โยหน: 12
1 นิสฺตาโรตฺสวาตฺ ปูรฺวฺวํ ทินษฏฺเก สฺถิเต ยีศุ รฺยํ ปฺรมีตมฺ อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อุทสฺถาปรตฺ ตสฺย นิวาสสฺถานํ ไพถนิยาคฺรามมฺ อาคจฺฉตฺฯ
Seks dager før påske kom da Jesus til Betania, hvor Lasarus var, han som Jesus hadde opvakt fra de døde.
2 ตตฺร ตทรฺถํ รชนฺยำ โภเชฺย กฺฤเต มรฺถา ปรฺยฺยเวษยทฺ อิลิยาสรฺ จ ตสฺย สงฺคิภิ: สารฺทฺธํ โภชนาสน อุปาวิศตฺฯ
Der gjorde de et måltid for ham, og Marta gikk til hånde; men Lasarus var en av dem som satt til bords med ham.
3 ตทา มริยมฺ อรฺทฺธเสฏกํ พหุมูลฺยํ ชฏามำสียํ ไตลมฺ อานีย ยีโศศฺจรณโย รฺมรฺทฺทยิตฺวา นิชเกศ รฺมารฺษฺฏุมฺ อารภต; ตทา ไตลสฺย ปริมเลน คฺฤหมฺ อาโมทิตมฺ อภวตฺฯ
Maria tok da et pund ekte, såre kostelig nardus-salve og salvet Jesu føtter, og tørket hans føtter med sitt hår; og huset blev fylt av salvens duft.
4 ย: ศิโมน: ปุตฺร ริษฺกริโยตีโย ยิหูทานามา ยีศุํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ส ศิษฺยสฺตทา กถิตวานฺ,
En av hans disipler, Judas Iskariot, han som skulde forråde ham, sier da:
5 เอตตฺไตลํ ตฺริภิ: ศไต รฺมุทฺราปไท รฺวิกฺรีตํ สทฺ ทริเทฺรภฺย: กุโต นาทียต?
Hvorfor blev ikke denne salve solgt for tre hundre penninger og gitt til de fattige?
6 ส ทริทฺรโลการฺถมฺ อจินฺตยทฺ อิติ น, กินฺตุ ส เจาร เอวํ ตนฺนิกเฏ มุทฺราสมฺปุฏกสฺถิตฺยา ตนฺมเธฺย ยทติษฺฐตฺ ตทปาหรตฺ ตสฺมาตฺ การณาทฺ อิมำ กถามกถยตฺฯ
Men dette sa han, ikke fordi de fattige lå ham på hjerte, men fordi han var en tyv og hadde pungen og tok det som blev lagt i den.
7 ตทา ยีศุรกถยทฺ เอนำ มา วารย สา มม ศฺมศานสฺถาปนทินารฺถํ ตทรกฺษยตฺฯ
Jesus sa da: La henne være! hun har gjemt den til min jordeferds dag;
8 ทริทฺรา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา สรฺวฺวทา ติษฺฐนฺติ กินฺตฺวหํ สรฺวฺวทา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา น ติษฺฐามิฯ
for de fattige har I alltid hos eder, men mig har I ikke alltid.
9 ตต: ปรํ ยีศุสฺตตฺราสฺตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา พหโว ยิหูทียาสฺตํ ศฺมศานาทุตฺถาปิตมฺ อิลิยาสรญฺจ ทฺรษฺฏุํ ตตฺ สฺถานมฺ อาคจฺฉนฯ
En stor mengde av jødene fikk da vite at han var der, og de kom, ikke bare for Jesu skyld, men også for å se Lasarus, som han hadde opvakt fra de døde.
10 ตทา ปฺรธานยาชกาสฺตมฺ อิลิยาสรมปิ สํหรฺตฺตุมฺ อมนฺตฺรยนฺ;
Men yppersteprestene la råd op om også å drepe Lasarus,
11 ยตเสฺตน พหโว ยิหูทียา คตฺวา ยีเศา วฺยศฺวสนฺฯ
fordi mange av jødene for hans skyld gikk dit og trodde på Jesus.
