ลูก: 13
1 อปรญฺจ ปีลาโต เยษำ คาลีลียานำ รกฺตานิ พลีนำ รกฺไต: สหามิศฺรยตฺ เตษำ คาลีลียานำ วฺฤตฺตานฺตํ กติปยชนา อุปสฺถาปฺย ยีศเว กถยามาสุ: ฯ
Men på den samme Tid var der nogle til Stede, som fortalte ham om de Galilæere, hvis Blod Pilatus havde blandet med deres Ofre.
2 ตต: ส ปฺรตฺยุวาจ เตษำ โลกานามฺ เอตาทฺฤศี ทุรฺคติ รฺฆฏิตา ตตฺการณาทฺ ยูยํ กิมเนฺยโภฺย คาลีลีเยโภฺยปฺยธิกปาปินสฺตานฺ โพธเธฺว?
Og han svarede og sagde til dem: "Mene I, at disse Galilæere vare Syndere frem for alle Galilæere, fordi de have lidt dette?
3 ยุษฺมานหํ วทามิ ตถา น กินฺตุ มน: สุ น ปราวรฺตฺติเตษุ ยูยมปิ ตถา นํกฺษฺยถฯ
Nej, siger jeg eder; men dersom I ikke omvende eder, skulle I alle omkomme ligeså.
4 อปรญฺจ ศีโลหนามฺน อุจฺจคฺฤหสฺย ปตนาทฺ เย'ษฺฏาทศชนา มฺฤตาเสฺต ยิรูศาลมิ นิวาสิสรฺวฺวโลเกโภฺย'ธิกาปราธิน: กึ ยูยมิตฺยํ โพธเธฺว?
Eller hine atten, som Tårnet i Siloam faldt ned over og ihjelslog, mene I, at de vare skyldige fremfor alle Mennesker, som bo i Jerusalem?
5 ยุษฺมานหํ วทามิ ตถา น กินฺตุ มน: สุ น ปริวรฺตฺติเตษุ ยูยมปิ ตถา นํกฺษฺยถฯ
Nej, siger jeg eder; men dersom I ikke omvende eder, skulle I alle omkomme ligeså."
6 อนนฺตรํ ส อิมำ ทฺฤษฺฏานฺตกถามกถยทฺ เอโก ชโน ทฺรากฺษากฺเษตฺรมธฺย เอกมุฑุมฺพรวฺฤกฺษํ โรปิตวานฺฯ ปศฺจาตฺ ส อาคตฺย ตสฺมินฺ ผลานิ คเวษยามาส,
Men han sagde denne Lignelse: "En havde et Figentræ, som var plantet i hans Vingård; og han kom og ledte efter Frugt derpå og fandt ingen.
7 กินฺตุ ผลาปฺราปฺเต: การณาทฺ อุทฺยานการํ ภฺฤตฺยํ ชคาท, ปศฺย วตฺสรตฺรยํ ยาวทาคตฺย เอตสฺมินฺนุฑุมฺพรตเรา กฺษลานฺยนฺวิจฺฉามิ, กินฺตุ ไนกมปิ ปฺรปฺโนมิ ตรุรยํ กุโต วฺฤถา สฺถานํ วฺยาปฺย ติษฺฐติ? เอนํ ฉินฺธิฯ
Men han sagde til Vingårdsmanden: Se, i tre År er jeg nu kommen og har ledt efter Frugt på dette Figentræ og ingen fundet; hug det om; hvorfor skal det tilmed gøre Jorden unyttig?
8 ตโต ภฺฤตฺย: ปฺรตฺยุวาจ, เห ปฺรโภ ปุนรฺวรฺษเมกํ สฺถาตุมฺ อาทิศ; เอตสฺย มูลสฺย จตุรฺทิกฺษุ ขนิตฺวาหมฺ อาลวาลํ สฺถาปยามิฯ
Men han svarede og sagde til ham: Herre! lad det stå endnu dette År, indtil jeg får gravet om det og gødet det;
9 ตต: ผลิตุํ ศกฺโนติ ยทิ น ผลติ ตรฺหิ ปศฺจาตฺ เฉตฺสฺยสิฯ
måske vil det bære Frugt i Fremtiden; men hvis ikke, da hug det om!"
