ลูก: 17
1 อิต: ปรํ ยีศุ: ศิษฺยานฺ อุวาจ, วิคฺไหฺนรวศฺยมฺ อาคนฺตวฺยํ กินฺตุ วิฆฺนา เยน ฆฏิษฺยนฺเต ตสฺย ทุรฺคติ รฺภวิษฺยติฯ
Jésus dit aussi à ses disciples: Il est impossible qu'il n'arrive pas des scandales; mais malheur à celui par qui ils arrivent!
2 เอเตษำ กฺษุทฺรปฺราณินามฺ เอกสฺยาปิ วิฆฺนชนนาตฺ กณฺฐพทฺธเปษณีกสฺย ตสฺย สาคราคาธชเล มชฺชนํ ภทฺรํฯ
Il vaudrait mieux pour lui qu'on lui mît au cou une meule de moulin et qu'on le jetât dans la mer, que d'être en scandale à un seul de ces petits.
3 ยูยํ เสฺวษุ สาวธานาสฺติษฺฐต; ตว ภฺราตา ยทิ ตว กิญฺจิทฺ อปราธฺยติ ตรฺหิ ตํ ตรฺชย, เตน ยทิ มน: ปริวรฺตฺตยติ ตรฺหิ ตํ กฺษมสฺวฯ
Prenez garde à vous-mêmes. Si ton frère a péché, reprends-le; et s'il se repent, pardonne-lui.
4 ปุนเรกทินมเธฺย ยทิ ส ตว สปฺตกฺฤโตฺว'ปราธฺยติ กินฺตุ สปฺตกฺฤตฺว อาคตฺย มน: ปริวรฺตฺย มยาปราทฺธมฺ อิติ วทติ ตรฺหิ ตํ กฺษมสฺวฯ
S'il a péché contre toi sept fois dans un jour, et que sept fois il revienne à toi et te dise: Je me repens. — tu lui pardonneras.
5 ตทา เปฺรริตา: ปฺรภุมฺ อวทนฺ อสฺมากํ วิศฺวาสํ วรฺทฺธยฯ
Les apôtres dirent au Seigneur: Augmente-nous la foi!
6 ปฺรภุรุวาจ, ยทิ ยุษฺมากํ สรฺษไปกปฺรมาโณ วิศฺวาโสสฺติ ตรฺหิ ตฺวํ สมูลมุตฺปาฏิโต ภูตฺวา สมุเทฺร โรปิโต ภว กถายามฺ เอตสฺยามฺ เอตทุฑุมฺพราย กถิตายำ ส ยุษฺมากมาชฺญาวโห ภวิษฺยติฯ
Le Seigneur répondit: Si vous aviez de la foi, gros comme un grain de moutarde, vous diriez à ce mûrier: Déracine-toi, et va te planter dans la mer; et il vous obéirait.
7 อปรํ สฺวทาเส หลํ วาหยิตฺวา วา ปศูนฺ จารยิตฺวา เกฺษตฺราทฺ อาคเต สติ ตํ วทติ, เอหิ โภกฺตุมุปวิศ, ยุษฺมากมฺ เอตาทฺฤศ: โกสฺติ?
Qui devons, ayant un serviteur employé à labourer ou à faire paître les troupeaux, lui dira, à son retour des champs: Viens tout de suite te mettre à table?
8 วรญฺจ ปูรฺวฺวํ มม ขาทฺยมาสาทฺย ยาวทฺ ภุญฺเช ปิวามิ จ ตาวทฺ พทฺธกฏิ: ปริจร ปศฺจาตฺ ตฺวมปิ โภกฺษฺยเส ปาสฺยสิ จ กถามีทฺฤศีํ กึ น วกฺษฺยติ?
Ne lui dira-t-il pas au contraire: Prépare-moi à souper, ceins-toi pour me servir, jusqu'à ce que j'aie mangé et bu; et, après cela, tu mangeras et tu boiras.
9 เตน ทาเสน ปฺรโภราชฺญานุรูเป กรฺมฺมณิ กฺฤเต ปฺรภุ: กึ ตสฺมินฺ พาธิโต ชาต: ? เนตฺถํ พุธฺยเต มยาฯ
Saura-t-il gré à ce serviteur d'avoir fait ce qui lui était commandé?
10 อิตฺถํ นิรูปิเตษุ สรฺวฺวกรฺมฺมสุ กฺฤเตษุ สตฺมุ ยูยมปีทํ วากฺยํ วทถ, วยมฺ อนุปการิโณ ทาสา อสฺมาภิรฺยทฺยตฺกรฺตฺตวฺยํ ตนฺมาตฺรเมว กฺฤตํฯ
Vous aussi de même, quand vous aurez fait tout ce qui vous est commandé, dites: Nous sommes des serviteurs inutiles. Ce que nous avons fait, nous devions le faire.
