โยหน: 19
1 ปีลาโต ยีศุมฺ อานีย กศยา ปฺราหารยตฺฯ
Then Pilate, therefore, took Jesus, and scourged him.
2 ปศฺจาตฺ เสนาคณ: กณฺฏกนิรฺมฺมิตํ มุกุฏํ ตสฺย มสฺตเก สมรฺปฺย วารฺตฺตากีวรฺณํ ราชปริจฺฉทํ ปริธาปฺย,
And, the soldiers, plaiting a crown out of thorns, placed it upon his head, and, a purple robe, cast they about him;
3 เห ยิหูทียานำ ราชนฺ นมสฺการ อิตฺยุกฺตฺวา ตํ จเปเฏนาหนฺตุมฺ อารภตฯ
and kept coming unto him, and saying—Joy to thee! O King of the Jews!—and were giving unto him smart blows.
4 ตทา ปีลาต: ปุนรปิ พหิรฺคตฺวา โลกานฺ อวทตฺ, อสฺย กมปฺยปราธํ น ลเภ'หํ, ปศฺยต ตทฺ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยิตุํ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา พหิเรนมฺ อานยามิฯ
And Pilate went forth again outside, and saith unto them—See! I lead him unto you outside, that ye may take knowledge, that, no single fault, do I find in him.
5 ตต: ปรํ ยีศุ: กณฺฏกมุกุฏวานฺ วารฺตฺตากีวรฺณวสนวำศฺจ พหิราคจฺฉตฺฯ ตต: ปีลาต อุกฺตวานฺ เอนํ มนุษฺยํ ปศฺยตฯ
Jesus, therefore, came forth outside, wearing the thorn crown, and the purple mantle. And he saith unto them—Lo! the Man!
6 ตทา ปฺรธานยาชกา: ปทาตยศฺจ ตํ ทฺฤษฺฏฺวา, เอนํ กฺรุเศ วิธ, เอนํ กฺรุเศ วิธ, อิตฺยุกฺตฺวา รวิตุํ อารภนฺตฯ ตต: ปีลาต: กถิตวานฺ ยูยํ สฺวยมฺ เอนํ นีตฺวา กฺรุเศ วิธต, อหมฺ เอตสฺย กมปฺยปราธํ น ปฺราปฺตวานฺฯ
When, therefore, the High-priests and the officers saw him, they cried aloud, saying—Crucify! Crucify! Pilate saith unto them—Ye, take him, and crucify; for, I, find not in him, a fault.
7 ยิหูทียา: ปฺรตฺยวทนฺ อสฺมากํ ยา วฺยวสฺถาเสฺต ตทนุสาเรณาสฺย ปฺราณหนนมฺ อุจิตํ ยโตยํ สฺวมฺ อีศฺวรสฺย ปุตฺรมวทตฺฯ
The Jews answered him—We, have, a law, and, according to the law, he ought to die, because, Son of God, himself, he made.
8 ปีลาต อิมำ กถำ ศฺรุตฺวา มหาตฺราสยุกฺต:
When, therefore, Pilate heard this word, he was the more afraid;
9 สนฺ ปุนรปิ ราชคฺฤห อาคตฺย ยีศุํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตฺวํ กุตฺรโตฺย โลก: ? กินฺตุ ยีศสฺตสฺย กิมปิ ปฺรตฺยุตฺตรํ นาวทตฺฯ
and entered into the judgment-hall again, and saith unto Jesus—Whence, art, thou? But, Jesus, gave him no, answer.
10 ๑ ตต: ปีลาตฺ กถิตวาน ตฺวํ กึ มยา สารฺทฺธํ น สํลปิษฺยสิ? ตฺวำ กฺรุเศ เวธิตุํ วา โมจยิตุํ ศกฺติ รฺมมาเสฺต อิติ กึ ตฺวํ น ชานาสิ? ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อีศฺวเรณาทํ มโมปริ ตว กิมปฺยธิปติตฺวํ น วิทฺยเต, ตถาปิ โย ชโน มำ ตว หเสฺต สมารฺปยตฺ ตสฺย มหาปาตกํ ชาตมฺฯ
Pilate, therefore, saith unto him—Unto me, dost thou not speak? Knowest thou not, that, authority, have I to release thee, and, authority, have I to crucify thee?
11 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อีศฺวเรณาทตฺตํ มโมปริ ตว กิมปฺยธิปติตฺวํ น วิทฺยเต, ตถาปิ โย ชโน มำ ตว หเสฺต สมารฺปยตฺ ตสฺย มหาปาตกํ ชาตมฺฯ
Jesus answered him—Thou couldst have had no authority against me, at all, if it had not been given unto thee from above. Therefore, he that delivered me unto thee, hath, greater sin.
