โยหน: 5
1 ตต: ปรํ ยิหูทียานามฺ อุตฺสว อุปสฺถิเต ยีศุ รฺยิรูศาลมํ คตวานฺฯ
Derefter var det Jødernes Højtid, og Jesus gik op til Jerusalem.
2 ตสฺมินฺนคเร เมษนามฺโน ทฺวารสฺย สมีเป อิพฺรียภาษยา ไพเถสฺทา นามฺนา ปิษฺกริณี ปญฺจฆฏฺฏยุกฺตาสีตฺฯ
Men der er i Jerusalem ved Fåreporten en Dam, som på Hebraisk kaldes Bethesda, og den har fem Søjlegange.
3 ตสฺยาเสฺตษุ ฆฏฺเฏษุ กิลาลกมฺปนมฺ อเปกฺษฺย อนฺธขญฺจศุษฺกางฺคาทโย พหโว โรคิณ: ปตนฺตสฺติษฺฐนฺติ สฺมฯ
I dem lå der en Mængde syge, blinde, lamme, visne, (som ventede på, at Vandet skulde røres.
4 ยโต วิเศษกาเล ตสฺย สรโส วาริ สฺวรฺคียทูต เอตฺยากมฺปยตฺ ตตฺกีลาลกมฺปนาตฺ ปรํ ย: กศฺจิทฺ โรคี ปฺรถมํ ปานียมวาโรหตฺ ส เอว ตตฺกฺษณาทฺ โรคมุกฺโต'ภวตฺฯ
Thi på visse Tider for en Engel ned i Dammen og oprørte Vandet. Den, som da, efter at Vandet var blevet oprørt, steg først ned, blev rask, hvilken Sygdom han end led af.)
5 ตทาษฺฏาตฺรึศทฺวรฺษาณิ ยาวทฺ โรคคฺรสฺต เอกชนสฺตสฺมินฺ สฺถาเน สฺถิตวานฺฯ
Men der var en Mand, som havde været syg i otte og tredive År.
6 ยีศุสฺตํ ศยิตํ ทฺฤษฺฏฺวา พหุกาลิกโรคีติ ชฺญาตฺวา วฺยาหฺฤตวานฺ ตฺวํ กึ สฺวโสฺถ พุภูษสิ?
Da Jesus så ham ligge der og vidste, at han allerede havde ligget i lang Tid, sagde han til ham: "Vil du blive rask?"
7 ตโต โรคี กถิตวานฺ เห มเหจฺฉ ยทา กีลาลํ กมฺปเต ตทา มำ ปุษฺกริณีมฺ อวโรหยิตุํ มม โกปิ นาสฺติ, ตสฺมานฺ มม คมนกาเล กศฺจิทโนฺย'โคฺร คตฺวา อวโรหติฯ
Den syge svarede ham: "Herre! jeg har ingen, som kan bringe mig ned i Dammen, når Vandet bliver oprørt; men når jeg kommer, stiger en anden ned før mig."
8 ตทา ยีศุรกถยทฺ อุตฺติษฺฐ, ตว ศยฺยามุตฺโตลฺย คฺฤหีตฺวา ยาหิฯ
Jesus siger til ham: "Stå op, tag din Seng og gå!"
9 ส ตตฺกฺษณาตฺ สฺวโสฺถ ภูตฺวา ศยฺยามุตฺโตลฺยาทาย คตวานฺ กินฺตุ ตทฺทินํ วิศฺรามวาร: ฯ
Og straks blev Manden rask, og han tog sin Seng og gik. Men det var Sabbat på den Dag;
10 ตสฺมาทฺ ยิหูทียา: สฺวสฺถํ นรํ วฺยาหรนฺ อทฺย วิศฺรามวาเร ศยนียมาทาย น ยาตวฺยมฺฯ
derfor sagde Jøderne til ham, som var bleven helbredt: "Det er Sabbat; og det er dig ikke tilladt af bære Sengen."
11 ตต: ส ปฺรตฺยโวจทฺ โย มำ สฺวสฺถมฺ อการฺษีตฺ ศยนียมฺ อุตฺโตลฺยาทาย ยาตุํ มำ ส เอวาทิศตฺฯ
Han svarede dem: "Den, som gjorde mig rask, han sagde til mig: Tag din Seng og gå!"
12 ตทา เต'ปฺฤจฺฉนฺ ศยนียมฺ อุตฺโตลฺยาทาย ยาตุํ ย อาชฺญาปยตฺ ส ก: ?
Da spurgte de ham: "Hvem er det Menneske, som sagde til dig: Tag din Seng og gå?"