10 อถ วิศฺรามวาเร ภชนเคเห ยีศุรุปทิศติ
Men han lærte i en af Synagogerne på Sabbaten.
11 ตสฺมิตฺ สมเย ภูตคฺรสฺตตฺวาตฺ กุพฺชีภูยาษฺฏาทศวรฺษาณิ ยาวตฺ เกนาปฺยุปาเยน ฤชุ รฺภวิตุํ น ศกฺโนติ ยา ทุรฺพฺพลา สฺตฺรี,
Og se, der var en Kvinde, som havde haft en Svagheds Ånd i atten År, og hun var sammenbøjet og kunde aldeles ikke rette sig op.
12 ตำ ตโตฺรปสฺถิตำ วิโลกฺย ยีศุสฺตามาหูย กถิตวานฺ เห นาริ ตว เทารฺพฺพลฺยาตฺ ตฺวํ มุกฺตา ภวฯ
Men da Jesus så hende, kaldte han på hende og sagde til hende: "Kvinde! du er løst fra din Svaghed."
13 ตต: ปรํ ตสฺยา คาเตฺร หสฺตารฺปณมาตฺราตฺ สา ฤชุรฺภูเตฺวศฺวรสฺย ธนฺยวาทํ กรฺตฺตุมาเรเภฯ
Og han lagde Hænderne på hende; og straks rettede hun sig op og priste Gud.
14 กินฺตุ วิศฺรามวาเร ยีศุนา ตสฺยา: สฺวาสฺถฺยกรณาทฺ ภชนเคหสฺยาธิปติ: ปฺรกุปฺย โลกานฺ อุวาจ, ษฏฺสุ ทิเนษุ โลไก: กรฺมฺม กรฺตฺตวฺยํ ตสฺมาทฺเธโต: สฺวาสฺถฺยารฺถํ เตษุ ทิเนษุ อาคจฺฉต, วิศฺรามวาเร มาคจฺฉตฯ
Men Synagogeforstanderen, som var vred, fordi Jesus helbredte på Sabbaten, tog til Orde og sagde til Folkeskaren: "Der er seks Dage, på hvilke man bør arbejde; kommer derfor på dem og lader eder helbrede, og ikke på Sabbatsdagen!"
15 ตทา ปภุ: ปฺรตฺยุวาจ เร กปฏิโน ยุษฺมากมฺ เอไกโก ชโน วิศฺรามวาเร สฺวียํ สฺวียํ วฺฤษภํ ครฺทภํ วา พนฺธนานฺโมจยิตฺวา ชลํ ปายยิตุํ กึ น นยติ?
Men Herren svarede ham og sagde: "I Hyklere! løser ikke enhver iblandt eder sin Okse eller sit Asen fra Krybben på Sabbaten og fører dem til Vands?
16 ตรฺหฺยาษฺฏาทศวตฺสรานฺ ยาวตฺ ไศตานา พทฺธา อิพฺราหีม: สนฺตติริยํ นารี กึ วิศฺรามวาเร น โมจยิตวฺยา?
Men denne, som er en Abrahams Datter, hvem Satan har bundet, se, i atten År, burde hun ikke løses fra dette Bånd på Sabbatsdagen?"
17 เอษุ วาเกฺยษุ กถิเตษุ ตสฺย วิปกฺษา: สลชฺชา ชาตา: กินฺตุ เตน กฺฤตสรฺวฺวมหากรฺมฺมการณาตฺ โลกนิวห: สานนฺโท'ภวตฺฯ
Og da han sagde dette, bleve alle hans Modstandere beskæmmede; og hele Skaren glædede sig over alle de herlige Gerninger, som gjordes af ham.
18 อนนฺตรํ โสวททฺ อีศฺวรสฺย ราชฺยํ กสฺย สทฺฤศํ? เกน ตทุปมาสฺยามิ?
Han sagde da: "Hvad ligner Guds Rige, og hvormed skal jeg ligne det?