12 ตทารภฺย ปีลาตสฺตํ โมจยิตุํ เจษฺฏิตวานฺ กินฺตุ ยิหูทียา รุวนฺโต วฺยาหรนฺ ยทีมํ มานวํ ตฺยชสิ ตรฺหิ ตฺวํ ไกสรสฺย มิตฺรํ น ภวสิ, โย ชน: สฺวํ ราชานํ วกฺติ เสอว ไกมรสฺย วิรุทฺธำ กถำ กถยติฯ
For this cause, Pilate, began seeking to release him; but, the Jews, cried aloud saying—If this man thou release, thou art not a friend of Caesar, for, every one who maketh himself king, speaketh against Caesar.
13 เอตำ กถำ ศฺรุตฺวา ปีลาโต ยีศุํ พหิรานีย นิสฺตาโรตฺสวสฺย อาสาทนทินสฺย ทฺวิตียปฺรหราตฺ ปูรฺวฺวํ ปฺรสฺตรพนฺธนนามฺนิ สฺถาเน 'รฺถาตฺ อิพฺรียภาษยา ยทฺ คพฺพิถา กถฺยเต ตสฺมินฺ สฺถาเน วิจาราสน อุปาวิศตฺฯ
Pilate, therefore, when he heard these words, led Jesus outside, and sat down upon a raised seat, in a place called Pavement, but, in Hebrew, Gabbatha.
14 อนนฺตรํ ปีลาโต ยิหูทียานฺ อวทตฺ, ยุษฺมากํ ราชานํ ปศฺยตฯ
Now it was the preparation of the passover, —it was about the sixth hour. And he saith unto the Jews—See! your King!
15 กินฺตุ เอนํ ทูรีกุรุ, เอนํ ทูรีกุรุ, เอนํ กฺรุเศ วิธ, อิติ กถำ กถยิตฺวา เต รวิตุมฺ อารภนฺต; ตทา ปีลาต: กถิตวานฺ ยุษฺมากํ ราชานํ กึ กฺรุเศ เวธิษฺยามิ? ปฺรธานยาชกา อุตฺตรมฺ อวทนฺ ไกสรํ วินา โกปิ ราชาสฺมากํ นาสฺติฯ
They, therefore, cried aloud—Away! away! Crucify him! Pilate saith unto them—Your king, shall I crucify? The High-priests answered—We have no king but Caesar!
16 ตต: ปีลาโต ยีศุํ กฺรุเศ เวธิตุํ เตษำ หเสฺตษุ สมารฺปยตฺ, ตตเสฺต ตํ ธฺฤตฺวา นีตวนฺต: ฯ
Then, therefore, he delivered him up unto them, that he might be crucified. They took possession, therefore, of Jesus.
17 ตต: ปรํ ยีศุ: กฺรุศํ วหนฺ ศิร: กปาลมฺ อรฺถาทฺ ยทฺ อิพฺรียภาษยา คุลฺคลฺตำ วทนฺติ ตสฺมินฺ สฺถาน อุปสฺถิต: ฯ
And, bearing for himself the cross, he went forth unto the so-called Skull-place, which is named, in Hebrew, Golgotha;
18 ตตเสฺต มธฺยสฺถาเน ตํ ตโสฺยภยปารฺเศฺว ทฺวาวปเรา กฺรุเศ'วิธนฺฯ
where, him, they crucified; and, with him, other two, on this side and on that, and, in the midst, Jesus.
19 อปรมฺ เอษ ยิหูทียานำ ราชา นาสรตียยีศุ: , อิติ วิชฺญาปนํ ลิขิตฺวา ปีลาตสฺตสฺย กฺรุโศปริ สมโยชยตฺฯ
And Pilate wrote a title also, and placed on the cross; and there was written—JESUS, THE NAZARENE, THE KING OF THE JEWS.
20 สา ลิปิ: อิพฺรียยูนานียโรมียภาษาภิ รฺลิขิตา; ยีโศ: กฺรุศเวธนสฺถานํ นครสฺย สมีปํ, ตสฺมาทฺ พหโว ยิหูทียาสฺตำ ปฐิตุมฺ อารภนฺตฯ
This title, therefore, read many of the Jews, because, near, was the place to the city where Jesus was crucified; and it was written in Hebrew, in Latin, in Greek.
21 ยิหูทียานำ ปฺรธานยาชกา: ปีลาตมิติ นฺยเวทยนฺ ยิหูทียานำ ราเชติ วากฺยํ น กินฺตุ เอษ สฺวํ ยิหูทียานำ ราชานมฺ อวททฺ อิตฺถํ ลิขตุฯ
The High-priests of the Jews, therefore, were saying unto Pilate—Do not be writing, The King of the Jews; but that, he, said: King of the Jews, I am.