13 กินฺตุ ส ก อิติ สฺวสฺถีภูโต นาชานาทฺ ยตสฺตสฺมินฺ สฺถาเน ชนตาสตฺตฺวาทฺ ยีศุ: สฺถานานฺตรมฺ อาคมตฺฯ
Men han; som var bleven helbredt, vidste ikke, hvem det var; thi Jesus havde unddraget sig, da der var mange Mennesker på Stedet.
14 ตต: ปรํ เยศุ รฺมนฺทิเร ตํ นรํ สากฺษาตฺปฺราปฺยากถยตฺ ปเศฺยทานีมฺ อนามโย ชาโตสิ ยถาธิกา ทุรฺทศา น ฆฏเต ตทฺเธโต: ปาปํ กรฺมฺม ปุนรฺมาการฺษี: ฯ
Derefter finder Jesus ham i Helligdommen, og han sagde til ham: "Se, du er bleven rask; synd ikke mere, for at ikke noget værre skal times dig!"
15 ตต: ส คตฺวา ยิหูทียานฺ อวททฺ ยีศุ รฺมามฺ อโรคิณมฺ อการฺษีตฺฯ
Manden gik bort og sagde til Jøderne, at det var Jesus, som havde gjort ham rask.
16 ตโต ยีศุ รฺวิศฺรามวาเร กรฺมฺเมทฺฤศํ กฺฤตวานฺ อิติ เหโต รฺยิหูทียาสฺตํ ตาฑยิตฺวา หนฺตุมฺ อเจษฺฏนฺตฯ
Og derfor forfulgte Jøderne Jesus, fordi han havde gjort dette på en Sabbat.
17 ยีศุสฺตานาขฺยตฺ มม ปิตา ยตฺ การฺยฺยํ กโรติ ตทนุรูปมฺ อหมปิ กโรติฯ
Men Jesus svarede dem: "Min Fader arbejder indtil nu; også jeg arbejder."
18 ตโต ยิหูทียาสฺตํ หนฺตุํ ปุนรยตนฺต ยโต วิศฺรามวารํ นามนฺยต ตเทว เกวลํ น อธิกนฺตุ อีศฺวรํ สฺวปิตรํ โปฺรจฺย สฺวมปีศฺวรตุลฺยํ กฺฤตวานฺฯ
Derfor tragtede da Jøderne end mere efter at slå ham ihjel, fordi han ikke alene brød Sabbaten, men også kaldte Gud sin egen Fader og gjorde sig selv Gud lig.
19 ปศฺจาทฺ ยีศุรวททฺ ยุษฺมานหํ ยถารฺถตรํ วทามิ ปุตฺร: ปิตรํ ยทฺยตฺ กรฺมฺม กุรฺวฺวนฺตํ ปศฺยติ ตทติริกฺตํ เสฺวจฺฉาต: กิมปิ กรฺมฺม กรฺตฺตุํ น ศกฺโนติฯ ปิตา ยตฺ กโรติ ปุโตฺรปิ ตเทว กโรติฯ
Så svarede Jesus og sagde til dem: "Sandelig, sandelig, siger jeg eder, Sønnen kan slet intet gøre af sig selv, uden hvad han ser Faderen gøre; thi hvad han gør, det gør også Sønnen ligeså.
20 ปิตา ปุเตฺร เสฺนหํ กโรติ ตสฺมาตฺ สฺวยํ ยทฺยตฺ กรฺมฺม กโรติ ตตฺสรฺวฺวํ ปุตฺรํ ทรฺศยติ; ยถา จ ยุษฺมากํ อาศฺจรฺยฺยชฺญานํ ชนิษฺยเต ตทรฺถมฺ อิโตปิ มหากรฺมฺม ตํ ทรฺศยิษฺยติฯ
Thi Faderen elsker Sønnen og viser ham alt det, han selv gør, og han skal vise ham større Gerninger end disse, for at I skulle undre eder.
21 วสฺตุตสฺตุ ปิตา ยถา ปฺรมิตานฺ อุตฺถาปฺย สชิวานฺ กโรติ ตทฺวตฺ ปุโตฺรปิ ยํ ยํ อิจฺฉติ ตํ ตํ สชีวํ กโรติฯ
Thi ligesom Faderen oprejser de døde og gør levende, således gør også Sønnen levende, hvem han vil.
22 สรฺเวฺว ปิตรํ ยถา สตฺกุรฺวฺวนฺติ ตถา ปุตฺรมปิ สตฺการยิตุํ ปิตา สฺวยํ กสฺยาปิ วิจารมกฺฤตฺวา สรฺวฺววิจาราณำ ภารํ ปุเตฺร สมรฺปิตวานฺฯ
Thi heller ikke dømmer Faderen nogen, men har givet Sønnen hele Dommen,
23 ย: ปุตฺรํ สตฺ กโรติ ส ตสฺย เปฺรรกมปิ สตฺ กโรติฯ
for at alle skulle ære Sønnen, ligesom de ære Faderen. Den, som ikke ærer Sønnen, ærer ikke Faderen, som udsendte ham.