19 ยตฺ สรฺษปพีชํ คฺฤหีตฺวา กศฺจิชฺชน อุทฺยาน อุปฺตวานฺ ตทฺ พีชมงฺกุริตํ สตฺ มหาวฺฤกฺโษ'ชายต, ตตสฺตสฺย ศาขาสุ วิหายสียวิหคา อาคตฺย นฺยูษุ: , ตทฺราชฺยํ ตาทฺฤเศน สรฺษปพีเชน ตุลฺยํฯ
Det ligner et Sennepskorn, som et Menneske tog og lagde i sin Have; og det voksede og blev til et Træ, og Himmelens Fugle byggede Rede i dets Grene."
20 ปุน: กถยามาส, อีศฺวรสฺย ราชฺยํ กสฺย สทฺฤศํ วทิษฺยามิ? ยตฺ กิณฺวํ กาจิตฺ สฺตฺรี คฺฤหีตฺวา โทฺรณตฺรยปริมิตโคธูมจูรฺเณษุ สฺถาปยามาส,
Og atter sagde han: "Hvormed skal jeg ligne Guds Rige?
21 ตต: กฺรเมณ ตตฺ สรฺวฺวโคธูมจูรฺณํ วฺยาปฺโนติ, ตสฺย กิณฺวสฺย ตุลฺยมฺ อีศฺวรสฺย ราชฺยํฯ
Det ligner en Surdejg, som en Kvinde tog og lagde ned i tre Mål Mel, indtil det blev syret alt sammen."
22 ตต: ส ยิรูศาลมฺนครํ ปฺรติ ยาตฺรำ กฺฤตฺวา นคเร นคเร คฺราเม คฺราเม สมุปทิศนฺ ชคามฯ
Og han gik igennem Byer og Landsbyer og lærte og tog Vejen til Jerusalem.
23 ตทา กศฺจิชฺชนสฺตํ ปปฺรจฺฉ, เห ปฺรโภ กึ เกวลมฺ อลฺเป โลกา: ปริตฺราสฺยนฺเต?
Men en sagde til ham: "Herre mon de ere få, som blive frelste?" Da sagde han til dem:
24 ตต: ส โลกานฺ อุวาจ, สํกีรฺณทฺวาเรณ ปฺรเวษฺฏุํ ยตฆฺวํ, ยโตหํ ยุษฺมานฺ วทามิ, พหว: ปฺรเวษฺฏุํ เจษฺฏิษฺยนฺเต กินฺตุ น ศกฺษฺยนฺติฯ
"Kæmper for at komme ind igennem den snævre Port; thi mange, siger jeg eder, skulle søge at komme ind og ikke formå det.
25 คฺฤหปติโนตฺถาย ทฺวาเร รุทฺเธ สติ ยทิ ยูยํ พหิ: สฺถิตฺวา ทฺวารมาหตฺย วทถ, เห ปฺรโภ เห ปฺรโภ อสฺมตฺการณาทฺ ทฺวารํ โมจยตุ, ตต: ส อิติ ปฺรติวกฺษฺยติ, ยูยํ กุตฺรตฺยา โลกา อิตฺยหํ น ชานามิฯ
Fra den Stund Husbonden er stået op og har lukket Døren, og I begynde at stå udenfor og banke på Døren og sige: Herre, luk op for os! da vil han svare og sige til eder: Jeg kender eder ikke, hvorfra I ere;
26 ตทา ยูยํ วทิษฺยถ, ตว สากฺษาทฺ วยํ เภชนํ ปานญฺจ กฺฤตวนฺต: , ตฺวญฺจาสฺมากํ นครสฺย ปถิ สมุปทิษฺฏวานฺฯ
da skulle I begynde at sige: vi spiste og drak for dine Øjne, og du lærte på vore Gader,
27 กินฺตุ ส วกฺษฺยติ, ยุษฺมานหํ วทามิ, ยูยํ กุตฺรตฺยา โลกา อิตฺยหํ น ชานามิ; เห ทุราจาริโณ ยูยํ มตฺโต ทูรีภวตฯ
og han skal sige: Jeg siger eder, jeg kender eder ikke, hvorfra I ere; viger bort fra mig, alle I, som øve Uret!