12 อนนฺตรํ ยีศุ รฺยิรูศาลมฺ นครมฺ อาคจฺฉตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ปเร'หนิ อุตฺสวาคตา พหโว โลกา:
Den følgende dag, da meget folk som var kommet til høitiden, fikk høre at Jesus kom til Jerusalem,
13 ขรฺชฺชูรปตฺราทฺยานีย ตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหิราคตฺย ชย ชเยติ วาจํ โปฺรจฺไจ รฺวกฺตุมฺ อารภนฺต, อิสฺราเยโล โย ราชา ปรเมศฺวรสฺย นามฺนาคจฺฉติ ส ธนฺย: ฯ
tok de palmegrener og gikk ut for å møte ham, og ropte: Hosianna! Velsignet være han som kommer i Herrens navn, Israels konge!
14 ตทา "เห สิโยน: กเนฺย มา ไภษี: ปศฺยายํ ตว ราชา ครฺทฺทภศาวกมฺ อารุหฺยาคจฺฉติ"
Men Jesus fant et ungt asen og satte sig på det, således som skrevet er:
15 อิติ ศาสฺตฺรียวจนานุสาเรณ ยีศุเรกํ ยุวครฺทฺทภํ ปฺราปฺย ตทุปรฺยฺยาโรหตฺฯ
Frykt ikke, Sions datter! Se, din konge kommer, sittende på en asenfole.
16 อสฺยา: ฆฏนายาสฺตาตฺปรฺยฺยํ ศิษฺยา: ปฺรถมํ นาพุธฺยนฺต, กินฺตุ ยีเศา มหิมานํ ปฺราปฺเต สติ วากฺยมิทํ ตสฺมิน อกถฺยต โลกาศฺจ ตมฺปฺรตีตฺถมฺ อกุรฺวฺวนฺ อิติ เต สฺมฺฤตวนฺต: ฯ
Dette skjønte ikke hans disipler i førstningen; men da Jesus var blitt herliggjort, da kom de i hu at dette var skrevet om ham, og at de hadde gjort dette for ham.
17 ส อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อาคนฺตุมฺ อาหฺวตวานฺ ศฺมศานาญฺจ อุทสฺถาปยทฺ เย เย โลกาสฺตตฺกรฺมฺย สากฺษาทฺ อปศฺยนฺ เต ปฺรมาณํ ทาตุมฺ อารภนฺตฯ
Den hop som var i følge med ham, vidnet da at han hadde kalt Lasarus ut av graven og opvakt ham fra de døde;
18 ส เอตาทฺฤศมฺ อทฺภุตํ กรฺมฺมกโรตฺ ตสฺย ชนศฺรุเต โรฺลกาสฺตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุมฺ อาคจฺฉนฺฯ
derfor var det også folket gikk ham i møte, fordi de hadde hørt at han hadde gjort dette tegn.
19 ตต: ผิรูศิน: ปรสฺปรํ วกฺตุมฺ อารภนฺต ยุษฺมากํ สรฺวฺวาศฺเจษฺฏา วฺฤถา ชาตา: , อิติ กึ ยูยํ น พุธฺยเธฺว? ปศฺยต สรฺเวฺว โลกาสฺตสฺย ปศฺจาทฺวรฺตฺติโนภวนฺฯ
Fariseerne sa da til hverandre: I ser at I intet utretter; se, all verden løper efter ham!
20 ภชนํ กรฺตฺตุมฺ อุตฺสวาคตานำ โลกานำ กติปยา ชนา อนฺยเทศียา อาสนฺ,
Men der var nogen grekere blandt dem som pleide å dra op for å tilbede på høitiden;
21 เต คาลีลียไพตฺไสทานิวาสิน: ผิลิปสฺย สมีปมฺ อาคตฺย วฺยาหรนฺ เห มเหจฺฉ วยํ ยีศุํ ทฺรษฺฏุมฺ อิจฺฉาม: ฯ
Disse gikk da til Filip, som var fra Betsaida i Galilea, og bad ham og sa: Herre! vi vil gjerne se Jesus.