24 ยุษฺมานาหํ ยถารฺถตรํ วทามิ โย ชโน มม วากฺยํ ศฺรุตฺวา มตฺเปฺรรเก วิศฺวสิติ โสนนฺตายุ: ปฺราปฺโนติ กทาปิ ทณฺฑพาชนํ น ภวติ นิธนาทุตฺถาย ปรมายุ: ปฺราปฺโนติฯ (aiōnios g166)
Sandelig, sandelig, siger jeg eder, den, som hører mit Ord og tror den, som sendte mig, har et evigt Liv og kommer ikke til Dom, men er gået over fra Døden til Livet. (aiōnios g166)
25 อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ ยทา มฺฤตา อีศฺวรปุตฺรสฺย นินาทํ โศฺรษฺยนฺติ เย จ โศฺรษฺยนฺติ เต สชีวา ภวิษฺยนฺติ สมย เอตาทฺฤศ อายาติ วรมฺ อิทานีมปฺยุปติษฺฐติฯ
Sandelig, sandelig, siger jeg eder, den Time kommer, ja den er nu, da de døde skulle høre Guds Søns Røst, og de, som høre den, skulle leve.
26 ปิตา ยถา สฺวยญฺชีวี ตถา ปุตฺราย สฺวยญฺชีวิตฺวาธิการํ ทตฺตวานฺฯ
Thi ligesom Faderen har Liv i sig selv, således har han også givet Sønnen at have Liv i sig selv.
27 ส มนุษฺยปุตฺร: เอตสฺมาตฺ การณาตฺ ปิตา ทณฺฑกรณาธิการมปิ ตสฺมินฺ สมรฺปิตวานฺฯ
Og han har givet ham Magt til at holde Dom, efterdi han er Menneskesøn.
28 เอตทรฺเถ ยูยมฺ อาศฺจรฺยฺยํ น มนฺยธฺวํ ยโต ยสฺมินฺ สมเย ตสฺย นินาทํ ศฺรุตฺวา ศฺมศานสฺถา: สรฺเวฺว พหิราคมิษฺยนฺติ สมย เอตาทฺฤศ อุปสฺถาสฺยติฯ
Undrer eder ikke herover; thi den Time kommer, på hvilken alle de, som ere i Gravene, skulle høre hans Røst,
29 ตสฺมาทฺ เย สตฺกรฺมฺมาณิ กฺฤตวนฺตสฺต อุตฺถาย อายุ: ปฺราปฺสฺยนฺติ เย จ กุกรฺมาณิ กฺฤตวนฺตสฺต อุตฺถาย ทณฺฑํ ปฺราปฺสฺยนฺติฯ
og de skulle gå frem, de, som have gjort det gode, til Livets Opstandelse, men de, som have gjort det onde, til Dommens Opstandelse.
30 อหํ สฺวยํ กิมปิ กรฺตฺตุํ น ศกฺโนมิ ยถา ศุโณมิ ตถา วิจารยามิ มม วิจารญฺจ นฺยายฺย: ยโตหํ สฺวียาภีษฺฏํ เนหิตฺวา มตฺเปฺรรยิตุ: ปิตุริษฺฏมฺ อีเหฯ
Jeg kan slet intet gøre af mig selv; således som jeg hører, dømmer jeg, og min Dom er retfærdig; thi jeg søger ikke min Villie, men hans Villie, som sendte mig.
31 ยทิ สฺวสฺมินฺ สฺวยํ สากฺษฺยํ ททามิ ตรฺหิ ตตฺสากฺษฺยมฺ อาคฺราหฺยํ ภวติ;
Dersom jeg vidner om mig selv, er mit Vidnesbyrd ikke sandt".
32 กินฺตุ มทรฺเถ'ปโร ชน: สากฺษฺยํ ททาติ มทรฺเถ ตสฺย ยตฺ สากฺษฺยํ ตตฺ สตฺยมฺ เอตทปฺยหํ ชานามิฯ
Det er en anden, som vidner om mig, og jeg ved, at det Vidnesbyrd er sandt, som han vidner om mig.
33 ยุษฺมาภิ โรฺยหนํ ปฺรติ โลเกษุ เปฺรริเตษุ ส สตฺยกถายำ สากฺษฺยมททาตฺฯ
I have sendt Bud til Johannes, og han har vidnet for sandheden.
34 มานุษาทหํ สากฺษฺยํ โนเปกฺเษ ตถาปิ ยูยํ ยถา ปริตฺรยเธฺว ตทรฺถมฺ อิทํ วากฺยํ วทามิฯ
Dog, jeg henter ikke Vidnesbyrdet fra et Menneske; men dette siger jeg, for at I skulle frelses.
