โยหน: 21
1 ตต: ปรํ ติพิริยาชลเธสฺตเฏ ยีศุ: ปุนรปิ ศิเษฺยโภฺย ทรฺศนํ ทตฺตวานฺ ทรฺศนสฺยาขฺยานมิทมฺฯ
Después de estas cosas, Jesús se reveló de nuevo a los discípulos en el mar de Tiberias. Se reveló así.
2 ศิโมนฺปิตร: ยมชโถมา คาลีลียกานฺนานครนิวาสี นิถเนลฺ สิวเท: ปุตฺราวเนฺยา เทฺวา ศิเษฺยา ไจเตเษฺวกตฺร มิลิเตษุ ศิโมนฺปิตโร'กถยตฺ มตฺสฺยานฺ ธรฺตุํ ยามิฯ
Estaban juntos Simón Pedro, Tomás, llamado Dídimo, Natanael, de Caná de Galilea, y los hijos de Zebedeo, y otros dos de sus discípulos.
3 ตตเสฺต วฺยาหรนฺ ตรฺหิ วยมปิ ตฺวยา สารฺทฺธํ ยาม: ตทา เต พหิรฺคตา: สนฺต: กฺษิปฺรํ นาวมฺ อาโรหนฺ กินฺตุ ตสฺยำ รชนฺยามฺ เอกมปิ น ปฺราปฺนุวนฺฯ
Simón Pedro les dijo: “Voy a pescar”. Le dijeron: “Nosotros también vamos contigo”. Inmediatamente salieron y entraron en la barca. Aquella noche no pescaron nada.
4 ปฺรภาเต สติ ยีศุสฺตเฏ สฺถิตวานฺ กินฺตุ ส ยีศุริติ ศิษฺยา ชฺญาตุํ นาศกฺนุวนฺฯ
Pero cuando ya se hizo de día, Jesús se paró en la playa; pero los discípulos no sabían que era Jesús.
5 ตทา ยีศุรปฺฤจฺฉตฺ, เห วตฺสา สนฺนิเธา กิญฺจิตฺ ขาทฺยทฺรวฺยมฺ อาเสฺต? เต'วทนฺ กิมปิ นาสฺติฯ
Entonces Jesús les dijo: “Hijos, ¿tenéis algo de comer?” Le respondieron: “No”.
6 ตทา โส'วทตฺ เนากายา ทกฺษิณปารฺเศฺว ชาลํ นิกฺษิปต ตโต ลปฺสฺยเธฺว, ตสฺมาตฺ ไต รฺนิกฺษิปฺเต ชาเล มตฺสฺยา เอตาวนฺโต'ปตนฺ เยน เต ชาลมากฺฤษฺย โนตฺโตลยิตุํ ศกฺตา: ฯ
Les dijo: “Echad la red a la derecha de la barca y encontraréis algunos”. Así pues, lo echaron, y entonces no pudieron sacarla por la multitud de peces.
7 ตสฺมาทฺ ยีโศ: ปฺริยตมศิษฺย: ปิตรายากถยตฺ เอษ ปฺรภุ รฺภเวตฺ, เอษ ปฺรภุริติ วาจํ ศฺรุไตฺวว ศิโมนฺ นคฺนตาเหโต รฺมตฺสฺยธาริณ อุตฺตรียวสฺตฺรํ ปริธาย หฺรทํ ปฺรตฺยุทลมฺผยตฺฯ
Aquel discípulo al que Jesús amaba dijo a Pedro: “¡Es el Señor!” Cuando Simón Pedro oyó que era el Señor, se envolvió con su capa (pues estaba desnudo) y se arrojó al mar.
8 อปเร ศิษฺยา มตฺไสฺย: สารฺทฺธํ ชาลมฺ อากรฺษนฺต: กฺษุทฺรเนากำ วาหยิตฺวา กูลมานยนฺ เต กูลาทฺ อติทูเร นาสนฺ ทฺวิศตหเสฺตโภฺย ทูร อาสนฺ อิตฺยนุมียเตฯ
Pero los demás discípulos venían en la barca pequeña (pues no estaban lejos de la tierra, sino a unos doscientos codos), arrastrando la red llena de peces.
9 ตีรํ ปฺราปฺไตไสฺตสฺตตฺร ปฺรชฺวลิตาคฺนิสฺตทุปริ มตฺสฺยา: ปูปาศฺจ ทฺฤษฺฏา: ฯ
Cuando salieron a tierra, vieron allí un fuego de brasas, con peces y panes puestos sobre él.
10 ตโต ยีศุรกถยทฺ ยานฺ มตฺสฺยานฺ อธรต เตษำ กติปยานฺ อานยตฯ
Jesús les dijo: “Traed algunos de los peces que acabáis de pescar”.
11 อต: ศิโมนฺปิตร: ปราวฺฤตฺย คตฺวา พฺฤหทฺภิสฺตฺริปญฺจาศทธิกศตมตฺไสฺย: ปริปูรฺณํ ตชฺชาลมฺ อากฺฤโษฺยทโตลยตฺ กินฺเตฺวตาวทฺภิ รฺมตฺไสฺยรปิ ชาลํ นาฉิทฺยตฯ
Simón Pedro subió y sacó la red a tierra, llena de ciento cincuenta y tres peces grandes. A pesar de ser tantos, la red no se rompió.
12 อนนฺตรํ ยีศุสฺตานฺ อวาทีตฺ ยูยมาคตฺย ภุํคฺธฺวํ; ตทา เสอว ปฺรภุริติ ชฺญาตตฺวาตฺ ตฺวํ ก: ? อิติ ปฺรษฺฏุํ ศิษฺยาณำ กสฺยาปิ ปฺรคลฺภตา นาภวตฺฯ
Jesús les dijo: “¡Vengan a desayunar!” Ninguno de los discípulos se atrevió a preguntarle: “¿Quién eres tú?”, sabiendo que era el Señor.
13 ตโต ยีศุราคตฺย ปูปานฺ มตฺสฺยำศฺจ คฺฤหีตฺวา เตภฺย: ปรฺยฺยเวษยตฺฯ
Entonces Jesús se acercó, tomó el pan y se lo dio, y el pescado también.
14 อิตฺถํ ศฺมศานาทุตฺถานาตฺ ปรํ ยีศุ: ศิเษฺยภฺยสฺตฺฤตียวารํ ทรฺศนํ ทตฺตวานฺฯ
Esta es la tercera vez que Jesús se revela a sus discípulos después de haber resucitado.
15 โภชเน สมาปฺเต สติ ยีศุ: ศิโมนฺปิตรํ ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ยูนส: ปุตฺร ศิโมนฺ ตฺวํ กิมฺ เอเตโภฺยธิกํ มยิ ปฺรียเส? ตต: ส อุทิตวานฺ สตฺยํ ปฺรโภ ตฺวยิ ปฺรีเย'หํ ตทฺ ภวานฺ ชานาติ; ตทา ยีศุรกถยตฺ ตรฺหิ มม เมษศาวกคณํ ปาลยฯ
Cuando hubieron desayunado, Jesús dijo a Simón Pedro: “Simón, hijo de Jonás, ¿me amas más que éstos?” Le dijo: “Sí, Señor; tú sabes que te tengo afecto”. Le dijo: “Apacienta mis corderos”.
16 ตต: ส ทฺวิตียวารํ ปฺฤษฺฏวานฺ เห ยูนส: ปุตฺร ศิโมนฺ ตฺวํ กึ มยิ ปฺรียเส? ตต: ส อุกฺตวานฺ สตฺยํ ปฺรโภ ตฺวยิ ปฺรีเย'หํ ตทฺ ภวานฺ ชานาติ; ตทา ยีศุรกถยต ตรฺหิ มม เมษคณํ ปาลยฯ
Le volvió a decir por segunda vez: “Simón, hijo de Jonás, ¿me amas?” Le dijo: “Sí, Señor; tú sabes que te tengo afecto”. Le dijo: “Cuida mis ovejas”.
17 ปศฺจาตฺ ส ตฺฤตียวารํ ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ยูนส: ปุตฺร ศิโมนฺ ตฺวํ กึ มยิ ปฺรียเส? เอตทฺวากฺยํ ตฺฤตียวารํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตสฺมาตฺ ปิตโร ทุ: ขิโต ภูตฺวา'กถยตฺ เห ปฺรโภ ภวต: กิมปฺยโคจรํ นาสฺติ ตฺวยฺยหํ ปฺรีเย ตทฺ ภวานฺ ชานาติ; ตโต ยีศุรวทตฺ ตรฺหิ มม เมษคณํ ปาลยฯ
Le dijo por tercera vez: “Simón, hijo de Jonás, ¿me tienes afecto?” Pedro se afligió porque le preguntó por tercera vez: “¿Me tienes afecto?”. Él le dijo: “Señor, tú lo sabes todo. Sabes que te tengo afecto”. Jesús le dijo: “Apacienta mis ovejas.