11 ส ยิรูศาลมิ ยาตฺรำ กุรฺวฺวนฺ โศมิโรณฺคาลีลฺปฺรเทศมเธฺยน คจฺฉติ,
Comme il allait à Jérusalem, il passait sur les confins de la Samarie et de la Galilée.
12 เอตรฺหิ กุตฺรจิทฺ คฺราเม ปฺรเวศมาเตฺร ทศกุษฺฐินสฺตํ สากฺษาตฺ กฺฤตฺวา
Au moment où il entrait dans un village, dix lépreux vinrent à sa rencontre, et, se tenant à distance,
13 ทูเร ติษฺฐนต อุจฺไจ รฺวกฺตุมาเรภิเร, เห ปฺรโภ ยีโศ ทยสฺวาสฺมานฺฯ
ils élevèrent la voix et dirent; Jésus, Maître, aie pitié de nous!
14 ตต: ส ตานฺ ทฺฤษฺฏฺวา ชคาท, ยูยํ ยาชกานำ สมีเป สฺวานฺ ทรฺศยต, ตตเสฺต คจฺฉนฺโต โรคาตฺ ปริษฺกฺฤตา: ฯ
Les ayant vus, il leur dit: Allez, montrez-vous aux sacrificateurs. Et il arriva qu'en y allant, ils furent rendus nets.
15 ตทา เตษาเมก: สฺวํ สฺวสฺถํ ทฺฤษฺฏฺวา โปฺรจฺไจรีศฺวรํ ธนฺยํ วทนฺ วฺยาฆุฏฺยายาโต ยีโศ รฺคุณานนุวทนฺ ตจฺจรณาโธภูเมา ปปาต;
L'un d'entre eux, voyant qu'il était guéri, revint sur ses pas, glorifiant Dieu à haute voix.
16 ส จาสีตฺ โศมิโรณีฯ
Et il se jeta aux pieds de Jésus, le visage contre terre, en lui rendant grâces. Or, c'était un Samaritain.
17 ตทา ยีศุรวทตฺ, ทศชนา: กึ น ปริษฺกฺฤตา: ? ตหฺยเนฺย นวชนา: กุตฺร?
Alors Jésus prit la parole et dit: Les dix n'ont-ils pas été guéris? Et les neuf autres, où sont-ils?
18 อีศฺวรํ ธนฺยํ วทนฺตมฺ เอนํ วิเทศินํ วินา โกปฺยโนฺย น ปฺราปฺยตฯ
Il ne s'est trouvé que cet étranger qui soit revenu pour donner gloire à Dieu!
19 ตทา ส ตมุวาจ, ตฺวมุตฺถาย ยาหิ วิศฺวาสเสฺต ตฺวำ สฺวสฺถํ กฺฤตวานฺฯ
Et il lui dit: Lève-toi, va, ta foi t'a sauvé.
20 อถ กเทศฺวรสฺย ราชตฺวํ ภวิษฺยตีติ ผิรูศิภิ: ปฺฤษฺเฏ ส ปฺรตฺยุวาจ, อีศฺวรสฺย ราชตฺวมฺ ไอศฺวรฺยฺยทรฺศเนน น ภวิษฺยติฯ
Les pharisiens lui ayant demandé quand viendrait le royaume de Dieu, Jésus leur répondit: Le royaume de Dieu ne vient pas de manière à frapper les regards,
21 อต เอตสฺมินฺ ปศฺย ตสฺมินฺ วา ปศฺย, อิติ วากฺยํ โลกา วกฺตุํ น ศกฺษฺยนฺติ, อีศฺวรสฺย ราชตฺวํ ยุษฺมากมฺ อนฺตเรวาเสฺตฯ
et l'on ne dira pas: Il est ici! ou bien: Il est là! Car voici que le royaume de Dieu est au dedans de vous!
22 ตต: ส ศิษฺยานฺ ชคาท, ยทา ยุษฺมาภิ รฺมนุชสุตสฺย ทินเมกํ ทฺรษฺฏุมฺ วาญฺฉิษฺยเต กินฺตุ น ทรฺศิษฺยเต, อีทฺฤกฺกาล อายาติฯ
Il dit aussi aux disciples: Le temps viendra où vous désirerez voir un seul des jours du Fils de l'homme, et vous ne le verrez point.
23 ตทาตฺร ปศฺย วา ตตฺร ปเศฺยติ วากฺยํ โลกา วกฺษฺยนฺติ, กินฺตุ เตษำ ปศฺจาตฺ มา ยาต, มานุคจฺฉต จฯ
Des gens vous diront: Le voici! ou: Le voilà! N'y allez pas; ne les suivez pas!
