โยหน: 12
1 นิสฺตาโรตฺสวาตฺ ปูรฺวฺวํ ทินษฏฺเก สฺถิเต ยีศุ รฺยํ ปฺรมีตมฺ อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อุทสฺถาปรตฺ ตสฺย นิวาสสฺถานํ ไพถนิยาคฺรามมฺ อาคจฺฉตฺฯ
Foi pois Jesus seis dias antes da pascoa a Bethania, onde estava Lázaro, o que falecera, e a quem resuscitara dos mortos.
2 ตตฺร ตทรฺถํ รชนฺยำ โภเชฺย กฺฤเต มรฺถา ปรฺยฺยเวษยทฺ อิลิยาสรฺ จ ตสฺย สงฺคิภิ: สารฺทฺธํ โภชนาสน อุปาวิศตฺฯ
Fizeram-lhe pois ali uma ceia, e Martha servia, e Lázaro era um dos que estavam à mesa com ele.
3 ตทา มริยมฺ อรฺทฺธเสฏกํ พหุมูลฺยํ ชฏามำสียํ ไตลมฺ อานีย ยีโศศฺจรณโย รฺมรฺทฺทยิตฺวา นิชเกศ รฺมารฺษฺฏุมฺ อารภต; ตทา ไตลสฺย ปริมเลน คฺฤหมฺ อาโมทิตมฺ อภวตฺฯ
Então Maria, tomando um arratel de unguênto de nardo puro, de muito preço, ungiu os pés de Jesus, e enxugou-lhe os pés com os seus cabelos; e encheu-se a casa do cheiro do unguênto.
4 ย: ศิโมน: ปุตฺร ริษฺกริโยตีโย ยิหูทานามา ยีศุํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ส ศิษฺยสฺตทา กถิตวานฺ,
Então um dos seus discípulos, Judas Iscariotes, filho de Simão, o que havia de trahi-lo, disse:
5 เอตตฺไตลํ ตฺริภิ: ศไต รฺมุทฺราปไท รฺวิกฺรีตํ สทฺ ทริเทฺรภฺย: กุโต นาทียต?
Porque não se vendeu este unguênto por trezentos dinheiros e não se deu aos pobres?
6 ส ทริทฺรโลการฺถมฺ อจินฺตยทฺ อิติ น, กินฺตุ ส เจาร เอวํ ตนฺนิกเฏ มุทฺราสมฺปุฏกสฺถิตฺยา ตนฺมเธฺย ยทติษฺฐตฺ ตทปาหรตฺ ตสฺมาตฺ การณาทฺ อิมำ กถามกถยตฺฯ
Ora ele disse isto, não pelo cuidado que tivesse dos pobres, mas porque era ladrão, e tinha a bolsa, e trazia o que nela se lançava.
7 ตทา ยีศุรกถยทฺ เอนำ มา วารย สา มม ศฺมศานสฺถาปนทินารฺถํ ตทรกฺษยตฺฯ
Disse pois Jesus: deixai-a; para o dia da minha sepultura guardou isto;
8 ทริทฺรา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา สรฺวฺวทา ติษฺฐนฺติ กินฺตฺวหํ สรฺวฺวทา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา น ติษฺฐามิฯ
Porque os pobres sempre os tendes convosco; porém a mim nem sempre me tendes.
9 ตต: ปรํ ยีศุสฺตตฺราสฺตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา พหโว ยิหูทียาสฺตํ ศฺมศานาทุตฺถาปิตมฺ อิลิยาสรญฺจ ทฺรษฺฏุํ ตตฺ สฺถานมฺ อาคจฺฉนฯ
E muita gente dos judeus soube que ele estava ali; e foram, não só por causa de Jesus, mas também para ver a Lázaro, a quem resuscitara dos mortos.
10 ตทา ปฺรธานยาชกาสฺตมฺ อิลิยาสรมปิ สํหรฺตฺตุมฺ อมนฺตฺรยนฺ;
E os principais dos sacerdotes consultaram matar também a Lázaro;
11 ยตเสฺตน พหโว ยิหูทียา คตฺวา ยีเศา วฺยศฺวสนฺฯ
Porque muitos dos judeus, por causa dele, iam, e criam em Jesus.