35 โยหนฺ เททีปฺยมาโน ทีป อิว เตชสฺวี สฺถิตวานฺ ยูยมฺ อลฺปกาลํ ตสฺย ทีปฺตฺยานนฺทิตุํ สมมนฺยธฺวํฯ
Han var det brændende og skinnende Lys, og I have til en Tid villet fryde eder ved hans Lys.
36 กินฺตุ ตตฺปฺรมาณาทปิ มม คุรุตรํ ปฺรมาณํ วิทฺยเต ปิตา มำ เปฺรษฺย ยทฺยตฺ กรฺมฺม สมาปยิตุํ ศกฺตฺติมททาตฺ มยา กฺฤตํ ตตฺตตฺ กรฺมฺม มทรฺเถ ปฺรมาณํ ททาติฯ
Men det Vidnesbyrd, som jeg har, er større end Johannes's; thi de Gerninger, som Faderen har givet mig at fuldbyrde, selve de Gerninger, som jeg gør, vidne om mig, at Faderen har udsendt mig.
37 ย: ปิตา มำ เปฺรริตวานฺ โมปิ มทรฺเถ ปฺรมาณํ ททาติฯ ตสฺย วากฺยํ ยุษฺมาภิ: กทาปิ น ศฺรุตํ ตสฺย รูปญฺจ น ทฺฤษฺฏํ
Og Faderen, som sendte mig, han har vidnet om mig. I have aldrig hverken hørt hans Røst eller set hans skikkelse,
38 ตสฺย วากฺยญฺจ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กทาปิ สฺถานํ นาปฺโนติ ยต: ส ยํ เปฺรษิตวานฺ ยูยํ ตสฺมินฺ น วิศฺวสิถฯ
og hans Ord have I ikke blivende i eder; thi den, som han udsendte, ham tro I ikke.
39 ธรฺมฺมปุสฺตกานิ ยูยมฺ อาโลจยธฺวํ ไต รฺวาไกฺยรนนฺตายุ: ปฺราปฺสฺยาม อิติ ยูยํ พุธฺยเธฺว ตทฺธรฺมฺมปุสฺตกานิ มทรฺเถ ปฺรมาณํ ททติฯ (aiōnios g166)
I ransage Skrifterne, fordi I mene i dem at have evigt Liv; og det er dem, som vidne om mig. (aiōnios g166)
40 ตถาปิ ยูยํ ปรมายุ: ปฺราปฺตเย มม สํนิธิมฺ น ชิคมิษถฯ
Og I ville ikke komme til mig, for at I kunne have Liv.
41 อหํ มานุเษภฺย: สตฺการํ น คฺฤหฺลามิฯ
Jeg tager ikke Ære af Mennesker;
42 อหํ ยุษฺมานฺ ชานามิ; ยุษฺมากมนฺตร อีศฺวรเปฺรม นาสฺติฯ
men jeg kender eder, at I have ikke Guds Kærlighed i eder.
43 อหํ นิชปิตุ รฺนามฺนาคโตสฺมิ ตถาปิ มำ น คฺฤหฺลีถ กินฺตุ กศฺจิทฺ ยทิ สฺวนามฺนา สมาคมิษฺยติ ตรฺหิ ตํ คฺรหีษฺยถฯ
Jeg er kommen i min Faders Navn, og I modtage mig ikke; dersom en anden kommer i sit eget Navn, ham ville I modtage.
44 ยูยมฺ อีศฺวราตฺ สตฺการํ น จิษฺฏตฺวา เกวลํ ปรสฺปรํ สตฺการมฺ เจทฺ อาทธฺเวฺว ตรฺหิ กถํ วิศฺวสิตุํ ศกฺนุถ?
Hvorledes kunne I tro, I, som tage Ære af hverandre, og den Ære, som er fra den eneste Gud, søge I ikke?
45 ปุตุ: สมีเป'หํ ยุษฺมานฺ อปวทิษฺยามีติ มา จินฺตยต ยสฺมินฺ, ยสฺมินฺ ยุษฺมากํ วิศฺวส: เสอว มูสา ยุษฺมานฺ อปวทติฯ
Tænker ikke, at jeg vil anklage eder for Faderen; der er en, som anklager eder, Moses, til hvem I have sat eders Håb.
46 ยทิ ยูยํ ตสฺมินฺ วฺยศฺวสิษฺยต ตรฺหิ มยฺยปิ วฺยศฺวสิษฺยต, ยตฺ ส มยิ ลิขิตวานฺฯ
Thi dersom I troede Moses. troede I mig; thi han har skrevet om mig,
47 ตโต ยทิ เตน ลิขิตวานิ น ปฺรติถ ตรฺหิ มม วากฺยานิ กถํ ปฺรเตฺยษฺยถ?
Men tro I ikke hans Skrifter, hvorledes skulle I da tro mine Ord?"