24 ยตสฺตฑิทฺ ยถากาไศกทิศฺยุทิย ตทนฺยามปิ ทิศํ วฺยาปฺย ปฺรกาศเต ตทฺวตฺ นิชทิเน มนุชสูนุ: ปฺรกาศิษฺยเตฯ
Car, de même que l'éclair, quand il brille, resplendit d'une extrémité du ciel jusqu'à l'autre, il en sera ainsi du Fils de l'homme en son jour.
25 กินฺตุ ตตฺปูรฺวฺวํ เตนาเนกานิ ทุ: ขานิ โภกฺตวฺยาเนฺยตทฺวรฺตฺตมานโลไกศฺจ โส'วชฺญาตวฺย: ฯ
Mais il faut auparavant qu'il souffre beaucoup, et qu'il soit rejeté par cette génération.
26 โนหสฺย วิทฺยมานกาเล ยถาภวตฺ มนุษฺยสูโน: กาเลปิ ตถา ภวิษฺยติฯ
Ce qui arriva du temps de Noé, arrivera également aux jours du Fils de l'homme:
27 ยาวตฺกาลํ โนโห มหาโปตํ นาโรหทฺ อาปฺลาวิวารฺเยฺยตฺย สรฺวฺวํ นานาศยจฺจ ตาวตฺกาลํ ยถา โลกา อภุญฺชตาปิวนฺ วฺยวหนฺ วฺยวาหยํศฺจ;
On mangeait, on buvait, on prenait et on donnait en mariage, jusqu'au jour où Noé entra dans l'arche, et le déluge vint, qui les fit tous périr.
28 อิตฺถํ โลโฏ วรฺตฺตมานกาเลปิ ยถา โลกา โภชนปานกฺรยวิกฺรยโรปณคฺฤหนิรฺมฺมาณกรฺมฺมสุ ปฺราวรฺตฺตนฺต,
De même aussi, aux jours de Lot, on mangeait, on buvait, on achetait, on vendait, on plantait, on bâtissait;
29 กินฺตุ ยทา โลฏฺ สิโทโม นิรฺชคาม ตทา นภส: สคนฺธกาคฺนิวฺฤษฺฏิ รฺภูตฺวา สรฺวฺวํ วฺยนาศยตฺ
et le jour où Lot sortit de Sodome, il tomba du ciel une pluie de feu et de soufre qui les fit tous périr.
30 ตทฺวนฺ มานวปุตฺรปฺรกาศทิเนปิ ภวิษฺยติฯ
Il en sera de même au jour où le Fils de l'homme sera manifesté.
31 ตทา ยทิ กศฺจิทฺ คฺฤโหปริ ติษฺฐติ ตรฺหิ ส คฺฤหมธฺยาตฺ กิมปิ ทฺรวฺยมาเนตุมฺ อวรุหฺย ไนตุ; ยศฺจ เกฺษเตฺร ติษฺฐติ โสปิ วฺยาฆุฏฺย นายาตุฯ
En ce jour-là, que celui qui sera sur le toit et qui aura ses effets dans la maison, ne descende pas pour les emporter; de même, que celui qui sera aux champs ne revienne point sur ses pas.
32 โลฏ: ปตฺนีํ สฺมรตฯ
Souvenez-vous de la femme de Lot!
33 ย: ปฺราณานฺ รกฺษิตุํ เจษฺฏิษฺยเต ส ปฺราณานฺ หารยิษฺยติ ยสฺตุ ปฺราณานฺ หารยิษฺยติ เสอว ปฺราณานฺ รกฺษิษฺยติฯ
Celui qui cherchera à sauver sa vie, la perdra: et celui qui la perdra, la retrouvera.
34 ยุษฺมานหํ วจฺมิ ตสฺยำ ราเตฺรา ศไยฺยกคตโย โรฺลกโยเรโก ธาริษฺยเต ปรสฺตฺยกฺษฺยเตฯ
Je vous le déclare, en cette nuit-là, deux hommes seront dans le même lit; l'un sera pris et l'autre laissé.
35 สฺตฺริเยา ยุคปตฺ เปษณีํ วฺยาวรฺตฺตยิษฺยตสฺตโยเรกา ธาริษฺยเต ปราตฺยกฺษฺยเตฯ
Deux femmes moudront ensemble; l'une sera prise et l'autre laissée.
36 ปุรุเษา เกฺษเตฺร สฺถาสฺยตสฺตโยเรโก ธาริษฺยเต ปรสฺตฺยกฺษฺยเตฯ
[Deux hommes seront aux champs; l'un sera pris et l'autre laissé].
37 ตทา เต ปปฺรจฺฉุ: , เห ปฺรโภ กุเตฺรตฺถํ ภวิษฺยติ? ตต: ส อุวาจ, ยตฺร ศวสฺติษฺฐติ ตตฺร คฺฤธฺรา มิลนฺติฯ
Alors, prenant la parole, ils lui dirent: Seigneur, où sera-ce? Il leur répondit: Où sera le corps, là s'assembleront les aigles.