12 อนนฺตรํ ยีศุ รฺยิรูศาลมฺ นครมฺ อาคจฺฉตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ปเร'หนิ อุตฺสวาคตา พหโว โลกา:
No dia seguinte, ouvindo uma grande multidão, que viera à festa, que Jesus ia de Jerusalém,
13 ขรฺชฺชูรปตฺราทฺยานีย ตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหิราคตฺย ชย ชเยติ วาจํ โปฺรจฺไจ รฺวกฺตุมฺ อารภนฺต, อิสฺราเยโล โย ราชา ปรเมศฺวรสฺย นามฺนาคจฺฉติ ส ธนฺย: ฯ
Tomaram ramos de palmeiras, e sairam-lhe ao encontro, e clamavam: hosana: bendito o rei de Israel que vem em nome do Senhor.
14 ตทา "เห สิโยน: กเนฺย มา ไภษี: ปศฺยายํ ตว ราชา ครฺทฺทภศาวกมฺ อารุหฺยาคจฺฉติ"
E achou Jesus um jumentinho, e assentou-se sobre ele, como está escrito:
15 อิติ ศาสฺตฺรียวจนานุสาเรณ ยีศุเรกํ ยุวครฺทฺทภํ ปฺราปฺย ตทุปรฺยฺยาโรหตฺฯ
Não temas, ó filha de Sião; eis que o teu Rei vem assentado sobre o filho de uma jumenta.
16 อสฺยา: ฆฏนายาสฺตาตฺปรฺยฺยํ ศิษฺยา: ปฺรถมํ นาพุธฺยนฺต, กินฺตุ ยีเศา มหิมานํ ปฺราปฺเต สติ วากฺยมิทํ ตสฺมิน อกถฺยต โลกาศฺจ ตมฺปฺรตีตฺถมฺ อกุรฺวฺวนฺ อิติ เต สฺมฺฤตวนฺต: ฯ
Os seus discípulos, porém, não entenderam isto no princípio; mas, quando Jesus foi glorificado, então se lembraram de que isto estava escrito dele, e que isto lhe fizeram.
17 ส อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อาคนฺตุมฺ อาหฺวตวานฺ ศฺมศานาญฺจ อุทสฺถาปยทฺ เย เย โลกาสฺตตฺกรฺมฺย สากฺษาทฺ อปศฺยนฺ เต ปฺรมาณํ ทาตุมฺ อารภนฺตฯ
A multidão, pois, que estava com ele quando Lázaro foi chamado da sepultura, testificava que ele o resuscitara dos mortos.
18 ส เอตาทฺฤศมฺ อทฺภุตํ กรฺมฺมกโรตฺ ตสฺย ชนศฺรุเต โรฺลกาสฺตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุมฺ อาคจฺฉนฺฯ
Pelo que a multidão lhe saiu ao encontro, porque tinham ouvido que ele fizera este sinal.
19 ตต: ผิรูศิน: ปรสฺปรํ วกฺตุมฺ อารภนฺต ยุษฺมากํ สรฺวฺวาศฺเจษฺฏา วฺฤถา ชาตา: , อิติ กึ ยูยํ น พุธฺยเธฺว? ปศฺยต สรฺเวฺว โลกาสฺตสฺย ปศฺจาทฺวรฺตฺติโนภวนฺฯ
Disseram pois os fariseus entre si: Vêdes que nada aproveitais? eis que o mundo vai após ele.
20 ภชนํ กรฺตฺตุมฺ อุตฺสวาคตานำ โลกานำ กติปยา ชนา อนฺยเทศียา อาสนฺ,
E havia alguns gregos, entre os que tinham subido a adorar no dia da festa.