22 ตต: ผิลิโป คตฺวา อานฺทฺริยมฺ อวทตฺ ปศฺจาทฺ อานฺทฺริยผิลิเปา ยีศเว วารฺตฺตามฺ อกถยตำฯ
Filip kommer og sier det til Andreas; Andreas og Filip kommer og sier det til Jesus.
23 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุทิตวานฺ มานวสุตสฺย มหิมปฺราปฺติสมย อุปสฺถิต: ฯ
Men Jesus svarer dem og sier: Timen er kommet da Menneskesønnen skal herliggjøres.
24 อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, ธานฺยพีชํ มฺฤตฺติกายำ ปติตฺวา ยทิ น มฺฤยเต ตเรฺหฺยกากี ติษฺฐติ กินฺตุ ยทิ มฺฤยเต ตรฺหิ พหุคุณํ ผลํ ผลติฯ
Sannelig, sannelig sier jeg eder: Hvis ikke hvetekornet faller i jorden og dør, blir det bare det ene korn; men hvis det dør, bærer det megen frukt.
25 โย ชเน นิชปฺราณานฺ ปฺริยานฺ ชานาติ ส ตานฺ หารยิษฺยติ กินฺตุ เย ชน อิหโลเก นิชปฺราณานฺ อปฺริยานฺ ชานาติ เสนนฺตายุ: ปฺราปฺตุํ ตานฺ รกฺษิษฺยติฯ (aiōnios g166)
Den som elsker sitt liv, mister det, og den som hater sitt liv i denne verden, skal bevare det til evig liv. (aiōnios g166)
26 กศฺจิทฺ ยทิ มม เสวโก ภวิตุํ วาญฺฉติ ตรฺหิ ส มม ปศฺจาทฺคามี ภวตุ, ตสฺมาทฺ อหํ ยตฺร ติษฺฐามิ มม เสวเกปิ ตตฺร สฺถาสฺยติ; โย ชโน มำ เสวเต มม ปิตาปิ ตํ สมฺมํสฺยเตฯ
Om nogen er min tjener, han følge mig, og hvor jeg er, der skal også min tjener være; om nogen er min tjener, ham skal Faderen ære.
27 สามฺปฺรตํ มม ปฺราณา วฺยากุลา ภวนฺติ, ตสฺมาทฺ เห ปิตร เอตสฺมาตฺ สมยานฺ มำ รกฺษ, อิตฺยหํ กึ ปฺรารฺถยิเษฺย? กินฺตฺวหมฺ เอตตฺสมยารฺถมฺ อวตีรฺณวานฺฯ
Nu er min sjel forferdet, og hvad skal jeg si? Fader, frels mig fra denne time! Dog nei, derfor er jeg kommet til denne time.
28 เห ปิต: สฺวนามฺโน มหิมานํ ปฺรกาศย; ตไนว สฺวนามฺโน มหิมานมฺ อหํ ปฺรากาศยํ ปุนรปิ ปฺรกาศยิษฺยามิ, เอษา คคณียา วาณี ตสฺมินฺ สมเย'ชายตฯ
Fader, herliggjør ditt navn! Da kom en røst fra himmelen: Både har jeg herliggjort det og skal atter herliggjøre det.
29 ตจฺศฺรุตฺวา สมีปสฺถโลกานำ เกจิทฺ อวทนฺ เมโฆ'ครฺชีตฺ, เกจิทฺ อวทนฺ สฺวรฺคียทูโต'เนน สห กถามจกถตฺฯ
Folket som stod der og hørte det, sa da at det hadde tordnet; andre sa: Det var en engel som talte til ham.
30 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวาทีตฺ, มทรฺถํ ศพฺโทยํ นาภูตฺ ยุษฺมทรฺถเมวาภูตฺฯ
Jesus svarte og sa: Ikke for min skyld kom denne røst, men for eders skyld.