22 ตต: ปีลาต อุตฺตรํ ทตฺตวานฺ ยเลฺลขนียํ ตลฺลิขิตวานฺฯ
Pilate answered—What I have written, I have written!
23 อิตฺถํ เสนาคโณ ยีศุํ กฺรุเศ วิธิตฺวา ตสฺย ปริเธยวสฺตฺรํ จตุโร ภาคานฺ กฺฤตฺวา เอไกกเสนา เอไกกภาคมฺ อคฺฤหฺลตฺ ตโสฺยตฺตรียวสฺตฺรญฺจาคฺฤหฺลตฺฯ กินฺตูตฺตรียวสฺตฺรํ สูจิเสวนํ วินา สรฺวฺวมฺ อูตํฯ
The soldiers, therefore, when they had crucified Jesus, took his garments and made four parts, unto each soldier, a part; also the tunic. Howbeit, the tunic was without seam, from above, woven throughout.
24 ตสฺมาตฺเต วฺยาหรนฺ เอตตฺ ก: ปฺราปฺสฺยติ? ตนฺน ขณฺฑยิตฺวา ตตฺร คุฏิกาปาตํ กรวามฯ วิภชนฺเต'ธรียํ เม วสนํ เต ปรสฺปรํฯ มโมตฺตรียวสฺตฺรารฺถํ คุฏิกำ ปาตยนฺติ จฯ อิติ ยทฺวากฺยํ ธรฺมฺมปุสฺตเก ลิขิตมาเสฺต ตตฺ เสนาคเณเนตฺถํ วฺยวหรณาตฺ สิทฺธมภวตฺฯ
They said, therefore, one to another—Let us not rend it, but cast lots for it, whose, it shall be; —that, the Scripture, might be fulfilled—They parted my garments amongst them, and, for my vestment, they cast lots: —yes verily, the soldiers, these things did.
25 ตทานีํ ยีโศ รฺมาตา มาตุ รฺภคินี จ ยา กฺลิยปา ภารฺยฺยา มริยมฺ มคฺทลีนี มริยมฺ จ เอตาสฺตสฺย กฺรุศสฺย สนฺนิเธา สมติษฺฐนฺฯ
And there were standing by the cross of Jesus, his mother, and his mother’s sister, Mary the wife of Clopas, and Mary the Magdalene.
26 ตโต ยีศุ: สฺวมาตรํ ปฺริยตมศิษฺยญฺจ สมีเป ทณฺฑายมาเนา วิโลกฺย มาตรมฺ อวทตฺ, เห โยษิทฺ เอนํ ตว ปุตฺรํ ปศฺย,
Jesus, therefore, seeing his mother and the disciple whom he loved, saith unto his mother—O woman, see! thy son!
27 ศิษฺยนฺตฺววทตฺ, เอนำ ตว มาตรํ ปศฺยฯ ตต: ส ศิษฺยสฺตทฺฆฏิกายำ ตำ นิชคฺฤหํ นีตวานฺฯ
Afterwards, he saith unto the disciple—See! thy mother! And, from that hour, the disciple took her unto his own home.
28 อนนฺตรํ สรฺวฺวํ กรฺมฺมาธุนา สมฺปนฺนมภูตฺ ยีศุริติ ชฺญาตฺวา ธรฺมฺมปุสฺตกสฺย วจนํ ยถา สิทฺธํ ภวติ ตทรฺถมฺ อกถยตฺ มม ปิปาสา ชาตาฯ
After this, Jesus, knowing that, already, all things, have been finished, —that the Scripture might be fulfilled, saith—I thirst!
29 ตตสฺตสฺมินฺ สฺถาเน อมฺลรเสน ปูรฺณปาตฺรสฺถิตฺยา เต สฺปญฺชเมกํ ตทมฺลรเสนารฺทฺรีกฺฤตฺย เอโสพฺนเล ตทฺ โยชยิตฺวา ตสฺย มุขสฺย สนฺนิธาวสฺถาปยนฺฯ
A vessel, was standing, full of vinegar. A sponge, therefore, full of the vinegar, put about, hyssop, brought they unto his mouth.
30 ตทา ยีศุรมฺลรสํ คฺฤหีตฺวา สรฺวฺวํ สิทฺธมฺ อิติ กถำ กถยิตฺวา มสฺตกํ นมยนฺ ปฺราณานฺ ปรฺยฺยตฺยชตฺฯ
When, therefore, he had received the vinegar, Jesus said—It is finished! And, bowing his head, delivered up his spirit.