21 เต คาลีลียไพตฺไสทานิวาสิน: ผิลิปสฺย สมีปมฺ อาคตฺย วฺยาหรนฺ เห มเหจฺฉ วยํ ยีศุํ ทฺรษฺฏุมฺ อิจฺฉาม: ฯ
Estes, pois, dirigiram-se a Felipe, que era de Betsaida na Galiléia, e rogaram-lhe, dizendo: Senhor, queriamos ver a Jesus.
22 ตต: ผิลิโป คตฺวา อานฺทฺริยมฺ อวทตฺ ปศฺจาทฺ อานฺทฺริยผิลิเปา ยีศเว วารฺตฺตามฺ อกถยตำฯ
Felipe foi dize-lo a André, e então André e Felipe o disseram a Jesus.
23 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุทิตวานฺ มานวสุตสฺย มหิมปฺราปฺติสมย อุปสฺถิต: ฯ
E Jesus lhes respondeu, dizendo: É chegada a hora em que o Filho do homem há de ser glorificado.
24 อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, ธานฺยพีชํ มฺฤตฺติกายำ ปติตฺวา ยทิ น มฺฤยเต ตเรฺหฺยกากี ติษฺฐติ กินฺตุ ยทิ มฺฤยเต ตรฺหิ พหุคุณํ ผลํ ผลติฯ
Na verdade, na verdade vos digo que, se o grão de trigo, caindo na terra, não morrer, fica ele só; porém, se morrer, dá muito fruto.
25 โย ชเน นิชปฺราณานฺ ปฺริยานฺ ชานาติ ส ตานฺ หารยิษฺยติ กินฺตุ เย ชน อิหโลเก นิชปฺราณานฺ อปฺริยานฺ ชานาติ เสนนฺตายุ: ปฺราปฺตุํ ตานฺ รกฺษิษฺยติฯ (aiōnios g166)
Quem ama a sua vida perde-la-á, e quem neste mundo aborrece a sua vida guarda-la-a para a vida eterna. (aiōnios g166)
26 กศฺจิทฺ ยทิ มม เสวโก ภวิตุํ วาญฺฉติ ตรฺหิ ส มม ปศฺจาทฺคามี ภวตุ, ตสฺมาทฺ อหํ ยตฺร ติษฺฐามิ มม เสวเกปิ ตตฺร สฺถาสฺยติ; โย ชโน มำ เสวเต มม ปิตาปิ ตํ สมฺมํสฺยเตฯ
Se alguém me serve, siga-me, e, onde eu estiver, ali estará também o meu servo. E, se alguém me servir, meu Pai o honrará.
27 สามฺปฺรตํ มม ปฺราณา วฺยากุลา ภวนฺติ, ตสฺมาทฺ เห ปิตร เอตสฺมาตฺ สมยานฺ มำ รกฺษ, อิตฺยหํ กึ ปฺรารฺถยิเษฺย? กินฺตฺวหมฺ เอตตฺสมยารฺถมฺ อวตีรฺณวานฺฯ
Agora a minha alma está turbada; e que direi eu? Pai, salva-me desta hora, mas para isto vim a esta hora.
28 เห ปิต: สฺวนามฺโน มหิมานํ ปฺรกาศย; ตไนว สฺวนามฺโน มหิมานมฺ อหํ ปฺรากาศยํ ปุนรปิ ปฺรกาศยิษฺยามิ, เอษา คคณียา วาณี ตสฺมินฺ สมเย'ชายตฯ
Pai, glorifica o teu nome. Então veio uma voz do céu, que dizia: Já o tenho glorificado, e outra vez o glorificarei.
29 ตจฺศฺรุตฺวา สมีปสฺถโลกานำ เกจิทฺ อวทนฺ เมโฆ'ครฺชีตฺ, เกจิทฺ อวทนฺ สฺวรฺคียทูโต'เนน สห กถามจกถตฺฯ
Ora a multidão que ali estava, e que a tinha ouvido, dizia que havia sido um trovão. Outros diziam: Um anjo lhe falou.
30 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวาทีตฺ, มทรฺถํ ศพฺโทยํ นาภูตฺ ยุษฺมทรฺถเมวาภูตฺฯ
Respondeu Jesus, e disse: Não veio esta voz por amor de mim, mas por amor de vós.