28 ตทา อิพฺราหีมํ อิสฺหากํ ยากูพญฺจ สรฺวฺวภวิษฺยทฺวาทินศฺจ อีศฺวรสฺย ราชฺยํ ปฺราปฺตานฺ สฺวำศฺจ พหิษฺกฺฤตานฺ ทฺฤษฺฏฺวา ยูยํ โรทนํ ทนฺไตรฺทนฺตฆรฺษณญฺจ กริษฺยถฯ
Der skal der være Gråd og Tænders Gnidsel, når I må se Abraham og Isak og Jakob og alle Profeterne i Guds Rige, men eder selv blive kastede udenfor.
29 อปรญฺจ ปูรฺวฺวปศฺจิมทกฺษิโณตฺตรทิคฺโภฺย โลกา อาคตฺย อีศฺวรสฺย ราเชฺย นิวตฺสฺยนฺติฯ
Og de skulle komme fra Øster og Vester og fra Norden og Sønden og sidde til Bords i Guds Rige.
30 ปศฺยเตตฺถํ เศษียา โลกา อคฺรา ภวิษฺยนฺติ, อคฺรียา โลกาศฺจ เศษา ภวิษฺยนฺติฯ
Og se, der er sidste, som skulle være iblandt de første, og der er første, som skulle være iblandt de sidste."
31 อปรญฺจ ตสฺมินฺ ทิเน กิยนฺต: ผิรูศิน อาคตฺย ยีศุํ โปฺรจุ: , พหิรฺคจฺฉ, สฺถานาทสฺมาตฺ ปฺรสฺถานํ กุรุ, เหโรทฺ ตฺวำ ชิฆำสติฯ
I den samme Stund kom nogle Farisæere og sagde til ham: "Gå bort, og drag herfra; thi Herodes vil slå dig ihjel."
32 ตต: ส ปฺรตฺยโวจตฺ ปศฺยตาทฺย ศฺวศฺจ ภูตานฺ วิหาปฺย โรคิโณ'โรคิณ: กฺฤตฺวา ตฺฤตีเยหฺนิ เสตฺสฺยามิ, กถาเมตำ ยูยมิตฺวา ตํ ภูริมายํ วทตฯ
Og han sagde til dem: "Går hen og siger til denne Ræv: Se, jeg uddriver onde Ånder og fuldfører Helbredelser i Dag og i Morgen, og på den tredje dag fuldendes jeg.
33 ตตฺราปฺยทฺย ศฺว: ปรศฺวศฺจ มยา คมนาคมเน กรฺตฺตเวฺย, ยโต เหโต รฺยิรูศาลโม พหิ: กุตฺราปิ โกปิ ภวิษฺยทฺวาที น ฆานิษฺยเตฯ
Dog bør jeg vandre i Dag og i Morgen og den Dag derefter; thi det sømmer sig ikke, at en Profet dræbes uden for Jerusalem.
34 เห ยิรูศาลมฺ เห ยิรูศาลมฺ ตฺวํ ภวิษฺยทฺวาทิโน หํสิ ตวานฺติเก เปฺรริตานฺ ปฺรสฺตไรรฺมารยสิ จ, ยถา กุกฺกุฏี นิชปกฺษาธ: สฺวศาวกานฺ สํคฺฤหฺลาติ, ตถาหมปิ ตว ศิศูนฺ สํคฺรหีตุํ กติวารานฺ ไอจฺฉํ กินฺตุ ตฺวํ ไนจฺฉ: ฯ
Jerusalem! Jerusalem! som ihjelslår Profeterne og stener dem, som ere sendte til dig! hvor ofte vilde jeg samle dine Børn, ligesom en Høne samler sine Kyllinger under Vingerne! Og I vilde ikke.
35 ปศฺยต ยุษฺมากํ วาสสฺถานานิ โปฺรจฺฉิทฺยมานานิ ปริตฺยกฺตานิ จ ภวิษฺยนฺติ; ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, ย: ปฺรโภ รฺนามฺนาคจฺฉติ ส ธนฺย อิติ วาจํ ยาวตฺกาลํ น วทิษฺยถ, ตาวตฺกาลํ ยูยํ มำ น ทฺรกฺษฺยถฯ
Se, eders Hus overlades til eder selv. Men jeg siger eder: I skulle ingenlunde se mig, førend den Tid kommer, da I sige: Velsigtnet være den, som kommer, i Herrens Navn!"
