hvers konar kona þetta er.“
40 ตทา ยาศุสฺตํ ชคาท, เห ศิโมนฺ ตฺวำ ปฺรติ มม กิญฺจิทฺ วกฺตวฺยมสฺติ; ตสฺมาตฺ ส พภาเษ, เห คุโร ตทฺ วทตุฯ
Þá sagði Jesús við faríseann: „Símon, ég þarf að segja þér nokkuð.“„Jæja, meistari, hvað er það?“spurði Símon.
41 เอโกตฺตมรฺณสฺย ทฺวาวธมรฺณาวาสฺตำ, ตโยเรก: ปญฺจศตานิ มุทฺราปาทานฺ อปรศฺจ ปญฺจาศตฺ มุทฺราปาทานฺ ธารยามาสฯ
Þá sagði Jesús honum eftirfarandi sögu: „Tveir menn fengu peninga að láni hjá auðmanni. Annar fékk fimm hundruð þúsund krónur, en hinn fimmtíu þúsund.
42 ตทนนฺตรํ ตโย: โศธฺยาภาวาตฺ ส อุตฺตมรฺณสฺตโย รฺฤเณ จกฺษเม; ตสฺมาตฺ ตโยรฺทฺวโย: กสฺตสฺมินฺ เปฺรษฺยเต พหุ? ตทฺ พฺรูหิฯ
En þegar að gjalddaga kom gat hvorugur greitt. Maðurinn gaf þeim þá báðum eftir skuldina og þeir þurftu ekkert að borga! Hvor þeirra heldur þú að hafi elskað hann meira á eftir?“
43 ศิโมนฺ ปฺรตฺยุวาจ, มยา พุธฺยเต ยสฺยาธิกมฺ ฤณํ จกฺษเม ส อิติ; ตโต ยีศุสฺตํ วฺยาชหาร, ตฺวํ ยถารฺถํ วฺยจารย: ฯ
„Sá sem skuldaði honum meira, býst ég við, “svaraði Símon. „Alveg rétt!“sagði Jesús.
44 อถ ตำ นารีํ ปฺรติ วฺยาฆุฐฺย ศิโมนมโวจตฺ, สฺตฺรีมิมำ ปศฺยสิ? ตว คฺฤเห มยฺยาคเต ตฺวํ ปาทปฺรกฺษาลนารฺถํ ชลํ นาทา: กินฺตุ โยษิเทษา นยนชไล รฺมม ปาเทา ปฺรกฺษาลฺย เกไศรมารฺกฺษีตฺฯ
Síðan sneri hann sér að konunni og sagði: „Símon, sjáðu þessa konu sem krýpur hérna. Þegar ég kom inn, léstu það ógert að koma með vatn og þvo rykið af fótum mínum, en hún þvoði þá með tárum sínum og þurrkaði þá með hárinu.
45 ตฺวํ มำ นาจุมฺพี: กินฺตุ โยษิเทษา สฺวียาคมนาทารภฺย มทียปาเทา จุมฺพิตุํ น วฺยรํสฺตฯ
Ekki heilsaðir þú mér með kossi eins og venja er, en hún hefur kysst fætur mína án afláts frá því ég kom.
46 ตฺวญฺจ มทีโยตฺตมางฺเค กิญฺจิทปิ ไตลํ นามรฺที: กินฺตุ โยษิเทษา มม จรเณา สุคนฺธิไตเลนามรฺทฺทีตฺฯ
Þú sinntir ekki þeirri almennu kurteisi að smyrja höfuð mitt með ólífuolíu, en hún hellti dýrri ilmolíu yfir fætur mína.
47 อตสฺตฺวำ วฺยาหรามิ, เอตสฺยา พหุ ปาปมกฺษมฺยต ตโต พหุ ปฺรียเต กินฺตุ ยสฺยาลฺปปาปํ กฺษมฺยเต โสลฺปํ ปฺรียเตฯ
Því segi ég þér, allar hennar mörgu syndir eru fyrirgefnar – og þess vegna elskar hún mig mikið. En sá sem lítið er fyrirgefið, elskar lítið.“
48 ตต: ปรํ ส ตำ พภาเษ, ตฺวทียํ ปาปมกฺษมฺยตฯ
Jesús sagði síðan við konuna: „Syndir þínar eru fyrirgefnar.“
49 ตทา เตน สารฺทฺธํ เย โภกฺตุมฺ อุปวิวิศุเสฺต ปรสฺปรํ วกฺตุมาเรภิเร, อยํ ปาปํ กฺษมเต ก เอษ: ?
„Hvað heldur þessi maður eiginlega að hann sé, “sögðu gestirnir hver við annan. „Hann gengur um og fyrirgefur syndir.“
50 กินฺตุ ส ตำ นารีํ ชคาท, ตว วิศฺวาสสฺตฺวำ ปรฺยฺยตฺราสฺต ตฺวํ เกฺษเมณ วฺรชฯ
En Jesús sagði við konuna: „Trú þín hefur frelsað þig, farðu í friði.“