31 อธุนา ชคโตสฺย วิจาร: สมฺปตฺสฺยเต, อธุนาสฺย ชคต: ปตี ราชฺยาตฺ โจฺยษฺยติฯ
Agora é o juízo deste mundo: agora será expulso o príncipe deste mundo.
32 ยทฺยอี ปฺฤถิวฺยา อูรฺทฺเวฺว โปฺรตฺถาปิโตสฺมิ ตรฺหิ สรฺวฺวานฺ มานวานฺ สฺวสมีปมฺ อากรฺษิษฺยามิฯ
E eu, quando for levantado da terra, todos atrairei a mim.
33 กถํ ตสฺย มฺฤติ รฺภวิษฺยติ, เอตทฺ โพธยิตุํ ส อิมำ กถามฺ อกถยตฺฯ
E dizia isto, significando de que morte havia de morrer.
34 ตทา โลกา อกถยนฺ โสภิษิกฺต: สรฺวฺวทา ติษฺฐตีติ วฺยวสฺถาคฺรนฺเถ ศฺรุตมฺ อสฺมาภิ: , ตรฺหิ มนุษฺยปุตฺร: โปฺรตฺถาปิโต ภวิษฺยตีติ วากฺยํ กถํ วทสิ? มนุษฺยปุโตฺรยํ ก: ? (aiōn g165)
Respondeu-lhe a multidão: Nós temos ouvido da lei, que o Cristo permanece para sempre; e como dizes tu que convém que o Filho do homem seja levantado? Quem é esse Filho do homem? (aiōn g165)
35 ตทา ยีศุรกถายทฺ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อลฺปทินานิ โชฺยติราเสฺต, ยถา ยุษฺมานฺ อนฺธกาโร นาจฺฉาทยติ ตทรฺถํ ยาวตฺกาลํ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ โชฺยติสฺติษฺฐติ ตาวตฺกาลํ คจฺฉต; โย ชโน'นฺธกาเร คจฺฉติ ส กุตฺร ยาตีติ น ชานาติฯ
Disse-lhes pois Jesus: A luz ainda está convosco por um pouco de tempo; andai enquanto tendes luz, para que as trevas vos não apanhem. E quem anda nas trevas não sabe para onde vai.
36 อเตอว ยาวตฺกาลํ ยุษฺมากํ นิกเฏ โชฺยติราเสฺต ตาวตฺกาลํ โชฺยตีรูปสนฺตานา ภวิตุํ โชฺยติษิ วิศฺวสิต; อิมำ กถำ กถยิตฺวา ยีศุ: ปฺรสฺถาย เตภฺย: สฺวํ คุปฺตวานฺฯ
Enquanto tendes luz, crede na luz, para que sejais filhos da luz. Estas coisas disse Jesus; e, retirando-se, escondeu-se deles.
37 ยทฺยปิ ยีศุเสฺตษำ สมกฺษมฺ เอตาวทาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ ตถาปิ เต ตสฺมินฺ น วฺยศฺวสนฺฯ
E, ainda que tinha feito tantos sinais diante deles, não criam nele;
38 อเตอว ก: ปฺรเตฺยติ สุสํวาทํ ปเรศาสฺมตฺ ปฺรจาริตํ? ปฺรกาศเต ปเรศสฺย หสฺต: กสฺย จ สนฺนิเธา? ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทินา ยเทตทฺ วากฺยมุกฺตํ ตตฺ สผลมฺ อภวตฺฯ
Para que se cumprisse a palavra do profeta Isaias, que diz: Senhor, quem creu na nossa pregação? e a quem foi revelado o braço do Senhor?