31 ตทฺวินมฺ อาสาทนทินํ ตสฺมาตฺ ปเร'หนิ วิศฺรามวาเร เทหา ยถา กฺรุโศปริ น ติษฺฐนฺติ, ยต: ส วิศฺรามวาโร มหาทินมาสีตฺ, ตสฺมาทฺ ยิหูทียา: ปีลาตนิกฏํ คตฺวา เตษำ ปาทภญฺชนสฺย สฺถานานฺตรนยนสฺย จานุมตึ ปฺรารฺถยนฺตฯ
The Jews, therefore, since it was, a preparation, that the bodies might not remain upon the cross during the Sabbath, —for that Sabbath day was, great, requested Pilate that their legs might be broken, and they be taken away.
32 อต: เสนา อาคตฺย ยีศุนา สห กฺรุเศ หตโย: ปฺรถมทฺวิตียโจรโย: ปาทานฺ อภญฺชนฺ;
The soldiers, therefore, came; and, of the first, indeed, brake the legs, and of the other who was crucified with him, —
33 กินฺตุ ยีโศ: สนฺนิธึ คตฺวา ส มฺฤต อิติ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺย ปาเทา นาภญฺชนฺฯ
but coming, unto Jesus, when they saw that, already, he was dead, they brake not his legs; —
34 ปศฺจาทฺ เอโก โยทฺธา ศูลาฆาเตน ตสฺย กุกฺษิมฺ อวิธตฺ ตตฺกฺษณาตฺ ตสฺมาทฺ รกฺตํ ชลญฺจ นิรคจฺฉตฺฯ
but, one of the soldiers, with a spear, pierced, his side, and there came out, straightway, blood and water.
35 โย ชโน'สฺย สากฺษฺยํ ททาติ ส สฺวยํ ทฺฤษฺฏวานฺ ตเสฺยทํ สากฺษฺยํ สตฺยํ ตสฺย กถา ยุษฺมากํ วิศฺวาสํ ชนยิตุํ โยคฺยา ตตฺ ส ชานาติฯ
And, he that hath seen, hath borne witness; and, genuine, is his testimony, and, he, knoweth that he saith, what is true, that, ye also, may believe.
36 ตไสฺยกมฺ อสฺธฺยปิ น ภํกฺษฺยเต,
For these things came to pass, that, the Scripture, might be fulfilled—A bone thereof, shall not be crushed;
37 ตทฺวทฺ อนฺยศาสฺเตฺรปิ ลิขฺยเต, ยถา, "ทฺฤษฺฏิปาตํ กริษฺยนฺติ เต'วิธนฺ ยนฺตุ ตมฺปฺรติฯ "
and, again, a different Scripture, saith—They shall look unto him whom they pierced.
38 อริมถียนครสฺย ยูษผฺนามา ศิษฺย เอก อาสีตฺ กินฺตุ ยิหูทีเยโภฺย ภยาตฺ ปฺรกาศิโต น ภวติ; ส ยีโศ เรฺทหํ เนตุํ ปีลาตสฺยานุมตึ ปฺรารฺถยต, ตต: ปีลาเตนานุมเต สติ ส คตฺวา ยีโศ เรฺทหมฺ อนยตฺฯ
But, after these things, Joseph from Arimathaea, being a disciple of Jesus, but having kept it secret for fear of the Jews, requested Pilate, that he might take away the body of Jesus; and Pilate gave permission. He came, therefore, and took away his body.
39 อปรํ โย นิกทีโม ราเตฺรา ยีโศ: สมีปมฺ อคจฺฉตฺ โสปิ คนฺธรเสน มิศฺริตํ ปฺราเยณ ปญฺจาศตฺเสฏกมคุรุํ คฺฤหีตฺวาคจฺฉตฺฯ
There came, moreover, Nicodemus also, —he that came unto him by night at the first, —bearing a roll of myrrh and aloes, about a hundred pounds’ weight.
40 ตตเสฺต ยิหูทียานำ ศฺมศาเน สฺถาปนรีตฺยนุสาเรณ ตตฺสุคนฺธิทฺรเวฺยณ สหิตํ ตสฺย เทหํ วสฺเตฺรณาเวษฺฏยนฺฯ
So they received the body of Jesus, and bound it in linen-bandages with the spices, —just as it is, a custom, with the Jews to prepare for burial.
41 อปรญฺจ ยตฺร สฺถาเน ตํ กฺรุเศ'วิธนฺ ตสฺย นิกฏโสฺถทฺยาเน ยตฺร กิมปิ มฺฤตเทหํ กทาปิ นาสฺถาปฺยต ตาทฺฤศมฺ เอกํ นูตนํ ศฺมศานมฺ อาสีตฺฯ
Now there was, in the place where he was crucified, a garden; and, in the garden, an unused tomb, wherein, as yet, no one had been laid.
42 ยิหูทียานามฺ อาสาทนทินาคมนาตฺ เต ตสฺมินฺ สมีปสฺถศฺมศาเน ยีศุมฺ อศายยนฺฯ
So, there, by reason of the preparation of the Jews, because, near, was the tomb, laid they Jesus.