18 อหํ ตุภฺยํ ยถารฺถํ กถยามิ เยาวนกาเล สฺวยํ พทฺธกฏิ รฺยเตฺรจฺฉา ตตฺร ยาตวานฺ กินฺตฺวิต: ปรํ วฺฤทฺเธ วยสิ หสฺตํ วิสฺตารยิษฺยสิ, อนฺยชนสฺตฺวำ พทฺธฺวา ยตฺร คนฺตุํ ตเวจฺฉา น ภวติ ตฺวำ ธฺฤตฺวา ตตฺร เนษฺยติฯ
De cierto te digo que cuando eras joven te vestías solo y andabas por donde querías. Pero cuando seas viejo, extenderás tus manos, y otro te vestirá y te llevará donde no quieras.”
19 ผลต: กีทฺฤเศน มรเณน ส อีศฺวรสฺย มหิมานํ ปฺรกาศยิษฺยติ ตทฺ โพธยิตุํ ส อิติ วากฺยํ โปฺรกฺตวานฺฯ อิตฺยุกฺเต สติ ส ตมโวจตฺ มม ปศฺจาทฺ อาคจฺฉฯ
Y dijo esto, dando a entender con qué clase de muerte glorificaría a Dios. Cuando hubo dicho esto, le dijo: “Sígueme”.
20 โย ชโน ราตฺริกาเล ยีโศ รฺวกฺโษ'วลมฺพฺย, เห ปฺรโภ โก ภวนฺตํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยตีติ วากฺยํ ปฺฤษฺฏวานฺ, ตํ ยีโศ: ปฺริยตมศิษฺยํ ปศฺจาทฺ อาคจฺฉนฺตํ
Entonces Pedro, volviéndose, vio que le seguía un discípulo. Este era el discípulo al que Jesús amaba, el que también se había apoyado en el pecho de Jesús en la cena y había preguntado: “Señor, ¿quién te va a entregar?”
21 ปิตโร มุขํ ปราวรฺตฺตฺย วิโลกฺย ยีศุํ ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ปฺรโภ เอตสฺย มานวสฺย กีทฺฤศี คติ รฺภวิษฺยติ?
Pedro, al verlo, dijo a Jesús: “Señor, ¿y éste?”
22 ส ปฺรตฺยวทตฺ, มม ปุนราคมนปรฺยฺยนฺตํ ยทิ ตํ สฺถาปยิตุมฺ อิจฺฉามิ ตตฺร ตว กึ? ตฺวํ มม ปศฺจาทฺ อาคจฺฉฯ
Jesús le dijo: “Si quiero que se quede hasta que yo venga, ¿qué te importa? Sígueme”.
23 ตสฺมาตฺ ส ศิโษฺย น มริษฺยตีติ ภฺราตฺฤคณมเธฺย กึวทนฺตี ชาตา กินฺตุ ส น มริษฺยตีติ วากฺยํ ยีศุ รฺนาวทตฺ เกวลํ มม ปุนราคมนปรฺยฺยนฺตํ ยทิ ตํ สฺถาปยิตุมฺ อิจฺฉามิ ตตฺร ตว กึ? อิติ วากฺยมฺ อุกฺตวานฺฯ
Así pues, se difundió entre los hermanos el dicho de que este discípulo no moriría. Pero Jesús no le dijo que no moriría, sino: “Si quiero que se quede hasta que yo venga, ¿qué te importa?”
24 โย ชน เอตานิ สรฺวฺวาณิ ลิขิตวานฺ อตฺร สากฺษฺยญฺจ ทตฺตวานฺ เสอว ส ศิษฺย: , ตสฺย สากฺษฺยํ ปฺรมาณมิติ วยํ ชานีม: ฯ
Este es el discípulo que da testimonio de estas cosas, y escribió estas cosas. Sabemos que su testimonio es verdadero.
25 ยีศุเรเตโภฺย'ปราณฺยปิ พหูนิ กรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ ตานิ สรฺวฺวาณิ ยเทฺยไกกํ กฺฤตฺวา ลิขฺยนฺเต ตรฺหิ คฺรนฺถา เอตาวนฺโต ภวนฺติ เตษำ ธารเณ ปฺฤถิวฺยำ สฺถานํ น ภวติฯ อิติ๚
Hay también muchas otras cosas que hizo Jesús, que si se escribieran todas, supongo que ni el mundo mismo tendría espacio para los libros que se escribirían.