31 อธุนา ชคโตสฺย วิจาร: สมฺปตฺสฺยเต, อธุนาสฺย ชคต: ปตี ราชฺยาตฺ โจฺยษฺยติฯ
Nu holdes dom over denne verden; nu skal denne verdens fyrste kastes ut,
32 ยทฺยอี ปฺฤถิวฺยา อูรฺทฺเวฺว โปฺรตฺถาปิโตสฺมิ ตรฺหิ สรฺวฺวานฺ มานวานฺ สฺวสมีปมฺ อากรฺษิษฺยามิฯ
og når jeg blir ophøiet fra jorden, skal jeg drage alle til mig.
33 กถํ ตสฺย มฺฤติ รฺภวิษฺยติ, เอตทฺ โพธยิตุํ ส อิมำ กถามฺ อกถยตฺฯ
Dette sa han for å gi til kjenne hvad for en død han skulde dø.
34 ตทา โลกา อกถยนฺ โสภิษิกฺต: สรฺวฺวทา ติษฺฐตีติ วฺยวสฺถาคฺรนฺเถ ศฺรุตมฺ อสฺมาภิ: , ตรฺหิ มนุษฺยปุตฺร: โปฺรตฺถาปิโต ภวิษฺยตีติ วากฺยํ กถํ วทสิ? มนุษฺยปุโตฺรยํ ก: ? (aiōn g165)
Folket svarte ham: Vi har hørt av loven at Messias blir til evig tid; hvorledes kan da du si at Menneskesønnen skal ophøies? Hvem er denne Menneskesønn? (aiōn g165)
35 ตทา ยีศุรกถายทฺ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อลฺปทินานิ โชฺยติราเสฺต, ยถา ยุษฺมานฺ อนฺธกาโร นาจฺฉาทยติ ตทรฺถํ ยาวตฺกาลํ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ โชฺยติสฺติษฺฐติ ตาวตฺกาลํ คจฺฉต; โย ชโน'นฺธกาเร คจฺฉติ ส กุตฺร ยาตีติ น ชานาติฯ
Jesus sa da til dem: Ennu en kort stund er lyset iblandt eder; vandre den stund I har lyset, forat ikke mørket skal komme over eder; den som vandrer i mørket, vet ikke hvor han går hen.
36 อเตอว ยาวตฺกาลํ ยุษฺมากํ นิกเฏ โชฺยติราเสฺต ตาวตฺกาลํ โชฺยตีรูปสนฺตานา ภวิตุํ โชฺยติษิ วิศฺวสิต; อิมำ กถำ กถยิตฺวา ยีศุ: ปฺรสฺถาย เตภฺย: สฺวํ คุปฺตวานฺฯ
Tro på lyset den stund I har lyset, forat I kan bli lysets barn! Dette talte Jesus, og han gikk bort og skjulte sig for dem.
37 ยทฺยปิ ยีศุเสฺตษำ สมกฺษมฺ เอตาวทาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ ตถาปิ เต ตสฺมินฺ น วฺยศฺวสนฺฯ
Men enda han hadde gjort så mange tegn for deres øine, trodde de ikke på ham,
38 อเตอว ก: ปฺรเตฺยติ สุสํวาทํ ปเรศาสฺมตฺ ปฺรจาริตํ? ปฺรกาศเต ปเรศสฺย หสฺต: กสฺย จ สนฺนิเธา? ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทินา ยเทตทฺ วากฺยมุกฺตํ ตตฺ สผลมฺ อภวตฺฯ
forat det ord av profeten Esaias skulde opfylles som han har sagt: Herre! hvem trodde det budskap vi hørte, og for hvem blev Herrens arm åpenbaret?
39 เต ปฺรเตฺยตุํ นาศนฺกุวนฺ ตสฺมินฺ ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทิ ปุนรวาทีทฺ,
Og de kunde ikke tro, fordi Esaias atter har sagt:
40 ยทา, "เต นยไน รฺน ปศฺยนฺติ พุทฺธิภิศฺจ น พุธฺยนฺเต ไต รฺมน: สุ ปริวรฺตฺติเตษุ จ ตานหํ ยถา สฺวสฺถานฺ น กโรมิ ตถา ส เตษำ โลจนานฺยนฺธานิ กฺฤตฺวา เตษามนฺต: กรณานิ คาฒานิ กริษฺยติฯ "
Han har blindet deres øine og forherdet deres hjerte, forat de ikke skal se med øinene og forstå med hjertet og omvende sig, så jeg kunde læge dem.
41 ยิศยิโย ยทา ยีโศ รฺมหิมานํ วิโลกฺย ตสฺมินฺ กถามกถยตฺ ตทา ภวิษฺยทฺวากฺยมฺ อีทฺฤศํ ปฺรกาศยตฺฯ
Dette sa Esaias fordi han så hans herlighet og talte om ham.
42 ตถาปฺยธิปตินำ พหวสฺตสฺมินฺ ปฺรตฺยายนฺฯ กินฺตุ ผิรูศินสฺตานฺ ภชนคฺฤหาทฺ ทูรีกุรฺวฺวนฺตีติ ภยาตฺ เต ตํ น สฺวีกฺฤตวนฺต: ฯ
Allikevel var det mange som trodde på ham, også av rådsherrene, men for fariseernes skyld bekjente de det ikke, forat de ikke skulde bli utstøtt av synagogen;
43 ยต อีศฺวรสฺย ปฺรศํสาโต มานวานำ ปฺรศํสายำ เต'ปฺริยนฺตฯ
for de vilde heller ha ære av mennesker enn ære av Gud.
44 ตทา ยีศุรุจฺไจ: การมฺ อกถยทฺ โย ชโน มยิ วิศฺวสิติ ส เกวเล มยิ วิศฺวสิตีติ น, ส มตฺเปฺรรเก'ปิ วิศฺวสิติฯ
Men Jesus ropte og sa: Den som tror på mig, tror ikke på mig, men på ham som har sendt mig,
45 โย ชโน มำ ปศฺยติ ส มตฺเปฺรรกมปิ ปศฺยติฯ
og den som ser mig, ser ham som har sendt mig.
46 โย ชโน มำ ปฺรเตฺยติ ส ยถานฺธกาเร น ติษฺฐติ ตทรฺถมฺ อหํ โชฺยติ: สฺวรูโป ภูตฺวา ชคตฺยสฺมินฺ อวตีรฺณวานฺฯ
Jeg er kommet som et lys til verden, forat hver den som tror på mig, ikke skal bli i mørket.
47 มม กถำ ศฺรุตฺวา ยทิ กศฺจินฺ น วิศฺวสิติ ตรฺหิ ตมหํ โทษิณํ น กโรมิ, ยโต เหโต รฺชคโต ชนานำ โทษานฺ นิศฺจิตานฺ กรฺตฺตุํ นาคตฺย ตานฺ ปริจาตุมฺ อาคโตสฺมิฯ
Og dersom nogen hører mine ord og ikke tar vare på dem, så dømmer ikke jeg ham; for jeg er ikke kommet for å dømme verden, men for å frelse verden;
48 ย: กศฺจินฺ มำ น ศฺรทฺธาย มม กถํ น คฺฤหฺลาติ, อนฺยสฺตํ โทษิณํ กริษฺยติ วสฺตุตสฺตุ ยำ กถามหมฺ อจกถํ สา กถา จรเม'นฺหิ ตํ โทษิณํ กริษฺยติฯ
den som forkaster mig og ikke tar imot mine ord, har den som dømmer ham: det ord jeg har talt, det skal dømme ham på den ytterste dag.
49 ยโต เหโตรหํ สฺวต: กิมปิ น กถยามิ, กึ กึ มยา กถยิตวฺยํ กึ สมุปเทษฺฏวฺยญฺจ อิติ มตฺเปฺรรยิตา ปิตา มามาชฺญาปยตฺฯ
For jeg har ikke talt av mig selv, men Faderen, som har sendt mig, han har gitt mig befaling om hvad jeg skal si og hvad jeg skal tale,