39 เต ปฺรเตฺยตุํ นาศนฺกุวนฺ ตสฺมินฺ ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทิ ปุนรวาทีทฺ,
Por isso não podiam crer, porquanto Isaias disse outra vez:
40 ยทา, "เต นยไน รฺน ปศฺยนฺติ พุทฺธิภิศฺจ น พุธฺยนฺเต ไต รฺมน: สุ ปริวรฺตฺติเตษุ จ ตานหํ ยถา สฺวสฺถานฺ น กโรมิ ตถา ส เตษำ โลจนานฺยนฺธานิ กฺฤตฺวา เตษามนฺต: กรณานิ คาฒานิ กริษฺยติฯ "
Cegou-lhes os olhos, e endureceu-lhes o coração, afim de que não vejam com os olhos, e não compreendam com o coração, e se convertam, e eu os cure.
41 ยิศยิโย ยทา ยีโศ รฺมหิมานํ วิโลกฺย ตสฺมินฺ กถามกถยตฺ ตทา ภวิษฺยทฺวากฺยมฺ อีทฺฤศํ ปฺรกาศยตฺฯ
Isaias disse isto quando viu a sua glória e falou dele.
42 ตถาปฺยธิปตินำ พหวสฺตสฺมินฺ ปฺรตฺยายนฺฯ กินฺตุ ผิรูศินสฺตานฺ ภชนคฺฤหาทฺ ทูรีกุรฺวฺวนฺตีติ ภยาตฺ เต ตํ น สฺวีกฺฤตวนฺต: ฯ
Contudo, até muitos dos principais creram nele; mas não o confessavam por causa dos fariseus, para não serem expulsos da sinagoga.
43 ยต อีศฺวรสฺย ปฺรศํสาโต มานวานำ ปฺรศํสายำ เต'ปฺริยนฺตฯ
Porque amavam mais a glória dos homens do que a glória de Deus.
44 ตทา ยีศุรุจฺไจ: การมฺ อกถยทฺ โย ชโน มยิ วิศฺวสิติ ส เกวเล มยิ วิศฺวสิตีติ น, ส มตฺเปฺรรเก'ปิ วิศฺวสิติฯ
E Jesus clamou, e disse: Quem crê em mim, crê, não em mim, mas naquele que me enviou.
45 โย ชโน มำ ปศฺยติ ส มตฺเปฺรรกมปิ ปศฺยติฯ
E quem me vê a mim, vê aquele que me enviou.
46 โย ชโน มำ ปฺรเตฺยติ ส ยถานฺธกาเร น ติษฺฐติ ตทรฺถมฺ อหํ โชฺยติ: สฺวรูโป ภูตฺวา ชคตฺยสฺมินฺ อวตีรฺณวานฺฯ
Eu sou a luz que vim ao mundo, para que todo aquele que crê em mim não permaneça nas trevas.
47 มม กถำ ศฺรุตฺวา ยทิ กศฺจินฺ น วิศฺวสิติ ตรฺหิ ตมหํ โทษิณํ น กโรมิ, ยโต เหโต รฺชคโต ชนานำ โทษานฺ นิศฺจิตานฺ กรฺตฺตุํ นาคตฺย ตานฺ ปริจาตุมฺ อาคโตสฺมิฯ
E, se alguém ouvir as minhas palavras, e não crer, eu não o julgo: porque eu vim, não para julgar o mundo, mas para salvar o mundo.
48 ย: กศฺจินฺ มำ น ศฺรทฺธาย มม กถํ น คฺฤหฺลาติ, อนฺยสฺตํ โทษิณํ กริษฺยติ วสฺตุตสฺตุ ยำ กถามหมฺ อจกถํ สา กถา จรเม'นฺหิ ตํ โทษิณํ กริษฺยติฯ
Quem me rejeitar a mim, e não receber as minhas palavras, já tem quem o julgue; a palavra que tenho falado, essa o há de julgar no último dia.
49 ยโต เหโตรหํ สฺวต: กิมปิ น กถยามิ, กึ กึ มยา กถยิตวฺยํ กึ สมุปเทษฺฏวฺยญฺจ อิติ มตฺเปฺรรยิตา ปิตา มามาชฺญาปยตฺฯ
Porque eu não tenho falado de mim mesmo; porém o Pai, que me enviou, ele me deu mandamento sobre o que hei de dizer e sobre o que hei de falar:
